Hallo meiden, Nou ik ben geweest en het verhaal word nog gekker.... zitten jullie??? Ik zat met mijn hart in mijn keel in de wachtkamer, eindelijk was ik aan de beurt en had een hele aardige gyn.. Ik heb rustig mijn verhaal kunnen vertellen en ook waarom ik zo twijfelde aan het oordeel van de vorige echo. Volgens zijn berekeningen was ik ook afgelopen dinsdag niet 6,6 wk dat kon niet.. gelukkig dacht ik ik ben niet gek geworden. Nu kon ik plaats nemen voor de echo en wat denken jullie..... Er is NIKS te zien!!!!!! Ik snap er geen zak meer van nu en hij ook niet want eergister was er een vruchtje van 4,3mm en nu niks te zien terwijl ik geen bloedverlies heb, al 5 dagen niet meer en ook geen buikpijn of kramp. Hij zag wel wat verdikt slijmvlies maar geen vruchtzakje of iets... Snappen jullie het nog?? Ik moet iig over twee weken terug komen voor de zekerheid maar volgens hem ben ik niet zwanger, ook nog hcg nagekeken en als het gek was dan werd ik nog gebeld, echt ik kan echt niet van dinsdag tot nu iets zijn verloren want ik kijk altijd achterom als ik naar de toilet ga en geen bloedverlies of iets gek in de pot gevonden... Ik word er nu toch wel erg gek van!!!! wat moet ik nu?????
Jeetje zeg wat een bizar verhaal.... Wanneer krijg je de uitslag van de bloedtest?? Ik snap hier idd ook echt helemaal niks van Kan me voorstellen dat je het even helemaal kwijt bent... Heb je thuis nog een testje liggen? En was de echoapparatuur wel goed? Hoe kon deze gyn dan verklaren dat er vorige keer wel een vruchtje gezien was? (En kon hij dat misschien bevestigen door terug te lezen in het dossier ofzo?) Jee wat een onzekerheid nu toch weer:x
Ik had afgelopen dinsdag de echo bij de vk, vandaag in het ziekenhuis dus ja daar zal al wel een verschil in zitten, uitslag van het bloed krijg ik niet mits er een hoge waarde uitkwam dan zou ik gebeld worden. Het viel mij op dat hij niet het beeld vergroot had en dat deed de vk wel, misschien dat het verstopt zit, ik kan het anders niet verklaren... Dan moet ik het binnen 1,5 dag zijn kwijtgeraakt, nou ik heb dus geen bloedverlies/buikpijn en niks in de pot gezien gister en eergister, echt om gek van te worden!!! Ik heb vandaag een test besteld omdat ik niet naar de winkel kan dus morgen ga ik een testje doen, maar ja die zal dan toch positief zijn toch??
Ik vind het echt een heel vreemd verhaal... Als ik jou was zou ik de vk ook bellen en anders aan haar vragen of ze contact op wil nemen met de gyn. Als zij het echt gezien heeft dinsdag, dan kan het toch niet zomaar weg zijn??? Misschien dat zij precies kan uitleggen aand e gyn wat ze gezien heeft, wellicht neemt ie het van haar eerder aan. Ik snap er echt niks van. Wat heeft de gyn verder gezegd. Je bent niet zwanger dus ook geen verdere controles ofzo?? Ik zou toch willen weten wat mn hcg is, ik zou daar gewoon voor bellen! Ik vind het echt heel vreemd. En ik weet niet of een testje zin heeft, kans is idd wel groot dat ie positief is. Maar ik zou het denk ik ook wel doen. Was je man mee vandaag (en dinsdag?) En wat zegt hij ervan?
Ik heb hier thuis de foto van de echo liggen van dinsdag helaas had ik die niet bij me, maar de gyn zei ik geloof je wel dat je het dinsdag hebt gezien maar ik zie nu geen zwangerschap alleen verdikt slijmvlies... ik ben er ook niet gerust op ik kan dat vruchtje toch niet zomaar verliezen zonder bloed of kramp en trouwens dan had ik wel wat in de pot gezien. Ik heb geen verstand van die hcg waarde dus ik kan wel bellen voor de uitslag maar snap er dan geen hol van!! De vk had ik al gebeld en die zei nou gelukkig dat het al weg is dan hoef je ook geen curretage of iets... Echt niet te geloven dit, ik heb al een hoop ellende meegemaakt de afgelopen maanden maar dit slaat toch wel alles, maar wat kan ik eraan doen??
