Halllo allemaal! Morgen ben ik jarig! Vier ik verder niet voor familie oid. Ik heb een schat van een man maar dit is verjaardag nummer 4 met hem samen en hij is zo rampzalig met verjaardagen.... Hij vergeet het, weet niets te bedenken.. vorig jaar heefie op de avond daarvoor nog een cadeautje gehaald wat ik een paar weken daarvoor had gezegd te willen hebben, :') terwijl ik thuis zat en wist wattie ging doen, ik kon er wel om lachen. Maar hij is het ook een keer helemaal vergeten en toen was ik toch een beetje sip erdoor. Nu zei hij gister: ja, sorry ik weet dat je vrijdag jarig bent, maar ik weet gewoon niks te geven. Hij voelt zich er heel rot over en ik heb gezegd dat t niks geeft, dattie me maar lekker moet knuffelen vrijdag en dat we zoveel nieuwe mooie spullen voor de baby hebben gekocht de laatste tijd, vaak omdat ik het dan toch graag wilde hebben , dat hij zich niet zo druk moet maken. Ik vind dat namelijk sneu voor hem. Maar stiekem he, merk ik dat ik het toch niet zo leuk vind. Waarom is het zo moeilijk? Ik geef niks om groot en duur alleen vind ik het jammer dat hij na 4 jaar nog niks weet te geven. Iets liefs, iets kleins,iets liefs opgeschreven, gewoon iets waardoor ik me een beetje bijzonder voel. Als we ergens heen gaan nemen we toch ook een cadeautje mee? Dan kom je ook niet aan met; ja, sorry, ik wist niks te bedenken. Zeker met die kleine op komst, is het toch niet lastig om een leuk pakje oid te kopen? Normaal gaan we graag uit eten maarja, ik zit nu vol na een voorgerecht... Of stel ik me gewoon aan en zijn het mn hormonen? Ergens klinkt het zo verwend...Ik ben helemaal niet materialistisch hoor, ik vind het meer jammer dat hij er niet echt moeite voor doet. Nouja, ik hoor het graag, hou je niet in
Gewoon bij neerleggen hoor. Hier inmiddels al meer dan 10 jaar samen, en als het aan hem ligt gebeurd er ook niets met mijn verjaardag. Er kan nog geen felicitatie vanaf 😂 Hij vergeet het gewoon. Tja... Ik hou toch wel van hem.
En bij jullie andersom dan? Ik maak er namelijk wel werk van, ik vind dat ook leuk. Ik hou zowieso van cadeautjes kopen en ondanks dat hij best lastig is om iets voor te kopen, probeer ik dan iets creatiefs te bedenken. Logischerwijs wil ik ook gewoon denken aah joh, jammer dan, hijs toch lief? maar tegelijkertijd vind ik het toch stom
Als je het stiekem toch niet leuk vind dan kan je dat het beste maar gewoon tegen hem zeggen. Mannen en verkapte hints gaan vaak niet zo goed samen.
Hmm ja, hij weet wel dat ik het niet leuk vind... Eerder is hij het helemaal vergeten en toen was ik wel een beetje van slag, ik kreeg geen eens een zoen en gefeliciteerd smorgens. Vond hij ook heel rot en nu voeltie zich verplicht iets te kopen/doen, doet dat niet omdat hij niks kan bedenken en nogal is laks kan zijn in dit soort dingen en zich dan vervolgens rot voelt. Ik heb trouwens een paar weken terug gezegd hee ik ben zwanger he, dat je het niet weer vergeet! met een knipoog, maar nu voelt hij zich rot en voel ik me een muts.
