Goedemorgen, Eigenlijk wel handig dat hier ook een onderwerp samengesteld gezin is. Want ik moet het echt even kwijt en liever zonder dat ik veroordeeld word... Situatie bij ons is zo. Mijn vriend heeft twee kids uit een vorig huwelijk. Eentje van bijna 10 en eentje bijna 12. Eerder ging het altijd hartstikke leuk en was het gezellig als ze om het weekend kwamen. Maar we zijn een beetje in een negatieve spiraal terecht gekomen. Eerder kon ik ook goed met de ex opschieten. Nu is het als volgt. Mijn vriend is echt wel lief. Maar hij is altijd weg. Wel met gevolg dat ik steeds alleen zit met de kinderen ook als zijn jongens er zijn. Het gaat er dan om dat mijn vriend er vaak voor kiest op concours te gaan wanneer de jongens er zijn. En ik vond het geen probleem op te passen. Totdat de jongens steeds meer ruzie gingen maken onderling. En ruzie oke maar nu gaan ze ook steeds gruwelijk vechten. Zo vechten dat ze elkaar met de schaar achterop zitten. Ik krijg ze dan gewoon niet uit elkaar. Maar met als gevolg dat onze kleine man van 2 helemaal overstuur is en huilt omdat hij niet snapt wat de grote jongens aan het doen zijn. Nu is het de laatste tijd al steeds dat ik van de jongens steeds terughoor. Mama zegt dit of dat over jou.. Dat ik ze snel naar huis breng omdat ik van ze af wil.(terwijl ze dan zelf willen) en dat ik dingen niet goed doe enz enz.. Later is ze hier wel op teruggekomen. Maar het iriteert me gewoon dat ze op die manier met me omgaat, want aan de andere kant als zij eens oppas wil dan weet ze me wel te vinden. Nu vorige week hadden we een leuk walibi uitje gepland en kregen vader en de oudste bonje. omdat mijn vriend de twee jongens uit elkaar had gehaald omdat ze ruzie hadden. Vervolgens is de oudste niet meegegaan met het uitje maar besloot de ex hem op te halen. Mijn vriend natuurlijk helemaal overstuur. Omdat de oudste het steeds zo op de spits drijft en hij denkt dat hij niet meer bij ons wil komen. Eerder was het dan ook zo als er iets bij ons was dat de jongens zich niet goed gedragen hadden of straf hadden dat de ex daar ook mee doorging. Nu gaat ze hem ipv hem op zijn donder geven ophalen. En nu ook nog moet mijn vriend noodgedwongen ruilen van diensten waardoor hij wanneer hij de jongens moet halen steeds late dienst heeft. En dus weeeeeeer alles op mij komt. Ik had wat dingen gepland (ik kan al bijna nooit iets voor mezelf doen omdat ik altijd voor mijn vriend en alle kids moet zorgen) maar het is maar weer vanzelfsprekend dat ik dat allemaal ga afzeggen om alles te regelen. nu belde hij ex met de vraag of ze misschien de weekenden wil ruilen. Maar daar heeft ze geen zin in.. Pfffff wanneer is het allemaal zo'n strijd geworden? Ik word er zo langzamerhand moedeloos van dat het ieder weekend zo'n gezeik is. En ik heb er bijna spijt van dat ik ooit met iemand samen ben gegaan met iemand die al twee kids heeft.. bah. Wat heb ik ff de pest in. en wat is het fijn dat ik het hier even kwijt kan!. Het spijt me voor dit lange verhaal..
Jeetje wat naar zeg voor jou. Maar waar hebben de twee jongens dan altijd ruzie over? De oudste is bijna 12. Misschien begint hij een beetje in de pubertijd te raken, dat dat er wat mee te maken heeft? Maar je moet ook aan jezelf denken hoor. Als jij al iets gepland hebt. Dan is het jammer voor hun. Het zijn hun kinderen en dan moeten ze dat samen oplossen. Hun zijn de ouders.
Lastig dit zeg! Ik heb ook twee stiefzoons van 7 en 15 en hier is de regel in principe dat manlief altijd thuis is als zijn kids er zijn. Alles leuk en aardig, maar het zijn zijn kinderen en ik neem aan dat ze komen omdat ze papa willen zien en andersom omdat papa zijn kinderen wil zien. Ik zou het dus niet okay vinden als hij er vervolgens niet is, zijn dingen plant hij dan maar op andere momenten. Daarnaast werk ik 4 dagen en in mijn weekend wil ik ook kunnen genieten van mijn kind, en niet alleen achter die van hem aanrennen. Nu is de situatie hier wel anders aangezien de oudste flink verstandelijk beperkt is en vaak erg agressief is, dus ik durf en kan ook niet alleen met hem zijn. Momenteel zit de oudste in een instelling (crisisopvang) en het is de bedoeling dat hij zo snel mogelijk voor vast ergens geplaatst word. Hij komt nu de weekenden dus niet, en ik ben nu wel bereid om op de jongste "te passen" als hij hier is, dat is zo'n lieverdje, daar kun je er tien van hebben. Maar als hij ouder word en gaat puberen dan is het toch echt aan manlief om in te springen. Wat de ex betreft....zucht...ik haat exen Je kunt er weinig aan doen, al beweeg je hemel en aarde voor haar kinderen, het zal waarschijnlijk nooit goed genoeg zijn.
De twee jongens zijn zijn kinderen en die van zijn ex en niet van jou. Jij hebt dus ook geen verplichtingen om op te passen of hun op te voeden. Ik denk dat het beste is als jouw vriend en zijn ex (en met jou erbij) even rond de tafel gaan zitten om het één en ander te bespreken. Sowieso een omgangsregeling waarbij de zorg van de kinderen niet op jouw schouders terecht komen ook niet bij ophalen. Tuurlijk kan je een keer oppassen als het nodig is, maar ik zou zorgen dat het niet iets vast wordt. Een kleintje van 2 is al zorg genoeg en jij hebt toch ook recht op wat vrije tijd. Daarnaast is het denk ik verstandig om het probleem tussen de twee jongens aan te pakken, want elkaar aanvallen met een schaar is echt niet normaal. Jij lijdt eronder, maar ook jullie zoontje en dat kan echt niet de bedoeling zijn. Een gesprek met de twee jongens lijkt me een goede eerste stap en ook consequenties verbinden aan hun gedrag en dat ook duidelijk maken. Komen ze samen niet tot oplossingen dan kan je evtueel ook nog een mediator inschakelen. Veel succes, hopelijk kan je tot een oplossing komen die ook werkt voor jou.
Wat lief jullie reacties. Het al zo fijn dat er mensen zijn die het herkennen en het gevoel niet alleen te zijn. Ik denk dat als ik de boys vrijdag ga ophalen eerst maar eens een gesprek met ze aan ga.. (Ben is dan werken) Waarin ik ze aangeef dat ik absoluut niet ga tolereren wanneer ze ons huis gaan terroriseren en wanneer ze dat niet doen ik ze regelrecht uit elkaar haal en op hun kamer zet. Het is waar wat jullie zeggen. Ik ben in eerste plaats natuurlijk moeder van Mike. En ik word boos van het feit dat ze mij niet serieus nemen. En dat ze oud genoeg zijn om stil te staan bij de gevolgen die het heeft op Mike als ze dit soort gedrag vertonen. En ex en pffff vermoeiende mensen zijn dat!. Nog maar even volhouden ..