nu ben ik echt aan het huilen. Sorry hoor maar weet het echt niet meer. Ik wil volmondig kunnen zeggen dat ik van hem hou maar ik weet niet of ik dit kan. Ik verwijt hem dingen die ik zelf ook doe en dat is niet eerlijk. Eerlijk gezegd zou ik ook niet weten waar ik naartoe zou moeten. Misschien naar mijn ouders maar ik wil niet dat mensen weten van onze problemen. Ik ben gewoon echt niet goed bezig. Ons zoontje is niet de makkelijkste en ook daarmee kunnen we niet omgaan. Ik heb het gevoel dat ons huwelijk nergens tegen bestand is. Ben echt bang voor wat de toekomst gaat brengen
Jullie hebben een kleine van 9 maanden..... Wanneer zijn jullie voor het laatst met z'n tweeen iets gaan doen? En dan liefst wat langer als een avond (maar door financien kan ik me voorstellen dat daar geen ruimte voor is geweest). En twee weken is kort om uit een negatieve spiraal te komen.
dat hebben we al tijden niet meer gedaan. We zijn 2 weken geleden naar een bruiloft geweest en dat was supergezellig. We hebben het echt naar ons zin gehad. Ook zijn we 2 x geloof ik naar de bioscoop geweest maar dat was steeds maar een paar uurtjes natuurlijk. En idd door de financien hebben we weinig mogelijkheden gehad. We zijn zo ontzettend veranderd, niet alleen sinds de geboorte van ons zoontje, eerder al. We deden altijd leuke dingen, samen dingen bakken en een gezellig spelletje spelen. Nu zitten we alleen nog maar voor de buis, omdat we geen energie meer hebben. Of er geen zin meer in hebben, dat weet ik eigenlijk niet. Mijn man probeert het wel maar ik kap het vaak af. Kan niet uitleggen waarom eigenlijk. Waarom begrijp ik mijn eigen gevoel niet, dit is echt klote
He meis, wat naar.... Ik leef echt met je mee, maar kan je eigenlijk geen goede tips geven. Behalve wat al gezegd is: samen praten, in therapie gaan of even afstand nemen. Wat trouwens wel kan schelen is iemand die dicht bij je staat in vertrouwen nemen. Je zegt dat je niet wilt dat iemand weet van jullie problemen. Dat begrijp ik echt wel hoor, ik ben zelf ook zo. Maar ik denk dat het heel erg kan opluchten als je er wel met iemand over praat. En dan niet met iemand op dit forum, maar met iemand die jou én je vriend kent. Zo iemand kan je misschien wel helpen om de dingen op een rijtje te krijgen.