Iui, inseminatie

Hoi Linneke!

Ik snap dat je het spannend vind
Ik begin binnenkort waarschijnlijk ook met IUI. Bij ons is het net even iets anders. Ik ben 3 jaar geleden bevallen van een zoontje waarbij ik wel spontaan zwanger ben geworden (wel pas na 2 jaar proberen). Nu alweer ruim 2 jaar aan het klussen voor een 2e wonder maar helaas nog niks.
Vorige maand naar het ziekenhuis gegaan en we zitten nu in het 'voortraject' (gesprek, semen-onderzoek, bloed prikken, echo's etc).
Ik wil natuurlijk zo snel mogelijk met het echte werk beginnen (inseminatie). Maar daar moeten we nog heel even geduld voor hebben .
Heb jij een regelmatige cyclus? Ik lees dat je best veel medicijnen moet innemen? Ik hoop dat ik het zonder hormoonbehandeling mag beginnen, heb namelijk een super regelmatige cyclus.
Maar zeker spannend ja!

In ieder geval hèèl veel succes. Hoop dat het weer zo snel raak mag zijn voor jullie!

 

Hallo Linda,

Heel veel sterkte morgen met de inseminatie.
Hier inmiddels 2,5 jaar bezig voor een tweede wondertje. De eerste heeft ook lang laten wachten. vorig jaar alle onderzoeken gehad en is niks uitgekomen. Toen dachten we nou dan proberen we het nog wel even. Inmiddels ook zwanger geweest maar helaas is dat misgelopen. Nu gaan we aankomende maandag praten voor een start met iui.
Misschien kan jij nog tips geven wat ik moet vragen en waar ik aan moet denken.
groeten rebma

 

Inderdaad, veel succes morgen Linda!
Spannend....

 

Hoi Linneke,

Hoe is het gegaan vandaag??

Ik was toevallig ook in het ziekenhuis, ik had een follikelmeting. Alles zag er keurig uit. Op dag 7 al een eitje van 12,8 mm. Baarmoederslijm zag er ook keurig uit. Nu moet ik zondag weer terug voor een 2e follikelmeting en ergens aan het begin van volgende week een samenlevingstest. Daar ben ik een beetje huiverig voor want 2 jaar geleden was die negatief (geeneen levende zaadcel gevonden....) Rare ervan is wel dat ik 2 maanden erna zwanger was . Maar ik hoop toch dat deze nu wel positief zal zijn.

Om op je vraag terug te komen waarom ik geen hormonen wil; ik wil ze best maar zal er niet zelf over beginnen. Ik heb zo'n regelmatige cyclus en goede eisprong dat ik bang ben dit te verstoren als ik met hormonen ga beginnen opeens .
Maar als mijn gynaecoloog erop staat dat ik ze wel moet gebruiken dan doe ik dat hoor, ook geen probleem.
Ik heb trouwens gelezen dat mèt gebruik van hormonen het slagingspercentage van een bevruchting niet toeneemt.

Ik ben benieuwd hoe het zal gaan deze maand voor je. Je zit nu officieel op de wachtbank....... dus de dagen zullen voorbij kruipen .
Hier op het forum heb je genoeg afleiding in ieder geval.
Nou, heel veel succes alvast!

 

Hai Linda,

Ik kan heel goed begrijpen dat je nerveus was, zou ik ook zijn!
Als je al zo lang bent om zwanger te worden zonder resultaat geeft IUI je toch meer hoop. Voor je gevoel 'gebeurt' er nu eindelijk iets en tuurlijk is dat dan spannend.

Wat mijn situatie betreft; ik ben nu nog bezig met de standaard onderzoekjes. Ze gaan deze maand eerst kijken of ik een goede eisprong heb. Ook wil de gyn dat we volgende week zo'n samenlevingstest doen. Als dat allemaal achter de rug is gaan we over op iui denk ik. De uitslag van het zaad-onderzoek krijgen we ook pas over een week. Dus nog heel even wachten voor ons.

Hou je ons een beetje op de hoogte in je topic hoe het deze maand verloopt, ben toch wel benieuwd. Zou toch wel heel bijzonder zijn als het deze kaar ook gelijk raak is?

Toi toi!

