Kattenhaar en baby

@Angie85: Ik vind dat wij met zijn allen een andermans keuze moeten respecteren, ook al zijn wij het er niet mee eens (ik had dat ook niet gedaan omwille van alleen haren). Je hoeft geen verantwoording af te leggen tegenover mensen van een forum als jij dat niet wilt.

 

iedereen zegt wel een kat niet weg doen om verharing een hond verhaard ook maar nu weet ik door veel geleerd te hebben (heb namelijk biologie gestudeerd) dat in katten haren een bepaalde stof zit die gevaarlijk kan zijn voor een kinje onder de 3 maand en die stof zit niet in de haren van andere dieren

 

Bedankt voor je reactie, ik dacht echt dat ik een of andere " freak" was die zo denkt over me lieve katjes en me aankomende baby...

Maar we wachten af hopend op positief gedrag van me katten.

 

Hmm.... hier ben ik het dus niet mee eens.
Jullie poes zal dan helemaal aan z'n nieuwe plekje gewend zijn en dan moet ie maar weer terugkomen omdat het dan wel goed uitkomt?
Een verhuizing geeft zoveel stress bij een kat, ik vind dit wel heel raar hoor...
Sorry als je je aangevallen voelt, maar dit is gewoon mijn mening...

 

Verhuizing geeft een kat inderdaad veel stress... daarmee ben ik met je eens.... wel zielig

 

Ja die mogelijkheid hebben wij nu ook sinds kort en het is echt fijn. Overdag zitten die 2 veelvraatjes boven op de zolder en hebben ze de overloop met nog 2 kamers met raam tot hun beschikking. Als wij thuis komen zitten ze braaf voor de traf te wachten tot ze naar beneden mogen. Zij zijn nu dus al aan het ritme gewend. Wat ook een beetje helpt om het verharen tegen te gaan is om ze regelmatig even naar buiten te laten. Bij ons mogen ze als wij thuis zijn in de tuin, dus niet de weg op of zo. Ik moet ze dan wel echt in de gaten houden, dus ik doe dit meestal als ik in de keuken bezig ben. Ze vinden het ook heerlijk, even tussen de vogeltjes enzo. Verder zal ik mijn 2 vriendjes ook niet kunnen missen. De zwarte kat heb ik uit het asiel gehaald en hij was een hoopje ellende. Nu is het echt een geweldige kat die mij helemaal vertrouwd ik krijg het ook niet over mijn hart om hem nu zomaar op straat te zetten. De andere heb ik als kitten gekregen en ze zijn echt helemaal aan elkaar gehecht. Ik denk ook wel dat het goed zal lopen als de kleine er eenmaal is. Alleen met de box dat wordt nog even africhten, ze hebben een instinct voor warme zachte plekjes!

succes ermee allemaal!

 

Wij hebben onze zolder ook speciaal voor de katten ingericht en ze hebben zelfs een buitenverblijf....
Overdag hebben ze altijd op een apparte kamer gezet, sinds een paar weken zijn ze dan "verhuisd" naar zolder.

Zo kun je je katten altijd bij de kindje vandaan houden zonder ze meteen naar buiten te doen, want dat vind ik helemaal niks....
En hoeft de kattenbak ook niet in de kamer of keuken, want dat vind ik ook erg vies. Ze eten, slapen en piesen dus boven, beneden staat een mega krabpaal en een luikje naar hun kattenren.
Als ik dalijk aan het koken ben en beeb in de box ligt, gaan de poezen gewoon even lekker buitenspelen@ Scheelt ook veel haar trouwens@

 

Mijn man hald al een kat voor dat ik bij hem kwam.
nu ben ik zelf niet zo'n katten persoon maar deze viel in het begin wel mee kwam niet op de baby kamer enz.
maar nu sinds ong een maand begint hij verschrikkelijk brutaal te worden hij glipt als we even niet kijken de baby kamer in en gaat in het ledikantje liggen hij begint eten uit onze hadden en van ons bord te pikken hebben al heel veel dingen geprobeerd hem naar buiten doen een planten spuit pakken maar niks helpt laatst heeft ie zelfs het katten luikje gesloopt nadat we hem naar buiten hadden gedaan omdat ie zo een stuk kip van mijn mans bord had gejat hebben we het luikje tijdelijk op slot gedaan maar hij is hier zo hard tegen aan gaan zitten bonzen dat ie nu helemal kapot is wie weet er een oplossing ook begint ie nar mij te klauwen en heeft me nu al 4 keer gekrabt HELPPPP!

