Moet even van me afschrijven... misschien dat jullie me kunnen helpen dit een beetje te relativeren, want ik zit op het moment met de tranen nog in m'n ogen. Hoop dat het geen erg onsamenhangend verhaal wordt. Ik heb net Julie opgehaald van het KDV waar ze al bijna een jaar komt, ze zit in een horizontale groep kindjes van 0 tot 1,5 jaar. Julie is nu 15 maanden. We zijn eigenlijk over het algemeen erg tevreden over dit KDV. Julie is geen rustig kindje. Ze is heel lief, maar ook heel expressief, enthousiast en pittig. Tot vorige week hebben wij nooit iets gehoord van dat ze zich in de groep niet goed gedroeg of iets dergelijks. Ja, het slapen hebben we het wel vaker over gehad met de leidsters, daar is Julie geen fan van, maar dat staat nu even buiten dit. Vorige week is ze ineens begonnen met mensen omduwen. Ze probeert het bij mij en mijn vriend als we op de grond zitten, ze vindt het zelf ontzettend grappig. Mijn vriend stoeit regelmatig even met haar, dan duwt ze hem zogezegd om en dan schatert ze het uit. Buiten deze korte stoeipartijtjes is duwen niet toegestaan. Dingen als slaan en aan de haren trekken, bijten enz zijn nooit toegestaan, ook niet tijdens stoeien. We geven haar dan een duidelijke NEE, benoemen dat het pijn doet en dat het niet mag. We halen haar dan ook uit de situatie. Als ze echt niet te stoppen is, gaat ze in de box om even af te koelen. Nu klinkt het alsof ze heel de dag loopt te bijten en duwen, maar dat is helemaal niet zo. Maargoed, ik kom net binnen, groet ze, en zoek Julie. Ik zag haar niet, ze zat ergens helemaal achterin in haar uppie in een hoekje, was heel stilletjes. Toen ze mij zag, kroop ze naar me toe en bleef eigenlijk heel stil, niks voor haar. Ik rook gelijk dat ze een enorme poepbroek had. Die juf stak eigenlijk gelijk van wal. "Julie is constant andere kindjes aan het omduwen, en ze trekt aan ze, en dat dat heel vervelend is voor de groep. Ze kruipt gewoon de hele groep door en doet het bij iedereen". O. Oke. Ik had het er gisteren nog met een andere leidster over gehad, verteld hoe wij haar thuis corrigeren daarin. Dat was gewoon een prettig gesprek over iets wat weleens minder kan gaan. Vandaag werd het dus weer aangekaart, en op een stuk minder vriendelijke manier. Ik voelde me echt rot en erg aangesproken. Ik heb nog maar een keer vertelt dat ik denk dat ze niet echt in de gaten heeft dat dit niet de bedoeling is, dat het in haar enthousiasme gebeurt, ze bedoelt het niet om pijn te doen. Maar dat ik het natuurlijk wel ongewenst gedrag vind en vervelend voor de andere kindjes, dat we het thuis ook corrigeren. Toen viel een andere leidster in, zij voegde op een stuk aardigere toon toe dat zij ook niet dacht dat Julie het deed om andere kindjes expres te bezeren, dat ze het nog niet snapte. Maar nu heb ik er toch een snertgevoel aan overgehouden. Zien ze mijn dochter nu als "dat vervelende kind"? Denken ze dat ze bij ons thuis alles mag? Julie was op de terugweg ontzettend stil, toen we thuiskwamen nestelde ze zich tegen me aan en begon hartverscheurend te huilen. En ik heb even meegedaan... Misschien een overdreven reactie van mij... maar het doet me zoveel als het om haar gaat! Van die poepbroek heb ik niks gezegd, heb haar thuis verschoond. Dat is ook nooit eerder voorgekomen, maar nu valt het wel een beetje slecht dat Julie daar zo zat met een volle poeppamper. Normaal zou ik denken, kan een keer gebeuren, ze zal wel net gepoept hebben. Pffff
Ik kan begrijpoen dat je je aangevallen voelt. Maar ik denk niet dat je je dochter nu zien als ''dat vervelende kind''. Je hebt zelf aangegeven wat jullie er thuis aan doen. Misschien moet je een keer met een leidster een 1 op 1 gesprek vragen, kijken wat ze te zeggen hebben en zo kunnen jullie er eens rustig over praten.
