Hallo dames, Sinds ik 15-1-2015 ben bevallen, heb ik hele andere gevoelens bij m'n schoonouders. M'n schoonouders hebben maar 1 kind dat is mijn vriend. En dus geven mijn schoonouders best vaak een bos bloemen aan mij of een visje aan m'n vriend. Cadeautje aan m'n zoontje.. Leuk en aardig zou je denken. Maar na m'n bevalling heb ik gewoon niks meer met ze.. Ik doe aardig tegen ze als ze er zijn, maar als mn vriend met onze zoon naar hun toe ga dan ga ik al minder mee. Ik zit er gewoon met tegen zin, en als hun er zijn hier dan ben ik ook weer blij als ze weg zijn. M'n vriend weet ook een beetje ervan niet helemaal 100%. Ze bemoeien zich ook best veel met dingen, althans bemoeien het is goed bedoeld. Maar ik kan daar gewoon niet tegen. Heb me al een beetje erbij neer gelegd en dat ik denk: ik zeg gewoon lekker niks... Bijv m'n schoonmoeder wil persee een foto van mij en m'n zoontje pff.... Ik denk dat het aan mij lig..... het is sinds ik bevallen ben.
Agree. Had ik ook met een lid van mn schoonfamilie. Heel vervelend, maar vooral niks mee doen. Zeker niet als ze je niks hebben misdaan. T trekt wel weer bij!
Je hormonen zullen niet meewerken, maar je band verandert natuurlijk wel op het moment dat je zelf vader/moeder wordt en je (schoon)ouders opa en oma. Ik heb juist een veel betere band met mijn schoonouders gekregen sinds de zwangerschap /bevalling. Het zijn ook echt een hele fijne opa en oma! De band met mijn ouders is wat anders. Vooral mijn moeder wil het graag goed doen en dat merk je soms.
Haha.... Sorry zie/lees mezelf in de eerste maanden na geboorte van onze dochter. Heel relaxed naar iedereen maar schoonouders grrr. Vooral schoonmoeder kon der echt niet luchten of zien en was echt een leeuwin naar haar wat mijn dochter betreft. Gelukkig trok dit wel weer bij en kan ik er nu om lachen. Al word ik nog steeds gek van haar gekoop en goede bedoelingen. Maar kan dat nu naast me neerleggen of zeggen dat ik wil dat het stopt ( op een vriendelijke manier, niet dat ze daar naar luistert) Hopelijk kun je jezelf er over heen zetten en toch weer zonder tegenzin naar je schoonouders gaan.
Lijkt me echt wel heel vervelend. Maar omdat ze dus maar 1 zoon hebben kunnen ze zich echt focussen op jullie. Misschien wordt het met de tijd minder. Hier had ik het juist andersom. Eerder vond ik het met mijn schoonmoeder soms lastig...maar na de eerste klikten we juist steeds beter en nu heel erg goed zelfs.
Zet je hier gewoon overheen. Wees blij met zulke lieve schoonouders. Niet iedereen is hetzelfde, maak je niet druk en leg evt goed bedoelde adviezen gewoon naast je neer. En dat ze een foto willen wat is daar raar aan? Ze zijn trots op hun schoondochter en kleinzoon. Heerlijk toch.
Hormonen na ruim 1,5 jaar? Na 9mnd ben je toch wel weer ontzwangerd. Je kan de hormonen niet eeuwig de schuld blijven geven.
Helemaal mee eens. Dat van die foto zou ik me ook niet zo druk over maken. Noem eens wat dingen waar je je dan zo aan ergert. Want blijkbaar zit het je hoog genoeg om hier een topic te openen. Ik herken het trouwens wel hoor.
Ik herken t gedeeltelijk. Mijn familie is heel rustig en laid back. Schoonfamilie is "klef" en overdreven. Vind ik 😉 Als ik controle heb bij de vk krijg ik een app: zit in spanning te wachten lieverd!!!! Onwijs lief maar ik denk?! Waarom in spanning?! Ligt aan mij. I know... 😄 komt vast wel goed.
