Zoals de titel al zegt ik kan niet genieten van mijn zwangerschap. Vorigjaar juli ons zoontje verloren met 17 weken zwangerschap en nu dus weer opnieuw zwanger. Ik durf niet vooruit te denken of dingen te plannen. Zelfs kraamzorg aanvragen durf ik niet het blijft door mijn hoofd spoken dat het zomaar mis kan gaan. Ons gezinnetje heeft er een flink trauma aan overgehouden. Ik mag bij ongerustheid ten alle tijde het ziekenhuis bellen voor een echo maar voel me dan weer zo bezwaard. Ik krijg ze al om de 2, 3 weken. Ik hoop zo dat dit gevoel en angst minder word zodra ik de baby voel bewegen. Wie herkent dit?
Wat ontzettend verdrietig dat je je zoontje bent verloren. Snap je ongerustheid heel goed, en elke arts / vk vast ook. Misschien dat je kunt overwegen een AngelSound te kopen(zie bijv bol)? Dat is een doppler waarmee je zelf de hartslag van je baby kunt horen. Niet iedereen is daar voorstander van overigens, je kunt als leek immers niet horen of hartritme goed is.. Ook kan ik me voorstellen dat je, als je de baby over paar weken voelt en die 17 wkn van vorige keer voorbij bent, iets rustiger wordt. Maar echt onbezorgd lukt wellicht niet. Dat is naar voor jezelf, maar heeft gelukkig geen enkele invloed op je baby.... Veel sterkte en een gezonde zwangerschap gewenst! PS geen herkenning of tips uit eigen ervaring hier dus, maar wilde je toch hart onder de riem steken!
Lief, dankjewel. Ik heb een Angelsound toevallig paar dagen terug geprobeerd hartslag te zoeken naar helaas nog niks kunnen vinden. Mijn baarmoeder ligt ook diep dus vrees dat ik nog even geduld moet hebben. Het is gewoon elke dag de vraag... klopt hartje nog wel... dat is iets wat ik niet los kan laten. Vorigjaar 2 dagen voordat ik naar de vk moest extra echo gehad die goed was en 2 dagen later wat de baby overleden. Het maakt me zo onzeker en ik weet dat ik er totaal geen invloed op heb maar het is gewoon killing. Ene dag kan ik er beter mee omgaan dan de andere dag.
Wat vreselijk dat je je zoontje bent verloren Is er niet een mogelijkheid dat je hulp inschakeld in de vorm van praten met iemand? En probeer zoveel mogelijk afleiding te hebben. Lijkt me erg moeilijk en weet zo ook niet goed wat je er aa kunt doen.
Dag mamavanthiemo, ik snap je gevoel heel goed. Ik ben niet later in de zwangerschap een kindje verloren, maar weet wel alles van verlies, pech en onzekerheid. Heb zelf een miskraam en een missed abortion gehad. Een dochter met een levensbedreigende afwijking en tot twee keer aan toe ruimt 2,5 jaar geduurd om zwanger te worden....althans bij de tweede wel 2x miskraam. Wat voor mij werkt, is te accepteren dat die angst reëel is en er mag zijn. Ik ben beschadigd door het verleden en spannend zal het zijn tot de eindstreep. Ik probeer zoveel mogelijk de dag door te komen en er vanuit te gaan dat moeder natuur doet wat moet. Ik moet wel zeggen dat ik wel erg rustig ben. Heb door de jaren heen geleerd dat ik het niet in de hand heb. En me er druk om maken, brengt me verdriet en onrust. Die knop kan je alleen zelf omzetten. Maar hopelijk helpt het je als ik zeg dat je accepteert dat het gevoel er mag zijn, maar dat je het laat zijn voor wat het is. Let it be😊 Succes en probeer ook te genieten. Al weet ik hoe moeilijk dat is en lukt het mij ook nog moeizaam. Maar we zijn zwanger en gaan zien wat het ons brengt. Hopelijk een gezonde dikke buddha😊
Dankje Ladylola, ik probeer me ook voor te houden wat komt dat komt en wat is dat is. Het is niet te beïnvloeden. De ene dag kan ik er beter mee omgaan dan de andere. Gelukkig afleiding genoeg daar ontbreekt het niet aan. Maar blijft door mn hoofd spoken. Hopelijk gaat dat straks over als ik verder in de zwangerschap mag raken.
