Ik vroeg laatst nog: ben ik een optimist of een pessimist. Het antwoord dat ik kreeg was: jij bent een realist.... Ik heb dus op anders gestemd
Bij mij is het juist erger geworden sinds ik moeder ben. Altijd bang dat dit geluk (mijn kind/gezin) me op een dag ontnomen gaat worden. Altijd bang voor ziekte, dood en andere ellende. Maar door die angst kan ik tegelijkertijd ook juist heel bewust en extreem genieten van alles. Omdat er altijd dat stemmetje op de achtergrond is, dat zegt dat het zo voorbij kan zijn. Dus bij mij is het 50/50 denk ik...
Hier echt een rasoptimist! En dat scheelt ernorm in het dagelijks leven. Mijn man is ook een waanzinnig optimist! Mijn oudste dochter daarentegen juist niet en dat heeft ze van haar vader. Jongste dochter heeft ALLEEN maar lol in dr leven en van de jongste telg valt nog niets te zeggen. Probeer wel met man en macht de negatieve instelling van mijn oudste dochter om te zetten naar positief want daar kom je een stuk verder mee in het leven en schept ook vaak veel meer oplossingen. Moet zeggen dat het niet meevalt om zoiets om te buigen maar langzamerhand leert ze er wel van.
o ja, ik dat opzicht snap ik het wel, ik heb er wel meer zorgen door gehad, bv ik kan niet doodgaan, want mijn kindje kan niet zonder mij. Of als er iets met mijn vriend gebeurt, hoe moeten we dan nog samen verder?? Maar als ik weer heel negatief over iets denk of ik zie weer ergens heel erg tegenop, omdat ik meteen allemaal beren op de weg zie, dan zie ik haar en haar onschuld en dat relativeert voor mij een hoop. Ook wanneer ik voorheen wel eens dacht: o en wat als er nu dit, of dat gebeurt??? (dat waren dan vaak onschuldige dingen) dan denk ik nu: kan mij niet schelen, mn gezin is het belangrijkste, daar gaat alles goed mee, dus de rest kan mij gestolen worden.
Mijn oudste is gelukkig een optmist! Lang leve haar papa! hahaha. Ik hoop gewoon dat ze dat niet heeft, en aan de andere kant heb ik achteraf vaak zoiets van.. zie nou wel, ik heb me druk gemaakt om niets!! Ook merk ik dat ik heel vaak wel 'gelijk'heb gehad, maar wat wil je met 10.000 scenario's van afloop in je kop?! haha!
Positief. Als er iets gebeurt probeer ik daar sterker van te worden, te leren en de goede kanten ervan te ontdekken. Je kan wel je hoofd laten hangen, maar daar schiet je niets mee op. Betekent overigens niet dat ik ergens ontzettend van kan balen. Vaak gaat dat om de instelling van anderen
Ik zie vaak 'beren op de weg' dus eigenlijk ben ik ook negatief ingesteld... Vind dat erg jammer. Mijn man is van nature positief ingesteld, dus hij vult mij mooi aan, dat scheelt Van mijn moeders kant is mijn oma altijd erg angstig, kruipt weg voor de wereld, etc. Mensje is bijna 80 en heeft WOI meegemaakt, dus op zich niet vreemd, maar het is ook een karaktertrek. Ik herken bij mijn moeder en mezelf toch vaak het 'licht achterdochtige' en ietwat angstige. Zelf probeer ik me daar overheen te zetten (voor de kids!) en gewoon mijn leven te leven. Mijn 'moederverantwoordelijkheid' maakt het niet makkelijker, want dat geeft nog wat meer zorgen en stress, maar aan de andere kant is het een mooie stimulans om hier en nu in het leven te staan en gewoon te zien waar het schip strand!
Positief! Ik ben heel nuchter en realistisch en probeer zo veel mogelijk positief te denken. Je kunt wel heel negatief doen over alles, maar daar schiet je niets mee op en heb je alleen maar jezelf mee.
