Hallo allemaal, Onze dochter is 4,5 maand oud (eigenlijk 2 maanden). Net huilde ze heel erg, raar eigenlijk, doet ze nooit om vier uur 's middags, maar goed. Ik naar 'r toe maar ze wilde helemaal niet getroost worden. maw: ik kon 'r niet troosten, ze bleef maar door huilen. dat had ik gisteren ook al dat ze door mij niet getroost wilde worden. Ik loop dan maar weg en dan gaat ze door met huilen. Wat moet ik dan doen als het niet lukt?? Voel me echt niet fijn daardoor.
Jeetje, lastig. Heb je al geprobeerd om een rondje met haar te lopen op de arm en dan even af te leiden met een spelltje of een gekke bek trekken. Dat wil hier nog wel eens helpen.
Oeh, dat voelt zo machteloos ja...als je als mama je kleintje niet rustig krijgt. Heb je gecheckt of ze verder in orde is? Geen ziekteverschijnselen? Doorkomende tandjes? Misschien dat een warm, ontspannend badje wil helpen? Mijn dochtertje had wel eens last van haar buikje, omdat er dan ontlasting dwars zat. Een warm badje ontspande haar dan (en dan kon ze ook ontlasten) en daarna was ze weer helemaal vrolijk. Ik kan je helaas verder geen tips geven meid, behalve dan de tip in ieder geval alles te doen wat jou maar helpt zelf rustig te worden, zodat je in het contact met haar rustig en ontspannen bent en dus niet jouw eigen spanning een rol mee laat spelen. Dan kun je veel beter/makkelijker aanvoelen wat er scheelt, wat ze nodig heeft om rustig te worden. Succes meid!
mila heeft rond die periode hetzelfde gehad, en bleek achteraf al door de tandjes te komen, ookal duurde het toen nog wel een paar maanden voordat deze echt doorkwamen. bij ons hielp het iig om verdovende zals op het tandvlees te doen. succes
Hoi Ik zou ook eerst uitsluiten dat je kindje niks heeft als ze blijft huilen. Ons kindje wilde ook een periode niet getroost worden maar zodra ze in de draagdoek zat was het goed. Misschien helpt dit? Moet er wel bij vermelden dat onze dochter toen 3 weekjes was. Dus misschien helpt het jou helemaal niet succes
Nou ik zou in ieder geval niet weglopen... Vind ik een beetje raar, zo van nou, dan huil je maar lekker door, ik weet het ook niet. Ik loop met Sterre rond en praat zachtjes tegen haar, dat ik het zo naar voor dr vindt dat ze zo verdrietig is en blablabla, en daar stop ik pas mee als ze stil is. En ja, ik heb dus wel eens 2,5 uur rondgewandeld, de eerste maanden, maar ik leg haar dan echt niet weg als ik niet weet waarom ze huilt..
Ook ik snao, met alle respect hoor, niet helemaal waarom je dan wegloopt... Ik bedoel: dat je kindje niet ophoudt met huilen, betekent nog niet dat jouw aanwezigheid zinloos is! Je biedt altijd troost, maar soms is het even zoeken en heeft je kleintje ook gewoon even tijd nodig. En als het pijn heeft, ja, die gaat niet weg als jij troost, maar het is wel fijner om met pijn in je moeders armen te liggen dan in je eentje in bed... Ik denk dus echt dat je niet jezelf moet wijsmaken dat jij je kleintje op dat moment niets te bieden hebt! Zeg tegen jezelf dat je kleintje het echt fijn vindt dat jij er dan bent, ook al merk je daar als moeder op dat moment even niets van. Hier heeft Thirza erg veel gehuild en ik snap je machteloze gevoel dus echt wel... Tussen de 3 weken en 4 maanden was het voortdurend raak, bleek het kiss-syndroom te zijn My goodness, ik heb echt uren en uren met Thirza rondgelopen! Maar als ik nu kijk hoe rustig ze is en hoe tevreden! En ik ben er dus van overtuigd dat alle troosten en rondlopen (eventueel met haar in de draagdoek) daar enorm aan heeft bijgedragen,
Hallo! Nou ik snap wel waarom je weg loopt. Onze dochter is overgevoelig voor prikkels en soms is het zo erg dat ze pas rustig wordt als ze alleen is. Er zijn kinderen waarbij het soms dus beter is om weg te lopen. Soms wil een hand op het hoofd leggen en er naast blijven zitten tot ze rustig worden wel helpen. Of inderdaad met je kindje rondlopen en er tegen praten. Bij ons is de remedie gebleken: praten. Wel op een rustige toon met pauzes er tussen. Dat helpt bij onze dochter goed. Erg he als ze zo ontroostbaar zijn. Je voelt je soms echt machteloos dan, ik begrijp je helemaal. Hopelijk heb je iets aan alle tips.
