Even voor de verpleegkundige (en misschien maatschappelijk werkers?) Mijn vader ligt op dit moment in het ziekenhuis. Opgenomen met onverklaarbare koorts en hij heeft inmiddels veel kracht verloren. Kan amper nog lopen en het gevoel in z'n handen is sterk afgenomen. Hij kan amper meer een kopje naar z'n mond brengen. Kracht is er opzich nog wel: Knijpen in de hand, gaat nog wel goed. Maar de fijne motoriek kost ontzettend veel motoriek. Ze zijn nog aan het zoeken naar de oorzaak (sinds zaterdag), o.a via de neuroloog -alle onderzoeken (bloed, ct-scan, rontgen) wezen tot nog toe niets uit . Nu weet ik dat ik op de zaken vooruit loop, maar toch even de vraag; Als hij straks klaar is met behandelen (ze vinden niets, of wel -maakt niet uit). En hij is niet beter dan nu, dan kan hij niet naar huis. Mijn (oude) ervaring is, dat oudere mensen dan vaak naar een verpleeghuis gaan. Maar wanneer komen mensen in aanmerking voor een revalidatiecentrum? Ik denk namelijk persoonlijk dat een revalidatiecentrum 'beter' is voor mijn vader. Voornamelijk psychisch. M'n vader is een man die altijd gezegd heeft: Als ik een rolstoel kom, dan hoeft het voor mij niet meer (ook echt een buitenmens, jaren in de bouw gewerkt) . Verpleegtehuizen (ook al is daar ook een revalidatie-afdeling), staan vaak wat 'uitzichtlozer' bekend, ook al is dat misschien niet zo . Maar oke, iemand die me hier antwoord op kan geven? alvast bedankt athina
Op beide plaatsen kunnen mensen revalideren, maar bij jonge mensen met een kans op (zo goed als) volledig herstel kiezen ze vaak voor een revalidatiecentrum. Maar het is ook maar net wat er in de buurt zit en wie er plek heeft. En wat de persoon zelf wil of evt familie.
Ik denk dat je het tegen die tijd gewoon goed met de (revalidatie-)arts van het ziekenhuis moet bespreken. Ik kan me voorstellen dat je hem liever in een revalidatiecentrum ziet. Inderdaad al vanwege het psychische stukje. Dat zou ik dus ook zeker in het gesprek meenemen! Om naar een revalidatiecentrum te gaan, moet er inderdaad wel uitzicht zijn op een grote mate van herstel. Op een revalidatieafdeling in een verpleeghuis wordt natuurlijk ook keihard gewerkt aan een zo'n groot mogelijke mate van herstel, dus dat hoeft echt niet slechter te zijn dan een revalidatiecentru. Maar ik heb zelf het gevoel dat een revalidatiecentrum gespecialiseerder is.
heeft te maken met de beoordeling van de arts en het indicatieorgaan. Een revalidatietraject is doorgaans "duurder" dan een verpleegtehuis. Ik zou tzt contact opnemen met de transferverpleegkundige van het ziekenhuis. Zij (of hij natuurlijk ) weet zulke dingen doorgaans goed te regelen! zorg dat er altijd iemand extra aanwezig is bij deze gesprekken, buiten je vader en moeder. Ervaring leert dat door emoties het lastig terug te vertellen is wat er gezegd is. heel veel sterkte met je vader!
Mijn schoonvader gaat vandaag verhuizen van een verpleegtehuis naar een revalidatieprogramma waar hij ook gaat "wonen". Hij is 78 en 7 maanden erg ziek geweest. Verpleegtehuis is hij nu "te goed" voor. Sterkte in ieder geval met je vader!
Eens! Hoe oud is je vader? Maar als je vader niet wil, houdt het op. Dan is het eventueel zaak om te kijken naar (intensieve) thuishulp. Vaak knappen ze toch in hun vertrouwde omgeving wel goed op. Zo kreeg mijn vader fysiotherapie aan huis. (was overigens wel voor geheel iets anders hoor) Er is thuis best veel mogelijk. Ook de moeite waard om te bespreken denk ik.
Bedankt allemaal voor de reacties! Nu wordt het toch wel een stuk duidelijker allemaal. M'n vader is overigens 60. Maar ik ga de link naar dit topic even opslaan, zodat ik het over een paar dagen/weken ook terug kan vinden, als het eenmaal écht ter sprake gaat komen.