Ik ben het niet eens met je stelling. Althans niet op mij van toepassing zijnd. Dit is een serieus alles overwogen en overwegend probleem. Ik vind het vreselijk om ze na 8 en 6 jaar kwijt te raken. Toen ik ze nam, had ik geen kinderen dus wist niet of ze het oke zouden vinden. Ook al waren ze van kleine kinderen die op visite kwamen niet gecharmeerd, dat gooi je onder de noemer, te druk/eng/niet gewend. Nu ik zelf een dochter heb van 2,5 jaar en dus al die tijd zie dat de katten het "te druk en eng" vinden moet ik ze dus vooral blijven pesten van mensen die er zo over denken want het is egoïstisch van mij dat ik ze weg doe..... Nee, het is pas egoïstisch als je beestjes houdt terwijl je ziet dat ze niet gelukkig zijn. Ik heb het asiel hier in de buurt om informatie gevraagd hoe ze te werk gaan. Het is weliswaar de laatste optie maar ik moet hem wel overwegen. Mp vind ik toch wel eng.
Als je m'n bericht goed gelezen had dan had je gezien dat ik al zei dat ik niet zeg dat dit op jou van toepassing is. Daarvoor weet ik te weinig van je. Je hoeft je dus niet te verantwoorden tegenover mij of je aangevallen te voelen, ik geef alleen mijn mening over situaties waarin een dier plaats moet maken omdat er een kind in huis komt. Maar nu je toch een hele verantwoording afgelegd hebt, wil ik er wel even op in gaan ik weet al zo ongeveer m'n hele leven dat ik een kinderwens heb. Dus vanaf het eerste moment heb ik al mijn dieren (nu 2 honden en een kat) in aanraking laten komen met kleine kinderen. Uit de familie, van vrienden of kinderen uit de buurt. Veel positieve ervaringen met kleine kinderen, m.i is dat gewoon iets wat bij de socialisatie hoort...
Ik voel me wel degelijk aangesproken want je reageert op een door mij geopend topic. Had dan niet gereageerd en je mening voor je gehouden want hier kan ik echt niks mee. ik weet ook al jaren dat ik kinderen wil maar ben er niet vanuit gegaan dat m'n beessies zo bang zouden zijn. Fijn dat jij je dieren zo heb "opgeleid", nu moet nog maar blijken of het geholpen heeft. Hoop het van harte voor je, want zo'n beslissing moeten overwegen is niet leuk of makkelijk. Je kind weg doen is ook zo wat he. Tenzij je dat dan overweegt....
Dat van dat brengen vind ik geen slecht idee. Heb dat ook een keer gedaan. Zie je meteen hoe je dieren terecht komen. In ons geval gaf dat een heel goed gevoel.
Ik wéét al dat mijn dieren goed met kinderen kunnen, sterker nog, ze zijn er gek op, dus dat zal heen probleem zijn. Overigens was de reactie die jij quotte een reactie op een ander lid. Als je goed gelezen had, had je dat kunnen zien en je niet gelijk zo aangevallen gevoelt. Lijkt mij dat het iedereen vrij staat een mening te geven en te reageren, daar is het een forum voor. Een topic als dit vraagt om verschillende meningen, als je daar niet tegen kunt moet je geen topic openen. Volgens mij begon ik namelijk ook heel netjes met advies en antwoord op je vragen
Je kunt t inderdaad nooit van te voren weten. Een allergie vind ik een goede reden. Ik heb zelf katten- en hondenallergie. Nu heb ik een kat en een hond maar als baby kon dat echt niet. Maar ook of ze goed samen kunnen kan je van te voren weinig over zeggen. Honden of katten kunnen ineens jaloers worden (ook nog bij een 2e, 3e kind), het gevoel hebben dat hun plek is ingenomen of er gebeurd iets tussen hond/kat en kind wat de hond/kat niet meer vergeet. Wat TS betreft, ze probeert in ieder geval een goede plek te vinden! Er zijn ook genoeg mensen die hun huisdier letterlijk dumpen
ik wil je pret niet bederven maar dat is iets wat je NOOIT zeker kan weten. een kind van een ander wat af en toe op bezoek komt is HEEEEEL wat anders dan een kind wat er 24 uur per dag is en wat je aandacht opeist. echt totaal geen vergelijking en zegt ook niks over of het goed gaat of niet mijn beesten vonden kinderen ook leuk maar kids 24/7 hier in huis NIET. bij mn zusje hetzelfde. honden en katten, super met kinderen. nu heeft ze kinderen en de katten zitten gestresst boven. alles al geprobeerd. nichtje hetzelfde. haar katten waren gewend aan kinderen. totdat ze zelf kinderen kreeg. katten moesten er NIETS van weten. waren helemaal gestresst, pistte alles onder enz.
