Nou, klinkt echt 'n stuk gelukkiger zeg... :s Je hebt 'r al vier jaar, dus vier jaar lang mocht ze ongelukkig zijn in 'n huis waar ze niet naar buiten kon en weinig ruimte had en nu jij een kind krijgt kan 't beest opsodemieteren? Sorry, ik kan me hier echt wóest om maken. Ik heb mijn oudste kat al bijna negen jaar en toen ik 'm kreeg was ik er heilig van overtuigd dat ik nooit kinderen wilde. Nu heb ik twee katten en een tweede kotertje onderweg. Er zijn ándere methodes om je huis haar- en vuilvrij te houden dan 't beest dan maar weg doen! :x
Sjors82, Ik begrijp je beslissing. Vind je het erg als ik er 1 ding bij zeg? Misschien had je het even kunnen proberen en aanzien hoe het samen zou gaan met je kindje. Ik heb zelf ook een kat. Die kwam bij ons praktisch overal. Totdat hij een keer in de wieg lag (waar onze dochter niet in lag op dat moment) en toen was het over. Pas toen zij boven sliep in haar eigen kamertje, mocht hij weer bij ons. Mijn persoonlijke ervaring is dat het erg goed gaat. Ik laat ze nooit samen alleen. Ik bescherm zowel mijn kind als mijn kat. En ik ben veel bezig geweest om ze aan elkaar te leren wennen. Dan KAN het een hele leuke ervaring worden! Wat betreft haarvrij huis: mijn vriend is allergisch voor kattenhaar. Maar gelukkig niet heel erg. Ik stofzuig gewoon met regelmaat. Maar de kat komt ook op bed en daar heeft mijn vriend geen last van. Onze dochter ook niet. Katten zijn ook erg schoon op zichzelf. Misschien kun je er enkele dingen over lezen op internet. Maar aan jou de keuze natuurlijk!
Verzoekje aan moderator om dit topic te sluiten. Ik had ook kunnen weten dat je hier nooit normaal advies kunt krijgen maar alleen maar verder de grond in geboord wordt. Want dat is zo makkelijk he online, waar niemand je kent (niet aan jou gericht melloncollie en een paar anderen).
mijn advies is ook, wacht even af hoe het gaat lopen. beslis pas als je kindje er is. echt het is zoooo goed voor kindjes, een huisdier!
Nee tuurlijk weet ik niet wat voor verdriet er aan vooraf is gegaan, maar als jij hier verteld dat je besloten hebt om je kat weg te doen omdat je dat hygiënischer vind voor je baby ivm de vele kattenharen en omdat je denkt dat ze nu gelukkiger zal zijn omdat ze naar buiten kan en meer ruimte heeft, dan denk ik: oh daar heb je er weer zo een. Kind komt eraan, kat moet eruit... Meid, je hebt het niet eens geprobeerd en je geeft nu al op.
Als je 'in real life' voor me had gestaan, je m'n beste vriendin was geweest, dan had ik precies hetzelfde recht in je gezicht gezegd.
Dat vechten gaat als het goed is wel over, maar dat is geen garantie. Dit is wat je kunt doen: NIKS FORCEREN!! Jouw kat een aantal dagen in een aparte kamer opsluiten, dus een kamer waar de kat van je broer niet komt. Daar een kattenbak, voerbak, water, mandje neerzetten. Na een aantal dagen, misschien nu zelfs wel een weekje wachten, de katten omwisselen.. dus kat van je broer in het kamertje (territorium van jouw kat) en jouw kat de rest van het huis laten verkennen. Na een dag deur opzetten en afwachten. Katten niet dwingen door ze bijelkaar te zetten, ze komen elkaar vanzelf tegen. Beide katten binnen houden. Wel nog steeds 2 kattenbakken, extra voer en water neerzetten. Succes!
Ik denk dat de reden die je opgeeft de reden is waarom mensen erover struikelen dat jij je kat weg doet. Wij hebben ook 2 katten en onze zoon heeft hier verder geen last van. Ik moest toch al elke dag stofzuigen dus dat maakt verder geen verschil. Dat de katten vechten is door territoriumgedrag, de kater van je broer wil zijn gebied verdedigen er komt een indringer. En het feit dat ze beide niet geholpen zijn kan volgens mij ook mee helpen. Idd niks forceren en ze even apart laten en rustig aan elkaar laten wennen. Vechten zal miss altijd wel blijven dat doen die 2 van mij ook... Suc6
@Sjors, heb je je broer inmiddels al gesproken? Gaat het al wat beter met de katten? Misschien komen ze tot het besef dat het samen veel gezelliger is en worden ze nog eens de dikste maatjes!
