Wij hebben alles vroeg neergezet en ze geleerd overal uit te blijven. (Dit is alleen bij de kinderwagen niet gelukt). Ze mochten mee op de babykamer als we er bezig waren (1000x kleertjes vouwen é.d. tijdens mijn nesteldrang gebeuren) en laten ruiken aan de baby spulletjes. Nu is de kleine meid 10 maanden en we kunnen haar slaapkamerdeur open laten staan, komen af en toe bij haar spieken maar gaan niet in het bedje, box commode. Als de kleine bij ons in bed komt slapen dan schuift de kat op naar het voeteneind. Het gaat super!
Ik moet 'm even delen! Zo vond ik onze dochter toen ik even niet oplette: Hiervan leren wij: 1. "Even niet opletten" kan gevaarlijk zijn! 2. Raketje kan gelukkig goed klimmen 3. Raketje kan zichzelf gebruiken als een soort levende vormenstoof 4. Raketje denkt dat ze een kat is 5. De katten zijn zich ervan bewust dat Raketje geen kat is 6. Soms moet je keuzes maken: Red ik mijn dochter of pak ik mijn camera? 7. Raketje weer uit deze situatie redden deed mij vreemd genoeg denken aan de bevalling
Wij hebben ook niks anders dan anders gedaan. Ik wilde alleen niet dat de poezen in zijn ledikant zou slapen toen hij héél erg klein was, dus dat hebben we niet toegestaan. Verder als de baby slaapt, slapen de katten niet op de slaapkamer. Overdag zoeken ze het verder maar uit. 'S nachts gaan ze maar op de bank liggen in de kamer of een muis vangen ofzo, met hun luizenleven. Verder banjeren ze hier lekker door het huis en sinds de kleine man kan kruipen/aan de bank staan komt hij naar ze toe en geeft hij ze een lekkere dikke open-mond-kus op hun vacht en dan zit zijn hele gezicht onder de haren. En dat heb je dan nét schoongemaakt, en dan doet hij het weer. Dus tja, afpoetsen wanneer je het ziet en verder lekker laten gaan. Ik las ergens dat katten de kans op astma verkleinen. Ik weet niet of dat waar is, maar ik vind het best. Verder heeft mijn kleine mannetje een paar weken geleden een tik gehad. Zijn eerste tik. En terecht. Ik had hem al honderdduizendtriljoen keer gewaarschuwd om 'zachtjes met de poes' te doen, en niet aan haar staart te trekken of haar als trommel te gebruiken. Na de zoveelste waarschuwing was ik er even klaar mee en heb ik niks gezegd maar gewoon toegekeken. Mijn liefste lievelingskat die zich altijd door hem laat terroriseren begon boos te worden. Ze haalde uit met haar poot met ingetrokken nagels en tikte hem echt zo op zijn neus. PATS, en nou klaar. Mijn schat moest wel even een flinke keel opzetten en hij had een klein streepje over zijn neus, maar 'zachtjes met de poes' komt nu in ieder geval wel over Dus het had succes!
Hier ook zoiets. In het begin mochten ze niet op zijn kamer maar daarna hebben we het gewoon toegelaten. Onze kleinste kater vermijd onze jongen een beetje, onze grootste let echt op hem (kwam mij halen als hij als baby huilde of zat naast zijn bedje) en slaapt ook vaak in zijn bedje. Ik vind het niet vies, die haren daar komt hij ook in aanraking mee zowat overal bij ons thuis. En het is niet zo dat hij in een bed van haren slaapt, zo veel verliezen ze nu ook weer niet.