Ik zocht graag wat tips Vriendlief is afgelopen nacht ziek geworden , heel de tijd overgegeven, en aan de diarree. Denk een buikgriepje. Nu ben ik zo bang dat hij me aan steekt. Ik geef er niets om om ziek te zijn, prettig is anders maar je komt er niet altijd onderuit. Maar ik ben zo ontzettend bang om overtegeven! Telkens als ik naar het toilet ga maak ik deze schoon, om te zorgen dat ik het daar iig niet van krijg. Nu voelde ik me vanavond ineens niet lekker, had het heel heet en last van mijn maag. Uit voorzorg ( heel stom ik weet het) heb ik twee laxeer tabletten genomen. Mocht ik ziek worden is wat er nu in zit er iniedergeval uit via de goede weg . Alleen nu denk ik dat ik me te druk heb gemaakt en dat ik me alleen zo voelde door de angst om te moeten braken..... Op internet las ik enkele tips. Cola met suiker, om de twee minuten een klein slokje nemen. Op je linker zij liggen zodat het klepje tussen je maag en darmen open staat zodat voedsel snel je maag uit kan. Rooibos thee drinken. Hebben jullie nog andere tips voor me? Ook met betrekking tot mijn fobie?
@ locusta, ik geef je er helemaal gelijk in, maar iedere keer denk ik het is niet normaal van me, en ik ga er wat aan doen. En dan verslijt het weer, omdat ik er niet mee geconfronteerd wordt. Die angst is er ongeveer eens in het jaar. Dus kan niet zeggen dat het mijn leven beheerst. Ik heb in de afgelopen tien jaar maar twee keer echt moeten overgeven. Maar die schrik is er wel.
Heh getver...naar voor je! Ik kan het me dus echt niet voorstellen! Toen ik zwanger was heb ik zo vaak moeten overgeven en ik kreeg tot overmaat van ramp ook nog eens twee keer achter elkaar buikgriep (wat je niet van je wc krijgt, maar van andere mensen), dat ik het nu echt niet erg vind! Hahaha! Als ik misselijk ben heb ik juist liever dat ik ga overgeven, in plaats van dat ik me zo naar en misselijk voel. Maar hier heb jij niets aan, sorry. Ik denk dat je toch moet zorgen dat je angst minder wordt, het kan zijn dat je een keer moet overgeven. Waarom ben je bang? Wat vind je eng? Ga dat voor jezelf na en wie weet kan je tot een oplossing (al dan niet met hulp van buitenaf) Oh en meid, ook als er niets in je maag zit kan je overgeven, en dat is nog veel naarder dan wanneer er wel iets in zit! Dan ga je namelijk gal overgeven, en dat vond ik dus wel vreselijk!
De meeste van dit soort infecties worden doorgegeven via ontlasting of braaksel. Heel hard gezegd: Je kunt worden aangestoken als je ontlasting of braaksel eet. Ja echt! Het gaat vaak om een minieme, niet zichtbare hoeveelheid, doorgegeven via de handen. Als je vriend goed zijn handen wast nadat hij in aanraking is gekomen met zijn eigen braaksel of ontlasting, en jij past normale hygiëne toe (handen wassen na toiletbezoek en voor bereiding van eten) dan zou je het over het algemeen niet moeten krijgen. Ik vind overgeven ook echt vreselijk. Ik denk er alleen nooit bij na totdat ik misselijk ben (wat zelden gebeurt). Dan slaat de paniek soms wel even toe. Als een dergelijke angst echter je leven gaat beheersen, zou ik professionele hulp zoeken. Een fobie is over het algemeen goed te behandelen!
Balen dat je er zo mee zit. Weet precies hoe je je voelt, Als hier iemand ziek is dan ga ik het liefst weg tot niemand meer ziek is, maar dat is niet realistisch. Tips heb ik niet voor je want zoals ik lees ben je er niet dagelijks mee bezig en dat heb ik wel.
