Heeft iemand van jullie ook ervaringen dat iui wel eens misgaat? En dan bedoel ik dus de behandeling zelf, niet dat je niet zwanger blijkt te zijn? Ik schaam me een beetje voor mijn ervaring, maar schrijf het toch maar op. Ik ben er nl. toch wel verdrietig en boos over ... Ik heb iedere keer dat ze met een tangetje moeten werken, de 'bocht' blijkt anders niet gemaakt te kunnen worden. Dat is altijd al een heel gedoe, maar de laatste keer kwamen er nog 2 dingen bij: - ik moest ca. 45 minuten wachten. Is dan niet al de helft dood? (op de formulieren staat altijd dat je niet te laat mag komen!) - dit is heeel genant: terwijl hij bezig was, zag ik opeens iets langs zijn oren vliegen, genant Leek alsof hij doordat hij miszat, de zwemmers zo naar buiten ketste. Leek wel een komische film... Maar achteraf was ik ook eigenlijk heel gefrustreerd. :x Ik had echt het idee dat deze poging dus gewoon helemaal mislukt is. Eigenlijk dus al voordat die begonnen was. Weer een poging het raam uit? Hebben jullie ook wel eens van die vreemde ervaringen of loopt het bij jullie altijd soepel? Hope
Hoi Hope, Ik denk inderdaad niet dat het altijd even soepel zal gaan. Maar als er iets mis gaat, word dat wel altijd gelijk verteld. Qua tijd hebben ze een marge, dus tegen ons zeggens ze bijvoorbeeld 3 kwartier terwijl dit eigenlijk veel langer kan zijn. Anders bel je toch even wat er nou gebeurd is en of het wel goed is? Heel veel succes. Groetjes, Elvira
Hallo Elvira, Dank je wel voor je antwoord! Ontzettend lief dat je erop wil reageren, terwijl je zelf (las ik net) in een heel spannende tijd zit. Ik zal voor je duimen! Nou, over beide dingen heb ik de gyn gevraagd, hij zei dat 45 min geen kwaad kon. En wat ik zag 'vliegen' zou lucht zijn. Huh, zie je lucht in klodders vliegen? Je wil zo graag dat het goed gaat, dat je op alles let en ik vertrouw zijn antwoord dus ook niet zo. Ik heb helaas iedere keer iemand anders (ligt eraan wie dienst heeft) en ik merk dat de verschillen heeel groot zijn. En deze arts is wel aardig, maar hij kon eerder ook al geen ei vinden, terwijl zijn collega 'm in 2 seconden zag. Ben dus gewoon bang dat ook deze poging niets wordt... Zijn er geen andere mensen met 'vreemde' ervaringen bij de iui? En uiteraard horen we graag dat juist deze poging raak was. Hope
Hallo Hope! Ja, onze laatste iui was ook echt een drama (zie mijn topic voor the whole bloody story...). En daarbij kwam ook nog dat we ervan overtuigd waren dat de zwemmers al in het rietje zaten, waarna de arts van rietje wisselde (die wat stugger was dan de eerste). Waarschijnlijk zaten ze nog gewoon in het spuitje, maar toch... Ik heb wel gevraagd of het allemaal niet te lang duurde, maar volgens de arts viel het wel mee. Die keer daarvoor moest ik (toen ik het spul eenmaal had opgehaald bij het lab, een uur na inleveren en anderhalf uur na produceren), ruim drie kwartier wachten voor ik uberhaupt aan de beurt was, omdat de arts een spoedklus had. Toen waren we ook zo zenuwachtig! Toch denk ik dat Elvira gelijk heeft, de marge is vast veel ruimer dan ze zeggen, want beide keren waren de artsen er zo lakoniek over. Overigens is het ook beide keren mislukt... We zullen nooit weten waar het aan lag Maar nee, je bent dus zeker niet de enige. Maar toch, volgens mij zegt het allemaal niets (tenzij de zwemmers er daadwerkelijk naast liggen, dan werkt het niet natuurlijk). Sterkte!
Kan er helaas niet over mee praten, alle keren bleef alles netjes binnen. de marges zijn idd groter hoor. Mijn mannetje was smorgens altijd de eerste (we woonde toen nog op 5 min van het ziekenhuis) maar potje moest echt wachten tot de andere 2 van de ochtend ploeg ook ingeleverd waren. Daarbij moesten we altijd om 12 uur in het ziekenhuis zijn voor de IUI, we werden meestal pas rond 12:45 geholpen. Dan had ik allang de buisjes voorbij zien komen..