Ik vind dit ook echt ongelofelijk, onwerkelijk. Je hebt die man wel gezegd dat je geen bloedverlies meer gehad hebt? Kan het zijn dat het vruchtje door het lichaam opgenomen is, zoals je wel eens hoort bij een tweelingzwangerschap waarvan 1 kindje het niet gehaald heeft? Dat is het enige dat ik nu kan bedenken... Ik weet het niet meis, maar ik kan me goed voorstellen dat je er niet gerust op bent. Als ik jou was zou ik morgen nog een keer bellen, naar de gyn, en nog een afspraak maken. Gewoon voor de zekerheid, voor je eigen duidelijkheid en gemoedsrust. Al je vragen op papier zetten en zorgen dat je overal antwoord op krijgt. Kan me voorstellen dat je vanmiddag zo overrompeld was dat je de helft misschien wel vergeten bent om te vragen. En ik zou dan ook de echofoto meenemen. Sterkte hoor! hou je me/ons op de hoogte?!
wat verschrikkelijk dit zeg. en al helemaal wat de gyn zegt. het lijt mij ook dat als je wel zwanger bent dan kan het toch niet zo ineens weg zijn is wel een heel vreemd verhaal dit. Ik hoop dat je ondanks alles wel zwanger bent en dat de gyn het verkeerd heeft gezien.
Ik heb je verhaal niet helemaal gelezen maar klopt het nou dat er dinsdag wel een vruchtje te zien was en vandaag niet meer? Wat hebben ze dinsdag dan gezien? Is dat dan misschien een bloedstolsel of zo geweest? Als je het niet vertrouwd houd dan contact met de gyn of VK hoor. Je gevoel is een belangrijke graadmeter! Sterkte!
Dames, Ik heb vanochtend het ziekenhuis gebeld voor de hcg uitslag, heb een andere gyn gesproken en mijn waarde was zo laag dat ik nu ook zelf overtuigt ben dat ik een miskraam heb gehad. Volgens de gyn kon het gebeuren, (gebeurd zeer weinig, zal ik ook es niet hebben) dat ik met het bloedverlies eerder alles ben kwijtgeraakt behalve het vruchtje en dat het vruchtje wel los zat maar nog niet mee was gekomen. De inwendige echo van afgelopen dinsdag heeft misschien de baarmoedermond gestimuleerd waardoor ik toch eergister alleen het vruchtje ben kwijtgeraakt zonder dat er een druppel bloed bij te pas kwam, het vruchtje zou dan ook niet meer rood zijn maar huidskleur. Nu is mijn baarmoeder dus helemaal schoon en is mijn miskraam afgerond en ook werkelijkheid. Het gekke is ook dat ik vandaag direct niet meer misselijk ben en me ook niet zwanger mee voel, heb me gewogen vanochtend en die 2 kilo die ik de afgelopen twee weken was aangekomen ben ik alweer kwijt. Ik heb wat zwangerschap al veel meegemaakt maar dit slaat wel alles, we waren zo gelukkig dat na het verlies van onze lizzy wij toch dan wel niet gepland zwanger waren en nu is ook dat geluk zo van je weggenomen. Na alles vragen wij ons af hoe het mogelijk is dat wij een gezonde zoon van bijna twee hebben met alles wat wij hebben meegemaakt. De groote vraag is ook wat nu?? We zijn door deze zwangerschap wel samen overeens dat we graag nog een kindje zouden willen, alleen is bij mij de angst nu erg groot dat ik dit nog een keer moet meemaken en of ik dat aankan weet ik niet. Al met al ben ik wel dankbaar dat ik geen curretage of iets nodig heb, maar het lege gevoel dat nu achterblijft is wel heel verdrietig.