Ik vind het helemaal geen overdreven reactie. Ik schrik namelijk heel erg van de reactie van je dochtertje! Volgens mij is ze namelijk erg streng aangepakt. Ze komen allemaal op een leeftijd dat ze uit gaan proberen hoever ze kunnen gaan. Mijn zoontje zat tot eind aug in de babygroep met kindjes van 0 tot 2 jaar en hij was een van de weinige kindjes van bijna 2. Hij wilde graag samen spelen,maar ze waren allemaal te klein. Hij ging een beetje uitdagen/plagen of groot speelgoed aan kleine baby's geven, zodat ze met m gingen spelen, maar dat deden ze natuurlijk niet haha. Gelukkig zagen de leidsters in dat hij gewoon wilde spelen en mocht steeds vaker al naar de peutergroep om te spelen. Sinds sept zit hij daar en het is zo'n ander kind! Hij heeft het ontzettend naar zijn zin. Wat ik hier mee wil zeggen is dat Julie het misschien ook wel te saai vind worden en op deze manier aandacht probeert te trekken, omdat jullie thuis ook weleens zo spelen en dollen. (Waar overigens niks mis mee is hoor!). Ik zou de eerstvolgende keer even laten weten dat je dochter helemaal van slag was en dat dat jou niet lekker zit. Het is wel de bedoeling dat je je dochter met een gerust gevoel achter laat en ik zou dat dus zelf nu niet meer hebben.
Oh wat rot meid!! Tja wat moet je hier nu mee.... even denken hoor... Het eerste wat in me opkomt is: natuurlijk doet Julie dat niet expres, dat weten jullie en dat weten ze op het kdv ook. Máár omdat Julie absoluut nog niet weet waaróm iets niet mag (omdat ze nog klein/jong is en oorzaak/gevolg nog niet kent) doet ze dat omduwen overal (dus niet alleen thuis maar ook op het kdv) en met volwassenen en met kindjes. Misschien is het beter om het dan thuis ook even niet te doen? Misschien 'vergeet' ze het dan en doet ze het op het kdv ook niet meer? Zij snapt er natuurlijk helemaal niks van dat het niet altijd leuk is en dat ze andere kindjes pijn doet! Maar aan de andere kant is het natuurlijk vervelend voor een groep. Jeetje, heb echt met je te doen, dikke knuffel! En, ik denk echt niet dat ze haar zien als 'dat vervelende kind' hoor, zeker niet als dit de eerste keer is dat zoiets gebeurd. Zijn toch volwassen mensen allemaal en ze zullen we voor hetere vuren hebben gestaan. Oja en die poepluier... misschien een samenloop van ongelukkige omstandigheden? Sterkte meid, even uithuilen en dan weer verder he! @edit: trouwens wel vreemd dat Julie zo stil was en thuis zo hard begon te huilen, ik zou daar wel nog op terug komen bij het kdv in een gesprek. Hebben ze haar zo 'hard' aangepakt dat ze er helemaal beduusd van was? Dat vind ik vreemd omdat ze nog zo klein is? Bah het zit mij opeens ook niet lekker!
Dit vind ik dus ook! Ik schrok ook van de reactie van je dochtertje. Waarom is ze zo geschrokken en verdrietig? Waren ze boos? Moest ze in een hoek gaan zitten? Dat soort dingen vraag ik me dan af. De reactie van de leidster is wellicht wat bot, maar daar kun je doorheen kijken. Waarschijnlijk was ze behoorlijk geirriteerd en floepte het zo uit. Maar ik zou ook behoorlijk schrikken als mijn kind zo van slag was als ik die kwam halen. Ik zou het zeker aankaarten. Vragen hoe ze het hebben aangepakt die dag, en of ze 'straf' heeft gekregen en hoe. En dan duidelijk vertellen hoe zij zelf daaronder was. Want dat lijkt me niet de bedoeling, en helemaal niet op deze leeftijd.