Herkenbaar helaas... Ik ben ook zo extreem bang voor overgeven... Mijn man heeft het 1x gedurfd om aan te geven dat hij misselijk was en ik ben huilend naar mijn moeder gegaan en durfde niet meer terug naar huis... Gelukkig heeft hij in de ruim 8 jaar dat wij samen zijn nog nooit overgegeven, maar dat zal heus wel eens komen. Ik vind het ook op zich niet erg als het op mijn man aankomt (want dan kan ik nog vluchten), maar ik ben ook verlamd van angst als het op mijn zoontje aankomt. Tsja dan wordt het lastiger... Het punt is dat deze fobie vrij lastig is om te behandelen. Ik heb ook hulp gezocht, maar het is natuurlijk erg lastig om aan 'exposure' te doen. Je kunt plaatjes/filmpjes bekijken, maar daar blijft het dan bij. Maar goed mijn probleem is mede dat ik te rationeel ben en daardoor is het bij mij sowieso lastiger is om een fobie aan te pakken. Je zou eens kunnen informeren bij een IPZO dat is een angstbehandelcentrum. Daar hoor ik vrij goede verhalen over (google maar eens). Ook hebben ze daar iemand die eens in de 3 maanden voor de emetofoben het overgeven gaat opwekken (ja echt). Dus je hebt daar ook wel een echte 'exposure'. Ik ben daar ook geweest en vond het op zich erg fijn, maar na een aantal behandelingen vertelde ze mij eerlijk dat er bij mij veel meer speelt en dat ik daar niet op de juiste plek was. Ik vind het lastig om je tips te geven, want de maatregelen die ik tref zijn niet echt 'normaal' en behoorlijk obsessief... In ieder geval worden dit soort virussen inderdaad vaak doorgegeven via ontlasting/braaksel dus goed handen wassen, de wc desinfecteren, niet vergeten de klink van de wc schoon te houden etc. Succes ermee!
Dankjewel voor jullie reacties! Ben de nacht goed doorgekomen, en voel me fitter! Gelukkig! Ik denk ook omdat het zo sporadisch voor komt dat het niet goed te behandelen is.
Ik herken dit zo!!! Ik ben ook heel erg bang om over te geven. Ik kan het van anderen wel hebben (als vriend ziek is of leerlingen moeten spugen, dan kan ik gewoon helpen). Maar zodra ik zelf misselijk word voel ik me al paniekerig worden bij de gedachte dat ik zou kunnen gaan spugen. Ik kan je helaas niet helpen, want ik heb zelf ook geen idee hoe ik over die angst kan komen. Zodra ik misselijk ben, ga ik vaak even naar buiten voor frisse/ koude lucht, ik drink inderdaad cola of een droge cracotte. Meer kan ik zelf ook niet bedenken.
@ Sarah , het gaat vooral om het geluid , de geur, de verkeerde weg van het lichaam, de beweging, het gevoel van samentrekken van je maag, het idee dat het in je neus komt en het gevoel van stikken doordat je niet kan overgeven en ademen tegelijk. Ik denk dat als ik net als jij vaker moest overgeven dat de angst minder zou zijn. Net als dat de prik minder erg is als de stress bij sommige vooraf.... @ raket, idd een goede hygiëne, als een van ons ziek is dan is de ene toilet voor de zieke en de andere voor de rest. En idd veel schoonmaken en wassen. @ djamila, lastig dat het je dagelijks bezighoud, heb je dat met alle ziektes ? Ook met verkoudheid? @ dotty, wat vervelend! Ik vind het wel voor mij fijn, voor jullie minder om te lezen dat ik niet de enige ben. Frisse licht doet vaak goed maar met dit weer om midden in de nacht buiten te zitten,,,,, @ lynne, gelukkig komt het niet ieder jaar voor! Lijkt me daardoor ook extra lastig te behandelen, net wat je zegt, voor plaatjes en foto's kun je je afsluiten. Hopelijk blij en de ziektes buiten de deur!
Héél herkenbaar! Ik heb zo'n jaar of 8 geleden een hele fikse buikgriep gehad en heb daarna ook min of meer een fobie gekregen (emetofobie). Gelukkig beheerst het niet mijn leven, ik krijg het alleen als er iemand in mijn omgeving ziek is, dan word ik panisch en ga ik ook de wc iedere keer schoonmaken met bleekmiddel (Andere producten doden het virus niet ) Ik weet niet meer wie het precies zei, maar je kan het wel degelijk oplopen van een wc die niet goed gereinigd hoor! Een klein druppeltje kan al de boosdoener zijn op de wc-bril. Maar goed, ik dwaal af.. Echt tips heb ik niet voor je, misschien kan je eens kijken op www.emetofobie.nl Daar vind je veel informatie en lotgenoten. Sterkte ermee en hopelijk kom je snel van je angst af, want het is geen pretje!
@ Marleen, goed tip van het bleekmiddel, dat wist ik niet. ( ga meteen aan de slag!) Ik wist niet eens dat het een naam had, en ga eens rond neuzen op de site. Ik vroeg me af hoe je er zelf mee omgaat als je zelf ziek bent.