ik snap ook wel waarom je wegloopt hoor, dat is soms ook het enige dat hier werkt, mijn meisje wordt vaak binnen een paar minuten stil als we weggaan, helemaal aan het einde van de dag als het huiluurtje is aangebroken. ze is ook 2 maandjes nu, het is als ze zo jong zijn nog zo moeilijk om uit te vogelen wat ze hebben. de ene heeft nou eenmaal meer behoefte aan stilte en rust dan de andere, ook op zo'n jonge leeftijd al. in het ziekenhuis zeiden ze tegen me dat ik haar 10 minuten moet laten huilen, dan even kijken en troosten maar wel in bed laten liggen en dan nog 10 minuten, nou heb ik dat even volgehouden en nu slaapt ze vaak binnen 5 minuten. volg je gevoel, een ander kan zo makkelijk zeggen hoe je het moet doen, niemand kan het beter weten dan jij bij je eigen kindje, ze heeft jullie genen
bij ons was het een keer, en dat was vanwege buikpijn door niet kunnen poepen. toen was het ineens erg warm weer en lukte het hem niet. ik ben bij hem gebleven, buikje gemasseerd, eind van de dag moest ie erg poepen en toen was het over.
Hoi Birdie, Ik zou je meisje in geen geval alleen laten als ze zo huilt, want dat moet haar wel een heel onveilig gevoel geven. Haar alleen al vasthouden is dan toch wel heel belangrijk. Misschien heb je er iets aan om het boek 'De taal van het huilen' van Aletha Solter eens te lezen. Haar theorie is dat je een kind het beste kunt laten huilen door het liefdevol in je armen te houden en het gewoon te laten uithuilen. Vaak huilt een kleintje ook om indrukken en prikkels van de dag te verwerken en gooit het er dus puur allerlei emoties uit. Volgens deze schrijfster moet je een baby de ruimte geven om zich te uiten en omdat baby’s alleen via huilen kunnen communiceren, moet je dat niet steeds onderdrukkken. Het is dan ook beter om een baby uit te laten huilen, terwijl het zich veilig voelt in je armen, en een baby niet steeds te sussen door een speen te geven, te wiegen of andere afleiding te geven. Uiteindelijk schijnen baby's op den duur rustiger te worden als ze hun emoties vrijelijk mogen uiten. Anders sla je de emoties, als boosheid, frustratie en verdriet, op in je lichaam en kan het later juist allerlei problemen (bv leer- en/of gedragsproblemen of ziektes) teweeg brengen. Wel interessant om te lezen, vond ik, want als je het bij jezelf nagaat, lucht het ook enorm op om eens flink uit te huilen in plaats van je emoties te onderdrukken. En door een baby dus met allerlei middelen te sussen, onderdruk je zijn emoties, waardoor het dus eigenlijk ook de boodschap krijgt dat je je niet mag uiten en dus niet mag huilen. Ik ben dus eigenlijk ook wel benieuwd, wat anderen van deze visie vinden. Bij Noëlle merk ik wel, dat ze zich na een tijdje doorhuilen in mijn armen meer gaat ontspannen en als ze dan later in slaap valt, wordt ze ook rustiger en vrolijker weer wakker.
hmmm, dit klinkt wel logisch, ik vind het ook erg interessant om te lezen, wie weet koop ik dat boek wel mijn meisje huilt ook veel namelijk en ze is heel gevoelig, artsen raadden ons aan haar 2 keer 10 minuten te laten huilen, vaak slaapt ze voordat de eerste 10 minuten voorbij zijn.
hee wat interessant! volgens mij heb ik dat boek ergens op zolder liggen, ik ga morgen (als ik vrij ben) meteen even lezen! die van ons huilt niet veel trouwens. maar kreunt heel veel, volgens mij ook om zich te uiten, dingen te verwerken. (prematuur)
Ik herken je verhaal heel erg, en ik liep ook wel eens weg als ons mannetje maar bleef huilen. Even wat momenten voor jezelf, een vriendin bellen om tot rust te komen, en dan een paar minuutjes later weer proberen. Je moet proberen niet te denken: ze wil niet door mij getroost worden. Je kindje huilt omdat er iets mis is, maar dat betekent niet automatisch dat je het kan oplossen met troosten. Wij namen hier toerbeurten met op bed zitten met ons krijsende mannetje (hij is nu 5 maanden en die fase is gelukkig voorbij). Na een tijdje wordt je er ook gewoon echt gestoord van: je doet zo je best en het is gewoon niet goed genoeg... Maar bedenk dus dat het niet aan jou ligt: soms valt er gewoon niets te troosten en is het enige wat je kan doen je kindje vasthouden en proberen niet gek te worden. Verder zijn hier wel genoeg tips genoemd (badderen, gekke geluiden maken of gezichten trekken, wiegen, op kontje kloppen etc). Gisteren was ons mannetje ziek (koorts) en ik was ongelofelijk blij dat hij toen wel getroost wilde worden. Maar dat was eigenlijk voor het eerst dat ik merkte dat hij het dus soms wel fijn vind om vastgehouden te worden als hij zich beroerd voelt.