Kan niet tegen prikkels HELP

heel herkenbaar. Wij zijn daar op een gegeven moment gewoon rekening mee gaan houden. gewoon geen prikkels. Ondanks alle bemoeizuchtige opmerkingen van mensen, ach daar moet hij aan wennen etc etc.

Ik had Dano mee toen hij ong 4,5e maand oud was naar een verjaardag. iedereen gezellig kletsen rustige verjaardag. maar die nacht tot 1 uur snachts in de weer geweest met een hysterisch kind.

toen heb ik gezegd voorlopig geen verjaardagen en drukke prikkels meer. af en toe provoceer je voorzichtig en kom je erachter dat ze steeds meer kunnen hebben.

Het is heel lastig, maar er komt een einde aan die periode. sneller dan je denkt.

Nu nemen we hem overal mee naartoie, hij gaat bij iedereen op schoot en savonds lekker slapen.

 

ja, hier ook een prikkelgevoelig kindje. (prikkelstoornis zoals ze het op het zieknhuis noemen)
gelukkig niet zo ergals bij jou.
hij schrikt erg snel en moet alles horen en zien, waardoor hij vaak niet in slaap kan komen.
hij wordt ook ingebakerd omdat hij zo druk is en snel schrikt.

misschien eens contact opnemen met een ka?

 

Ik denk dat ons kindje ook prikkelgevoelig is, (nog) niet zo erg als die van TO (afkloppen!) maar inderdaad; wil ook overal bij zijn en alles zien en horen. Moet echt op zijn kamertje slapen, ingebakerd en schrikt heel snel van dingen. Hierdoor ga ik nu met enige tegenzin op visite of van huis weg. Ook omdat ie dan dus niet meer wil slapen en oververmoeid raakt.

 

hmm ook hier was er maar 1 antwoord.. niet meer doen

maar het was dan ook niet zo erg als bij jou gelukkig
wel kwam er reflux bij dus ook thuis blijven was niet de oplossing tegen al het huilen.

de eerste maand vond anne alles prima.. daarna begon de ellende en was ze ook superprikkelbaar
variatie leidde dr gedachte af van de pijn van de reflux maar had wel als gevolg dat ze daarna niet kon slapen van alle spanning
goeie combi dus

maar nu 9 maanden oud gaat ze gewoon overal mee naar toe zonder problemen.
het is een beetje uitproberen en het gaat gewoon steeds beter eigenlijk.

alleen moest ze zaterdag ineens keihard huilen toen oma te dichtbij kwam
dat soort dingen vind ze nog steeds niets
half uurtje later was ze een beetje geacclimatiseerd en heeft ze lekker stokbroodjes gesmikkeld bij oma op schoot.

 

Jep, hier ook erg bekend. Helaas zou ik ook zeggen, thuisblijven zo veel mogelijk. Het gaat weer over.

Inmiddels kunnen we hem bijna overal mee naar toe nemen, het is gewoon denk ik even een kwestie van wachten.

De supermarkt was hier ook al uit den boze, dus op een gegeven moment was het wel vermoeiend voor ons zelf, maar niks aan te doen. Om daarna met een krijzend kind te zitten is nog veel vermoeiender.

 

arm kindje
Het is ook heel wat wat op hem af komt he... Kan je ook niet buiten met hem gaan wandelen, of gaat dat nog wel? Misschien kan je het vanaf daar een kleine beetje opbouwen, met tussen een wandelingetje door even 5 miuten een buurtwinkeltje in, en hoppetee snel er weer uit. En dan vanaf daar steeds een beetje opbouwen? Misschien een suggestie?

Hier is het ook nog steeds voorzichtig aan hoor, al merk ik wel dat ze nu langzaamaan wat makkelijker wordt. in het begin konden we ook erg weinig. Rust en regelmaat is nog steeds de handleiding hier..
Kreeg (en nog steeds eigenlijk) regelmatig weinig begrip van mensen, ja zelfs mijn eigen ouders, vonden dat ik niet zo moeilijk moest doen. Zelfs soms het gevoel dat ik overbezorgd was door van die opmerkingen 'zeker de eerste' en dat t kindje eenkennig zou worden door mijn gedrag. Gelukkig steunde mijn man me wel. Soms moesten we gewoon wel afbellen, zeker als ze al niet lekker in haar vel zat of op dagen waarop ze wat meer last had van reflux, gingen mijn ouders gewoon teleurgesteld lopen doen, zo van 'neem dr toch gewoon mee'. Ja en dan de halve nacht met een overstuur kind zitten..

Nee, ik moest er gewoon makkelijker mee omgaan etc Tot ze zelf een weekendje hadden opgepast en met het arme kind hadden lopen slepen, die dus de rest van de dag niet meer sliep. Zielig voor mn kleintje, die was helemaal hees toen ik haar ophaalde (grmpf) maar voor hun wel even een eye-opener. Sindsdien zijn ze wat minder kritisch..

Maar goed. Iets van de laatste maand: Slapen doet ze nu s avonds niet meer, tussen 17 en 22 uur is ze altijd klaarwakker. Ben er nog niet uit of het nu van de reflux is, aan de voeding ligt (km) of toch door het verwerken van een drukke dag.. Heb zelfs al met Ria Blom gebeld, voor advies.. Ook o.a. de kamer geblindeerd, en dat helpt wel. Gisteren sliep ze om 21.10 ipv om 22 uur Toch nog een uurtje voor mezelf s avonds..

