Ik heb de laatste dagen al het eea voorbij zien komen over straffen, maar zit zelf met mn handen in het haar!!! Bij onze zoontjes (2 en 3 jaar) helpt niks! Vooral de oudste heeft overal maling aan. We geven zo min mogelijk straf, juist om aan te tonen dat het iets ernstigs moet zijn. We geven hem vaak keuze tussen 2 dingen, maar als daar zijn zin niet bij zit, dan pikt hij dat ook niet. We hebben niet heel veel regels, juist omdat hij daar moeite mee heeft. De regels die er zijn, hanteren we altijd. Een aantal voorbeelden: - in de hoek, gang, trap etc --> meneer gaat liedje zingen, ok je hebt hem uit de situatie, maar hij doet het daarna gewoon weer! Hij lijkt het niet als een negatieve ervaring te zien, waardoor hij het niet meer doet. n helaas is het ook niet zijn karakter om altijd het juiste te willen doen. - keuzes geven (hij wilt tekenen en ik zeg: als je je lego hebt opgeruimd kan je tekenen)--> hij ruimt niks op als hij daar geen zin in heeft en pakt de teken-spullen. Ik haal de teken-spullen weg en ik krijg een schreeuw of een schop. Gaat hij de hoek in en liedjes zingen. - speelgoed weghalen (bijv hij slaat met de hamer op de tv of zelfs op zijn broertje) --> hij pakt iets anders om alsnog op de tv te slaan (dan krijg je weer het verhaal van het liedje in de hoek:x) - hij gooit met domino-stenen tijdens een spelletje en mag niet meer meedoen --> hij gaat tekenen aan de tafel, oh nee OP de tafel. Ik vind dat een staf altijd direct aan het incident moet plaatsvinden, dus ik doe niet aan vanavond geen tv of morgen niet naar de speeltuin. Daarnaast zijn ze met zn 2-en. Ik kan niet tegen de oudste zeggen: ik doe nu de tv uit, want dan krijgt de jongste ook straf, terwijl hij niks doet. Negeren is ook geen optie want ten eerste gaat hij dan op zoek naar iets waar ik wel iets over moet zeggen en ten tweede vind ik dat ook geen goed voorbeeld voor zijn broertje. Ik las net over iemand die een zoontje heeft en zwanger is. Zij schreef dat als haar zoontje haar pijn doet aan haar buik, hij dan oprecht sorry zegt. Dat is bij ons dus niet het geval!! Hij heeft er helemaal niks van als iemand anders pijn heeft, schrikt er niet van, wordt niet verdrietig. Emoties kent hij overigens wel hoor. Hij kan zo ontzettend lief en zorgzaam zijn. Hij deelt alles en als ik mijn voet stoot komt hij snel kijken en vraagt of het goed gaat. Maar als hij me net gebeten heeft, hoor ik hem niet. We hebben nu hulp gezocht, maar zelfs zij weten niet wat we het beste kunnen doen. Ze willen nu proberen om te achterhalen wat de oorzaak van zijn gedrag is. Ze hebben vast gesteld dat wij als ouders goed met hem omgaan, duidelijke taal, duidelijke regels etc. Hij heeft geen bekende stoornis als autisme adhad, add, asperger etc. Waar hij wel last van heeft is: - niet kunnen reguleren van spanning (uit zich in bijten, slaan, duwen etc) dit doet hij dan 1x en dan is het er uit - verschil tussen verbale iq en performaal (visueel-ruimtelijk inzicht), waarbij het verbale deel begaafd is en het performale deel gemiddeld. - hij moeite heeft met gezag (vandaar dat we veel proberen met 2 keuzes) Nou, het is een heel verhaal geworden. Bedankt als je het allemaal gelezen hebt. Wij weten gewoon echt niet meer waar we goed aan doen. Natuurlijk gaan we gewoon door met de prof. hulp, maar soms is het goed om het inzicht van andere eens te lezen. Ik ben zo bang dat dit gedrag van kwaad tot erger zal gaan.....
denk dat je alles doet wat je kan doen. En dat ze er mee bezig zijn is fantastisch maar dit gaat waarschijnlijk lang duren Je zou nu handvaten willen hebben hem te helpen toch? Maar hoe vervelend het ook klinkt je doet het goed hoor! Misschien dat hij zijn agressie op een kussen kan richten? Dat je een boosheid kussen in de woonkamer hebt speciaal hiervoor. Of het een fase is of dat het gewoon in zijn karakter is je zal er mee moeten leren leven. Misschien plakken ze er een naam op en weet je meer. Misschien medicijnen die helpen... ik hoop en duim voor je dat je snel wat weet. Sterkte. zat zelf te denken aan dit Wat is ODD-CD? Maar daar zal hij vast op getest zijn.
