Een jaar geleden zijn mijn ex en ik uit elkaar gegaan omdat we het niet eens werden over mijn kinderwens. We hadden al een aantal keer afspraken gemaakt om te proberen zwanger te worden, maar dat werd steeds uit gesteld. Eerst moest dit klaar en dan weer het volgende. Wat mij het gevoel gaf dat hij eigenlijk helemaal niet wilde. Door dat alles hadden we vaak ruzie. Totdat ik op een dag ben vertrokkken. Ik dacht dat mijn kinderwens sterker was dan het gevoel tussen ons. Ik heb een nieuwe vriend ontmoet. Daarvan ben ik nu zwanger. Hij is Echt een lieve schat. Alles wat ik in een man zoek heeft hij. Alleen hij is niet mijn ex.we zijn al een jaar uitelkaar en hadden elkaar een jaar niet gezien. En elke dag denk ik nog aan hem. Van de week kwam ik hem tegen en ben meegegaan naar zijn huis. Daar hebben we veel gepraat en gehuilt. En nu blijkt dat hij ook nog steeds van mij houd en me mist. Hij moest huilen dat ik zwanger ben en zei dat hij wou dat het van hem was. Een erg emotionele avond. En nu. Nu dat ik weet dat het gevoel wederzijds is. Dat onze liefde toch sterker is dan ik dacht. Nu weet ik niet wat ik moet........
Pfff ja moeilijk! Maar waarom ben je dan zwanger geraakt van iemand waar je eigenlijk niet echt van houdt?
Tsja meid.. laat ik het zo zeggen, je bent niet voor niks uit elkaar gegaan. Hou dat gewoon in je achterhoofd. Sterkte met alles.
Ik denk dat jij en je ex nooit je gevoelens goed naar elkaar hebben uitgesproken ivm je kinderwens. Ik denk dat je hem nu gewoon met rust moet laten en elkaar even niet moet zien oid. Stort je op je zwangerschap en je nieuwe vriend die verdiend dat ook. Heel veel sterkte
mee eens! Je hebt die beslissing genomen. Ook niet echt leuk voor je nieuwe vriend dat je zonder goede aanleiding zou vetrekken met zijn kind.....HEt is toch jullie kind, van jullie samen. Dat lijkt me toch ook iets wat jullie uiteindelijk dichter bij elkaar brengt.
Hier ben ik het ook mee eens! En daarnaast: wie zegt dat je ex wel echt zou willen dat je nu zwanger was van hem? Het is wel wat anders om dat nu in een opwelling te voelen en te roepen tijdens zo'n emotioneel gesprek dan als jullie nu een relatie zouden hebben en jij zwanger zou zijn. Misschien is hij er nog steeds niet aan toe als puntje bij paaltje komt. Hang dus ook niet teveel gewicht aan die woorden van hem. En als hij je zo mist en wel toe zou zijn aan een kindje en dat de enige reden was waarom jullie niet meer samen zijn: waarom nam hij dan geen contact met je op het afgelopen jaar? Ga voor je nieuwe liefde en je zwangerschap! Jouw nieuwe vriend wil echt dit kindje met jou en zal er voor je zijn en dat is heel wat waard als je zwanger bent!
Wat ik zou doen? Mijn relatie met deze nieuwe vriend een kans geven, dat is wel zo eerlijk tegenover deze nieuwe vriend en je kindje die in je buik zit. Je hebt niet voor niets de keuze gemaakt om toen bij je ex weg te gaan en je geeft zelf aan dat deze nieuwe vriend alles heeft wat je in een man zoekt... Daarbij ben ik er van overtuigd dat als jij en je ex echt bij elkaar horen, dat dat ook wel vroeg of laat gebeurd. Maar denk niet dat dat het geval is. S6!
Inderdaad heel erg moeilijk.. Ik denk dat je je vooral even nu aan je relatie moet werken met je huidige vriend. Het is niet eerlijk tegen over hem dat dit achter zn rug om gebeurd. Hij weet hier immers niks van af! Jouw ex heeft des tijds een keuze gemaakt, en jij ook. Nu je ex ziet dat je zwanger bent van je nieuwe vriend, is dat de realiteit voor hem. Hij is geschrokken, maar misschien zegt hij dat hij wou dat het kind van hem was alleen omdat dat het moment was om het te zeggen. Meid, je moet het uit eindelijk zelf beslissen wat je wilt doen. Maar het is niet eerlijk tegenover je vriend, denk goed na wat je doet, het is niet voor niks uit gegaan met je ex een jaar geleden.
Ga je dit wel eerlijk vertellen tegen je vriend? Vindt het persoonlijk al te ver geweest van je om met je ex mee naar huis te gaan.....ik zou dat niet kunnen en zou me nu al slecht voelen tegenover mijn vriend?
Bedenk jezelf heel goed waarom komt hij pas na een jaar en nu je zwanger bent van een ander? Als hij je zo miste dan had hij wel eerder en meer moeite voor je gedaan.. ik zou dus voor mijn nieuwe relatie gaan.
