Heheh! Maar ze hebben zeker gelijk. Ik vind het ook bewonderenswaardig als iemand een ander iets ergs kan vergeven. Ik heb ook wel eens (volgens mij ook bij Oprah) gezien dat mensen de moordenaar van hun kind gingen opzoeken in de gevangenis, en met hem praatten, en hem vergaven. Dat vind ik wel pittig, poeh!
Als mensen mij echt kwetsen, ja dan heb ik de grootste moeite om dat te vergeven en ook te vergeten. Uiteindelijk krijgt het wel een plekje en kan ik er makkelijker mee omgaan, maar vergeten.. nee! Haten vind ik een groot woord. Maar ik kan mij absoluut voorstellen dat je mensen kun haten om wat ze gedaan hebben. Ik denk als je zover bent dat je iemand haat, dan moet er wel iets heel ergs gebeurd zijn.
Ja maar Anabella, vergaven ze hém dan, of jezelf dus om te laten zien dat je sterk genoeg bent om zoiets te kunnen tja accepteren?
ik heb iemand ook gehaat om iets. Ik zou nooit van me leven iets kunnen vergeten. maar vergeven kan ik wel. het een duurt jaren om te vergeven en het ander duurt een stuk korter. Ikzelf vind dat haten een hoop negatieve energie met zich meebrengt, wat weer de nodige spanning in je lijf teweegbrengt. en spanning noch negatieve energie is goed voor je. vergeven gaat ook absoluut niet om die ander maar puur om jezelf. ikzelf heb zelfs iemand vergeven waarvan ik toentertijd riep ik steek hem neer. zo boos was ik. Ik heb gezien waar zijn gebreken zitten, en dat hij op een of andere manier een gebrek heeft aan bepaalde emotionele vaardigheden. nooit zal ik die persoon weer zo dichtbij laten, maar in mijn lijf is het rustig. daar voel ik me het lekkerst bij. en ik geloof niet in god ofzo. ben puur spiritueel geinteresseerd
Ik denk dat vergeven heel belangrijk is voor je eigen 'genezing'. Doordat je boos bent op iemand (wat trouwens wel goed is, want dan erken je dat hij fout is), hou je diegene heel dichtbij jezelf. Als je er voor kiest om te vergeven dan komt er afstand tussen jou en die persoon en kun je het steeds beter een plek gaan geven. Als je constant haat voelt als je aan die persoon denkt kan dat namelijk niet. Als je niet vergeeft loop je voor de rest van je leven met die persoon rond te zeulen terwijl die persoon er misschien helemaal geen last van heeft, of overleden is. Zo zie ik het, maar het is wel moeilijk!
Ikzelf ben heel haatdragend. (stroomt lekker met wat ik eerst schreef, maar goed.) Als jij mij iets flikt, zal ik dat altijd onthouden. Ik kan normaal met je omgaan, Vrienden zijn, maar ik hou altijd in mn achterhoofd wat er gebeurt is en zal je daardoor nooit vertrouwen. Dus wat ik nu ga schrijven komt totaal niet overeen met wat ik vind, maar dit zou ik volgens oprah enzo moeten vinden... Doordat jij deze nare ervaring hebt gehad ben jij een beter mens geworden. Je zegt zelf, de band met je ouders is beter, je bent sterker en minder naief. Dit zijn dus 3 dingen waar je je opa dankbaar voor zou kunnen zijn. Hij heeft de dingen niet gedaan omdat hij jou wilde verknippen, maar omdat zijn denkvermogen te beperkt is om te kunnen nadenken over de gevolgen voor jou. Als jij dus de kracht in jezelf weet te vinden om die twee dingen als iets positiefs te benaderen, kan je hem ook vergeven. Hierdoor zal jij als mens nog beter uit de veren komen, omdat je de kracht hebt om te vergeven. (dus weer iets om dankbaar voor te zijn) En nu ga ik weer, want dr Phil is al een half uur bezig en wie weet steek ik er weer wat van op. Ik moet zeggen dat ik wel grootse moeite heb met bovenstaand hoor. Vind het heel erg gezever. Maar er zit wel een kern van waarheid in. Mijn ex heeft mij bijv. erge shit geflikt en ik vergeef hem pas als ie met z'n voortanden tussen de grill van mn bumper zit hoor... Maar goed, ik heb er wel heel veel van geleerd en ben daardoor wel wie ik nu ben. Dus zou ik hem, eigenlijk moeten vergeven...
Hier kan ik me helemaal bij aansluiten.....het enige probleem? Ik kan de rust niet vinden. De persoon waarbij ik iets zou moeten vergeven en vergeten heeft nooit excuses aangeboden en vindt zichzelf nog steeds boven alles staan.......daar kan ik nog steeds om koken, ondanks dat ik hem bijna nooit zie! Hoe kan ik die rust nou vinden? Blijft altijd in mijn gedachten zitten en er valt niets uit te praten, want hij vindt dat ik fout ben...tja... Kan me voorstellen dat je zoiets ook voelt als iemand is overleden, dan gaat praten ook niet meer....
ik heb er geen tijd voor om mensen te haten! Dus doe ik dat niet... Vergeven kan ik ook wel, maar vergeten zal ik nooit!
het klinkt zo mooi, de genezing van je zelf door middel van vergeving. maar als iemand je iets heeft afgenomen, of je bewust iets heeft aangedaan, dan klinkt het te mooi om waar te zijn. en al helemaal als iemand anders iets is aangedaan waar je steeds mee geconfronteerd word. vergeving vind ik een teken van verraad, ik zou zo iemand nooit kunnen vergeven, en zou me daar dus slechter door voelen. ik heb het een plekje kunnen geven ,en kan zeker verder met mijn leven. ik hoop dat jij het op jou manier kan verwerken en een goede keus kan maken waar JIJ je prettig bij voelt!
ik ben heel makkelijk in vergeven maar ook ik heb mijn grensen en als je daarover heen gaat ben ik niet meer zo makkelijk. en vergeten ben ik heel slecht in ik heb er een goede vriendschap aan verloren omdat ik iets niet kon vergeten maar wel vergeven.