Hoi, wat vreselijk dat je je zoontje bent verloren! Kan me heel goed voorstellen dat het je onzeker maakt. Ik heb een miskraam en een missed abortion gehad en ik vond het ook heel moeilijk om positief te blijven. Heb toen echt geprobeerd om veel afleiding te zoeken en mocht ook iedere week even 5 minuutjes het hartje komen luisteren en dat vond ik wel prettig. Misschien werkt dat ook voor jou? Heel veel sterkte en waarschijnlijk ga je het met een week of 10 goed voelen en kun je dan wat meer genieten?
Allereerst.. gefeliciteerd met je zwangerschap. Ik herken dit. Ik ben ook mijn zoontje verloren. Heel onverwachts na een perfect voldragen zwangerschap. De bevalling ging helemaal mis en mijn zoontje heeft dit niet overleefd. Ik gelukkig wel. 2,5 maand erna raakte ik weer zwanger en de angst was heel heftig. Ieder pijntje steekje raakte ik in paniek. Ook ik mocht ten alle tijden de gyn bellen maar voelde me ook bezwaard dus dat begrijp ik zeker. Toch (ik weet dat je er nu niks aan hebt) begrijpen alle artsen je angst volkomen dus blijf bellen als jij dit nodig hebt. Uiteindelijk heb ik een gezond mannetje in mijn armen gekregen maar het was ontzettend heftig met veel emoties. Mijn zoontje wilde met 33 weken komen en vanaf toen heb ik in het ziekenhuis gelegen met complete bedrust. Ook na deze tegenslag kon ik het aan.. vraag me niet hoe. Maar die kracht komt naar boven. Jou emoties en angsten mogen er zijn, je bent je kindje verloren. Niemand zal dit gek of raar vinden. Blijf er over praten en krop het niet op want dit zal alles nog moeilijker maken. Jij kunt dit.. ik zeg altijd sinds ik dit heb meegemaakt: een mens kan heel veel aan, veel meer dan je ooit denkt. Op een of andere manier komt er een bepaalde kracht naar boven zodat jij dalijk ook van dit kleine wondertje in je buik kan genieten al lijkt dat nu misschien onmogelijk. Ik zal aan je denken. X
Gefeliciteerd met je zwangerschap! En wat begrijpelijk dat je zo bang bent. Wat vreselijk dat je jullie zoontje bent verloren. Ik hoop voor je dat je snel gevoel van leven in je buik mag hebben zodat je meer zekerheid hebt! Maar maak ook vooral gebruik van het aanbod om vaker langs te mogen komen voor een echo. Vooral nu je je kindje nog niet voelt kan het je meer geruststellen en dat is ook belangrijk!
Bedankt voor jullie reacties. xxmanaxx2016: wat fijn dat je een gezond knulletje in je armen hebt gesloten na jouw vreselijke voorgeschiedenis. Sophiex: je hebt gelijk hoor ik moet gewoon gebruik maken van dat aanbod. Als ik het echt op mn heupen krijg zal ik dat ook wel doen denk ik.
Na zo'n vreselijk verlies is het niet gek dat het constant door je hoofd blijft spoken. Want wat als het weer gebeurt? Bij mijn 2e zwangerschap had ik er echt geen vertrouwen in. Ik was ervan overtuigd dat ik aan het einde van de rit weer een dood kindje zou krijgen. Het was heel moeilijk. Toen hij op mijn buik gelegd werd was er verbazing. Hij leeft! Wel was ik bij hem snel bezorgd, hij heeft ook een aangeboren afwijking, een auto immuunziekte en autisme. Maar het gaat nu heel goed met hem. Bij hem was het de zwangerschap echt uitzitten. Bij onze jongste ging ik er heel anders in. Ik heb emdr gehad om het trauma rond het verlies van onze dochter te verwerken en heb mij verdiept in hypnobirthing. Dit kindje voelde ik zo sterk. Niet alleen qua beweging maar ook daarvoor. Het klinkt zweverig maar dat instinct was er. Dat het een sterk en gezond kind was. Hij is idd een heel sterk karaktertje en kerngezond. Het is als springen in het diepe. Ogen dicht en gáán. Alleen de tijd uitzitten en herinneringen maken. Ik wilde niet enkel terug denken aan angst. Als het weer mis zou gaan, dan had ik in elk geval onze herinneringen samen.
