Oh dat lijkt me heel heftig. Wat hierboven al is gezegd, wellicht gaat het verder dan alleen de naam door ook de situatie rondom de geboorte? Sterkte!
Jeetje wat vervelend is dit. Onze dochter heet ook E.va en ze is nu bijna 9 jaar en ik heb haar vanaf dag 1 een E.va gevonden haha. Hier is het vaak Eef of Eefje maar meestal noem ik haar gewoon bij haar naam omdat ik hem zo mooi vind. Wrm is dit dan uiteindelijk de naam geworden omdat je al eerder aangaf dat je man hem ook niet alles vindt? Ik zou dan wel gaan zoeken naar een alternatief maar ergens ook wel gek om je kind ineens anders te gaan noemen
Zoek de juiste woorden maar vind ze niet echt, maar probeer het toch zonder je te willen kwetsen. Dat je niet kan wennen aan een naam, kan ik snappen dit heeft soms tijd nodig en zie andere leden van het forum die hetzelfde hebben gehad. Maar echt vind dat je hulp moet zoeken want dat het zover gaat dat je Eva niet kan opgeven bij het kdv gaat toch wel heel ver, ook dat je bang bent geen band met haar te hebben omdat zij Eva heet, gaat het echt om de naam of het gevoel wat je bij haar krijgt? Nogmaals wil niet kwetsend over komen maar maak mij wel zorgen om jouw dochter. Ga in overleg met het CB, Huisarts of iets in die richting. Sterkte!
Dat is ook wat ik dacht… Plus nu lijkt het alsof je (TS dus) de naam ‘de schuld’ geeft, maar wat als er eigenlijk meer onderligt? Wie weet bestaat de ‘perfecte’ naam niet en had je deze gevoelens hoe dan ook gehad door die onderliggende oorzaak - ik wil liever niet gissen, maar ik weet dat dit bij een pnd ook voor kan komen. Mijn zus had bij haar eerste kindje hetzelfde, heeft daardoor ook heel lang haar naam niet uitgesproken maar sprak over ‘de baby’. Naarmate het beter ging (ze kreeg medicatie en therapie), kon ze aan de naam wennen - maar éigenlijk was de naam dus nooit het probleem, die post-natale depressie was het probleem. Aangezien het echt een groot probleem is dat eigenlijk je dagelijks leven beïnvloedt (bv aanmelding kdv is echt een drempel), zou ik deze week nog de huisarts bellen.
Ik heb wel getwijfeld over de naam, maar niet omdat ik hem niet mooi bij haar vond of niet vond passen. Het is een weinig voorkomende naam en ik vond het in het begin ook lastig om hem hardop te noemen, omdat ik dan vaak "hoe?" en "wat?" te horen kreeg. Dat is gelukkig samen met de hormonen verdwenen en ik ben nu heel trots op haar stoere naam en heb poep aan wat anderen vinden. Als haar naam jullie band echt in de weg staat, dan moet je daar wel iets mee. Om te beginnen zou ik onderzoeken, samen met professionele hulp, of het echt alleen door haar naam komt of dat er meer aan de hand is. Dan zou ik kijken wat een goede optie zou zijn als vervangende naam. Ze is pas 1, dus een naam die totaal niet op Eva lijkt, lijkt me nu ook nog geen heel groot probleem. Veel sterkte want dit lijkt me heel vervelend!
Dit was precies waar ik aan dacht. Juist het gevoel 'kan ik hierdoor misschien nooit een band met haar opbouwen' - dat staat natuurlijk volledig los van de naam, die band. En dat gevoel/die angst hebben veel vrouwen! Lang niet iedereen voelt al een connectie van voor de geboorte. En soms kan de klap van de bevalling + de enorme wisseling in hormonen je nog veel meer parten spelen. Maar daarvoor is het denk ik inderdaad verstandig om eens met de huisarts te spreken, want inderdaad, er is bij iedere net-bevallen vrouw een risico op post-natale depressie.
Het kan ontstaan in de eerste drie maanden na de bevalling en daarna loopt het uiteraard een tijd door...
Minder dan een jaar geleden toch? Dat kan zeker nog een postpartum depressie zijn. Volgens mij zit daar ook geen einddatum aan, het ontstaat vlak na de bevalling of zelfs pas maanden later.
Klopt het dat je nu zwanger bent? Gezien je andere topic? Kunnen het niet de zwangerschapshormonen zijn?
Daar zit inderdaad geen einddatum aan, al zal het op een gegeven moment qua officiële diagnose anders genoemd worden. Maar er zijn zat vrouwen die het eerste jaar na de bevalling redelijk doorkomen (vaak speelt er wel al iets of voelen ze zich soort van verdoofd) en die pas in alle hevigheid een pnd krijgen na de eerste verjaardag van hun kind. @Supa ik ben het eens met wat hierboven wordt gezegd, ik denk ook dat er meer speelt dan alleen de naam. Wat ontzettend naar dat je je zo voelt. Ik zou ook beginnen bij het CB of de huisarts en eerst eens met iemand gaan praten om te onderzoeken waar het gevoel vandaan komt dat je misschien geen band op zou kunnen bouwen. Wie weet is een andere naam wel een onderdeel maar dat kan altijd nog.
Zelf moest ik ook wennen aan de naam van onze jongste. We konden tijdens de zwangerschap al geen naam bedenken waarbij we echt het gevoel hadden: dit is het. Toen zijn we maar voor de beste optie gegaan. Al vrij snel na de bevalling had ik er spijt van. Bij mij werd dit versterkt door de postnatale depressie die ik al heel snel had. Inmiddels is deze depressie over. De naam vind ik misschien niet super geweldig, maar mijn zoontje die die naam heeft is wel fantastisch en hij is nu diegene die die naam draagt, dus geeft die naam me toch een positief gevoel. Kortom: ik zou goed bij jezelf nagaan of die naam wel het werkelijke probleem is. Eva is toch een hele leuke, normale naam?
Ik had twee namen paraat staan voor als mijn dochter geboren zou worden. Toen ze echt bij me was voelde ik dat mijn tweede keuze veel beter bij haar paste dan mijn eerste keuze. In zoverre snap ik best dat je heel erg kan twijfelen aan een naam. Wat je echter zegt over geen band kunnen opbouwen, herken ik wel heel erg uit mijn pnd. Ik ontdekte deze ook pas rond een jaar na de bevalling en ik wist zeker dat ik geen goede band met mijn dochter had en deze ook nooit zou komen. Ik sluit me bij de andere dames aan dat je hier misschien ook even naar moet kijken. De naam kan dan altijd nog.
Herkenbaar. Ik twijfelde tijdens de zwangerschap van mijn jongste al. Het is een naam met een -y op het einde. En ik dacht tsja wat als ze nou heel groot wordt. Past dat dan? Op het moment dat ze geboren werd was zij na 2 8 ponders mijn lichtste en smalste baby'tje. Ik was even gerustgesteld. Het past toch wel. Maar daarna groeide ze enorm en mijn twijfel groeide ook. Nu is zij bijna vijf en nog vind ik de naam niet altijd even passend. Laatst zei ze zelf dat als ze groot is, zij anders wil heten omdat dit een naam voor kindjes is. Haar tweede naam kan zij als ze wil wel gebruiken, het is een wat stoerdere naam. Achteraf had ik graag een andere keuze gemaakt. Maar het is niet dat ik mij schaam voor haar naam, de band is er ook niet minder op. Zij is alleen wat stoerder dan haar naam doet blijken.