Na een jaar wachten is er eindelijk plek voor mijn zoontje op het KDV. Op zich heb ik opvang door de oma's, maar het leek mij wel goed voor hem om ook met andere kinderen te spelen. Nu hoor ik vaak dat het op deze leeftijd drama is, omdat kindjes toch wat eenkenniger zijn of last hebben van verlatingsangst. Wie heeft hier ervaring mee? Tips zijn ook welkom!
Ons dochtertje ging eerst naar een gastouder en met anderhalf is ze ook naar het KDV gegaan (nu net een paar weekjes). Ze moet wel wennen maar gaat op zich goed. Moet er wel bij zeggen dat het een vrij makkelijk meisje is, dat scheelt ook wel. Plus bij de meeste KDV's hebben ze eerst 2 wenochtenden zodat het kindje niet gelijk in het diepe gegooid wordt. Lang he? Die wachtlijsten? x
Mijn dochter gaat ook per 1 september, dan is ze ook rond die leeftijd....ben heel benieuwd hoe het gaat!
mijn zoontje is met 16 maand voor het eerst gegaan, ik vond het zelf erger dan mijn zoontje, hij vind het er heel erg leuk, de eerste 2 keer moest hij huilen toen ik hem weer op kwam halen, maar nu gaat het echt heel goed.
Mijn zoontje ging met 15-16 maanden voor het eerst.. Dat was wel even drama. De 1e dag ging prima. Maar de 2e dag was het helemaal mis, na een dik uur hebben ze maar gebeld, hij wilde niet ophouden met huilen, hij wilde ook niks eten of drinken, en kalmeerde helemaal niks. Daarna rare periode gehad, eigenlijk daarna oorontsteking gekregen, en daarmee 2 weken thuis. Vervolgens 1 week wel (2 halve dagen ipv 2 hele), en weer een week thuis. Ook nog kerst en oud en nieuw. Dus erg onrustig, en elke keer wel een uur huilen voordat hij kalmeerde. En had daarna wel een redelijk dag. Ik geloof dat het zo 2 maand even prut was, maar wel mee door de omstandigheden. Daarna ging het al snel beter. Wel nog tot 2 jaar even brullen bij het afscheid, maar dat was in 5 minuten over, en de rest van de dag vermaakte hij zich prima..
ons meisje is ook met 18 maanden naar het kdv gegaan waar ik zelf werk. Ze ziet mij dan niet hoor. Het ging eigenlijk heel goed vond ik. De eerste keren wat huilen bij het afscheid, maar dat ging ook al snel beter. Het enige waar ze nog erg aan moet wennen is het buitenspelen, wij hebben een grote ruimte en zodra ze de juffies uit het ook verliest dan is het paniek. Haar knuffel (die ze thuis uitsluitend in bed krijgt) mag ze dan ook bijhouden. Ik zorg wel dat ik dan niet buiten ben, want dat maakt het verwarrend. Maar dat probleem heb jij natuurlijk niet. Over het algemeen is het natuurlijk een lastige leeftijd, omdat ze oud genoeg zijn om te beseffen dat mama weggaat en dat het een nieuwe omgeving is, maar te jong om het goed uit te kunnen leggen. Elk kindje zal er weer anders op reageren. Wat wel bekend is dat de 2e dag altijd het ergste verloopt. De 1e dag weten ze niet wat hen overkomt en kijken ze hun ogen uit. De 2e dag beseffen ze pas dat mama weggaat.
Het zal sowieso per kind verschillen. Mijn zoontje gaat vanaf dat hij 3 maanden oud is naar het KDV en begon toen hij 15 maanden was opeens te huilen bij het afscheid. Een lange fase van verlatingsangst begon. Hij lijkt er nu overheen, maar ik durf nog niet te vroeg te juichen Een vriendinnetje van mij heeft een zoontje die met 17 maanden naar het KDV is gegaan. Die heeft een maand lang gehuild bij het wegbrengen, maar dat gaat nu ook eindelijk goed. Overigens was het huilen snel over hoor als de ouder weg was.
hier vandaag voor het eerst naar een kdv gegaan! Hij heeft er 2 uurtjes gespeeld en het ging opzich goed! Nier huilen toen ik weg ging (wel even tussen door) en toen ik weer kwam was hij lekker aan het spelen! Ik vind het idd moeilijker dan mijn zoontje zelf
Mijn zoon is nog geen 16 maanden maar gaat per 1 juli weer (okt 2009 gestopt toen was hij 7mnd). Maar echt, wat een ramp! Ik zou t echt opbouwen met een ochtendje. Mijn zoon heeft daar echt van 8 tot 12 alleen maar gehuild de eerste 2 dagen. We zijn vorige week voor t eerst 1 lange dag wezen doen, en dat ging wel goed. Nu, huilt hij nog wel als hij word overgegeven en als iemand naar binnen komt of weg loopt, naar toilet gaat etc. Heel zielig eigenlijk maarja ik kan ook niet anders, voel me wel een vreselijke moeder.... Vooral de eerste x, even bellen hoe t gaat...hoorde hem zo hartverscheurend huilen Leidsters zeiden ook dat dit echt een rot leeftijd is!
Hey Elin Mijn zoontje gaat sinds 3 weken naar het kdv, 2 ochtenden. Vanaf dat hij 19 maanden was dus. Wegbrengen is nog zeer dramatisch, maar alleen de eerste 3 keer hield dit wat langer aan... Als ik nu bel na 10 minuten is hij volop aan het spelen en heeft het naar zijn zin! Ook als ik hem kom halen is hij blij, maar de eerste 3 keer begon hij dan ook te huilen en wilde direct naar huis... Nu niet meer! Hij is blij maar rent ook direct terug naar de kindjes om te spelen! Onwijs leuk...
Bedankt voor de berichten! Dk: gelukkig gaat het nu daar dus ook goed, ik moest aan jou eerste berichten denken dat het zo een drama was! Gaat hij 1 dag?
dat is overigens wel slim hoor, 2 halve, want om te wennen is het voor een kindje heel moeilijk om 1 keer per week te gaan. Op die leeftijd zit er dan zoveel tijd tussen dat ze elke week weer opnieuw moeten wennen. 2 halve dagen bv, dan zit er minder lang tussen en op de 2e halve dag is de herkenning al groter.
Mijn zoon gaat 4 dagen, ik haal hem op zodra ik klaar ben met werk en soms laat ik hem ook wel even zitten, voor het algemene ritme op het KDV. Maar tot nu toe nog steeds in paniek als er iemand weg gaat of weg loopt, ook onbekenden. Misschien heeft t ermee te maken dat ie waterpokken heeft gehad hoor.
Tulip dat klopt ook echt.. Hij gaat woensdag en vrijdag, maar woensdag is altijd moeilijker tot nu toe! Mocht hij het dadelijk echt superleuk gaan vinden ga ik hem als hij 2.5/3 is 4 halve dagen brengen... Dan is de stap naar 5 hele dagen kleuterschool niet zo groot.
Over 10 dagen is hij 16 maanden. Hij heeft idd last van de verlatingsangst denk ik, en dan de combinatie met de waterpokken.
verlatingsangst kun je niet zoveel aan doen, behalve proberen uit te leggen wat je gaat doen en dat je weer terug komt. Bij mijn dochter speelde ik thuis vaak verstoppertje om haar te leren dat ze niet steeds hoeft te schrikken als mama uit het zicht is.