Mag ik je misschien een tip geven? Ik lees dat je poes aan de kattenpil is. Dat was die van ons ook, ze was een half jaar toen ze voor het eerst krols werd. En dat vond ik te jong om haar een nestje te laten krijgen. Onze dierenarts is geen voorstander van de kattenpil, maar omdat ik 1x een nestje van haar wilde, was dit de enige oplossing. Ze is 10 maanden aan de kattenpil geweest en toen had ze zo'n fikse baarmoeder ontsteking dat haar baarmoeder verwijderd moest worden. Dus misschien is het beter om je kat te later steriliseren?
Dames, dit was de vraag! Ze vroeg niet om jullie mening wat betreft het uit huis plaatsen van haar kat. Dat is haar eigen beslissing! Als je er geen antwoord op kunt geven, reageer dan niet @TS: Beide katten moeten gewoon aan elkaar wennen. Dit kan soms een tijdje duren, maar komt vanzelf goed. Laat ze het maar uitvechten, doen ze buiten ook
Het is niet zo dat een "vader kat " weet dat die poes zijn kind is. De poes is enorm gestrest, kater ziet poes als indringer , dus dan moet poes de tent uitgeknokt worden. Geef ze allebei een eigen ruimte. En laat de poes eerst tot rust komen voor ze weer kennis maken. Wat je ook kunt doen is de poes in een benche stoppen zodat de kater de poes wel kan zien en ruiken, dan went hij eraan dat er een poes bij is. En wissel om, dat d ekater ook in de benche zit en de poes kan verkennen. Ook kan je beide met dezelfde handoek opwrijven, dan ruiken ze naar elkaar. Ook kan je bij de dierenarts een DAP (feliway) stekker halen , die kan je in het stopcontact stoppen en geeft feromonen af wat de katten kalmeert. En zoals al eerder gezegd laat ze beide helpen. De kater kan gaan sproeien omdat er een poes bij is, en mocht de poezenpil vergeten worden dan heb je leuk een inteelt nestje, leuk zeg, in het asiel zitten er nog niet genoeg kittens en katten. Succes. En als het echt niet gaat dan kan je overwegen de poes terug te nemen. Ze is tenslotte wel gewend om niet naar buiten te gaan. Onze dochter is dol op de poes. ( en de 3 honden en papegaai) Ik heb een poes van 10 jaar en die gaat pas de laatste 3 jaar naar buiten. En ze heeft ook op een flat gewoont met beperkte vrijheid en ze was toen net zo haarzelf als nu.
Ik wil je even zeggen dat ik je keuze begrijp.. Weet alles van de reacties die je krijgt als je je kat weg wilt doen, ookal ben je zelf zo gestresst en verdrietig als een deur, sommigen kijken daar totaal langs heen en vinden het welzijn van de kat belangrijker dan hoe jij je als baasje voelt. Ik vind het knap dat je deze beslissing heb durven en kunnen nemen, want het is alles behalve makkelijk. Ik zeg toppie dat je een goed huis voor haar hebt gezocht!!! Er zijn zoooooooooveel mensen die ze gewoon verdrinken,dumpen,naar het asiel,enz.. HOop alleen niet dat je haar te erg gaat missen, hier hebben wij wel last van gehad. En godziijdank hebben wij onze katten na veel verdriet en gebel naar de nieuwe eigenaren terug gekregen.. Succes! Hopelijk wennen de katten snel aan elkaar.. LiefSs Leonie.
hi sjors! volgens mij moet je je poes laten steriliseren (het liefste was dit nu al gebeurd zodat poes in eigen huis had kunnen bijkomen.....) en de vader ook. meteen! verder weet ik het niet, het is geen ideale situatie meer, ook omdat de katten nu dus al tot elkaar veroordeeld zijn. hoe is het nu dan? ? als je je er niet lekker over voelt kan je nog overwegen je eigen poes weer thuis te laten komen, misschien is ze wel heel lief voor sjorsbaby. (stiekem hoop ik dat) want stress met vader is denk ik erger dan stress om weinig ruimte (die ze al gewend is) ik wens je veel sterkte met de keuze!
hierook 1 nog niet gecasteerd maar hij is nog te jong, doen we volgend jaar moet dan in april de dierenarts bellen voor in mei in een afspraak, tot die tijd mag hij snachts niet na buiten en hij komt de tuin niet uit. De oudere is wel gecastreerd maar die had mannelijke hormoonproblemen.
