Sinds een paar maanden/weken is mijn dochter (2,5) opeens heel gevoelig voor bepaalde dingen. Ze kan van de kleinste dingen opeens heel erg verdrietig huilen, handjes voor haar mond, dikke tranen. Het gaat dan niet om boos zijn, maar meer om een situatie die ze gewoon heel verdrietig lijkt te vinden. Zo moet ik wel eens een weekend (1 nacht) naar het buitenland, en zij blijft dan bij mijn man of bij mijn (schoon)ouders. Eerder was dit geen probleem, ik kon haar zo bij iedereen brengen, zij was altijd super gemakkelijk bij iemand anders als ik het goed uitlegde. Thuisblijven bij mijn man was al helemaal geen probleem. Nu lijkt het te veranderen. Ze vraagt veel naar mij, is achteraf 2/3 dagen van slag en heel aanhankelijk. Als een van ons haar weer ophaald bij mijn schoonouders, moet ze soms opeens heel hard huilen, gewoon van spanning en opluchting. Het lijkt in haar hoofdje zo'n brei van gedachten te zijn. Zeker omdat ze echt zo verdrietig kan huilen... Ik vind het echt heel sneu. Ik merk sowieso dat ik heel veel moet uitleggen. Als ik net even iets te boos reageer of een beetje chagrijnig ben, dan kan ze maar zo in huilen uitbarsten en dan heb ik haar echt geraakt. Als ze gewoon even niet luistert en ik geef haar op d'r kop, dan doet ze dit nooit. Het is bijna alsof ze heel goed aanvoelt dat het net wat onrechtvaardig is, een tikje te veel van het goede, en dat doet haar blijkbaar heel veel. Is dit herkenbaar? Peuter eigen, of is ze gewoon wat gevoelig? Ik vraag me ook af of ik haar meer moet beschermen voor dingen. Ze is van te voren vaak zo gemakkelijk en vindt alles leuk, maar afgelopen vrijdag heeft ze bijvoorbeeld na het schaatsen en sleeën op het ijs, 's nachts last gehad van nachtmerries... Er zaten dode vissen in het ijs vastgevroren, waar we om gelachen hebben. 's Nachts zat ze rechtop in bed, te huilen om alle vissen in haar kamer... Duurde heel lang voordat ze weer rustig was! Moet ik haar "tere peuterzieltje" wat meer beschermen voor bijzondere dingen die misschien even te veel voor haar zijn, of juist niet en laat het maar gebeuren? Ik probeer haar goed voor te bereiden op situaties, maar het blijft vaak achteraf dat ik merk dat het te veel voor haar is...
Oh, en buiten dit, miss heeft het er mee te maken: ze heeft een ontwikkelingsvoorsprong op een aantal gebieden (vooral taal en spraak). Misschien zou hier iets van overgevoeligheid bij kunnen horen? We hebben dit nooit zo gemerkt, maar nu dus op deze manier wel...
Ik herken het wel hoor, hier ook de laatste weken een hele gevoelige fase. Ze zijn alle drie erg aanhankelijk, willen echt veel lichaamlijk contact met mij. De fantasie begint echt op te spelen (mijn dochter zat gisteren aan tafel met opgetrokken knieeen en huilde omdat een olifant onder de tafel zat. Ik zou er zelf niet zo'n nadruk erop leggen dat je haar nu gaat afschermen. Volgens mij beginnen ze de wereld rond deze leeftijd met andere ogen te bekijken. En ze krijgen ook het gevoel van medeleven (met andere mensen/ met dieren). Dat zie ik hier ook. Wij praten heel veel en stimuleren ze juist om die grote wereld te omhelzen en verder te gaan ontdekken. Met alle emoties die erbij horen.
Mijn dochtertje is de laatste tijd ook meer op mij gericht. Als ik boos ben, raakt het haar ook heel erg. Nachtmerrie's is nu wel de leeftijd voor, dus ik denk dat het wel gewoon een fase is. Komt wel goed. Mijn dochtertje loopt trouwens ook voor in haar taal/spraakontwikkeling.