je kunt struktuur toevoegen. hij mag dus zijn tekenspullen niet pakken voordat alles opgeruimd is. (doe alles in doosjes of in kast waar hij niet bij kan)in het begin doe jij zelf het meeste opruimwerk en vraag hem om hulp. hoe snel het opgeruimd is hoe snel mag hij beginnen met tekenen.doe rustig aan niet te snel opruimen. hij heeft geen zin in je helpen met t opruimen, dan moet hij wachten totdat alles opgeruimd is. huilen mag ondertussen! op een gegeven moment gaat hij zelf eerst opruimen voordat hij om tekenspullen vraagt.(tenminste hier werkt het zo) als je hem spullen geeft om tekenen zeg je dat het alleen op het papier moet. wanneer hij de regel niet toepast, pak je teken spullen weg en in de kast. vraag hem of hij iets anders moet doen. hij kan weer overstuur om teken spullen vragen, vraag hem dan of hij nu wel alleen op het papier gaat tekennen? ja? dan wel terug geven. en herhalen. veel geduld en regels. je past die toe en nodig hem uit voor hulp. hij leert door obseerveren hoe het hoort, zonder dat het een aparte opdracht is voor hem. dat hij zingt in de gang betekent niet of hij het leuk vindt hoor. hij probeert op deze manier zijn straf draagelijk te maken. hij weet dus wel dat het een straf is.
hij is 3 jaar oud, al IQ testjes?niet zo betrouwbaar is mijn mening. alles kan veranderen in de komende jaren.
Hoe zit het met zijn spraak? Mijn jochie is redelijk rustig. Maar totdat hij zich beter kon uiten uitte hij zich ook meer fysiek. Enig denk dat je het ook goed doet. In ieder geval duidelijk en consequent wat je hier tipt. Als hij naar de gang moet, en hij komt terug na x minuten. En doet het weer, gaat hij dan terug? Mijn jochie liet ik alleen terugkomen als hij eerst naar mij luisterde terwijl ik vertelde wat ik van hem verwachte (nu iets ouder en laat het hem zelf vertellen). Dan moet hij dus echt even rustig worden. Daarna een sorry of knuffel en dan pas terug. Doet hij het weer, of is niet rustig dan mag hij nog x minuten (x is leeftijd van kind) Blijven zitten
Bedankt voor de reacties. ODD heb ik ook aan gedacht, maar hij is niet vaak prikkelbaar, alleen als hij zijn zin niet krijgt en bij de prof hulp hebben ze dat uitgesloten. Het gekke is dat hij op zich niet agressief is, het is voor hem meer uiten van spanning (waarbij wijvaak niet eens weten welke spanning hij voelt). Een kussen had ik ook bedacht maar werd afgeraden omdat hij dan leert de sPanning met agressie te uiten. En iq tests zijn ook maar heel kort te gebruiken inderdaad. Ze maken zulke vreemde sprongen dat het even later weer heel anders kan zijn. Maar dat zijn taal sterk is, is wel iets dat we in de gaten moeten houden (hij lokt nl discussie uit). @belize: structuur op zich kan inkeek aanscherpen. Maar het overstuur zijn zorgt bij hem ervoor dat hij mij of z'n broertje een schop geeft. Dan is het probleem niet meer opruimen, maar het schoppen. Hier blijft hij ook op de gang totdat we het besproken hebben. Soms moet ik wel 6x terug komen (zijn standaard reactie is een brul geven (als een leeuw zegmaar)). Hem zelf laten komen vertikt hij, hij gaat dan spelen zonder eerst bij mij te komen, dus kan ik hem WEER terug zetten!
Herkenbaar... ik ga boekje Opgroeien in vertrouwen lezen. Weet echt niet of het toepasbaar is en of ik er achter sta maar Mijn interesse is gewekt en al pak ik maar 10% ben ik al blij. Ik lees mee....
ow wat erg dat schoppen. hij reageert dus erg fysiek. ik denk dan dat hij niet echt een kindje is die je niet met tekenen knutselen lego rustig kan houden etc. hij moet sporten, fysiek bezig zijn, klimmen heel veel buitenspelen rennen en bal schoppen. vanaf 3 jaar kunnen ze judo, dans etc. deze dingen zijn meer voor hem zijn.ik ken hem niet natuurlijk maar is wel een idee?
dubbel negatief in mijn reactie soorrie. hij is dus niet een kind dat zich met tekenen enzo bezig kan houden. hij moet meer fysiek bezig zijn. zodat hij zich daarin(dus fysiek) goed kan uitdrukken en in gepaste toestanden dat gebruiken bedoelde ik.
Volgens de profs (en nog belangrijker: mijn gevoel) zit het met de hechtingsband wel goed. We kunnen samen lachen, hebben onze eigen grapjes, hij zit graag bij me, komt met moeilijkheden bij me, roept me als hij iets leuks ziet (op tv, politie auto die voorbij rijdt enzo).Ik merk ook dat dat voor hem zoooo belangrijk is. Dat ik voor hem klaar sta, dat ik naar hem luister (en mijn man trouwens ook). Maar wel bedankt voor het idee, het moet immers ergens zitten zou je denken! En buitenspelen vindt hij idd erg fijn, dat doet hij ook heel veel. Ga ook eens kijken voor judo. Naast het leren reguleren van fysiek contact, leert hij daar ook dat er regels gelden. Zou dat echt al vanaf 3 jaar zijn? Anders ga ik op zoek naar een adres om hem te laten gymmen.Het is nog wat lastig omdat hij 's middags slaapt (van 1 tot half 4 ongeveer). Tja, als je zo'n druk manneke bent, heb je ook je slaap nodig (en mama de rust, haha). Wat fijn dat jullie allemaal meedenken, brengt me toch weer op wat ideetjes. Wat betreft het boek: opgroeien in vertrouwen, dat kende ik helemaal niet! Die intrinsieke motivatie spreekt mij erg aan. Heb het net gelijk gereserveerd in de bieb.