IK ben redelijk snel met vergeven maar vergeten das een ander verhaal!Het ligt er ook heel erg aan waar het om gaat,wat er is gebeurd! Sommige dingen kun je nu eenmaal helemaal niet vergeven laat staan vergeten! Liefs,Claudia
Ik denk dat alles met een reden gebeurd, ik heb ook redelijk wat voor de kiezen gehad. Maar nu (zeker 12 jaar later) kijk ik er anders tegen aan, ik ben door alles geworden zoals ik nu ben. Maar inmiddels heb ik hem vergeven, vergeten kan ik niet. Bovendien kan een ander nooit zeggen, wat jij moet doen, want als je er zelf niet achter staat werkt het toch niet. Dus laat ze maar lekker l*llen
Je zegt dat je het een plekje hebt gegeven. Laat het dan ook rusten. Goed is goed, je hebt je keuze gemaakt. Probeer er afstand van te nemen want volgens mij ben er toch nog steeds mee bezig. Dat anderen je keus niet begrijpen is hun probleem. Ik ben blij met het leven dat ik nu leid. Als iemand me onrecht aandoet dan zal ik daar makkelijker boven gaan staan want ik heb wel ergere dingen in het leven meegemaakt. Ik ken de waarde van het leven en laat dat niet door een ander beëinvloeden. Dit geldt natuurlijk niet wanneer die ander je leven letterlijk kapotmaakt. Sterkte meid. Silly
Het is heel makkelijk gezegd om het te laten rusten! ik haat ook uit het diepst van mijn hart mijn Opa en hij is ook gestorven. Ik heb er spijt van dat ik het hem nooit heb verteld want dan had ik het waarschijnlijk wel een plekje kunnen geven. Ik weet natuurlijk niet wat er bij Patroescka is gebeurd maar ik zou het mijn Opa nooit kunnen vergeven of vergeten en een plekje geven is ook moeilijk omdat hij me voor de rest van mijn leven heeft beschadigd. Maar ik laat het niet mijn leven beinvloeden, ik draag het alleen wel altijd met me mee. En gelukkig heb ik een hele lieve man die mij hierin steunt. PS silly dit is natuurlijk geen aanval op jouw mening
hmm same here.. sommige dingen kun je best vergeven.. maar blijven toch achter in je hoofd hangen. en oook bij mij kan je heel ver gaan.. maar erover is erover.. dan is er geen weg meer terug helaas zou zelf graag willen dat het anders was.. maar dat is nou eenmaal niet zo en job maar roepen dat ik zo naief ben dat ik altijd het goeie in de mens zie.. nahja.. voor sommige mensen gaat dat niet op bij de meeste wel tho.. je moet me erg "naaien" voor ik het je definitief niet meer vergeef en dan kan ik best met diegene nog een borrel drinken een keer.. maar dikke vrienden zit er dan gewoon echt niet meer in. en haten... tja ik vind iemand haten erg moeilijk zeker voor lange duur daarbij denk ik dat je erg om iemand moet geven om diegene goed te kunnen haten want anders is diegene alle moeite niet waard... ok.. uitzonderingen daargelaten.. als iemand je halfdood rijd kun je die best haten.. maar op persoonlijk vlak zal iemand je toch iets aan moeten doen wat heel persoonlijk is.. is dat niet zo.. dan trap je deigene je "wereldje" uit en ga je gewoon door is dat wel zo.. dan is gewoon doorgaan veel moeilijker en blijft er zelfs misschien wat haatgevoelens achter boos zijn kan ik heel goed (misschien iets TE goed zelfs) maar dat duurt nooit verschrikkelijk lang en is tot nu toe nooit uitgemond in iemand daadwerkelijk haten. ben bang.. dat dat met je eigen kind op een gegeven moment anders is... maar daar komen we vanzelf achter
Ben ik heel duidelijk in: voordat ik iemand echt kan haten moet die persoon echt heel ver zijn gegaan dus ja kan iemand wel echt haten wat vergeten en vergeven aangaat: tja een onenigheid met een vriendin die tot ruzie leid.. tja als het eenmaal uitgesproken is dan kan ik vergeten en vergeven.. Maar iemand die ik echt haat... dat wordt heeel moielijk
als ik iemadn echt haat en mij dus echt tot het uiterste heeft gedreven kan ik niet vergeven en vergeten. Maar een ruzietje met mijn vriend of schoonmoeder wat eigenlijk nergens op slaat en waar je achteraf eigenlijk wel om kunt lachen, is gauw vergeven en vergeten ... dikke kus en klaar! Zo moet dat toch? Liefs Swiggy