Waarom maak ik me nu al gek?

Tjsah.. Het is wat je zelf zegt. Lang is het absoluut niet.

Ik kan je maar 1 tip geven, ook al heb je er helemaal niks aan! Maar probeer het toch een beetje los te laten, want je maakt jezelf helemaal gek en door de 'obsessie' zet je alleen maar extra druk op jezelf en je relatie!

Ik herken het wel hoor, weet wat je voelt.. Al zijn wij iets langer bezig geweest, wat overigens ook nog niet lang was. Na mijn MA wilde het ook niet lukken en mijn cyclus was een grote ramp qua onregelmatigheid. 3 weken voor mijn positieve test ben ik bij de gyn geweest en zij vertelde mij toen dat het waarschijnlijk nog wel even ging duren voordat ik weer zwanger zou raken ivm dun baarmoederslijmvlies. Toen liet ik het enigzins los en ja hoor.. 3 weken later een positieve test..

Probeer een beetje de instelling te krijgen dat het (hopelijk) vanzelf een keer raak gaat zijn. Ik weet niet wat je leeftijd is en of je wat dat betreft een op de spreekwoordelijke schopstoel zit? Als dat niet zo is, zou ik me, voor nu, helemaal geen zorgen maken. Wat komt, dat komt.

Anders word je echt gek hoor.. Aangezien je toch minimaal een jaar actief moet proberen, voordat er pas een traject wordt opgestart voor eventuele onderzoeken.. Je hebt nog even te gaan dus

Ik hoop voor je dat het snel raak is!

 

Helaas is het veel makkelijker om te zeggen "laat het los", dan het ook daadwerkelijk te doen. Soms ben je zo helemaal in de ban van een kind krijgen, dat je werkelijk aan niets anders meer kunt denken. Dan mag je nog zoveel rationele argumenten aanhalen als je wil ("gemiddeld duurt het een jaar, nog wat geduld"), dat helpt echt niet om het gevoel weg te krijgen.

 

Wel herkenbaar wij zijn nu een half jaar bezig en ik had het in het begin ook. Wat bij mij nog wel eens helpt dat ik mezelf iets voor mezelf koop als k ongesteld word of lekker uit eten ga. Ik probeer eigelijk altijd wel iets positiefs er tegen over te zetten. Ook dan is het erg jammer als je weer ongesteld word maar misschien help het iets tegen de teleurstelling heel veel s6.

 

Het enige dat je kunt doen is afleiding zoeken en zoals hierboven al gezegd is: zet iets positiefs tegenover het negatieve. Dus plan als je weet dat er mogelijk ongi aan zit te komen zoveel mogelijk iets leuks, iets waar je naar uit kunt kijken. Als het dan niet raak is, dan heb je dat in ieder geval als positieve. Als het wel raak is, is het dubbel feest!

Ik denk dat je ook niet teveel op sites als deze moet kijken, want dat kan je angst en obsessie alleen versterken, omdat je hier natuurlijk best heftige dingen tegenkomt!

Ik hoop voor je dat het snel raak is!

Groetjes Patricia

 

Ik was elke maand verdrietig als mijn ongi kwam (hoewel ik al een paar dagen eerder doorhad dat het niet 'raak' was). Mijn man en ik hebben toen besloten om van mijn eerste ongesteldheidsdag een soort 'troostdag' te maken. We gingen sushi eten, cider drinken in de pub of lekker naar de film en daarna nog een drankje in cafe. De regel was dat we in elk geval 1 dingen zouden doen/eten/drinken die ik niet meer had gemogen als ik zwanger zou zijn geweest. Klinkt misschien stom maar hielp wel goed: hoe dan ook had ik een fijne dag om naar uit te kijken

Vergis je niet, ik had ook mijn paniekmomentjes en huilbuien tussendoor ojeeojeehetgaatnooitgoedkomen. Maar de troostdag hielp in elk geval een beetje

 

Zeer herkenbaar. Ik had het ook niet meer, al na 2 maanden. Ik ga niet zeggen dat je er niet zo mee bezig moet zijn, want dat kan gewoon niet. Je wilt het, en tsja, je moet er toch wel wat voor doen

Hier nu 2 jaar verder en nog steeds niet zwanger, dus ik ben misschien niet helemaal het goede voorbeeld. Haha. Maar het wordt wel makkelijker vind ik. De enige tip die ik je kan geven is dat je er ontspannen mee om moet gaan. Als jullie beiden absoluut geen zin hebben om te vrijen, laat het dan ook voorbij gaan. Die fout heb ik gemaakt. Met als resultaat dat we nu weer helemaal opnieuw moeten "leren" van elkaar te genieten i.p.v. voortplanten... Ontspan! En geniet van deze tijd, want bijzonder is het ook!

 

Erg lastig als je een onregelmatige cyclus hebt!

3 maanden is niet lang en met een onregelmatige cyclus, weet je niet eens of je wel goed gebruik hebt kunnen maken van die 3 kansen. Dat is lastig aan de ene kant en hoopvol aan de andere kant; het is dus niet zo dat je steeds op het juiste moment probeert en dat het niet lukt door andere oorzaken 9dan de onregelmatigheid en het probleem vh juiste tijdstip).

Hou vol meid; je hebt een cyclus en je zal een jaar door moeten voor je hulp kan krijgen dus geniet maar van het samen proberen zonder hulp. Dat is ook wat waard.

 

Dat je die angst heb ik vrij logisch hoor. Ook al ben je nog maar zo kort bezig. Wat die andere meiden ook al zeggen, probeer er niet een te grote druk op te leggen en blijf in ieder geval genieten van je relatie, familie, vrienden en dingen om je heen. Laat het los ga ik niet zeggen want dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

 

Wij zijn al 3 jaar bezig, op de natuurlijke manier.
Mijn cyclus is altijd netjes en op tijd. 28 dagen

 

Zo herkenbaar, het is eigenlijk een verschrikkelijk proces. Als god bestaat moet het een man zijn om dit te bedenken (grapje geen aanval op het geloof hoor)
Eerst zit je maanden in onduidelijkheid of en wanneer je zwanger wordt. Vervolgens is het vreselijk om zwanger te zijn, allemaal kwaaltje, maanden misselijk en je wordt mega. En dan moet je ook nog bevallen. Zo'n mega baby eruit persen is echt ongelovelijk. Hallo dat kan toch alleen een man verzinnen.

Maar we kunnen het en daar moet je in gaan vertrouwen. Hoe eerder je er relaxt er mee omgaat hoe fijner het wordt. Zwanger worden is iets heel intiems tussen jou en en partner. Het kan jullie dichter bij elkaar brengen, probeer daar ook van te genieten. Wat dat is iets heel bijzonders

 

Heel herkenbaar wat je schrijft ik zit een beetje met hetzelfde! Zorgen of het ooit wel gaat gebeuren (het liefst eergisteren!) maar ik probeer echt relaxt te blijven en gewoon te genieten met mijn vriend