Kan het zijn dat je het gevoel krijgt dat ze jou continue bevestigen in wie jij bent als moeder en schoondochter terwijl je helemaal niet die behoefte hebt om bevestigd te worden? Alsof ze je een beetje overaccepteren. ( Weet ff niet hoe ik het anders moet omschrijven) Dan kan het helpen om (waarschijnlijk helemaal tegen h e gevoel in), iets liefs voor hun te doen. Bijv met iets helpen oid. Dan draai je als het ware de rollen even om en ben jij er even voor haar ipv zij voor jou.
Dat is toch lief...ik zie het probleem nooit zo. Iemand die met je meeleeft....het is haar kleinkind...het kind van haar eigen kind. Ik zou ook echt met mijn toekomstige schoondochter kunnen meeleven. Toch bijzonder als je kind een kind krijgt.
Ooh 1,5 jaar, ik had dat 1tje gemist en dacht dat je zoon een half jaar was. Dan lijken hormonen me niet meer de oorzaak. Hier is de relatie ook veranderd met schoonfamilie na de geboorte van onze oudste. Eerder kleine ergernisjes werden ineens groter toen er een babytje was. En nu met een kleuter en peuter is het helemaal anders. (Bij hun thuis mag níks, schoonvader zou ze het liefst vastbinden aan een stoel, en die hele sfeer komt me zo m'n neus uit! zonder kinderen had ik al het gevoel op eieren te lopen, maar met is dat veeeeel erger!).
Ik heb echt het zelfde met mijn schoonouders.. ze zijn heel lief en doen niet echt iets verkeerd. Maar irriteer mee ontzettend aan ze. Ligt meer aan mij dan aan mijn schoonouders. Mijn moeder woont twee uur rijden, wat ik niet leuk vind nu ik een kind heb. Mijn schoonouders 10 min rijden... dus ben een soort van jaloers en dat uit ik op die manier. Doe ontzettend mijn best om normaal te doen.
voorbeeldje: ik was net ontslagen uit het ziekenhuis van de bevalling. ik was nog eventjes beneden op de bank gaan zitten. Toen zei m'n schoonmoeder op een gegeven moment: jij gaat straks slapen, maar ik was op zich nog helemaal niet moe. Wou nog ff 2 tellen samen zijn als gezinnetje... nja... ze bleef doordringen dat ik moest gaan slapen. En ik heb gewoon gezegd dat ik nog niet ging slapen. Nog een voorbeeldje: als we binnen zijn en we gaan naar buiten toe zeg ze bijv: hij moet wel een jasje aan hoor.... Euhh... ja wat denk je zelf? Dat ik dat niet weet??? Maar het is die vader ook GRRR... heel in het begin toen we net dit huis hadden gekocht was die vader hier in het huis aan het klussen en hij lag op de grond bij de aanrecht om naar iets te kijken. Toen kwam ik m;n schoonmoeder en m'n vriend erbij staan om ff te kijken, ik had een truitje aan die wat langer was... zei die: ff lekker onder je rokje kijken hoor... t was niet eens een rokje... Ik werd erg boos, maar achteraf had ik een een vieze vuile klap in zijn gezicht moeten geven. En zo zijn er nog wel meer van die kleine ergenissen... het is niet 1 of 2 dingetjes..... Begrijp me niet verkeerd ik snap dat ze super trots is dat haar eigen zoon een zoontje heeb gekregen. Maar de band is gewoon anders geworden... Hoe erg ik het ook vind. Als ik hoor van m'n vriend dat ze langs komen op visite heb ik er echt de pest in.... Heb er gewoon geen zin meer in..
Ik ben dat gewoon niet gewend en daarom zeg ik ook dat t aan mij ligt 😉 super lief bedoelt. Tuurlijk! Ik know!