Ik ben van mezelf uit erg ondernemend, oftewel, ik doe heel veel (eigenlijk zo goed als alles) in en om het huis zelf (boodschappen, huishouden, wassen, tuin, auto onderhouden, financieen en administratie, verzorging dieren, enz) Nu heb ik dan zo hier en daar wat dingen gehoord waar je voorzichtig mee moet zijn (tillen/bukken/hurken) en zou dus wat werk uit handen moeten geven. Maar ik merk dat ik het nogal moeilijk vind om hulp te vragen, mijn vriend is heel onregelmatig thuis, dus de ene keer wel op zaterdag en dan rustig een paar weken niet op zaterdag thuis, zodat ik normaal altijd boodschappen alleen deed, maar nu dus moeite heb om iemand anders te vragen helpen tillen, uiteindelijk doe ik het toch gewoon nog weer in mijn eentje. Andere huishoudelijke zaken ook, ik vraag gewoon niet gauw om hulp, ik vind het lastig anderen ermee lastig te vallen en denk dan: als ik het zelf ff doe heb ik het ook gewoon maar gedaan. Nou kwam ik gisteren uit mijn werk en mijn vriend was de hele dag thuis geweest, en ik merk aan hem dat hij sinds mijn zwangerschap echt zijn best wil doen, dus hij had al gestofzuigd, afgewassen, en zelfs de was gedaan terwijl ik hem normaal gesproken zulke dingen soms wel vraag maar dan doet hij ze pas als het 10 uur savonds is Dus dat was echt een aangename verassing gisteren, omdat hij het uit zichzelf had gedaan. Maar ik zou hem dus niet snel iets vragen, dan doe ik het gewoon nog eerder zelf. Wie heeft er nog meer moeite mee om hulp te vragen? Uit eindelijk zal ik het wel moeten gaan leren, want als ik dadelijk verder in zwangerschap ben, zal ik best bepaalde dingen gewoon niet meer goed kunnen doen, maar daar zit ik me dan nu al druk over te maken.
Ik heb er ook zoveel moeite mee. Want iedere week loop ik met kilo's boodschappen te sjouwen en met kasten en klusjes in en om het huis. Gevolg; pijn in mijn onderbuik, rugpijn.. pfff.. En tja, op dat moment weet ik ook dat ik teveel heb gehurkt, gebukt, getild.. maar om vooraf hulp te vragen.. neeeeeej... dan voel ik me zo schuldig, want VOORAF heb ik nergens last van..
Ik ben ook zo'n muts. Ik heb bekkeninstabiliteit en ik doe zelfs alles nog alleen. Zelfs boodschappen voor de hele week. Het is ook moeilijk om hulp te vragen, vind ik ook. Zeker als het met gemopper wordt gedaan. Dan heb je al snel zoiets van, nou laat maar, ik doe het zelf wel. Maar toch moet je het af en toe doen. Ik denk dat als jij bijvoorbeeld boodschappen hebt gedaan en je vraagt aan de kassa of ze je willen helpen sjouwen, dat ze dat geen probleem vinden. Ikzelf doe het niet hoor, maar eigenlijk kan dat best. Uiteindelijk moet je het toch 40 weken vol zien te houden.......... x Linda
weet je wat ik inmiddels ook al ben gaan doen, ik neem bijvoorbeeld gewoon 5 grote tassen mee naar de supermarkt, en dan verdeel ik de boodschappen zo over de tassen dat ze allemaal niet erg zwaar zijn en er dus niet veel boodschappen in zitten en ik ze dus zelf kan tillen. En ik ben ook een andere tactiek van dweilen begonnen, eentje waarbij ik nauwelijks hoef te bukken of kracht te zetten. En ik heb ook een stofzuiger gekocht die lichter is om te tillen en te zuigen Hahaha wat je al niet verzint om het alsnog zelf te doen
ik ken het! te trots om hulp te vragen. op een gegeven moment liep ik kermend van de pijn de kamner te zuigen. toen werd mijn vriend zelfs een beetje boos, hij zegt waarom doe je dat soortr dingen nou.... Ik zeg ja je doet al zoveel weet je en ik wil je niet steeds roepen als er iets moet gebeuren. maarja nu vraag ik het hem gewoon en dan zegt ie ook van tuurlijk schat ik zou tegen jou toch geen nee kunnen zeggen. ik denk dat dit voor iedere vrouw wel moeilijk is om aan te geven hoor. je kon zoveel zelf je bent toch niet ziek waarom kan je het nu dan niet. maarja moet zeggen nu ik mijn trots opzij heb gezet voel ik me niet meer zo schuldig hij zegt ook dit is mijn manier om bij te dragen aan de zwangerschap. En gelijk heeft ie! dus... Gewoon hulp vragen.. (hoor mij nou )
Ik heb dat ook nog steeds. ben erg hardleers wat dat betreft. Vriend heeft het al duizend keer tegen me gezegd maar ik hou er gewoon van om alles aan te pakken. Vorige week heb ik dan (jaja) eindelijk gevraagd aan een man die langsliep of ie even die zak tuinaarde die ik net had gekocht ff in de kofferbak wilde leggen... Maar god ik voel me dan lullig hoor. Nog even dan mag alles weer!
