[FONT="]Lieve iedereen, Bedankt voor de reacties tot dusver! Veel van jullie zeggen naar buiten doen. Tja.. Dat is echt optie nummer 21031238383 (ofwel de allerlaatste optie!!) Het zijn binnenkatten en daar hebben we bewust voor gekozen. Ze zijn dus nog nooit buiten geweest. Met de twee jongsten hebben we er wel aan gedacht omdat ze zo wild waren. en de meubels, tja ik heb het vermoeden dat ze die puur slopen in hun race tocht als ze een gekke bui hebben of om de nagels te scherpen. Al wil de laatste nieuwkomer het begrip krabpaal toch wel beginnen te begrijpen! Dus niet echt moetwillig! Maar tja naar buiten doen; -Ze zitten op speciaal dieet dus als ze ergens iets krijgen dan is er zeker bij de twee katers een grote kans dat ze er aan dood gaan!! (nier- urineweg aandoeningen) - er zitten hier in de buurt meerdere duivenmelkers en de kattenkenners en liefhebbers zullen wel weten wat die graag met katjes doen! En die van ons zijn wel zo brutaal om effe die duiven een mep te verkopen tja, wat doet een duivenmelker dan! - We wonen aan een drukke weg. Ik durf de kleine straks al niet op de stoep te laten spelen, laat staan de katten buiten laten. castratie: ze zijn al heel lang geleden gecastreerd En tja ik wil niet overal tegen zijn, maar dit gedrag vertoonden ze eerder nooit. Moet zeggen dat Angel het gedrag voorheen wel eens vertoonde maar met zijn naam roepen hield hij ermee op en was gewaarschuwd. Nu kan ik zijn naam roepen, stampen, schreeuwen, gek doen etc maar als hij iets doet gaat hij er gewoon mee door!! En sinds Amor (zijn broer) hier woont is het allemaal alleen nog maar erger geworden. @ stampertje: ze krijgen 2 keer per dag een portie eten afgewogen volgens het dieet wat ik al eerder noemde. @ Bolbuikje; Denk dat je het verkeerd begrijpt hoor. We hebben 3 katten en 1 hond. En een giga groot huis haha, dus zich vervelen of elkaar op de nek zitten zal hier ECHT niet ter sprake zijn. Het wegdoen advies; Allereerst bedankt voor jullie advies: maar zoals ik eerder al zei katten gaan niet weg. Je kiest er voor, voor het leven en niet voor even! Het zal allicht goed bedoelt zijn maar als je goed gelezen hebt, heb ik hiervoor niet dit probleem geplaatst. Dat zijn dingen die ik niet wil horen omdat het voor ons NIET de oplossing is, we denken er niet eens aan!! plantenspuit en dergelijke dingen; Ja katten zijn best slim hoor hahahaha.. Die ontwijken de plantenspuit, de sleutels waar je mee gooit, of als jij eraan komt rennen ze weg. Dat werkt na verloop van tijd écht helaas niet meer!! Zo heb ik overal op gereageerd denk ik[/FONT]
Kun je de katten niet misleiden door op het aanrecht water te laten liggen? Ze express misleiden zeg maar? Je doet alsof je wegloopt maar maakt van te voren je aanrecht nat. Mijn kat houdt niet van water iig. Krabben aan de deuren...peper of mosterd oid aan de deur smeren?? Vwb het mauwen de hele tijd om niks, ik lees mee. Hier ook zo een drama. We hebben de kattenbak op de gang boven staan. "s nachts moet poes dus in de gang omdat ze me in het verleden al een paar x op de bank heeft geplast. Maar iedere keer als ze op haar kattenbak is geweest dan gaat ze dat daarna mededelen door in de gang te lopen mauwen en daar wordt ik dus weer wakker van. En niks helpt, geen plantenspuit helemaal niks.