T is wat met die kleintjes. Je wilt toch graag dat ze gewoon happy zijn, dus houdt rekening en zoekt steeds naar oplossingen.. En zo komt het ook vanzelf wel een keer goed. Des te ouder ze worden, meer kunnen ze hebben. Maar af en toe is het wel heel zwaar he..

 

Ohhhh zoooo ongelooooflijk herkenbaar!

Toen onze uk een paar maanden oud was was dat ook altijd een ramp. Een mutsje op doen scheelt heel veel! Op de een of andere manier scheelt dat met hoe prikkels binnen komen. Wij gingen nooit ergens naartoe zonder mutsje voor ons ventje. Bij warm weer hadden we een zonnehoedje van de Zeeman. Kleine kindjes in een draagdoek bij je houden scheelt ook heel veel.

 

Voel erg met je mee! Ons dochtertje was in de eerste maanden ook snel overprikkeld. Echt brullen na visite en bezoekjes bij anderen. Bij 9 weken kwamen we erachter dat ze verborgen reflux heeft. We hebben haar toen(naast medicijnen) een aantal keer laten behandelen door een osteopaat. Deze gaf aan dat de overprikkeling bij haar kwam door de verborgen reflux. Doordat ze constant pijn had in haar slokdarm kon ze daarnaast heel weinig hebben.
Hij heeft haar een aantal keer behandeld en ze was na korte tijd totaal niet overprikkeld meer! We konden haar overal mee naar toe nemen. Zelfs feestjes vond (en vind ze nog steeds) geweldig. Misschien een tip om je ventje eens te laten behandelen door een osteopaat. Wie weet zit er ergens spanning die hij weg kan nemen. Baat het niet dan schaadt het niet.

 

Ja, wij gaan volgende week ook weer naar de osteopaat. ook weer voor de reflux klachten, heb het idee dat dat vast wel helpt voor haar algehele welzijn..

verder, het mutsje werkt hier ook goed. En met het mooie weer hebben we ontdekt, een petje nog veel beter, daar kruipt ze echt een beetje onder weg. Zit ze zon beetje stiekem onder dat kleppie uit te gluren.. schattig!

 

Ben je al naar een osteopaat geweest met Bryan? Veel kindjes hebben door de bevalling wat 'schade' opgelopen aan bv het nekgewricht en dit kan zorgen voor continue prikkels. Julia had dit heel sterk en kon er dan ook echt helemaal niets bijhebben. Na een aantal behandelingen is dat helemaal weg en kan ze binnen normale grenzen overal mee naar toe.

 

Met Aerin zijn we trouwens ook naar de osteopaat geweest en dat heeft veel gescheelt maar helaas niet alles. Mutsje en draagdoek deden hier wonderen.

 

Heel herkenbaar.
Luca kon ik het begin ook absoluut niet tegen (te) veel prikkels.
als ik ergens met hem was, was het alleen maar krijssen.
We zijn de eerste paar maanden ook niet weggeweest met hem...alle verjaardagen afgezegd.
We zijn op 1 verjaardag geweest en daar was het alleen maar schreeuwen en niet willen slapen.
We kregen reacties van: Hij huilt wel veel, huilt hij altijd zo?
En allemaal 'adviezen': Je moet gewoon met hem weggaan als je alles maar afgezegt went hij er nooit aan.
Kon me daar zo kwaad om maken...IK ben zijn mama en IK weet wat het beste is voor hem.

Wij zijn wel nog naar een osteopaat geweest omdat Luca heel onrustig was en huilbuien had. daar bleek dat hij last had van zijn hoofdje.
Mss is dat een tip? Baat het niet dan schaadt het niet.
Het heeft Luca heel goed geholpen.

 

Dit komt me heel bekend voor....ik word er wel onzeker van

 

Heel herkenbaar.
Ik ga ook weinig op visite met Sanne, wel naar mijn ouders, daar heeft ze een ledikantje en slaapt ze ook goed in. Ik kan gelukkig wel even met haar naar een winkel toe. Maar Sanne is erg gebaat bij rust en regelmaat, dus ik haal haar maar niet zo uit haar bedje als ze slaapt om ergens naar toe te gaan. Bij de een huilt ze wel als we op viste zijn en bij de ander niet. Maar meestal is dat ook wel een teken dat ze erg moe is.

 

Hier ook erg herkenbaar! Vanaf het begin is Saar erg gevoelig voor prikkels geweest. De reacties die ik van mijn omgeving kreeg waren pijnlijk, inderdaad moest ze er maar aan wennen en moest ik haar niet zo beschermen bla bla. Ik heb er zelfs ruzie met mijn moeder door gekregen! Gelukkig begreep mijn schoonfamilie het wel. Langzaam is Saar meer weerbaar geworden maar nu nog steeds kan ze overprikkeld raken!We zijn vorige week pas voor het eerst in het winkelwagentje boodschappen gaan doen en dat ging super!Wij zijn ook naar een osteopaat geweest maar het hielp niet tegen de overprikkelbaarheid. Ik zou zeggen: volg je gevoel. Bescherm je kindje zoveel als jij nodig vindt tegen prikkels van buitenaf (eventuuel met ostheopatie, inbakeren ed als hulpmiddel) het komt vanzelf goed maar je zal misschien altijd wel een wat gevoeliger kindje houden, en daar is niets mis mee (alleen soms lastig ha ha!)

Succes