Allereerst fijn dat je nu toch duidelijk antwoord hebt gekregen op je vragen. Ik moet zeggen dat het aannemelijk is wat de gyn zegt en ik hoop dat je nu gerust gesteld bent. Lieve meis, ik snap je (gemengde) gevoelens voor nog een kindje helemaal. De wens is zo intens aanwezig, maar tegelijk is er de angst om nog een keer hetzelfde mee te moeten maken, nog een keer een kindje te moeten verliezen en het verdriet en de pijn te moeten ondergaan. Ik heb 2 miskramen gehad nu. Mijn eerste dochtertje ben ik verloren. Daarnaast heb ik een afwijking aan mn baarmoeder waardoor ik verhoogde kans heb op (late) miskramen en allerlei andere complicaties. Wij zijn wel enorm gezegend met een gezonde dochter en daar ben ik iedere dag dankbaar voor. Maar wij hebben de stap genomen er toch weer voor te gaan (helaas lukt het niet, we zitten inmiddels in ronde 16, maar dat terzijde). Als ik jou was zou ik even rust nemen, even alles proberen te verwerken (voor zover dat kan). En er veel over praten en pas als je weer in een wat rustigere periode bent hier nog eens goed over nadenken en dan een beslissing nemen. Het is niet niks wat je allemaal hebt meegemaakt en het is nog maar zo kort geleden van je dochtertje en nu weer van dit verlies. Geef je zelf even de tijd! Heel veel sterkte!
Heel veel sterkte! Ik snap je angst en je twijfel of je het nog wel aandurft. Zit nu zelf ook wel wat te dubben....(en dan heb ik 'slechts' één rot situatie mee moeten maken, bbz). Geef het wat tijd. Liefs, K
Ik besef me al toe goed dat ik niet enige ben die een hoop verdriet en tegenslagen kent. Als ik die verhalen lees en zoals jij die al zoveel heeft meegemaakt dan doet mij dat heel veel. Ik hoop ook voor jou dat het eerdaags allemaal jullie is gegund en dat je een mooie stressvrije zwangerschap mag hebben en een gezond kindje op de wereld mag zetten. Ik doe nu ook even rustig aan, denk dat dat inderdaad beter is, maar mijn gevoel zegt wat anders en het is zo rot als je nu bedenkt en samen eens bent dat je eraan toe bent en graag nog een kindje zou willen en je dan toch met je verstand moet denken dat je even moet wachten.... Ik ben niet de jongste meer en die kleine word ook al 2 dus ik krijg ook nu het gevoel niet zoveel tijd meer te hebben, maar goed eerst dit maar weer eens proberen te verwerken.
Ik wil bij deze nog wel iedereen bedanken voor alle reaktie's en steun deze afgelopen dagen, het is fijn als je je ei kwijt kunt en je mensen hebt die je gevoel begrijpen en je advies kunnen geven, ik hoop ook voor jullie allemaal dat het gauw goed zal gaan en dat we eerdaags een keer met zijn allen in een ander topic kunnen kletsen over misselijkheid, mooie echo's en die fijne weeen eind het eind van de zwangerschap!!!! Bedankt iedereen.....
Ik begrijp je helemaal... Mag ik vragen aan je hoe oud je bent? Dat haastgevoel herken ik ook zo goed. Wij waren er al zo snel weer klaar voor en ook een klein leeftijdsverschil tussen de kindjes had ik zo leuk gevonden. Nou is mijn dochtertje ook alweer ruim 2 jaar, dus van die wens en verlangen heb ik afstand gedaan. Ik begin er ook steeds meer (noodgedwongen) de voordelen van in te zien, 2 kindjes met iets meer leeftijdsverschil. Ik wens je heel veel sterkte toe!
Weet je Thomas is zo gek op kinderen en ik gun het hem ook zo dat hij een broertje/zusje krijgt waar hij lekker mee kan spelen... Heb net nog een zwangerschapstest gedaan en die was al helemaal negatief dus ja definitief nu.... Ik word dit jaar 33 dus echt oud ben ik nog niet maar zit wel met die risico's in mijn achterhoofd als je al wat ouder bent en aangezien wij al een kleintje verloren zijn met een syndroom krijg ik het daar wel benauwd van snap je??
Ik snap je helemaal... Maar waarschijnlijk is wat er met je dochtertje overkomen is gewoon domme pech... Dat is het meestal, bij een enkeling daargelaten. Dus als het niet erfelijk is, is de kans op herhaling daarvan wellicht iets verhoogd, maar dat heeft niets met leeftijd te maken. Maar ik snap je wel. Iedereen kan tegen je zeggen je bent nog zo jong, maar als je voor jezelf het gevoel hebt dat de tijd begint te tikken, dan voelt dat heel anders. Ik hoop dat het jullie nogmaals gegund zal zijn! "fijn" iig dat de test nu negatief was.