 

@Moonie en Angie: Jullie mogen de tijdelijke verhuisactie van onze poes wel raar vinden en het er niet mee eens zijn. Onze hele zwangerschap was ongeplanned dus dan moet je op relatief korte tijd oplossingen vinden die voor je eigen gevoel zo goed mogelijk zijn. En op gebied van de poes was dit de beste oplossing in onze ogen. Weg doen was geen optie, maar het dier in huis houden (kunnen hier niet naar buiten) gaf mij enorm veel stress. De vriend waar ze nu bij zit kent ze ook al van kleins af aan, en ze kwam ook regelmatig bij hem over de vloer (omdat we in hetzelfde complex wonen) dus zo'n grote schok was het niet voor haar.

We zijn nu ook langzaam aan eens aan het kijken voor een koopwoning met tuin. We zijn eraan het denken om haar tot die tijd bij die vriend te laten zitten ivm., wat jullie ook al aanvoeren (daar hadden we zelf echt wel aan gedacht), verhuizingsstress. Als ze bij ons was gebleven was ze toch wel meeverhuisd naar ons 1ste koophuisje. Dan kan ze tegen die tijd meteen mee verhuizen en dan heeft ze ook een tuin tot haar beschikking ( niet dat het zo'n buitenkat is).

Maar verder... tja als mensen het raar vinden, jullie zijn niet de enigen. Ik voelde me er niet prettig bij dat ze hier in huis was. Als we een tuin hadden was het wat anders geweest, maar dat hebben we nu niet. We moeten even roeien met de riemen die we hebben... De kat zit tot die tijd hartstikke goed en heeft het prima naar haar zin, ze is niet bepaald gedupeerd zoals jullie het nu doen overkomen Ik heb nog steeds geen spijt van onze keuze, een volgende keer zou ik het zo weer doen als ik weer in deze situatie terecht zou komen.

 

Lieve mensen dit is toch echt te zot voor woorden.....
Als je een kat neemt weet je dat die haar heeft en dat ie 2x per jaar verhaard. Als je dan ervoor kiest om een kat te nemen dan moet je er rekening mee houden dat een kat 25kan worden en dat je er dus ook zo lang voor hoord te zorgen! Als de baby straks huild of ergens niet tegen kan dan kun je deze ook niet in ruilen!

 

Maar als je niet zelf voor een kat gekozen hebbt dan

 

@Ydnic:
Ik weet niet of jouw reactie ook tegen mij bedoeld is, maar als je nu insinueert dat ik impulsief ben (nee ik weet dat heb je niet letterlijk gezegd, maar zo komt het wel over) en het besef van verantwoordelijkheid voor katten mis dan sla je de plank nu compleet mis.
Als dat zo was dan zwierven mijn katten nu op straat of zaten heel erg zielig in een asiel!
In mijn perfecte situatie had ik ook eerst een leuk huisje gehad, met een leuk tuintje en voldoende ruimte: DE situatie waarin ik beide katten niet weg had hoeven doen! Wat zou dat mooi geweest zijn, want ik hou echt van die beesten (beide katten hebben we uit een zeer benarde situatie gehaald, de poes die nu bij een vriend zat was 5 jaar geleden op sterven na dood, praktisch uitgehongerd! en geveld door een gemeen virus. Hadden we haar laten zitten, en geen tijd, geld en liefde in haar gestoken dan was ze nu zo goed als dood). Zo hadden we dat ook in de planning zitten eerlijk gezegd. Eerst mijn studie afmaken, dan samen met mijn partner een leuk huisje kopen en DAN pas eventueel aan kinderen beginnen, ik ben immers pas 22 en had nog alle tijd. Helaas kan je het leven niet plannen en raakte ik onverwacht zwanger door de pil heen. Ja dan staat je leven op zijn kop. We hebben hier letterlijk de hele boet om moeten gooien om plaats te maken voor de kleine, want ja... de ruimte hebben we niet echt op dit moment. Nèt genoeg voor een gezin met een baby (eigenlijk net niet genoeg...). Op zo'n moment moet je nu eenmaal keuzes gaan maken waarop je nooit gerekend had. De poes die bij onze vriend logeert had lang haar en om deze reden regelmatig wat stukjes afval naast haar poeperina.... nou dat is een fijn idee als je zwanger bent en het beest zit/ligt/hangt/speelt overal waar jij ook bent. Bovendien had ze niet meer in onze slaapkamer gemogen, en haar eigen poezenkamertje heeft ze af moeten staan aan de kleine. Wat had ze dan nog? De badkamer en woonkamer.. Nee laat haar maar lekker logeren bij iemand die ze goed kent en waar ze vertrouwd en dol mee is, met hetzelfde apartement als wij, iemand zonder partner en kind en alle aandacht voor de kat. Wij voelden ons hier beter bij, en de kat heeft het werkelijk naar haar zin. En ja, strakjes komt ze gewoon weer terug. Mochten we op korte termijn (binnen nu en een paar maanden) een leuk huisje tegenkomen, dan gaat ze weer met ons mee naar dat huis. Zielig? Stressvol? Ja! Maar onvermijdelijk al was ze tijdens de zwangerschap bij wél ons blijven wonen. Vroeg of laat zou ze met ons meeverhuizen, en dat blijft zo (ik heb haar aangeschaft, ik neem mijn verantwoordelijkheid tot haar dood)

