Wat een lulkoek, materiele schade gaat boven persoonlijk leed of erger? Dan had ik als agent zijnde een andere smoes opgehangen. Stel nou dat er inderdaad iemand zijn keel werd dichtgeknepen en de politie vindt een woninginbraak bekangrijker?? Ik zou het overigens wel proberen goed te maken met de buuf. Anders worden het echt lange jaren dat jullie naast elkaar wonen. Je hoeft echt je excuses niet aan te bieden, maar wel uitpraten en op die manier inzicht krijgen in elkaars situatie. En verder hoef je echt niet bij elkaar over de vloer te komen, maar groeten is beter dan negeren.
Thnx! Dan ga ik vanmiddag gewoon de woningbouw bellen. Dat ik het gehuil, gekrijs en ruzie heb opgenomen, is ook omdat de woningbouw dat tegen me gezegd heeft: Als het kan, probeer het dan op te nemen. Dan heb jij bewijs in handen. Hoewel dat natuurlijk niet leuk voor mijn buurvrouw is om daarmee geconfronteerd te worden, voel ik me daardoor wel sterker staan. En het is niet 1 fragment, het zijn er meerdere!
Ja sorry uiteraard je man, maar ik ging er even onschuldig vanuit mocht 1 de confrontatie met haar hebben, de ander automatisch de kids zou opvangen, vandaar. Ja ik begrijp je, sowieso heb je nu dit bewijs geleverd, en weet de politie alvast dondersgoed wat er aan de hand is. Misschien de wijkagent ook inlichten, dan heb je in ieder geval meer bijzet. En verder gewoon relaxed blijven zou me niet te veel opfokken erover. En onderschat jezelf niet! Want je bent altijd sterker in situaties dat het nodig zou moeten zijn (wat ik niet hoop uiteraard!) dan jezelf denkt. Hoop zo voor je dat er een oplossing komt, is nooit fijn in spanning te moeten leven!
Heb niet alles gelezen dus deze tip is er misschien al wel gezegd; Wat vervelend zeg... Wij hebben het gehad op een flat en toen is er buurt bemiddeling geweest. Ik weet niet of ze er voor open staat (aangezien ze ook al zo tegen de politie deed), maar misschien is dat een optie. Dat je het haar uitlegt dat je wil dat jullie beiden daar fijn kunnen wonen? En alles opschrijven. Als er iets voorvalt in een schrift.
Wij willen hier al een tijdje weg uit deze wijk. Maargoed, dat kan nog wel even duren, aangezien ik zonder werk zit. Als zei normaal met mij erover wilt praten, dan ga ik daarin natuurlijk mee. Ik ben de beroerdste niet, en niets is fijner dan normaal de deur uit te kunnen lopen zonder dat je om je heen hoef te kijken. Misschien is dit iets voor de toekomst, want zei wil absoluut geen contact meer. Kinderen lopen nu voor elke keer heen en weer en gluren door mijn raam naar binnen. Sneu!
Ik geloof dat ik toch even mijn trots zou inslikken (niet dat dat van toepassing is, maar je snapt me wel denk ik) en met een bos bloemen zou aanbellen. Niet je excuses aanbieden, maar gewoon even dingen uitpraten en dat je je zorgen maakt om haar en haar kinderen, of er iets is, wat je voor hun kunt doen. Vaak doet het wonderen. Soms ook niet, maar dan heb je het iig geprobeerd. Dit soort vage onberekenbare types kun je beter aan je kant hebben dan tegen je, snap je wat ik bedoel?
Dit zou ik ook doen. Hoe zij dan reageert is haar keus maar dan heb je het tenminste geprobeerd. Misschien leer je haar en haar situatie dan een beetje kennen. Mischien heeft ze wel heel veel problemen en is ze overspannen of zo. Ze worden hier nu wel weggezet als probleemgezin (tenminste zo komt het over), maar wie weet wat die vrouw allemaal meemaakt. En ja ze heeft alleen haar kinderen om zich af te reageren, en nee dat keur ik niet goed. Maar misschien zit ze wel heel erg verlegen om een luisterend oor. Hoe dan ook ik zou het gewoon proberen. Misschien valt het alles mee. En anders niet.
Ik vind het echt super dat je de politie hebt gebeld want dat is natuurlijk toch een moeilijke stap je twijfelt natuurlijk of je er goed aan doet of niet. Maar echt super.