Nou ik ben zelf ook erg ondernemend en doe gewoon mijn dagelijkse huishouden nog steeds. Ik kan zelf ook moeilijk dingen laten staan en zou er ook niet zo snel erom vragen. Nu is mijn vriend ook aan het werk, maar als hij thuis is helpt hij wel mee met afwassen of gaat stofzuigen. Maar goed hou me zelf ook liever in beweging en had er laatst nog met de verloskundige over en die zei ook dat je zulke dingen gewoon moet doen waar je verder goed bij voelt. Alleen hele zware dingen tillen gewoon niet doen. Nou moet zeggen daar heb je ook geen kracht voor dat geeft je lichaam wel aan.
Ik herken je verhaal ook heel erg, ik vraag ook niet om hulp met mijn vorige zwangerschap heb ik dat aardig gered maar ben bang dat dat nu niet meer gaat lukken, dus toch maar even die trots op zij en om hulp vragen. Overigens het huishouden blijf ik gewoon zelf doen, dat is iets wat ik niet uit handen kan en wil geven.
Ben ik het helemaal mee eens. Heel veel kun je nog best zelf doen als je het net even anders doet of wat langzamer. En het houdt je ook beter in conditie. Vanwege dreigende zwangerschapsvergiftiging heb ik de laatste 3 maanden bed- en bankrust moeten houden. Je wilt niet weten hoe erg mn conditie nu is! Enorm veel werk om dat weer op peil te krijgen. Lekker je dingen blijven doen in aangepast tempo of aangepaste manier!
Ik weet precies wat je bedoelt ! Ook ik kamp met bekkenproblemen, maar ben nog steeds een razende terror huisvrouw die door het huis heen woedt... Ons huis staat momenteel te koop en we hebben nu in 2 weken al 5 bezichtigingen gehad... Elke keer moet het huis weer spik en span zijn, dus daar ga ik dan maar weer met de stofzuiger en de dweil... Ik durf niet zo goed aan mijn man te vragen of hij me wil helpen, want hij heeft het zo druk op zijn werk... Hij gaat om zes uur de deur uit en is pas kwart voor zes weer thuis, helemaal op.... Dan durf ik echt niet te vragen of hij me even wil helpen !
Balen is dat he Snow... aan de ene kant weet je dat het beter is om hulp te vragen en aan de andere kant denk je, ik ben toch niet invalide! Maar zoals al gezegd, je zult op een gegeven moment toch wel klachten gaan krijgen als je te veel hebt gedaan. Je lichaam geeft wel aan dat het genoeg is geweest. Probeer ook voor jezelf wat rust in te bouwen, doe niet alles zoals voorheen achter elkaar, maar even een huishoudelijk klusje en dan even lekker op de bank. Zo blijf je toch een beetje bezig en neem je ook je rust. Wat ook helpt is om het maar een beetje de boel te laten. Ik weet niet hoe jij normaal je huis verzorgt, maar een keer een dagje niet stofzuigen moet ook kunnen hoor. Ohja en als tip voor de boodschappen. Kan je niet samen met je man/vriend savonds op een doordeweekse dag gaan? Wij doen al heel lang op maandag of dinsdagavond na het werk boodschappen, het is heerlijk rustig in de winkel, alles is op voorraad en daarna eten we lekker een pizza of een salade oid. Ik wordt op zaterdag al gillend gek in de appie voordat ik zwanger was Doe het rustig aan, en denk om jezelf hoor meid! Je moet nog een tijdje! Liefs Manuela
Dank voor alle reacties! Fijn te lezen dat ik niet de eneige ben @Manuela: Ik probeer het ook zo te doen zoals jij beschrijft, dus ik doe tegenwoodig huishouden in stapjes, de ene dag dit, de andere dag dat, terwijl ik voorheen rats roetsj alles achter elkaar deed. Ik ben wel erg van het nette in huis hoor, maar merk dat ik inmiddels wel ietsje beter al 'de boel de boel' kan laten en soms wat klusjes laat wachten tot ik een vrije dag heb. Mijn vriend werkt heel onregelmatig, ook savonds is hij vaak laat thuis, en moe van zijn werk, want hij werkt zich echt het apezuur nu zodat we kunnen sparen voor de baby enzo, dus ook avonds boodschappen doen is niet echt een optie...Ik vind ook dat als hij zo hard werkt voor ons drietjes, dat ik hem dan niet ook nog savonds daarmee wil belasten, mocht hij eens op tijd terug zijn...