Nou toch maar gebeld vandaag. Had er rotgevoel over. Net terug uit Ziekenhuis en alles was gelukkig goed. Hartje gezien en wow wat was hij/zij weer gegroeid. Hier kan ik weer een weekje op teren. Ze drukte me nadrukkelijk op mn hart dat ik zo vaak mag komen als ik wil. Dat is wel fijn.
Wat een verschrikkelijke ervaring! Ik begrijp je gevoel heel goed. Zelf heb ik een miskraam en 2 buitenbaarmoederlijke zwangerschappen meegemaakt. Momenteel ben ik 26 weken zwanger en daar ontzettend gelukkig mee, maar ook heel angstig. Ondanks dat ik nu al 26 weken ben blijf ik bang om dit kindje ook te verliezen. Ik heb al een aantal keer de verloskundige gebeld omdat ik mij ergens zorgen over maakte en wil jou ook meegeven om dit gewoon te doen! Voel je niet bezwaard! Jouw kindje is het allerbelangrijkste op dit moment! Ik hoop dat je snel leven zult voelen. Mij heeft dat wel een beetje geholpen. Sinds ik haar voel schoppen, ben ik iets meer gerustgesteld!
Ah wat verdrietig, ik begrijp je als geen ander. Wij zijn ons dochtertje met 17 weken zwangerschap verloren, ik ben deze zwangerschap ook zeer gespannen ondanks dat we elke 4 weken een echo krijgen, waar ik ook echt naar aftel. Ik heb ook een doppler thuis en ik luister iedere maandag avond even naar het hartje puur uit onzekerheid en kon het hartje pas vanaf 12 weken horen(ook op aanraden van de Gynacoloog niet eerder geprobeerd.) Denk ook als je straks de kleine voelt je absoluut meer zal gaan genieten! Sterkte xx
Wat vreselijk dat je je zoontje bent verloren Het klinkt voor mij herkenbaar, ik ben in 2012 ook een zoontje verloren tijdens de zwangerschap met 22 weken. Hierdoor was ik het vertrouwen helemaal kwijt. Vooral omdat we niet wisten waardoor hij is overleden. Ondanks dat we daarvoor al een gezonde dochter hadden. In 2013 was ik opnieuw zwanger en deze keer kon ik er echt niet van genieten. Maar ik had net als jij veel echo's en deed het echt stapje voor stapje. Ik hoorde ook vaak probeer te genieten he! Maar dan dacht ik waarom? Je kan jezelf nou eenmaal niet dwingen om ergens van te genieten omdat dat 'hoort'. Ik had ook zoiets van ik geniet straks wel als ik de baby eindelijk in mijn armen heb. En tuurlijk genoot ik ervan als ik ons zoontje op de echo zag bewegen, of ik zijn trapjes voelde. Maar angst was vooral op de voorgrond waardoor het echte genieten mij niet lukte. Maar dat heb ik daarna dubbel en dwars ingehaald Deze zwangerschap lijkt iets beter te gaan maar nu ik weer op de helft ben slaat de angst vaak toe. De bewegingen zijn fijn maar ik merk ook dat ik gelijk heel onzeker ben wanneer ik even niets voel. Het is niet niets wat je hebt meegemaakt vergeet dat niet. Probeer alles stapje voor stapje te doen en ben je even onzeker bel gerust voor een extra echo en voel je daar absoluut niet schuldig over. Niemand kan je garanderen dat het deze keer wel goed gaat maar ze kunnen je wel helpen om je door deze tijd heen te helpen.
Lief jullie reacties, veel mensen beseffen helemaal niet wat voor impact dat heeft. Heb toen zelfs vragen gekregen "moet je echt bevallen dan?" Ja dat moest, het mannetje was al veel te groot voor curretage. We hebben teentjes en vingertjes geteld, zijn bolletje gekust, vaak zie je mensen dan nadenken als ik het zo zeg. Ik hoop echt dat als ik dit kindje kan voelen en d.m.v. mijn Angelsound kan horen ik veel geruster ben. Gisteren toch naar zh geweest voor echo en het eerst waar ik naar kijk zie ik een knipperlichtje. De vk liet het uitgebreid zien en we hebben ukje ook zie bewegen. Dat moment was zooo fijn omdat ik er echt even doorheen zat. Volgende week heb ik controle bij Gynaecoloog dus kan ik weer even spieken en in die zelfde week hebben we de nekplooimeting, ook weer spannend.