Ik heb het in het verleden ook wel lastig gevonden om een ex tegen te komen. Je hebt toch lief en leed gedeeld. Het is niet zomaar iemand. Logisch dat het je raakt. Je bent verder gegaan met een reden. Je bent zwanger van je nieuwe vriend bovendien. Focus je op je zwangerschap en op je relatie met je nieuwe vriend. Investeer tijd in elkaar en geniet van elkaar. Geef je nieuwe relatie de gelegenheid om tot wat moois uit te groeien, MET het kindje wat je altijd wilde. Zet je ex uit je hoofd. Hij is niet voor niets je ex. Ik begrijp dat je in de war bent, maar jij, je vriend EN jullie kindje verdienen beter. Je ex trouwens ook.
Iemand typte: je bent niet voor niets uit elkaar gegaan. De reden is waarover ze gisteravond hebben gepraat, wat een lastige situatie voor jullie zeg! Je bent nu wel bij je huidige vriend en hebben niets voor niets besloten om zwanger te worden....
Ik snap je dilemma, omdat je nog steeds veel van je ex houdt en die gevoelens zitten in de weg. Maar ik sluit me ook aan bij de dames die zeggen dat je destijds niet voor niks bij hem weg bent gegaan, en je bent denk ik ook niet voor niks zwanger geworden van je huidige vriend. Dat moet je voor jezelf denk ik even goed relativeren. Ik herken wel wat in je verhaal, heb een ex (van voor mijn huidige vriend) waar ik een hele tijd geen contact meer mee heb gehad en heb ook een tijdlang erg veel aan hem gedacht. Ging hem een beetje idealiseren in mijn gedachten, dus toen heb ik hem dit eerlijk verteld via een mail, omdat ik echt met mezelf in de knoop zat en die gedachten kwijt wilde. Hij voelde hetzelfde en dat was ook fijn om te horen in die zin dat ik niet gek ben, maar doordat we gaandeweg weer af en toe contact zijn gaan onderhouden weet ik ook weer waarom wij absoluut niet voor elkaar bestemd zijn. Mijn ex staat er trouwens hetzelfde in, er zijn nog gevoelens en die zullen ook nooit slijten, maar dat is voor ons niet in conflict met ons huidige leven en de keuzes die wij gemaakt hebben. Hij riep zelf toen wij samen waren altijd absoluut geen kids te willen, maar ik weet dat hij nu hij mij gelukkig ziet met mijn gezin ook ergens verdrietig is dat dit niet met hem kon zijn, ondanks dat dat totaal niet realistisch is (als wij echt samen zouden zijn dan zou hij er niet zo over denken, dat is gewoon het romantiseren van gevoelens).
Bedankt voor jullie reacties. Mijn ex heeft wel contact gezocht maar dat heb ik afgekapt omdat ik dacht dan hij me dan weer aan het lijntje zou houden wat kinderen betreft. Hij had het al met al bijna 2 jaar uitgesteld. Hij is gestopt met contact zoeken toen hij hoorde dat ik een nieuwe vriend had. Ik heb niet geplant hem nu weer tegen te komen, en ben hierin ook eerlijk geweest tegen mijn vriend. Ik heb hem verteld dat ik mijn ex ben tegen gekomen en dat we heel lang gepraat hebben. Voel me hier ook schuldig over. Mijn ex en ik hebben beide een grote fout gemaakt om elkaar te laten gaan! En ik denk dat we er maar mee moeten leren leven. Alleen dat gevoel dat blijft, dat zet je niet zomaar uit. Als dat even kon dan was alles zoveel makkelijker. Door die gevoelens voel ik me ook schuldig tegen over mn vriend. En dat durf ik hem dan weer niet te vertellen. Dat ik bij hem ben maar van een ander hou
Nou je bent idg eerlijk dat is belangrijk. Maar toch....als jullie heel de tijd de kans hadden om gewoon terug te gaan bij elkaar voordat je zwanger raakte. Waarom dan nu wel opeens die sterkte drang? Ik zou me dat toch zeker eens afvragen....
Tsja die drang is er eigenlijk altijd geweest. De enige reden waarom we uit elkaar zijn gegaan was omdat het gaan voor een kindje al 2 jr uitgesteld had en ik voor mijn gevoel niet langer kon wachten. En bang was dat het uitstellen maar door zou blijven gaan. Verder hadden we een goede relatie. Dat was ons enigste struikelblok. Toen dacht ik als we hier niet uitkomen en het verlangen naar een kindje zo groot is kan ik het beter ergens anders zoeken. Ik heb mn gevoelens voor mn ex geprobeert te verdringen. Maar dat lukte niet echt. En nu ik mn ex gesproken heb en weet dat hij na een jaar nog steeds evenveel van mij houd maakt het er niet makkelijker op. Het is voor mij een verkeerde keus geweest om bij hem weg te gaan en voor hem de verkeerde keus om mij te laten gaan. Soms maak je fouten. Daar zal ik nu maar mee moeten leren leven. Hoe moeilijk het ook is.
Ja weet niet zo goed wat ik ervan moet vinden....een Compleet jaar uit elkaar...nooit bij elkaar terug gekomen ...maar nu net als je zwanger bent komt het naar boven dat jullie niet zonder elkaar kunnen.... Is toxh vreemd dat als het gevoel zo groot was jullie nooit meer eerder bij elkaar terug zijn gekomen?