 

Hoi Linneke,

Wat goed dat jullie al zo snel konden beginnen. Ik vind dat toch wel altijd erg bedachtzaam van artsen dat ze niet zo heel langdradig doen maar gewoon meteen ervoor gaan. Misschien dat jouw leeftijd ( ik weet niet hoe oud je bent) ook een factor was om alles een beetje versneld te laten werken.
Ikzelf ben ook al 34 en hiervoor dacht ik ook ik wil eigenlijk niet zo heel lang meer wachten, vandaar ook dat ik na ruim 2 jaar zelf proberen toch naar het ziekenhuis ben gegaan.

Wat een ongelukkige opmerking van je moeder . Van je moeder zou je toch wel iets meer steun verwachten. Het is immers erg leuk voor je kind als het een broertje of zusje zou krijgen nu het gewoon ook nog kan. Waarom zou ze zoiets eigenlijk zeggen denk je?
Als je een goede band met je moeder hebt zou je misschien met haar kunnen praten? Dat dit toch een moeilijk proces voor jou is en je meer steun zou willen van haar.
Ben je van plan het wel meteen aan je ouders te vertellen als je zwanger raakt, of wacht je er een paar weken mee? Misschien dat je moeder bijdraait als ze hoort dat er een 2e aankomt?

Grootste reden dat ik nog heel graag een 2e zou willen is voor mijn zoontje. Ik zou niet willen dat hij enig kind zou worden. Ik kom zelf uit een groot gezin en ik vind dat gewoon heel bijzonder.
Maar je hebt gelijk wat betreft het niet over praten. Gek genoeg heb ik dat dus ook. Terwijl met de eerste keer iedereen het wist dat ik graag kinderen wilde en dat het niet lukte. En toen praatte ik er ook graag over, zo voelde ik me iets minder verdrietig en alleen.
Nu zwijg ik erover, praat er ook liever niet over. Misschien een soort bescherming, ik weet ook niet wat het is.

Nou meid, we zien wel hoe het uitpakt voor ons. Hopelijk allebei nog dit jaar zwanger! Zou wel erg bijzonder zijn he?
Soms denk ik ik moet iets gewoon niet te hard willen, dan lijkt het alleen maar moeilijker te gaan .

Liefs.

 

Hoi Allemaal,
Het is goed gegaan vandaag in het zk. Volgende cyclus gaan we van start. Donderdag heb ik mijn prik instructies. Ik vind het allemaal wel erg spannend. Ik ga er maar niet vanuit dat het de eerste iui raak is.
Moet het maar op me af laten komen.
Ik vind het vooral erg moeilijk wat ga ik vertellen op mijn werk. Ik zal komende maand dus echt wel een paar keer naar het zk moeten en wil ook niet dat er geluld gaat worden. dus denk het toch maar te vertellen. Wil alleen niet dat iedereen gelijk op de hoogte is als ik zwanger ben stel dat het weer mis gaat. hoe hebben jullie dat aangepakt?
Linneke hoe gaat het op het wachtbankje? Nog een week te gaan? Spannend......

 

Hoi Rebma,

Wat goed dat jullie al zo snel beginnen. Hebben jullie helemaal geen vooronderzoek hoeven laten doen? (semen-onderzoek, samenlevingstest, bloedonderzoek etc..)
Ik lees dat je ook een kindje hebt. Was je bij haar/hem wel spontaan zwanger? Bij ons is eigenlijk ook alles goed, maar na bijna 2,5 jaar zelf proberen heb ik er eigenlijk ook wel genoeg van. Een beetje hulp zou niet verkeerd zijn.
Daarom hoop ik net als jullie snel van start te kunnen met IUI.
Tja, ik snap dat je uit zelfbescherming zegt dat je er niet vanuit zult gaan dat het meteen raak is. Die houding zou ik denk ik ook aannemen, maar laten we toch hopen dat jouw wondertje niet zo lang meer op zich laat wachten.
Ik werk part-time, tot nu toe heb ik geluk gehad want al mijn afspraken vielen buiten mijn werk dagen om.
Maar ik denk wanneer dit onvermijdelijk wordt ik het wel zou zeggen op mijn werk. Dat geeft toch meer rust voor jezelf en collega's kunnen i.i.g. begrip tonen.