Wanneer jij het wel vervelend vindt, is het toch handig om dat eens echt met hem te bespreken. Maak er dan zelf ook geen grapje van, want het is en blijft een man. Net als iemand hier al eerder schreef; verkapte hints, daar kunnen ze niets mee. Ik heb ook zo'n man gehad. In het begin dacht ik; ok. Maar een verjaardag is voor mij wél belangrijk. Ik vind het leuk om jarig te zijn. Bijzonder. etc. Besteed er graag aandacht aan. En toen de kleine geboren werd, helemaal. Het is dat gevoel ook om even speciaal te zijn. Bij mezelf merkte ik dat ik er dus van afstompte. In het begin van de relatie was ik altijd bezig met een kaartje, een leuk kadootje, spontaan, zomaar. Alleen; hij dacht er zelf nooit aan. En ergens vind ik wel; dit soort dingen houden je relatie mede leuk. Niet de hoofdzaak. Maar de wetenschap dat je aan elkaar denkt etc. etc. Ik ging er steeds minder aan doen en voelde me steeds teleurgestelder tot intens verdrietig. Op een bepaald moment is het wel in een gesprek gekomen en toen ging het beter. Nog steeds wist hij niet goed wat te kopen (je hebt een romanticus of niet), maar hij gaf wel op tijd aan dat hij wist dat ik jarig was en zich afvroeg hoe en wat. Later ging hij dingen opschrijven. Ik moet zeggen; in het laatste jaar van ons huwelijk ging dát stuk echt goed en waren het echt verrassingen wat ik kreeg en dingen die ik graag wilde. Mijn tip is dus, hoe "knullig" dit stukje lijkt; ga serieus met hem in gesprek hierover. Desnoods spreek je met elkaar af om te oefenen met elkaar. Dat je bijvoorbeeld elke maand, of twee maanden, elkaar verrast. Maakt niet uit met wat. Desnoods is zijn verrassing dat hij voor je kookt en jouw verrassing een lief briefje in zijn broodtrommel. Als je hier namelijk een gewoonte van maakt (ook al is het afgesproken en lijkt het niet spontaan) dan heeft het kans om te groeien en dan heeft het tijd om onderdeel te worden van zijn "denk-systeem". Misschien heeft hij het attent zijn van huis uit niet meegekregen? Kreeg zijn eigen vader weinig ruimte om spontaan te zijn? Dat soort dingen. Het is de moeite waard het eens te bespreken. Voor jou is het namelijk wél belangrijk. Loslaten dat hij daar onhandig in is, zal dan steeds makkelijker gaan. Bij mij kwam het trouwens voor, in het begin, dat hij met heel veel zorg een kadootje uitzocht. De nieuwe cd van mijn favoriete zanger. Onwijs lief natuurlijk. Ware het niet dat hij verkeerd gekeken had en mij dezelfde cd gaf als het jaar ervoor Wel sneu natuurlijk. Maar dat was hij dan weer wel vergeten. Sja... Nou goed, we zijn inmiddels gescheiden. Niet daarom hoor. Maar ik merk dat hij zelfs nu nog wel eens aan me denkt met bepaalde dingen. Dat had ik toen echt niet kunnen bedenken. Succes en alvast gefeliciteerd met je verjaardag!
Tja... Hier ook zo'n man. Hij heeft zelfs een keer een paar nieuwe dingen uit de badkamer ingepakt die al van mij waren (Daar kwam hij niet mee weg hoor ) Ik heb het opgelost door een paar dingen te bedenken wat ik wel zou willen hebben en dan kan hij daar iets uit kiezen als hij er zelf niet op komt. Zo blijft het ook een beetje een verrassing. Zelf vind ik het voor hem ook elk jaar weer lastig. Oh en natuurlijk: Alvast gefeliciteerd!
Hier ook zo'n vriend. Hij vergeet mijn verjaardag niet (kan ook niet want ik ben geboren op de sterfdag van zijn vader), maar hij kan geen cadeau verzinnen.. of bestellen.. of de tijd nemen om iets te doen. Geen idee wat het is. Kerst lukt hem dan soms wel weer... bizar. Iig alvast gefeliciteerd TS
Herkenbaar hij komt vrij vaak thuis met een kleinigheidje of neemt me mee naar de bios en uit eten, sinterklaaskadoos voor mij en mijn kinderen zou hij al wekenlang in huis hebben.... Maar waaaaarom is die verjaardag te moeilijk?
Een bos bloemen kopen is,toch niet zo moeilijk?? En ik zou behoorlijk pissig zijn als mijn man zelfs niet feliciteert.