Ik heb het alleen met misselijkheid maar nu is het zo erg aan het worden dat zodra ik buikpijn of keelpijn heb ik meteen ook denk dat ik moet overgeven. Ben nu ook echt aan het denken om er hulp voor te zoeken want het wordt te erg. Heb het wel vaker zo erg gehad maar ben er altijd zelf uit gekomen en dan had ik er niet zo een moiete mee, maar nu als ik savonds heb gegeten en ik zit te vol dan ga ik alweer denken, nu eet ik vaak dus ook te weinig zodat ik maar niet zo een mega vol gevoel heb ( is wel goed voor de lijn).
Ik herken het zo, de ziekelijke angst om over te moeten geven! Als ik me een beetje zweterig voelde, ging ik al trillen van angst. Bij mij was het ook het idee, de geur, de smaak en het gevoel. Maar nu ben ik erachter dat het echt zo erg niet is. Heb in mijn zwangerschap welgeteld een keer moeten overgeven en dat was na het eten van teveel fruit (de volgende morgen). Het zweterige, paniekerige gevoel hoort er helemaal niet bij. Dit krijg ik als ik darmkrampen heb.
Hmm, een deel van mijn bericht was weggevallen. Een paar maanden geleden moest ik sinds het eerst in jaren (ik denk wel 10 jaar) weer overgeven. Ik had een drukkend gevoel op mijn maag, maar niet die paniek die ik altijd met misselijkheid associeerde. Ik ben gewoon heel rustig naar de wc gelopen en heb daar gebraakt. Als je dan ook ontspannen blijft, hoef je helemaal niet het gevoel te hebben dat je stikt. Echt alles viel me ontzettend mee. Dus misschien lost het zichzelf wel op. Het is het idee dat erger is denk ik, gewoon er niet tegen vechten.
Ik ben ook heel erg bang om te spugen... maar als het dan eenmaal gebeurt heb ik er geen moeite mee, zo stom! Ik kan me nu al druk maken dat ik misschien wel bij mijn bevalling(augustus!!!) moet spugen... en dat terwijl ik bij mijn eerste bevalling ook niet heb hoeven spugen. Ik heb geen tips voor je helaas!
Hallo Yvon! ik herken je verhaal heel erg! en je bent er waarschijnlijk al achter dat het om emetofobie gaat... heb ook jaren last gehad van de angsten om te moeten braken.. MAAR ook de angst dat anderen moesten braken. uiteindelijk heb ik vorig jaar cognitieve gedrags therapie ( CGT) gekregen ervoor en heb er super veel aan gehad!! heel toepasselijk kwam ik 3weken na het afsluiten van de therapie erachter dat k in verwachting was. *dus tijdens de eerste 3 maanden kon k de dingen die k geleerd had prima toepassen * ookal was het niet leuk ik hoop dat je snel een manier vind om ermee om tegaan voordat het je leven gaat beheersen..! *ik durfde op het laatst de deur niet meer uit! geen tv meer te kijken en als me vriend al een boer liet begon k al in paniek te raken.. * Succes ermee! mocht je vragen hebben kan je me altijd een pb sturen!
Ik denk dat niemand dol is om over te moeten geven, volgens mij zijn je gevoelens normaal hoor! Goede hygiene toepassen, ook goed de deurklinken schoonhouden en voorde rest kun je er niets aan doen. Als er bij ons thuis de buikgriep heerste dan bleef ik ook het liefste op mijn kamer. Nu heb ik de afgelopen maanden zoveel gespuugd dat ik er helemaal overheen ben
Ik heb al 17 jaar niet overgegeven en daar ben ik heel blij om Ik vind kotsen heel eng en zodra ik misselijk ben, neem ik domperidon in (tegen misselijkheid) en is het binnen 30 min weg. Maar ik moet zeggen dat ik gelukkig bijna nooit misselijk ben en eigenlijk laatste keer buikgriep was 4 jaar geleden en toen had ik alleen diarree. Mijn man, mijn meiden en ik hebben gelukkig niet zo snel last van braken/buikgriep enz. Ik kan niet tegen het geluid/geur enz. Zou ook niemand helpen die misselijk is, ook niet mijn man alleen mijn kinderen maar als mijn man thuis is dan mag hij gaan Het beheerst gelukkig niet mijn leven want ik doe gewoon alles. Maar ik hoef het niet te zien/ruiken en bij mezelf ga ik wel flippen als ik misselijk ben.
Niet focussen op je angst en dus ook niet al die dingen gaan doen om te voorkomen dat je gaat braken. Bij angst is het zo dat hoe meer je ergens op focust, hoe groter het alleen maar wordt. Jezelf dat dus niet toestaan en afleiding zoeken. En.... relativeer het: als je moet braken, hou je dat toch niet tegen en leuk is uiteraard anders, maar je gaat er ook niet dood aan ofzo... Bovendien, als je nu bezig bent om zwanger te worden, kom je mogelijk heel snel wel over die angst heen....