Hoi dames, Ik word zo moe van mij zelf. Vandaag voel de baby minder ik ben nu 25 weken. Het maakt mij zo onzeker. Ik weet als ik dat ben dat ik de verloskundige kan bellen. Maar wil toch weer mij hart luchten hierover. Zijn hier ook dames die zo onzeker zijn of geweest zijn? Groetjes
Ik ben 20 weken maar snap je onzekerheid erg goed! Ik heb ook het idee dat ik iets mis omdat je de kleine nog niet kan zien en aanraken.
Erg he die onzekerheid. Het idee dat er iets mis met je kindje maakt het zo erg heb jij dat ook? Vooral als je ene dag meer voelt als de anderen dag
Ja !! Vandaag de 20 weken echo gehad, alles was super goed zoals het hoort. ben nu wel gerustgesteld maar ik weet zeker dat ik over een week het liefste weer wil kijken "bloos" Hij mag nog even blijven zitten hoor, maar ik kan niet wachten tot de weken voorbij zijn en ik hem vast kan houden!
Als je baby er is dan heb je weer andere zorgen.... ademt hij wel, heeft hij het niet te warm enz enz Is gewoon al moederlijke zorgen wat je hebt
Wat fijn dat te lezen dat ik niet de enige ben. Maar hoe gaan jullie er mee om? En je heb gelijk als het kind er is dan heb je ook zorgen
Hier zelfde verhaal ik leefde bijv. ook echt van echo tot echo, genieten? Nee wat is dat? Heb zo vaak de VK gebeld om een extra echo, hartje luisteren toen zelf doppler aangeschaft, en nu ook in de stress als ik m wat minder voel. Ben blij als k m straks in mn armen heb maar idd dan komen er weer andere zorgen..
Ja heel herkenbaar. Heb ik ook. Ik heb best een rustige baby in mijn buik. Ik heb liever gekneusde ribben dan die onzekerheid. Haha
Herkenbaar. Ook nu bij de 2de vind ik het allemaal weer heel spannend. En dat blijft ook haha, nu ze 1.5 is wordt het wat minder maar die eerste maanden pfff. Grijze haren krijg je ervan 🙈
Haha je word spontaan grijs 😊😊. Inderdaad Lisa heb liever dat je ribben er pijn van gaat doen dan dat je niks wat voelt. Nu lig ik al een uur in bed te rusten maar de baby heeft wel bewogen..heb al flinke plopjes gevoelt. Daar zijn we moeders voor om ongerust te zijn toch?
Ik probeer dan mijn zinnen te verzetten,soms helpt het en soms niet.bij mij komt het ook omdat ik me gewoon heel erg bewust ben van het feit dat het niet vanzelfsprekend is dat alles goed mag gaan en de angst die dit met zich meebrengt en dan nog eens die hormonen die een loopje met je gedachte nemen....
Ik snap je onzekerheid heel goed. Bij zorgen gewoon bellen, beter 1 keer teveel dan te laat 😘
Pff echt hè... mijn moeder zei dat altijd. 'Vanaf het moment dat je een kind draagt is je zorgeloze leven finaal voorbij' en dat is ook zo. Soms zou ik willen dat hij nog veilig in mijn buik zat ipv totaal in paniek te raken als hij een knobbeltje in zo'n nek heeft...wat dan vervolgens niet betekent dat hij dood gaat maar gewoon een opgezwollen lymfeklier is @ Beer; je leert er mee leven, maar als je onzeker bent dan blijf je dat in een zekere mate. Het zit in je of niet. Je kunt het denk ik het beste toe laten, de gedachte komen toch. Kijk voor jezelf waar je je zo druk om maakt dat je het nodig vind om de vk te bellen, wat je hier kwijt kan of waarvan je uiteindelijk denkt 'waar maak ik me nou eigenlijk druk om?' Met gezond verstand kon je een heel eind en anders bel je de vk. In jouw specifieke geval nu zou ik denken; vanaf 24-26 weken zegt de vk dat je elke dag de baby moet voelen. Heb je hem niet gevoeld terwijl je rustig bent gaan liggen en er totaal op gefocust was? Nee, dan bel je de vk. Kindbewegingen vind ik iets heel anders dan bijv. mogelijk een korrel zand naar binnen hebben gekregen omdat de wind verkeerd stond en het waaide.
Goedemorgen dames. Mij vk zei ook dat je vanaf 24 weken de baby moet voelen. En sommige zeggen weer vanaf 28 weken en dat maakt mij weer zo onzeker. Ben gisteren ook druk geweest, werk in de verpleging. Maar gisterenavond ben ik rustig gaan liggen en toen heb ik gelukkig de baby gevoeld. Groetjes
Hahahaha dit is zo herkenbaar! Er is een gedichtje van Lentezoet dat precies mijn gevoel beschrijft. https://www.lentezoet.nl/leeuwin/ @TS: hier ook dagen gehad dat ze veel minder bewoog. Uiteindelijk haalde ze dat twee dagen later weer in en voelden de bewegingen ook ineens heel anders, harder. De gynaecoloog zei toen dat het waarschijnlijk een groeispurtje was, kindjes bewegen dan meestal iets minder. Mocht je weer een onzeker moment hebben of minder leven voelen dan kun je het beste op je linkerzij gaan liggen voor een uurtje. Dan gaan ze meestal wel bewegen.
Hier zegt ze nu ook met 24 weken, vorige zwangerschap 28 (2015). Dus daar kan het verschil in zitten. Ik dacht eerst dus ook 28 tot ze bij de vorige afspraak ineens over 'tussen de 24 en 26 weken ' begon. @bozoe; mooi gedicht en zo kloppend. Zullen de hormonen momenteel zijn maar kreeg even een brok in mijn keel.
Super herkenbaar. Ik ben nu ruim 20 weken en ook nog steeds onzeker. Ik voel de baby soms wat minder maar weet ook dat ik hem niet elke dag zeer goed hóef te voelen. Maar het is wel fijn, als hij even van zich laat horen (voelen) . Maargoed. Ik probeer er toch meer van te genieten. Dit lukt nu een stuk meer dan in het begin, maar het blíjft onzeker. Ik vind wat dat betreft zwanger zijn ook niet echt leuk. Túúrlijk ben ik hartstikke trots op mijn groeiende buikje en vind ik het fijn om de kleine te voelen of te zien, maar voor de rest.. vermoeidheid, onzekerheid, dikker worden, rugklachten, kribbigheid, niets meer kunnen eten (ik overdrijf maar je snapt me wel) en vooral: geen wijn meer.. Ik doe alles met liefde.. Maar leuk? Nee. Niet leuk.