Steriliseren en castreren is geen must hoor.. ik heb twee katers, waarvan 1 is gecastreerd met 10 mnd omdat hij op m'n bank ging sproeien, maar de andere is dat nooit gaan doen, dus ga ik hem ook niet castreren. Het is niet zo dat je je katten MOET castreren of steriliseren, het is zelfs niet goed dit te doen voordat ze een jaar zijn, zodat ze de kans krijgen om uit te groeien. Mijn katten komen overigens niet buiten, het zijn raskatten, ik wil niet dat ze gejat worden. Ik ben het er wel mee eens dat als je katten buiten komen, ze wel gesteriliseerd of gecastreerd moeten worden, anders lekker binnen houden. Het kan inderdaad zijn dat de hormonen gaan op spelen bij beide katten (sproeien/krols), in dat geval zou ik de kater wel laten helpen, dan ben je er van af. TS: ik hoop dat je mijn bericht over het "wenbeleid" hebt gelezen, zo doen mijn fokkers het ook namelijk, dus daar heb je (hopelijk) wat aan.
Kus26, het is aardig dat je het voor Sjors opneemt, maar het is natuurlijk logisch dat mensen hun mening geven als je zo'n verhaal neerzet. En persoonlijk vind ik dat je ook tegen een beetje kritiek moet kunnen! Wat mij betreft is het altijd zo: als je zelf weet hoe de situatie is, laat de rest dan maar lekker denken wat ie wil, niks van aantrekken! Sjors, persoonlijk zou ik mijn kat ook nooit weg doen, maar dat is mijn mening. Ik heb de situatie waarin jouw poezebeest zit ook weleens meegemaakt, en dat kwam echt doordat de oudere kat niet alleen zijn territorium wilde verdedigen, maar ook zijn mensen-vrouwtje! Ik heb ze ook rustig aan elkaar laten wennen en erop gelet dat ze allebei evenveel aandacht kregen en toen ging het (na wat weken van fikse katten-meningsverschillen) helemaal top! Ik zou het inderdaad gewoon nog even aankijken! Wou wel even zeggen dat ik het top van je vindt dat je een goed thuis hebt gezocht voor je poes en haar niet in een asiel hebt gedumpt! Als je soms op marktplaats kijkt wat daar wordt aangeboden, pfft! Dan hoeven mensen het niet met je beslissing eens te zijn, maar je hebt er wel voor gezorgd dat ze op een veilige plek terecht komt! Ik hoop voor je dat het goed komt, want wat doe je als dit niet het geval is??
Ik denk dat de kat van jou broer de zwakheid van jou kat aanvoelde, ze had tenslotte een poosje bang in het hokje gezeten en nu ze eruit was voelde ze zich nog niet op haar gemak en dat voelde die kat aan (denk ik). Hier hebben we wel eens gehad dat 1 kat terug kwam van de dierenarts en zwak was, de ander (ze kunnen het normaal prima vinden met elkaar) viel hem direct aan! Hij voelde de zwakheid van de ander aan, volgens de dierenarts was dat een vrij normale reactie, dit doen ze in het wild ook. De zwaksten gaan het eerste. Hoop dat het goed komt met je poes!
@TS, Is het geen optie om het gewoon te proberen als die kleine er is ? Toen kyano nog niet geboren was is onze oude kat doodgereden en hebben ( toen kyano een maand was ) een kitten gekocht .. Je weet nooit van te voren hoe het zal lopen maar we besluiten om een kitten te nemen en moeten dan ook even stil staan bij de eventuele gevolgen, ik zou die kat nooit weg doen .. maar Kyano en die kat zijn nu twee handen op een buik, waar de een heen gaat gaat de andere ook heen, die kat slaapt in de kamer van kyano ( in een mandje ) ... Zo kan het ook .. het hoeft niet altijd slecht te gaan ... die kattenharen kun je ( wat ik al eerder zei ) door geregeld te stofzuigen wel tegen gaan.. Waarom wil je het niet eerst proberen ? Je kan dan later altijd nog besluiten om de kat weg te doen .. Ik zou het gewoon proberen