@Doortje, het gekke is dat ik dat ook wel weet, en me dat ook wel realliseer. Alleen het doen is vaak even moeilijk
Realistisch. Het is makkelijk om positief te zijn als doorgaans alles je voor de wind gaat en weinig erge dingen hebt meegemaakt. De ware positieve kracht uit zich wanneer je uit diepe diepe dalen klimt en het opnieuw doet als het leven je weer neerknuppelt. Ik ben chronisch depressief en heb in mijn leven genoeg shit meegemaakt om een paar boeken over te schrijven, maar ik heb nooit mijn humor verloren en zelfs in de diepste dalen is er altijd wel iets waardoor ik kan lachen.
ik ben een positief ingesteld mens ondanks mijn handicap en beperkingen probeer ik dat vast te houden. mijn vriend is van huis uit een echte doemdenker en pessimist. ik heb er een hele kluif aan gehad om hem het leven wat positiever te doen laten inzien. soms lukt dat soms niet. ze maken het zichzelf zo ontzettend moeilijk ermee vaak. en veel van al het leed waar ze zich maanden van te voren al in wentelen komt helemaal nooit opdagen. wat ik wel ben geworden de laatste jaren door alles wat ik heb meegemaakt is hart óf realistisch al naagelang de voorvallen die er gebeuren en de reactie die ik daarop geef. ik kan erg slecht meer tegen negatief en jammergedrag op piepkleine dingetjes. dat werkt me enorm op me zenuwen. en dan ben ik weleens de botte boer, maar ik vind nog steeds dat zachte heelmeesters enorm stinkende wonden maken. dus ik zou ook moeten stemmen op anders.
Ik ben over het algemeen heel positief ingesteld. En een dag niet gelachen... Soms ben ik negatief maar dat is dan uit zelfbescherming, ik ben dan bang om teleurgesteld te worden in iets en dan ga ik het maar extra zwart bekijken zodat het alleen maar mee kan vallen. Ik wéét dat het dan niet realistisch is maar ik zie het liever eventjes somber in dan dat ik daarna keihard van m'n roze wolk ofzo val. Eigenlijk kan ik ook niet zo heel goed met negatief ingestelde mensen overweg. Ik heb momenteel zo'n collega en ik ken nog wel een paar mensen in m'n omgeving. Zij zuigen altijd zo de energie uit me weg, ik vind het echt vreselijk. Denk dan ook altijd dat het vooral heel vermoeiend moet zijn om zo te denken
O ik zeker erg positief. Ik kan overal iets goeds in zien. Ik was vroeger als kind altijd diegene die altijd de hele klas meekreeg. "Elk nadeel heb z'n voordeel." mentaliteit
Klopt, maar ik val er een ander niet mee lastig. Ik vind het in sommige gevallen moeilijk om positief te denken. Maar ga er een ander niet mee lastig vallen. Persoonlijk kan ik daar ook slecht tegen, geklaag en gemier om niets.
Ik ben meer positief dan negatief ingesteld, maar heb uiteraard ook dagen dat het hélemaal andersom is! Mijn man bekijkt juist altijd alles van de zonnige kant, dat stemt mij dan weer sneller positief dus al met al ben ik geen doemdenker gelukkig.
Ik ben van mezelf niet heel positief. Het ligt natuurlijk ook grotendeels aan mijn humeur en de situatie waarin ik me verkeer, maar over het algemeen zie ik dingen 'somber' iin..' Dan valt het altijd mee denk ik dan... maar eigenlijk is het doodvermoeiend en helemaal niet leuk.. Ik wil zo graag positief denken en zijn, maar op dit moment lukt me dat gewoon niet. Hopelijk pakt het komende jaar positief voor ons uit en kan ik snel overstappen op wat positiever denken!
Dat begrijp ik wel hoor, ook ik kan weleens even helemaal in de put zitten! Alleen raap ik mezelf snel weer bijeen, want ik word er alleen maar ongelukkiger van als ik in zak en as blijf zitten. Het is een houding die je aanneemt, ik noem het mijn overlevingsmodus. Mijn vriend noemt het struisvogelpolitiek en denkt dat ik ooit nog eens zwaar depressief zal worden, hij is ook veel negatiever ingesteld dan ik. Ik ben wel heel realistisch en overdenk alles wel, maar blijf er niet in hangen en geef het een plekje. Vervolgens ga ik gewoon weer vol positieve moed verder, ik moet wel want ik kan toch niet anders! Heel herkenbaar... Bij ons kan helaas nooit iets normaal gaan, heb al zoveel tegenslagen te verwerken gehad. Soms vraag ik mezelf weleens af hoeveel ik nog aankan, maar zolang ik kan blijven genieten van alle dingen die ik wel kan en alle dingen die mij wel gelukkig maken, dan gaat het goed.