Hier geven we elkaar al jaren niks . Als het lukt geven we elkaar met kerst iets maar dan vaak nog niet eens voor ons zelf , meer het huishouden. Een knuffel en ik hou van jouw tegen elkaar zeggen is ons genoeg . Nu bv met kerst ook met elkaar eten maken en bij elkaar zijn als familie is voor ons vele malen belangrijker dan een cadeau. Alvast gefeliciteerd
Hier net als @Verox & @Marnat 13 jaar samen, man doet er niks aan ook niet trouwens aan Moederdag, etc. Wel feliciteert hij mij met mijn verjaardag dat dan weer wel. Met kerst proberen we het als we het willen en anders niet, vooral als het aan hem ligt niet haha.
Nou, vergeten dat ik jarig ben zal die niet zo snel meer doen, dit jaar zeker niet... k heb m er afgelopen weken toch wel een aantal keer op gewezen Maar eigenlijk krijg ik nooit cadeautjes. Kerst en sinterklaas vieren we niet, nog niet in ieder geval. Straks met die kleine wel natuurlijk Maar we geven er niet om en onze familie hebben we niet zo heel veel mee.. Ik werk nog in de zorg ook dus de helft van de feestdagen werk ik en de rest zijn we liever gewoon samen. Ik heb een schat van een vent hoor, hij kookt graag voor me of masseert lekker mn rug en nek ( vaak last van) we gaan/gingen vaak uit eten, hij brengt in t weekend koffie op bed en nu ik best een zware zwangerschap heb kan ik me geen betere vent wensen.. Maar ik HOU van cadeautjes! Ik vind het leuk om verrast te worden, om iets te krijgen wat hij voor mij heeft uitgezocht, iets waar hij tijd en energie in heeft gestoken. Dat weet hij ook wel hoor, ik heb het hem wel verteld. Maar ik ga ook niet keer op keer er over beginnen en vind het geen ruzie waard... Dan is daarna ook voor altijd alle spontaniteit er van af. Maar ik vind t toch een beetje stom en ben bang dat ik morgen alstie inderdaad niks heeft toch verdrietig ben en dan kan ik dat ook weer niet verbergen.
Met kerst zie je overal aanbiedingen, versiering, cadeaus.. misschien is het daarom moeilijk om te vergeten? Een verjaardag is natuurlijk slechts een dag in het jaar of zo. .. ik zal het nooit weten
Ik zou het ook niet leuk vinden. Mijn man is er ook niet goed in en we hebben er ook wel eens woorden over gehad. Het gaat niet om het kado, maar om de moeite. Ik doe altijd moeite voor mijn man en nu met de kids erbij zeker, want die vinden het ook belangrijk. Dus als dat niet (meer) van zijn kant komt, zou ik er ook mee stoppen denk ik. Wel na een flink gesprek met mijn idee en gevoel erover.
Tja aan mij heb je niets, ik vergeet mijn trouwdag zelfs.. Terwijl mijn man dan wel mij feliciteert hahaha Ik zou het gewoon bespreekbaar maken, dat is de beste oplossing!
Maar ik heb het wel met hem besproken hoor. Hij weet dat ik het fijn vind als hij er aan denkt en wat energie in steekt. Maar de wanhoop droop gister van zijn gezicht en hij kan t gewoon niet bedenken. Ik vond dat sneu! Want het is echt een hele lieve zorgzame man en dan denk ik waarom maak ik me druk om een cadeautje? Ik zei nog ik heb toch ideeen gegeven afgelopen tijd? Maar dat waren volgens hem geen serieuze dingen :') Ik ben juist goed in cadeautjes bedenken en creatief zijn daarin, dus dat maakt t voor hem misch nog lastiger, hij krijgt namelijk regelmatig wat van mij. Voor zn verjaardag of gewoon omdat ik het leuk vind. Punt is alleen dat ik we dat ik er toch een beetje sip van wordt als hij morgen met niks aankomt. Ik vind het jammer dat hij dat niet kan/doet.
Ahw weet je hij klinkt als een man bij wie je gewoon heel duidelijk moet zijn. Dus geen hints geven maar draag dan ideeen aan Bijv. Dat je het leuk Zou vinden als hij je in elk geval feliciteerd met een ontbijtje op bed(bijv.) en een bosje bloemen! Dan heeft hij iets praktisch waar hij wellicht wat mee kan en hoeft hij zelf geen zoektocht te houden. En je kunt dat toch gewoon zeggen? Dat maakt je geen bitch hoor! Geef er een grote glimlach bij en dan ben je in elk geval duidelijk voor hem