Hoi allemaal, Vandaag belde de politie spontaan terug. Om te vragen hoe het met mij ging, en om te vragen hoe de situatie nu is. Met mij gaat alles prima, hoewel ik nog wel op mijn hoede ben! Hij vroeg aan mij of ik het AMK al gebeld had. Toen ik zei dat ik gebeld had, maar ik morgen werd terug gebeld omdat alle medewerksters in gesprek waren (was half 5), zei hij: Ik wil even mijn complimenten aan je geven! Ik vind het echt heel goed van je dat je ons zaterdag gebeld hebt, er zijn toch ook aardig wat mensen die het niet durven. Toen ik vroeg waarom hij mij een compliment gaf, zei hij dan ook: daarvoor belde ik jou nog even. Wij hebben het rapport ook doorgestuurd naar het AMK. De reden dat we dat gedaan hebben is omdat wij het niet vertrouwen na jouw verhaal, en wat ik zelf heb meegemaakt die afgelopen zaterdag. De deur open doen na aanbellen, toen ze mij zag, meteen de deur weer dicht klapte, uiteindelijk toch weer open deed, mij vervolgens aan de kant duwde en ronduit agressief naar jou toe reageerde. Ik weet nog, na dat ik later bij je terug kwam, je zei: Als jij (de politieagent dus) er niet bij had gestaan, dan was ze me zeker aangevlogen. Het had niet veel gescheeld of ik had haar mee genomen naar het bureau, want ook daarna vloog ze mij weer aan. Dit alles bij elkaar opgeteld plus jouw geluidsfragmenten erbij genomen, maakt het dat we deze zaak totaal niet vertrouwen. Het wordt dus niet eerst doorgestuurd naar jeugdzorg, maar meteen naar het AMK. Ik heb ook gevraagd wat ik nu moet doen. Of ik niet beter naar haar toe kan gaan om te vragen hoe het met haar gaat. Maar onder geen beding mag ik contact zoeken met haar. Om te voorkomen dat de zaak verder uit de hand loopt. Hij verwacht namelijk dat als ik dat wel zou doen, ze me alsnog aanvliegt. We moeten elkaar dus nu negeren. Best lastig! En dat zorgt er weer voor dat ik echt niet op mijn gemak ben. Als het AMK morgen terug belt, zal ik ook eens vragen wat ik verder moet doen. Ben eigenlijk helemaal vergeten te vragen aan de politie of het verstandig is om de woningbouw op de hoogte te stellen. Ik denk dat het wel verstandig is, want het liefste zou ik gewoon weg willen hier. Bizar eigenlijk dat ik mezelf zo op de kast laat jagen. Maar dat zit in de aard van het beestje! Ik twijfel nog steeds of dit wel het beste was, maar vooralsnog, ik probeer te helpen (hoewel dat natuurlijk bij haar niet zo overkomt). Ik maak me gewoon zorgen om zowel haar, als de kinderen. Be continued
Aan jou verhaal te merken huist er heel veel woede thuis in je buurvrouw. En de woorden die haar kinderen zeggen tegen haar kan ook absoluut niet! Ik vind het ook heel knap dat je de politie gebeld hebt. En zij hebben melding gemaakt bij het AMK omdat ze de situatie niet vertrouwen en zij spreken meestal echt uit ervaring! En probeer jezelf niet op de kast te laten jagen, ik vind je dapper!! Dikke knuffel voor jou!
belliebel ja dat bedoelde ik , hmmmm hopelijk komt er weer snel rust want dit is echt not nice !! ik weet zelf hoe vervelend het is succes meis !!
Wat super dat de politie er zo boven opzit, was hier wel anders! Ik zou wel de woningbouw bellen, helemaal om het feit dat ze jou wou aanvallen, mocht er in de toekomst ooit nog iets gebeuren en je wil daar met spoed weg dan heb je deze aantekening al staan. Succes!
Wat een toestand! Precies doen wat de politie zegt, zorg dat ze een dossier van haar opbouwen, houd een agenda bij waarbij je overal de datum en tijdstippen zet wanneer er weer trammelant is, geluidsopnames en inderdaad, niet meer direct contact met haar opnemen. Desnoods als je er graag over wilt praten, vragen om buurtbemiddeling ofzo, al kun je er waarschijnlijk donder op zeggen dat je buurvrouw daar niet aan mee wil werken. Sterkte hoor!