De andere kat zijn we, na maanden zoeken, vanuit het zuidelijkste puntje van Limburg helemaal naar Groningen gaan brengen voor een goed onderkomen. Hij heeft nu de vrijheid die we hem altijd al hadden willen geven, wat ie ook nodig heeft met zijn gedragsstoornis. Hij zit nu bij een geweldig baasje die goed met hem om kan gaan, in een groot huis omgeven door niks dan velden en bossen waar ie kan struinen. Kosten nog moeite hebben wij bespaard om hem dit te kunnen geven, want deze kat samen met een baby was echt niet te doen! Hierin hadden wij helaas helemáál geen keuze en daar zijn de nodige traantjes over gevloeid.

Helaas zijn er altijd mensen die een oordeel klaar hebben en vinden dat ik mijn verantwoordelijkheid voor de beesten niet genomen heb (laten dat nu nèt de mensen zijn die wél al hun zaakjes op orde hebben en waarschijnlijk niet kunnen snappen dat het niet iedereen zo meezit). Ik vind dat ik heel bedachtzaam met de situatie ben omgegaan en een oplossing heb gevonden die voor ons allemaal het beste is. Alles behalve onverantwoordelijk of impulsief! Mensen die mij persoonlijk kennen weten dat ik een groot hart heb voor mijn dieren en dat ik ze nooit zomaar zou dumpen omdat we toevallig een baby krijgen.
"ja dat is leuker dan een kat dus moeten de katten maar de deur uit..." of, en dat is hier ook al gezegd "oh de katten komen even niet uit, laten we ze maar de deur uit doen" is op mij niet van toepassing, ik voel mij ook niet aangesproken, maar ik vind het toch weer frapant dat er altijd weer mutsen rondlopen die denken te weten hoe het zit en maar oordelen. Zoals ik al eerder heb uitgesproken in dit topic: respecteer andersmans keuzes, ook al zou je het zelf anders doen (denk je, want je helemaal verplaatsen in een andermans situatie kan niemand).

Dit was het laatste wat ik er nog over ga zeggen. Ik denk zo dat ik mijn situatie zo goed mogelijk uit heb gelegd al vraag ik mij af waarom ik mij daar nog de moeite voor genomen heb.. Ik ga er namelijk al vanuit dat er nog een hoop oordelende reacties komen van mensen. Laat maar komen zou ik zeggen, ik ben het gewend... Ik weet zeker dat ik een juiste keuze heb gemaakt in mijn situatie, en in mijn universum is het niet belangrijk wat mensen van een forum daarvan denken. Wat weten zij nu immers... een (voor)oordeel is snel gemaakt. En dat laatste geldt ook voor de andere dames die hier aangevallen worden op het wegdoen van hun poezen.

Gr. Joeja

 

naar mijn mening heb je inderdaad de juiste beslissing genomen in die situatie, daar kan menig mens een puntje aan zuigen.
Je hebt helemaal gelijk dat er in het leven onverwachte situaties je pad kunnen kruizen en dat je daar zo goed als je kan op moet improviseren.