Ik herken het ook wel. Behalve het gedeelte van aanhankelijk zijn naar mij toe. Ze vindt het vaak wel jammer als ik ga, maar ze vindt het ook wel prima om bij papa/oma/opa te blijven. Het straffen ken ik wel. Als ik ooit eens wat feller reageer of enigszins onterecht, kan ze helemaal overstuur raken, en vraagt/zegt ze een hele tijd 'ik ben lief..'. Ze is vaak vervelend bij boodschappen doen. Ik heb een keer uitgelegd dat het prettiger is dat ze dan luistert naar mij. Weer helemaal onder de indruk, en als ik nu het woord 'boodschappen' laat vallen, zegt ze meteen 'ik zal heel lief zijn..'. Van de week zat ze met papa de Pfaffs te kijken, waarbij één van de kindjes een gat in zijn hoofd viel. Op dat moment vond ze het wel interessant, maar nu heeft ze het er heel vaak over.. Tjah, ze is op sommige vlakken wat gevoelig, maar soms verbaast ze me juist weer. Ik ben wel heel erg van het uitleggen, meestal pikt ze dat goed op. Verder ga ik haar niet meer beschermen. Ze loopt trouwens ook voor met taal en spraak..
Fijn om te horen dat het ook bij de leeftijd hoort. Ze kan zo intens verdriet hebben, dat ik er zelf soms van schrik! Maar mss is dat ook meer mijn interpretatie!
Heel herkenbaar. Mijn mannetje is altijd wel van de RRR geweest en is ook een behoorlijk pienter ventje, maar was verder eigenlijk heel makkelijk. Slapen ging prima, nooit problemen gehad met KDV, logeren e.d. De laatste weken/ maanden is er wat dat betreft best wat veranderd. Voor het eerst in 2,5 jaar tijd is hij heel aanhankelijk en verdrietig bij afscheid op KDV. Als hij wakker wordt en ik ben er niet wordt hij heel emotioneel en zijn fantasie en bijbehorende angsten zijn op hol geslagen. Na een dagje uit of een feestje moet hij echt zeker een dag bijkomen en alles verwerken, terwijl hij het op het moment zelf wel leuk vindt. De klap komt later. Ik denk wel dat het bij de fase hoort. Ze krijgen meer besef van tijd en afstand, maar nog niet genoeg om goed te beseffen dat papa en mama na een paar uurtjes echt wel weer terugkomen. De wereld komt natuurlijk ook steeds "harder" binnen en ze ervaren dat er van alles om hen heen gebeurt waar ze geen grip op hebben. Die fantasie en angsten horen er ook echt bij. Wel denk ik dat het ene kindje hier veel gevoeliger en emotioneler op reageert dat het andere. Als je dan ook nog eens een kindje hebt dat makkelijk de emoties van anderen aanvoelt en oog voor detail heeft, heeft hij/zij extra veel te verwerken. Ik scherm mijn zoontje niet af voor de prikkels die hij krijgt, want hij is juist zo nieuwsgierig en leergierig dat ik hem daarmee echt tekort zou doen. Ik doseer die prikkels wel (bijv. na dag activiteiten buitenshuis een rustig dagje thuis) en hou ook rekening met het feit dat hij tijd en rust nodig heeft om alles te verwerken. Dat houdt het leuk voor hem en voor ons. Succes met je slimme, emotionele meisje!
merk hier ook dat als ze echt op haar kop krijgt.. het echt niet zo goed valt vaak dikke tranen en zelfs 2/3 dagen dat ze diegene geen kusjes wil geven.. dan is het verder wel goed maar kusjes.. nee die krijg je niet want boos. en misschien vang jij haar signalen ook wel enigzins versterkt op.. las dat dat soort dingen vaak redelijk over gaan van ouder op kind namelijk zo was ik gister "vergeten" dat ze perse zelf dr tanden moest poetsen.. en had dr gauw in bed gestopt want het was al laat. toen was ze boos en dat was niet lief.. "maar je bent nog wel liever dan papa hoor" blij dat ie dat niet hoorde want het is altijd papa die de klos is... (ik doe het niet meer.. heel boos worden want het effect is meestal averechts.. papa moet nog wat oefenen daarin)
Ja ik herken het ook, ik moet alles goed uitleggen, begint idd soms heel hard te huilen als ik hem ergens ophaal, en heeft het de laatste tijd veel over spoken en monsters. Ook mijn zoontje praat erg goed voor zijn leeftijd en vraagt de laatste tijd dingen als "wie is de mama van mama en wie is de mama van papa?" Alsof hij de laatste tijd heel veel dingen wil snappen. Ik dacht eigenlijk dat het bij de leeftijd hoorde en stel hem zoveel mogelijk gerust, dat ik altijd weer terug kom en leg hem zoveel mogelijk alles uit.
