Vanaf februari zijn mijn vriend en ik actief bezig met onze kinderwens. In het begin hoop je, stel je datums waarop je hoopt dat het raak is, omdat het een mooi moment is om het wereldkundig te maken. Na een aantal maanden wordt dat minder en besluit je er iets minder mee bezig te zijn, misschien dat dat helpt. En wanneer je bijna een jaar verder bent komt de angst, gaat het ons wel lukken? Moeten we de mmm in? Vandaag is mijn ronde 9 gestart, nog 2 a 3 pogingen, dan is het jaar officieel voorbij. Ik weet het, er kan nog van alles gebeuren, maar het doem denken heeft mij inmiddels bereikt. Googel is geen dokter. En jullie evenmin. Maar ik hoop dat er een paar meiden zijn die mijn verhaal herkennen en misschien mij opnieuw hoop kunnen geven. Misschien met goede verhalen, misschien door een glimp in de toekomst te geven. Ik heb namelijk (voor mijn doen) een onregelmatige cyclus, overgewicht en misschien wel overbeharing. (Geen idee wanneer je overbeharing hebt of gewone beharing). Deze cyclus kwam ik erachter dat ik ook vals positieve ovulatietesten heb. Tel dit bij elkaar op en dan kom ik op pcos. Nu dus mijn vraag. Zijn er hier vrouwen die zelf het idee hadden pcos te hebben, met welke signalen dan ook. Klopte je gevoel? En toen? Ik heb al heel wat topics hierover gelezen op het forum, maar bijna alles gaat over de behandeling na de diagnose.
Ik heb de diagnose gehad op mijn 18th eerst door de huisarts omdat ik maar 1 of 2 keer per jaar ongesteld werd en niet zwanger (ja zo jong wou ik al kinderen) vond het maar vreemd dat het niet lukte en was het zat,mijn moeder hoefde maar poef te zeggen en ze was zwanger, ik heb toen bij een gynaecoloog een echo gekregen en daar werd het bevestigd,ik had een ''kralenkrans'' zoals ze dat noemde, ik wist toen niet eens echt wat het was of de ernst ervan, toen ik het ging opzoeken had ik echt een aha-kut moment, ik had ook overgewicht, overbeharing en dunner wordend haar.. afvallen was extreem moeilijk ook een leuk symptoom van pcos, na 8 jaar gesukkeld te hebben ben ik voor een gbp gegaan en toen pas definitief was ik van mijn overgewicht af, ook werd ik weer maandelijks ongesteld. Ook zijn ovulatie testen bij mij zinloos dus ik herken wel jou verhaal als pcos, alleen dit weetje alleen zeker als je naar een gynaecoloog gaat. Nu aan de goede kant: zwanger worden is moeilijker maar niet onmogelijk! ik ben na afgevallen te zijn weer serieus bezig om zwanger te worden en het was na 1 poging raak (helaas miskraam), pcos gaat nooit over wel kan het door gezond te eten of mits je overgewicht heb af te vallen naar een gezond gewicht helpen, het is een hormoon kwestie, er zijn ook vrouwen die dun zijn met pcos. Het is goed dat je onderzoek doet, niks geen doem denken ik weet zelf hoe frustrerend het is als het maar niet lukt, en als je dan weet wat er scheelt dan weet je wat je kan doen, ik zou naar de huisarts gaan voor een verwijzing naar een gynaecoloog als hij komt aanzetten met probeer nog maar tot het jaar om is zeg je dat je sterk het gevoel heb dat het pcos is en dat je dat zeker wilt weten of dit het is of niet, niks is erger dan onzekerheid en stress verergerd pcos Overbeharing valt onder haar op je buik/borsten/snor/kin etc waar een vrouw normaal geen haar hoort te hebben dit komt omdat je met pcos teveel testosteron aanmaakt, maar op je hoofd juist minder of te wel een mannelijke haarlijn, nou heb niet iedereen dat, ik helaas wel. Geef ieder geval NOOIT de moed op, maar luister wel naar je gevoel. Ik duim dat je snel een positieve test in handen zal hebben!!
Beetje het zelfde verhaal als jij. Ook een optel sommetje van en idd bij de gyn bleek pcos. Doormiddel van acupunctuur is mijn cyclus een stuk korter geworden van ongeveer 35 dagen. Door ovulatie inductie mijn ei altijd goed weten t spotten. Ook door tempraturen zeker zijn van een eisprong ben ik na ongeveer 4 maanden met dat traject te zijn bezig geweest zwanger geraakt. Na een vmk zes maanden daarvoor. Daarbij had ik een eisprong op cd59.... Nu na mijn bevalling lijken de klachten wel weg... Ben ook 17 kilo afgevallen, ben nog wel iets te zwaar maar alle beetjes helpen... Zit nu in ronde 1 voor een brusje en mijn cyclus lijkt behoorlijk stabiel 35 dagen en geen vals positieve ovutesten meer.....
Dankjewel voor jullie reactie. Ik zat er vandaag echt door heen. Ik stond op en het janken begon al. Gewoon naar mijn werk gegaan, maar ik kon de auto niet uit. Dus ziekgemeld en weer naar huis. Ik kan het niet uitleggen, maar het voelt alsof mijn hoofd in een vissenkom zit en ik even niet meer positief kan denken. Lang gesproken met vriendlief, ik kan er mezelf alleen nog niet toe zetten om een afspraak te maken bij de huisarts. Er is ook nog geen jaar om, en als ik nu net doe alsof is het net of ik toegeef. Na een aantal pogingen tot afvallen nu afgesproken dat we er samen echt voor gaan. Omdat dit waarschijnlijk toch 1 van de eerste dingen is die ik anders te horen zal krijgen. Ik heb geen keus, ik MOET!
Ik heb nooit gehoord over afvallen. En ben eerder dan een jaar naar de ha gegaan omdat ik gewoon niet ongesteld werd. Vond het juist prettig om te weten wat er in mijn lichaam aan de hand was. Zal ook wat afgedankt hebben. Maar met pcos is zwanger worden zeker niet onmogelijk
Wat ik op internet kan vinden kan afvallen wel degelijk invloed hebben op je cyclus. Ik snap dat je zonder cyclus wel eerder naar de ha stapt, maar zoals je in mijn onderschrift kan zien heb ik wel een cyclus. En misschien haal ik me ook wel van alles in mijn hoofd. Laten we het hopen.
Hier ook pcos.. en toen ik het te horen kreeg vond ik het ook beangstigen en greep het me naar me keel.. Geen overgewicht trouwens. Wel andere symptomen. Ik lees ook graag succes verhalen