Nou... hier dan een verhaal van iemand bij wie zo'n poging waarbij ik bij voorbaat dacht dat het niets zou worden, toch ineens heel gunstig bleek uit te pakken! Het was onze tweede IUI en toen ik op de bank bij de gyn lag om de zaadjes in te laten brengen, was hij ook wat aan het frotten. Hij (de gyn) gaf aan dat hij met een klemmetje mijn baarmoedermond moest openen, omdat hij er niet met het slangetje door naar binnen kon. Ik vond het echt wel even pijnlijk en alles duurde flink langer dan bij de 1e IUI. Al met al dacht ik dat het nooit zou lukken... zeker ook omdat mijn man nog nooit zo weinig goed zaad geproduceerd had (slechts 460.000 goede zaadjes die ook nog eens allemaal b-motiel waren). Voor mijn gevoel duurde het veeeeel te lang voordat de zaadjes uiteindelijk binnen waren en met een verwijsbrief voor ICSI liepen we de wachtkamer uit. Maar wat wilde het toeval... één van die 460.000 zaadjes was een hele stoere en heeft mijn eitje bevrucht. Helaas heeft het uiteindelijk toch niet zo mogen zijn omdat het een buitenbaarmoederlijke zwangerschap bleek te zijn, maar goed... dit had niets te maken met de IUI of zoals die verlopen was. Sindsdien ben ik er wel van overtuigd dat ze in de ziekenhuizen het een stuk ruimer nemen met de tijd en dat de IUI, hoe onwaarschijnlijk het ooit ook lijkt, in een goede poging kan resulteren! Meid, ik wens je super veel succes! Liefs, Josien
Dank jullie wel voor jullie reacties! In ieder geval een geruststelling dat ook jullie wel eens langer moeten wachten. Nu alleen nog hoop houden dat er ook zwemmers zijn binnengeraakt Jullie in ieder geval ook nog veel succes. Hope
Ervaring met het lang wachten heb ik niet. Maar wel een andere vreemde ervaring bij mijn eerste poging. Toen de arts het rietje terugtrok liep alles er met dezelfde vaart weer uit, dat voelde ik meteen. Toen ik er naar vroeg, zei de arts dat er niks aan de hand was. Maar toen ik opstond moest ik meteen met wc-papier in de weer, het liep langs me benen eruit en er zat zelfs bloed bij. Ik heb dit bij de volgende poging aangegeven en toen hebben ze het rietje hoger ingebracht. Gelukkig was deze poging wel succesvol. Maar mijn vertouwen in IUI had na die eerste keer wel een deukje opgelopen, durfde de tweede keer ook niet op te staan na de inseminatie.
Ik heb vandaag mijn 5de IUI poging gehad. Ik voel er nooit wat van. Heb achteraf weleens bruin of een beetje rood. Vandaag weer. Maar geen probleem voor de rest. Succes iedereen.
Hope wat erg zeg, dat je een kloddertje voor bij zag vliegen ik hoop maar dat dat een zweetdruppel was omdat de gyn zo zn best deed voor je. maar t klinkt allemaal niet echt netjes! en dat had ik ook weleens hoor. veelste lang moeten wachten, onaardige of kortaf gynaecoloog (ik ga verder, kleed je maar aan, en als je klaarbent deur open laten...), mijn eitje werd nooit gemeten voor de IUI... maarja, als je zo gespannend bent (want het is toch enorm spannend) komt alles misschien wat anders of harder aan. Ik hoop dat een positieve test deze maand bewijst dat de arts geen foutjes bij je heeft gemaakt rachel
Hoi Josien, Was jouw BMM erg klein? Heb je dat altijd of alleen toen? Mijn arts zei ook dat ik een ERG KLEINE BMM heb! De volgende ronde gaan we over tot IUI. Dus ik ben ok bang dat ze met het rietje er niet doorheem kunnen en dat lijkt me zo pijnlijk! Ik vind soms een eendebek of FM soms wat pijnlijk! Ik maak me echt zorgen hierom!
Lieve Nikkie80, Ze hebben mij persoonlijk nog nooit verteld dat mijn BMM te klein of gewoon klein was. Maar toen bij die 2e IUI had ik er dus wel heel veel last van. Misschien was ik ook wel zenuwachtiger, omdat het voor het eerst was dat ik een mannelijke gyn had ... stom misschien van mij, maar ik zat wel achteraf te denken dat ik daardoor misschien meer gespannen was. Misschien is het daarom verstandig (ja, ja, makkelijk praten...) om je vooral niet te druk te maken van te voren. Op die ene keer na heb ik nooit last gehad van een IUI en ging het eigenlijk van een leien dakje... Probeer daar toch maar op te vertrouwen meid! Succes, Josien
Heey Josien, Nou dat stelt me toch zeker wel gerust! Bedankt voor je antwoord! Succes met je volgende IUI. Ik hoop voor je dat je volgende IUI wederom pijnloos verloopt en dat het raak is! Liefs Nikkie