Ik vind alleen dat laatste stukje dan weer jammer.
Dit is een openbaar forum en als je loze kreten van twee zinnen typt zoals: mijn kat verhaart zo, ik denk dat ik hem weg moet doen tenzij....

tja, dan kan je daar heftige reacties op krijgen van mutsen.
Dat er daarna gezegd wordt dat er niet zo heftig gereageerd mag worden omdat die personen niet het hele verhaal kennen terwijl het hele achterliggende verhaal met werkelijke redenen ook helemaal niet is neer gezet.

Het is goed dat jij je niets aantrekt van die mensen op het forum want wat weten zij nou.
dit komt op mij een beetje neerbuigend en tweestrijdig over want je neemt tenslotte zelf ook deel aan het forum.

Dames (en heren natuurlijk) als je geen reacties van mutsen op je berichten wil onderbouw je bericht dan of plaats je bericht dan gewoon niet.

liefs
esther

 

Dat is waarom ik mij zo uitlaat. Ik was lichtelijk gepikeerd omdat ik naar mijn mening mijn eerdere berichten ook al goed onderbouwd heb, en nóg krijg je van die oordelende reacties. Is misschien niet heel netjes van me geweest, daar heb je gelijk in. Maar ik bedoelde het niet neerbuigend, als ik anderen hier mutsen noem, dan ben ik dat zelf net zo hard

bedankt voor je reactie en dat je mijn situatie begrijpt!

 

@ joeja
Hier ben ik het niet helemaal mee eens, een huisdier neem je voor je leven en niet voor even...je weet van tevoren dat een kat verhaard! nooit is het een mega probleem geweest en nu komt er een kleine en is het een probleem natuurlijk moeten we "de keuzes van andere respecteren" maar ik vind best dat iemand die een kind op de wereld wil gaan zetten zijn verantwoordelijkheid moet kennen en daarop gewezen mag worden.

ik vind de regeling die jij hebt getroffen voor je poes best goed! je hebt sowieso een ander huis voor allebei gevonden en dat vind ik al iets heel anders dan 'm of te dumpen in een bos of naar een asiel (die overvol zitten) te brengen. 1 van onze katten plaste ook heel erg nu gelukig niet meer maar anders hadden wij hem ook echt weg moeten doen naar iemand met een tuin waar hij weg kon.

@ Angie, jeetje wat een reacties op dit onderwerp he... zoals je het brengt zal je het vast niet bedoelen maar het lijkt of je je keuze laat leiden door anderen...

ik heb wel een tip.. ga eens naar een trimmer en vraag of ze je kat kunnen scheren. de kat van mijn schoonouders verhaarde ook heel erg (niet normaal eigenlijk) zo'n trimmer weet precies in welke tijd het moet en de kat komt dan wel "kaal" thuis maar de kat heeft er geen last van en jij hebt geen haren meer....

ik hoop dat je een goede oplossing vind.

Liefs Shirley

 

Ik wil nog ff 1 ding kwijt;

Op een forum mag iedereen z'n mening geven, daarvoor is het een forum, toch? Als je je verhaal hier plaatst kan het zo zijn dat niet iedereen het ermee eens is. Dat kun je verwachten...

 

Wij hebben drie katten en zouden ze echt niet willen missen.
Maar natuurlijk staat de kleine op nummer 1 dus mocht de kleine allergisch zijn dan hebben we geen keus en zoeken we een ander goed huisje voor ze.

Maar anders blijven ze lekker bij ons, ja je moet misschien elke dag stofzuigen, dweilen en veel luchten maar moet je dat niet zoiezo als er een kleintje in huis is?

Veel mensen (moeders, schoonmoeder, vader, schoonvader, broers, zussen nouja noem maar op) zullen een eigen mening hebben over alles wat betreft het kindje dus ook over de katten maar het gaat er toch echt om wat jullie vinden. En niet om wat iemand anders vind ookal zullen ze het nog zo goed weten, iedereen weet het goed maar toch komt het nooit overeen dus wie weet het nou het beste?

Ik denk dat jij zelf en je partner de enige zijn die kunnen beslissen zodra het kindje er is. De katten bijvoorbaad weg doen lijkt me bizar want voor het zelfde geld gaat het helemaal perfect. En zoals ik al zei als de kleine allergische blijkt te zijn kan je ze altijd nog weg doen.

Ga je gevoel achterna, die van ons blijven iniedergeval gewoon, en de stofzuiger zal gewoon nog een keer extra uit de kast gehaald worden maar dat hebben we er meer dan wat dan ook voor over .