Wij hebben toevallig vandaag onze kat naar het asiel gebracht. Juist omdat ik het gevoel had via Facebook/Marktplaats geen goede nieuwe eigenaren te vinden. Het asiel screent en zorgt dat hij goed terecht komt. Een ander voordeel vond ik dat we qua tijdslijnen wisten waar we aan toe waren, niet dat we snel van onze kat af wilden, maar aangezien hij alles onder piste elke dag weer was het fijn te weten of we daar nog 2 weken mee zaten of misschien wel 2 maanden. Het is wel vreselijk eenzaam zonder hem
Wat baal ik nu dat je dit niet over een paar maanden overweegt. Een collega van mij is gek op katten en woont bij haar ouders, na 2 jaar in het buitenland te hebben gewerkt. Ze heeft helaas nog geen plek voor haarzelf en wil dit pas als ze een contract heeft (krijgt ze wel, maar ze moet nog een aantal uur maken bij het detacheringsbureau maken). Ik heb echter veel collega's uit Rotterdam e.o. dus ik kan altijd vragen of ze iemand weten. Uiteraard kan ik geen garantie bieden. Als je graag wilt dat ik even rond vraag, laat het maar even weten
Wat een fijn berichtje is dit. Het zou een geweldige oplossing kunnen zijn. Ze hoeven van mij absoluut niet op stel en sprong weg. Als je dit tegen je collega wilt vertellen heel graag. Je mag me uiteraard pb-en voor meer info.
Het is nooit leuk om je beesjes weg te moeten doen. En snap ts wel, als je ziet dat je dieren niet meer gelukkig zijn, en eigenlijk alleen maar stres hebben, dat wil je zeker niet. Sommige reacties van, doe maar weer weg.. nee, zo is het niet, goed lezen wat er staat. Als je je katten houd zal het er niet beter op worden. Je wilt immers dat ze ook een fijn leven hebben. En denk niet dat dat gaat werken hoe jij het omschrijft. Misschien ook leuk ,mocht je een goed huisje voor ze vinden , om dan zeg maar een half jaartje later te bellen van hoe het met ze gaat? Wij hebben vroeger een dwergkeesje gehad, toen was ik nog heel jong jaar of 15 denk ik.. en hij was heel vals. Heel jaloers en wilde eigenlijk alleen bij me moeder zijn. Hij hapte elke keer naar mij en me vader.. was op een gegeven moment gewoon bang om naar beneden te komen. Toen hebben we ook goede mensen gevonden , en paar maanden later had me moeder nog gebeld, en alles was goed. succes met het vinden van een goed huisje voor ze.
Tot nu toe nog geen succes, maar ik zal ook bij andere collega's nog even rondvragen of ze een leuk huis weten.
Tja. Jij hebt al je hele leven een kinderwens. Ik niet. En toen wij onze 2 katten kregen mocht ik absoluut niet (en ws nooit werd er gezegd) zwanger raken. Dus je kunt het niet allemaal plannen Inmiddels zijn we 8 jaar verder en heb ik 2 dochters. Een van onze katten, een prachtige Maine coon x Noorse boskat, komt uit een huis waar hij erg slecht behandeld is en getreiterd door de zoon des huizes. Hij is erg bang voor kinderen en vreemden. Wij hebben hem in huis genomen omdat wij toch geen kinderen mochten krijgen. Dus bij ons had hij een goede, rustige plek. Maar soms loopt het anders dan je denkt en gelukkig maar: we hebben inmiddels 2 dochters. Onze oudste is inmiddels bijna 2,5 en het gaat een ietsjepietsje beter, maar nog steeds is hij constant bang in huis, erg sneu. We hebben haar geleerd zoveel mogelijk uit zijn buurt te blijven en dat doet ze ook, maar dat levert hem nauwelijks minder stress op helaas Voor hem zijn we dan ook op zoek naar een andere plek. Niet omdat wij zo nodig van hem af willen, maar omdat hij na 2,5 jaar nog steeds erg bang is. Je ziet hem ontspannen als zij naar bed gaat. Maar ze is de hele dag in de buurt dus hij heeft het zwaar. Asiel vinden we geen fijne plek en hem zomaar naar iemand brengen willen we ook niet. Hij moet er wel op vooruit gaan vinden wij. Anders hadden we hem al kwijt gekund. Mocht er iemand zijn die een goed huis weet voor hem dan hoor ik het graag. Zo niet, dan blijft hij natuurlijk gewoon bij ons.
Even een update, ik heb een (denk ik) geweldige bazin gevonden voor m'n katten. Ik had ze op verhuisdieren, fb en uiteindelijk donderdag ook weer op marktplaats gezet. Zaterdagmorgen had ik een mailtje in m'n box van een alleenstaande oudere dame die op slag verliefd was op m'n katten. Ze heeft de advertentie op Mp gezien. Intensief mailcontact gehad en gisterenmiddag is ze langs geweest om kennis met ze te maken. Ik had in m'n advertentie gezet dat ik eerst kennis wil maken en als het zou klikken, wij de katten zelf brengen zodat we zien waar ze terecht komen, tip van iemand hier, dit raadt ik iedereen aan. Alleen de serieuze mensen reageren dan. 24 september verhuizen ze naar deze dame. Zij gaat eerst nog met vakantie, vandaar. Gelukkig woont ze niet ver bij ons vandaan en kreeg ik al de uitnodiging vooral langs te komen als ze bij haar wonen. Ik geloof dat engelen nog steeds bestaan.
Zeker bestaan er nog steeds Engelen! 😇 En zo te horen heb jij er één gevonden voor je lieve katten! Wat een opluchting en fijn om te lezen, je beestjes zullen het vast goed hebben in hun nieuwe huisje! 👍🏼