Ik snap dat je je rot voelt hoor, maar ik zou er niet teveel mee zitten. Julie is nu op een leeftijd dat ze dingen gaat uitproberen. Mijn dochter is net zo oud en doet dat ook. Dat wil niet zeggen dat ze weet waar ze mee bezig is. Ik geloof niet dat ze al doorheeft dat ze andere kindjes pijn kan doen. Maar ik ben het wel met de anderen eens, dat ik de reactie van je dochter zorgwekkend vind! Ik zou dit zeker aankaarten bij het KDV, want ik zou toch wel graag als moeder zijnde willen weten hoe ze haar aangepakt hebben. Trek je van die leidster niks aan, die heeft waarschijnlijk haar dag niet gehad Misschien is het inderdaad een goed idee, om thuis het "duwspelletje" even een tijdje niet meer te doen. Kijken hoe ze dan op het KDV is?
ik zou een gesprek aanvragen met de leidinggegevende. het onderhouden van de contacten is namelijk ook een taak van de leidster. Kom op zeg! dat wat jouw dochtertje doet, doet mijn zoontje net zo goed! maar bij hem op het kdv wordt er tenminste normaal mee omgegaan. we hebben het wel met de leidster over straffen, hoe wij dat willen (niet op t stoeltje) geef ik aan. ik ga ervanuit dat ze hem ook respectvol behandelen, net als andere kinderen. wat denk je, dat ze met een poepbroek nog steeds lekker in hun vel zitten? en als de leidster zo praat over een kind met het kind erbij..tssssss dat VOELT een kind wel hoor. succes!
Dankjulliewel voor jullie lieve reacties! Sinds ze dit vorige week voor de eerste keer aankaartten op het KDV (toen zeiden ze het nog heel luchtig, terloops), hadden we al bedacht om het duwspelletje met papa thuis voorlopig ook maar niet meer te doen, omdat ze het verschil tussen stoeien met papa en gedrag in andere situaties wat dit betreft blijkbaar nog niet snapt. Maarja, dan zou ze helemaal niet meer met papa kunnen stoeien. Ze doen zeker niet heel wild, maar ze klimt wel op hem enzo, dat mag dan ook niet. Misschien wel even beter dan om het tijdelijk niet meer te doen. Ik ben ook echt geschrokken van Julie's reactie. Ze heeft van 1 tot 3 uur hartstochtelijk gehuild, heel verdrietig. Dit huilen kende ik helemaal niet van haar, daarom grijpt het me ook zo aan. Ze was ontroostbaar. Het gedrag van Julie an sich kan ik wel relativeren, het lijkt me dat veel kindjes van haar leeftijd dit doen (uitproberen). Maar daar moeten ze toch ook mee kunnen omgaan op een KDV zonder geirriteerd te raken (want de leidster kwam idd geirriteerd over). Komende week hebben we sowieso ons halfjaarlijkse evaluatiegesprek. Dan willen we het er ook vast over hebben of ze met 1,5 over kan naar de volgende groep, want ik heb zelf ook een beetje het idee dat ze zich kan vervelen tussen baby's. Ze nemen haar vaak mee de speelplaats op, en dan trekt ze ook veel naar kinderen uit de 2 oudere groepen. Maar ik wil dit ook nog bij de leidster in kwestie zelf aankaarten, het zit me echt niet lekker. Normaal gesproken kan ik het goed met haar vinden. Nogmaals lief dat jullie zo meedenken!