Nou spannend meid, heb je een eigentopic? Anders hou je ons hier een beetje op de hoogte .
Succes alvast!

 

hoi vanilia,
een jaar geleden hebben we alle onderzoeken doorlopen, maar is niks uitgekomen. samenlevingtest doen ze hier niet. toen waren we nog niet klaar voor iui en hadden we afgesproken eerst nog even zelf te proberen. toen ik in jan zwanger bleek was ik helemaal euforische. helaas lie het mis en ben ik door een hele zware tijd gegaan. bij mijn 1e heeft het 9 mnd geduurd. waarschijnlijk zal ik uiteindelijk wel weet zwanger raken, maar het duurt te lang . dat geeft spanning e hierdoor kan ik mijn leven niet lijden. kan geen plannen meer maken. dat herken je vast wel.
ik heb geen eigen topic, maar blijf gezellig meelezen en schrijven........

 

Ahh meid, ook al een miskraam?... De wereld stort dan in he?...
Hopelijk heb je het een plek kunnen geven....

Ik herken het inderdaad dat de kinderwens zo overheersend wordt dat het gewoon je leven gaat beheersen op een gegeven moment. Bij alles wat je doet, ziet, hoort leg je gelijk een link met jezelf en het feit dat je (nog) stèèds niet zwanger bent..... En ja, dat geeft gewoon teveel stress.
Ik had mezelf zelfs 2 jaar gegeven na de bevalling van mijn zoontje. Hij wordt over een paar daagjes 3 jaar. Nou kun je na gaan..... het duurt nu zelfs nog langer als de 1e keer. En ik ben ook nog eens 34 geworden .
Ik voel nù al de klok tikken, haha.
Weet je wat ik wel heb, nu ik bij het ziekenhuis loop ben ik wel wat positiever en meer relaxed. Heb jij dat ook? Dus ik ben enorm blij met deze stap. En ik stap er met een neutrale houding in, 50-50 kans.
Waarschijnlijk is bij ons ook alles goed. Daarom was ik in het begin wel een beetje verbitterd, ik dacht waarom ik nou weer? Maar ja voor alles is een reden denk ik dan maar weer.

Ik zou het ook erg leuk vinden om hier verder te kletsen en elkaar op de hoogt de hoogte te houden !

Linneke, hoe gaat het trouwens met jou meid?

 

Hallo allemaal,

Ik wil me eigen graag toevoegen....morgen om half 11 hebben wij onze tweede IUI poging voor ons eerste wondertje. Na ruim een jaar zelf te hebben geprobeerd zijn we doorverwezen naar de gyneacoloog waar PCO is vast gesteld, we zitten nu alweer 2 jaar in de MMM. De 26 ste mag ik weer testen.....Zenuwslopende dagen!

Liefs cindy

 

Hoi Cindy,

Leuk dat je mee komt schrijven hier .
Hopelijk is het deze maand wel raak meid. Toch wel weer erg spannend he?
Heb je er een goed gevoel over en kun je er goed mee omgaan? De medische molen zeg maar. 3 jaar zwanger proberen te worden is toch een lange tijd he, ik kan goed begrijpen dat je er soms een beetje doorheen zit .
Maar het komt vast goed allemaal!

 

Hoi Linneke,

That's the spirit meid, gewoon lekker veel afleiding zoeken en dan rollen de dagen vanzelf voorbij. Wel minder natuurlijk dat je zo moe bent. Maar dat komt ook vast goed .

Ik moet volgende week maandag weer bloed prikken voor het progesteron gehalte.
Het rare is dat zondag, dus eergisteren, op dag 9 van mijn cyclus mijn follikel al 20 mm was... 2 dagen daarvoor, dag 7, was hij bijna 13 mm.
De gyn zei dat hij spoedig zou springen. Ik sta daar zo raar van te kijken . Misschien dat ik mijn eisprong gewoon heel vaak mis omdat ik er vanuit ging dat hij rond de 13e springt.
Maar ja, we klussen vaak genoeg rond de 9, 10, 11e dag van mijn cyclus dus daar kan het ook niet aan liggen dat ik maar niet zwanger raak .