Ook de plaatsen waar ze veel plassen, alufolie leggen. In de bench, op de bank noem maar op.... Oh ja, en verder , leer goed richten met de plantenspuit.
hier 5 katten, ik heb alleen geen advies voor je, want ze gaan hier naar buiten. maar begrijp je wel! want toen het zo vroor en echt ijskoud was, gingen ze niet naar buiten maar werden ze stierlijk vervelend met ze alle. ze sjeezden achter mekaar aan, via de bank op het dressoir dan over de tafel, of mekaar achterna zitten naar boven, leken wel een stel koeien katten moeten hun energie ook kwijt, meestal door buiten achter mekaar aan te rennen of achter vogels, bomen klimmen. maar lees dat dat voor jou geen optie is. ik heb geen gouden tip voor je sorry
Hey meid Ik herken je probleem heel goed. Vooral dat gejank wat door merg en been gaat. Onze puch (naar de brommer) kon dat ook verschrikkelijk!! We gingen op een gegeven moment meejanken, klinkt heel raar, maar dat hielp! Ze had een hele vreemde huil dat leek op: awawawoe.... Dat deden we toen na en ze was meteen stil. Ik wil niet zeggen dat ze stopte met janken, maar op dat moment was ze stil en bleef het de hele nacht stil. De volgende ochtend ging ze vrolijk verder en deden we hetzelfde trucje Wij hadden ook binnen katten (flat) en vervelen deden ze ook inderdaad. We hadden daarom iedere avond een soort speel uurtje met een lampje. Die schenen we op de grond en zij renden er achter aan. Tot ze moe werden (of wij). Ik heb ze helaas wel weg moeten doen. Allereerst omdat mijn zoontje vreselijk in zijn gezicht werd gekrabd iedere dag. Ik was bang dat het op een gegeven moment zijn ogen zouden kosten. Anderzijds omdat ik tijdens mijn zwangerschap allergisch voor ze was geworden. Dat is op zich met medicijnen te verhelpen, dus dat was voor mij geen reden om ze weg te doen. Ze waren echter te agressief in het bijzijn van mijn zoon. Verder kun je bij de dierenarts een kalmerend geur dingetje kopen. Dat werkt hetzelfde als dat ambi pur, zo'n parfum flesje in een stopcontact. Het geeft per dag een dosis af aan geur waar katten rustiger van worden. Wellicht heeft dat nog zin. Nou succes met deze monsters!!
Er is een aantal dingen genoemd die zinnig zijn, ook een aantal die helaas het probleem niet gaan verhelpen. Je katten doen dit niet om jullie te pesten, blijkbaar is de rust in de groep verstoord wat zorgt voor stress en DAT is de reden dat ze dit probleemgedrag gaan vertonen. Niets doen aan het achterliggende probleem maar wel spuiten met een plantenspuit is dus een slecht idee! En (maar dat was je gelukkig al niet van plan!) uit huis plaatsen van (1 van) de katten moet altijd de laatste optie zijn lijkt me! Niemand hier kan het juiste advies geven zonder te zien hoe de katten zich gedragen (of zonder verstand van zaken...). Ik zou beslist contact opnemen met een kattengedragstherapeut die thuis langskomt om te beoordelen wat er nu werkelijk speelt en dan advies te geven! Ga even naar Kattengedragsadviesbureau en neem contact op zou ik zeggen! (Ik ben zelf dierenarts en weet dus waar ik het over heb! Ik lees uit je bericht dat je echt gemotiveerd bent het probleem op te lossen zonder je er makkelijk van af te maken, heel fijn om te lezen, dat zien we wel eens anders!)
he waar ik aan zat te denken.. De katten die problemen geven zijn katten die eerst bij andere eigenaren zijn geweest. Als ze daar met enige regelmaat naar buiten mochten voelen ze zich nu opgesloten en doen gek! Ze willen er uit (krabben op deuren en miauwen geven dat toch wel aan) Of is dat een gekke gedachte?
ik weet niet wat voor woning je hebt maar je zou kunnen proberen een afgeschermde buitenren te maken als de tuin groot genoeg is. dan hebben ze al iets meer ruimte en kunnen ze zich eventueel ook makkelijker afzonderen van elkaar. ook kom ik veel caterry's tegen die aan de bovenkant van hun schutting laagspanningskabels hebben lopen zodat de katten de tuin niet uit kunnen en heb je wel alle ruimte nog over in je tuin. lijkt mij zelf wel zielig en pijnlijk maar blijkbaar doen ze het maar 1 of 2 keer en dan weten ze dat het pijn doet en niet werkt om uit de tuin te komen en proberen het dan niet weer. het wegdoen van een kat is natuurlijk ook niet makkelijk heb er zelf ook heel veel moeite mee gehad. gelukkig weet ik dat onze kat goed terecht is gekomen en doet het nu perfect maar als een kat al een geschiedenis van een andere baas(jes) heeft en die komt dan weer terug dan wil je ze natuurlijk ook niet zo ff weg doen. maar je zoekt hier al naar hulp en dat is al een goede stap. nu nog hopen dat het lukt om het gedrag van je katten te doorbreken. en zoals genoemd een gedragsdeskundige kan erg helpen. ze weten alles over het gedrag, leefwijze en vooral herkennen ze de signalen die de katten af geven waardoor je na 1 bezoek van zo iemand al uitslag krijgt van 'het' probleem. en dan gaan ze je valt helpen om het probleem op te lossen.