ik vind het ook een beetje gek dat ze zo reageerd.. ze hebben haar vast de les gelezen wat niet erg is natuurlijk.. maare ik denk dat jouw kindje gewoon te oud en te wijs voor deze groep is.. ze is 15maanden en de groep is tot 15 maanden dus ik zou denken dat ze naar de oudere groep moet.. daar zal ze het wel uit haar hoofd halen om kindjes om te duwen want die zijn groter.. kaart dat eens aan.. er zitten bij ons ook kindjes die al 2 zijn geweest maar er is geen plek in de oudere groe.. en wat doen ze..klieren en zijn baldadig omdat ze zich vervelen... niet leuk voor de kleinere kindjes
Miffy, wat een rot verhaal zeg.. Ik denk dat ze je dochter ontzettend hard hebben aangepakt. Hier kan ik wel je ervaring delen. Onze kinderen gaan ook naar een kdv met horizontale groepen. Onze dochter vertoonde met 15 maanden ongeveer hetzelfde gedrag (zij liep gewoon over de babytjes heen omdat ze aan de andere kant van het lokaal iets zag wat haar interesse trok of duwde ze aan de kant). Heel normaal gedrag voor een kindje en hier betekende dat dat ze gewoon wat eerder naar de volgende groep ging. Nu maken wij gebruik van een antroposofisch kdv en kijken ze ook heel erg naar het kind en waarom het bepaalde dingen doet ipv dat ze boos worden. Ik zou het aankaarten, maar ook kijken of jouw dochter idd al naar een volgende groep kan. Zo te horen is ze er gewoon aan toe.
meestal kan ik in de onderwerpen in dit hoekje wel veel begrip opbrengen voor de leidsters (omdat ik dit zelf ook ben) maar ook ik schrik hier heel erg van en kan mij voorstellen dat je wat traantjes gelaten hebt. Dit is nl niet iets waar ze je dochtertje op "af kunnen rekenen", het is verdorie een kind van nog geen 1 1/2. Het is ook wel gezond dat ze dit gedrag vertoont, ze is in de fase waarbij ze haar eigen plekje wil veroveren en elk kindje doet dit op zn eigen manier. Jouw kindje is net als de mijne extrovert en pittig en die doen dat zo, andere kindjes huilen steeds. Het is dus heel normaal wat Julie doet. Als ik jou was zou ik wel even een gesprekje aangaan, eerst met de betreffende leidsters, zodat ze later niet zeggen dat je het niet bespreekbaar gemaakt hebt en als het niet een gewenste reactie oplevert zou ik misschien even bij de leidinggevende langsgaan. Hierin ligt nl een taak voor hen om Julie te begeleiden in het groepsgebeuren, ze moeten er niet alleen bijstaan en constateren, maar ook de goede uitleg en begeleiding leveren. Ik snap wel dat je zoiets niet durft te zeggen, maar ze zouden wel met hun mond vol tanden staan. En anders zeg je maar dat je iemand kent die pedagoog is. sterkte meid!!!
ik heb alleen jou verhaal gelezen en niet de reacties die er op zijn gekomen (had ik even geen zin in) maar ik snap dat er iets van gezegd word door de leidsters. maar de manier waarop nee zo zou ik het zeker niet aanpakken! ik vind het niet netjes hoe ze het hebben gedaan! ze kunnen het ook op een andere manier tegen je zeggen en ik kan heel goed begrijpen dat jij je "gekwetst" voelt.. als ik jou was zou ik gewoon nog even een gesprekje aanvragen erover! en dan mag je daar ook best in zeggen dat je de manier waarop je aangesproken bent als aanvallend hebt ervaren! en dat je daar dus ook echt door geraakt was!