@piemie: tja dat is ook het enige wat je kunt doen denk ik hier rond 2 jaar ook erg veel spoken en monsters trouwens inclusief een babykrokodil die dan wel eng was.. maar wel op haar kamer moest slapen (onder een potje) anders ging hij steeds huilen omdat hij zo alleen was... Hoe verzinnen ze het he arme babykrok sliep elke dag onder een potje van avent naast haar bed had hem eerst naar de gang gestuurd.. maar daar ging hij steeds op de trap zitten huilen aldus dochterlief en dat was zooooo zielig dat ze niet kon slapen.
Hahahaha wat grappig!!!! Mijn zoontje laatst in de auto: Mama ik zie een spook!! Een spook?? Waar dan? Daaaarrrrrrrrr!!!!! zegt ie erachteraan Wat heeft ie op zijn neus mama? Weet ik niet. Een wortel!!!!! Bedoel je niet een sneeuwpop?? Ooooo jaaaaa.......
Ja hoor, heel herkenbaar. Sinds een aantal weken heeft onze dochter hier ook last van. Ze vind veel dingen en of gek, die haar bij wijze van spreken eerst niet konden boeien. Ze heeft ook steeds vaker nachtmerries en de deur van haar slaapkamer moet open blijven. Haar fantasie slaat af en toe ook op een beetje op hol. Zo was ze bijv. van de week in ene doodsbang, tranen met tuiten en ze moest bij mama op schoot. Uiteidelijk bleek dat er een enge mol in de gang zat We hebben heb samen weg gejaagd met deo en nu komt hij gelukkig nooooooit meer terug Trouwens laatse weken van mijn zwangerschap was onze dochter ook super aanhankelijk, dus misschien dat dat ook wel een beetje speelt?
Zogelukkig, nou beetje aardig mag ook wel Ik zie ergens wel de link, maar aan de andere kant merk ik in haar verhalen e.d. nog niet echt dat de komst van de baby daar zo'n grote rol in speelt. Misschien komt het omdat het geleidelijk gaat, dat ik daar niet zo duidelijk verschil in zie voor haar, maar is het in haar koppie belangrijker of lastiger dan ik gedacht had? Ik krijg daar geen hoogte van, tot nu toe vindt ze de baby in mijn buik "heel leuk", en verder hoor ik haar er niet over... Bedankt voor jullie ervaringen. Idd die fantasie en verhalen herken ik ook wel, alhoewel ze het hier meer met rollenspellen heeft dan dat ze echt gekke dingen ziet. Ja laatst dan die nachtmerrie, maar dat was de eerste keer!
Onbewust kunnen ze daar last van hebben. Je hoort ook vaak dat er opeens weer in broek en bed geplast wordt en dat ineens veel wakker gelegen wordt 's nachts. Vaak is dat pas na de geboorte van het broertje of zusje, soms al eerder. En omdat jij altijd zegt dat Julia zo slim en gevoelig is, lijkt mij dat heel logisch! Ik vond het gewoon erg opmerkelijk dat je er in je uitgebreide eerste post niet over repte, was niks onaardigs aan hoor!
Wat hier altijd goed helpt (en ook nodig is) om voor het slapen gaan de dag door te nemen en er wat vragen over te stellen. Daarna de dag van morgen alvast doornemen en hij kan prima slapen.
Je hebt wel gelijk zogelukkig, ik heb zelf die link niet zo snel gelegd dat het daar ook mee te maken zou kunnen hebben. Dacht dat dat eerder was als de baby er straks is. Mjah, afwachten dan maar denk ik...
Ik denk dat het een combinatie is van allerlei factoren. De ontwikkeling van de fantasie, het feit dat ze zo gevoelig is en je zwangerschap. Allemaal dingen die ervoor zorgen dat ze wat onzeker wordt en dus sneller van slag. Heel normaal voor de leeftijd en ook heel herkenbaar. Zeker als ze al zo ver is met taal zou ik proberen goed naar haar te luisteren en vooral gerust te stellen.
Herkenbaar. Denk idd wel normaal voor de leeftijd, maar misschien wat versteekt door je zwangerschap? Hier merkte ik daar tijdens de zwangerschap zeker verschil in bij het weggaan.