ff heel kort: dat een kat altijd een binnenkat is geweest, wil niet zeggen dat het ook altijd goed blijft gaan. wij zijn momenteel zelf bezig een van onze katten te herplaatsen omdat het dus echt niet meer gaat binnen, hij kan zijn energie echt niet kwijt. wil niet zeggen dat je een kat weg moet doen hoor, helemaal niet, alleen aangeven dat het feit dat ze altijd binnen zijn geweest geen garantie is dat dat een leven lang goed blijft gaan
Ehm je ziet het helemaal verkeerd denk ik. Begin te denken dat mijn berichtje een beetje warrig is geweest. Even voor iedereen: Wij hebben nu DRIE katten. Amber (moeder), Amor en Angel (zoons). Amber is van jongs af aan bij mij, Amor en Angel zijn haar zoontjes dus die zijn bij ons geboren & in huis opgegroeid en gebleven. Toen ik ging samenwonen heb ik in eerste instantie alleen Amber meegenomen en zijn de zoontjes bij mijn moeder gebleven omdat ik op een studio (flat) woonde met 1 hond, 1 kat en 2 konijnen en mannetjelief natuurlijk hihi. Plan was als we groter gingen wonen: kwamen de andere katten ook. Angel kreeg stress bij mijn moeder thuis: dus die hebben we +- 2 mnd later in huis erbij genomen. Na meer dan 1,5 jaar is Amor bij ons komen wonen omdat hij ernstig ziek was geworden en mijn moeder werkt en hij 24 uur per dag in de gaten moest worden gehouden ivm medicatie, plassen, eten & drinken. Na zijn herstel is hij hier gebleven omdat dit vooraf toch al het plan was als wij groter zouden wonen. Alle drie de poezen zijn dus in grote groep opgegroeid. Dit ging altijd goed. Ze zijn ook bij mij opgegroeid!!! Ze hebben NOOIT een andere eigenaar gehad.
Ieders mening gerespecteerd.. Maar toch met alle eerlijkheid: Het kan best zo zijn dat het voor een ander de oplossing is om een kat weg te doen of een kat naar buiten te doen. Maar voor ons niet!. Ik kan natuurlijk lekker makkelijk een ander met het probleem opzadelen wat onze katten hebben. Ten eerste heb ik toen het nestje geboren werd geen thuis voor deze beestjes kunnen vinden. Toen ze 6 mnd waren en nog geen baasje op het oog was heb ik besloten dat het nou eenmaal zo moest zijn. Ze zouden blijven en ik zou voor ze zorgen. Wanneer je zo'n beslissing maakt.. Doe je dat voor het leven en NIET voor zomaar 'even'!!! Ten tweede; naar buiten doen. Heb het al meerdere malen aangegeven. Deze katten KOMEN niet van buiten dus GAAN niet naar buiten om die reden. Ze zijn geen buiten gewend, zijn daar ontzettend bang en er spelen meerdere omgevingsfactoren mee die het gedrag alleen maar kunnen gaan verergeren. (drukke weg, duivenmelkers, kattenhaters en tuinen afgebakend met schrikdraad en glasscherven etc.) Tevens is het zo dat wij gekozen hebben, deze katten binnen te houden. In combinatie met hun dieet vind ik het risico nóg groter om ze naar buiten te doen en dat doen we dus niet. Van de zomer lopen ze heerlijk buiten aan een lange lijn zodat ze kunnen zonnen en spelen en zo nu en dan gaan ze op de arm mee naar buiten dat vinden ze heerlijk. in ieder geval: Iedereen bedankt voor de reacties en je tijd om het te lezen Wij gaan kijken met een gedragstherapeut of die iets kan betekenen en de tips die ik via PB heb gehad ga ik zeker uitproberen. Wat mij betreft kan het topic gesloten worden.
Klinkt goed, heel veel succes en ik zou het leuk vinden om te horen wat er geconstateerd wordt en hoe het verder gaat!