Ik zou toch ook nog eens even heel goed navragen hoe ze je dochter gecorrigeerd hebben, ik krijg een naar gevoel in mn maag van die poepbroek, het stil zijn en thuis in tranen uitbarsten. Arm kind! Lijkt me toch heel normaal gedrag, die van mij heeft het ook gedaan! Sterkte hoor meis, laat je nog weten hoe het afloopt?
ik sluit me helemaal aan bij Tulip! Het komt bijna verwijtend over, terwijl je dochter hier niets aan kan doen. Ze heeft leiding nodig. Thuis geven jullie dat, daar zullen zij dat moeten doen. En ze mogen zich eigenlijk niet zo laten gaan in hun eigen emoties, ze zijn immers professioneel. Toen ons zoontje zo oud was, kregen we een paar keer te horen dat hij andere kindjes wilde bijten en dat hij ook duwde. 'vroeger' dachten wij altijd dat dat 'niet goed opgevoede' kinderen waren, maar nu weten we wel beter. Ook thuis probeerde hij af en toe te bijten en daar zaten we bovenop. Duidelijkheid, keer op keer. De leidsters deden hetzelfde. Ze vertelden ons wat hij deed, maar ook wat ZIJ deden. (hij bijt trouwens niet meer, het was echt een fase). Misschien kun je in het gesprek ook vragen hoe zij daar dan op reageren. En laat ze ajb weten hoe verdrietig jij je hebt gevoeld! Ik vermoed dat ze te boos zijn geworden en daarom even niet meer objectief konden kijken. (maar dat worden ze wel geacht te kunnen) sterkte en laat je horen hoe het gesprek was?
Kreeg ook gelijk een naar gevoel. Arme meid. Nog zo klein. Dat doet ze dus echt niet met de bedoeling om kinderen pijn te doen. Volgens mij doen ze dat pas echt rond 4 jaar. Ik sluit me bij Tulip aan.
Ik ben het ook met Tulip eens. Ik ben zelf ook leidster op een KDV en ik persoonlijk zou dit nooit zo ter sprake gebracht hebben. Daarbij denk ik inderdaad dat ze je kindje hard aangepakt hebben en dit vind ik ook zeer slechte zaak. Weet je, meeste kindjes vinden het niet eens erg als kindjes over andere kindjes heen kruipen of als ze er zelf onder liggen (daar heeft Emmi Pikler heel veel onderzoek naar gedaan) en daarbij vind ik dat het meer uit frustratie van de leidsters komt dan van andere kindjes. Ik vind dat kindjes van 1,5 niet zwaar gestraft kunnen worden, maar wel dat ze terecht gewezen kunnen worden wat wel en niet mag. En inderdaad even geen wilde spelletjes meer thuis! Succes meid!
Och bah, wat een verhaal. Ik kan me heel goed voorstellen dat je je rot voelt, je kleine moppie. Dat wil je toch niet!!! Dat ze andere kindjes duwt is niet zo leuk, maar dit...nee. Zo zielig! Ik zou het echt aankaarten, even goed horen hoe dit nu gegaan is... Knuffel aan je meisje!
Ik was even weg het weekend, dus niet ge ZP-d Morgenochtend is die leidster er weer, dan vragen we of we aan het eind van de middag even bij haar langs kunnen komen. Ik wil het toch graag uitgesproken hebben, heb er nog steeds een naar gevoel bij. Ik denk dat de juf in kwestie misschien een beetje uit haar slof is geschoten. Julie wordt thuis ook regelmatig gecorrigeerd op een duidelijke manier, gaat dan ook weleens sippen of huilen omdat iets niet mag (dat duurt dan een minuut, dan is ze weer afgeleid en is het over), maar heeft nog nooit zo'n heftige reactie op een correctie gehad. Ik ga die leidster gewoon open vragen wat er gebeurd is, ze zeggen tenslotte altijd dat je daar alles bespeekbaar moet maken en niks moet oppotten. Dus dat gaan we morgen doen! Ik hou jullie op de hoogte. Trouwens, de volgende groep (vanaf 1,5 jaar is dat) is nu nog wel een beetje te vroeg denk ik... Julie loopt nog niet los, en daar wordt ze onder de voet gelopen door allemaal lopende kindjes. Als ze dalijk los loopt, is een volgende groep inderdaad wel geschikt voor haar lijkt me.