oow kijk dan hoef je je berteft de hechtingsband iig geen zorgen over te maken dat s mooi. maar er is idd judo voor kleintjes hoor.. peuterjudo is dat. een kennisvan mij heeft haar zoontje daar ook op zitten en hij vindt het super
Ik moet zeggen dat ik hier niet zo van schrik. Ieder kind reageert toch weer anders op correcties en straf. Dat hij niet zielig gaat zitten huilen, betekent mijns inziens niet dat het hem niets doet. Dus ik zou vooral consequent blijven en idd heel erg veel fysieke activiteiten met hem ondernemen. Wat betreft de tv en de oneerlijkheid tegenover broertje ... ook dan kun je hem toch weghalen van de tv / op de gang zetten. Dan is voor hem tv-tijd over en voor broertje niet. Oprecht sorry zeggen is ook zoiets. M zegt heel lief sorry en T ook ... maar dat is meer aangeleerd gedrag dan dat ze het iedere keer menen vanuit hun tenen ... dat komt vanzelf (bij M ligt dat wel anders maar dat is ook een gevoelig en invoelend meisje) ...
Hier de zwangere mama met zoontje die 'oh sorry mama en baby' zei toen hij mijn buik pijn had gedaan Weet je dat wij dit probleem ook gehad hebben? Zo'n boze fase waarin hij van alles wilde, maar zich niet kon uiten en het niet kon en dan AAARGH flipte. Voor de methode die wij toepassen heb je geduld nodig, want het werkt niet 1,2,3. Ik raad je aan om unconditional parenting te lezen van Alfie Kohn. En zeker ook opvoeden in vertrouwen, een hele goede tip! Straffen werkt niet. ja, soms op de korte termijn. Maar op de lange termijn zeker niet. Ik denk dat er een wereld voor je open gaat als je deze twee boeken leest
oh ik weet niet of bij jou in de buurt peuter judo is. maar goed, het was t advies van onze fysiodame toen tim nog een baby was. het schijnt erg goed te zijn voor de ontwikkling van spieren en botten. daarom weet ik dat het vanaf 3 jaar oud mogelijk is.
Ja, het boek kan ik vrijdag al ophalen, dus ben heeel erg benieuwd. En judo heb ik gevonden! Is eigenlijk vanaf 4 jaar, maar hij mag het komen proberen. Was een hele aardige, begripvolle man dus dat leek me erg goed. Helaas is het bij mijn lieverd geen fase, hij heeft dit altijd al gehad. Hij kan zo'n schat zijn, altijd 2 koekjes pakken (zie je mensen al kijken haha) en dan gelijk één aan zn broertje geven (zie je de mensen weer kijken maar dan van: oh wat lief haha). Maar dat het geen "normaal" gedrag is, is wel duidelijk. Wel is het goed mogelijk dat als hij ouder wordt het natuurlijk minder wordt. Aan ons wel de taak om hem tot die tijd te steunen en te leren wat juist is en wat niet. Zodat hij een goede basis heeft om op terug te kunnen vallen. Ben zooo benieuwd naar het boek trouwens! En ik heb zin in zaterdag, peuterjudo!
Mijn zus heeft op een gegeven moment voor haar zoontje een trampoline in de tuin gezet. Als hij een stuiterbui had, stuurde ze hem even naar buiten op de trampoline om energie te lozen. Misschien iets te simpel gedacht van mij, maar voor haar heeft het gewerkt.
Ja, we genieten gelukkig ook heel veel van/ met hem en natuurlijk zijn broertje! We moeten alleen een handvat hebben hoe we met het schoppen, slaan, bijten etc om gaan. Toevallig net weer bij het eten. Hij wilde niet aan tafel zitten, loopt naar me tie, pakt m'n hand en zet zijn nagels er in: zo ik ga jou knijpen, zegt hij dan.... Dat zijn wel echt rot momenten.
Het boekje opgroeien in vertrouwen is een mooi boek voor de kinderen die niet al te heftig reageren. Heb me laten vertellen dat voor de wat 'heftigere' situaties de Gordon methode iets toepasselijker is en verder gaat waar opgroeien in vertrouwen stopt. Maar ik denk dat dit ook niet altijd op gaat omdat ieder kind anders is en andere behoeftes heeft. Hier lees je meer over verschillende theorieën Straffen of belonen? En dit is een interessant forum over deze theorie. Opvoeden zonder straffen en belonen, pagina 1 - Kinderen - Viva.nl