mijn vriend doet normaal niet zo veel in het huishouden, maar nu ik zwanger ben helpt hij bij alles. ik vind dit ideaal. het gebeurt misschien niet helemaal zo als ik het wil maar oefening baart kunst. kleding wassen mag hij nooit meer omdat de eerste en laatste was van hem een beetje rose was geworden maar boos worden kan ik dan niet hij doet zo zijn best. ik ben dus iemand die het niet erg vind als het een rotzooitje wordt en kan makelijk een taak laten liggen. zolang het toonbaar is er nergens een pak stof op ligt vind ik het oke. boodschappen deed ik altijd alleen maar dat gaat ook niet meer. ik woon 3 hoog zonder lift dus dan wordt het echt te zwaar om een paar x op en neer te lopen met bandenpijn.
Nou hier nog zon eentje hoor.... vind het ook moeilijk, maar ook om het feit als manlief het ewl doet ook niet op mijn manier gaat zeg maar... het liefst doe ik het over maar goed dat heb ik inmiddels naast mij neer kunnen leggen. Hij doet het met liefde.... Maar vandaag ben ik ook alleen thuis tot circa half vier want mannetje moet ook werken.... en wat denk je de dag begint goed.. er valt een plank naar beneden in de keuken met allemaal potten met inhoud... hagelslag.. kattenbrokken, suiker noem maar op..... alles ligt dus op de grond.. en nu nog steeds hoor... heb effe een flink potje zitten janken.... maar goed... ik de moed weer bij elkaar geraapt en ga toch maar verder... wat blijkt is de stofzuiger nu ook nog eens stuk gegaan.. waarom nou net op dit moment! De buurvrouw had alles gehoord hahaha mijn snikken alles.... zegt ze ben je weer bij gekomen... ik zo ja wel hoor... ik ja het is nog een beetje boel bende, maar ruim ik zo wel op.. hahahah alle tijd.. stelde ze voor om mij te helpen... en wat zeg ik.. .nee dank je dat is lief van je.. maar diep van binnen had ik het top gevonden hahaha... Ah ja... nu ga ik maar naar de winkel gauw om een zon tussenschotje te halen voor de stofzuiger en dan kan ik het zelf doen... pfffffffff vermoeiend hahahaha maar ja ik ben nu eenmaal stronteigenwijs.. dus moet ik het zelf maar opknappen.. even kijken of ik het over een uurtje of 2 nog zo vind.. Dus jaaaaaaaaaa ik ken je gevoel
@onzewonder: lieve meid toch, pak die hulp van je buurvrouw. Zo vaak ga je niet hoogzwanger door het leven hoor. En er is vast nog genoeg wat je wel zelf kan. In ieder geval sterkte met je keuken!
ik voel me erg moe en voel me ook heel opgeblazen/ misselijk. mijn man doet alles voor me en zegt zelfs: "ga jij maar even lekker slapen, ik doe de tuin wel". en dan voel ik me zo schuldig. IK doe normaal heel veel thuis ook de katten enz maar nu moet hij dat doen en hij werkt al meer dan ik werk. ik vind het heel moeilijk
ken dat hoor geen hulp willen vragen, maar ja ik heb nog twee kinderen (3 en 1) dus ja die moet ik ook wel eens tillen, de een weegt 15 kilo en de ander 12. Tuurlijk probeer dik dit wel eens te vermijden. Maar je ontkomt er niet altijd aan. Lief van je vriend dat hij toch gehoplen heeft, geniet er lekker van. Ik merk inderdaad dat stofzuigen erg zwaar, heb last van isias en de wasmand van twee trappen tillen laat ik ook liever door mijn husband doen. Maar ja die is er niet altijd.