Hallo allemaal, Sinds 2 maanden is het elke avond dikke ellende aan tafel met de warme maaltijd. Onze zoon van bijna 3 vindt het prima om mee te helpen om boodschapjes te doen voor het avondeten en dan is het helemaal leuk als je daarna de groente of aardappels in het water mag laten plonzen. Maar.. op het moment dat de borden op tafel komen begint hij te huilen. Hij zegt dan dat hij niet wilt eten, dat eten eng is, dat hij geen honger heeft, dat hij moe is enz enz ( en alle varianten komen voorbij in 10 minuten tijd ). Als we daadwerkelijk aan tafel zitten voor het eten, wordt het huilen nog erger en weigert meneer zijn eten. Als hij een paar hapjes eet gaat het zelfs tot kokhalzen aan toe. Onder luid protest van bovenstaande zinnetjes. We hebben écht vanalles geprobeert. Uitlokken met spelletjes, eten verstoppen onder appelmoes, negeren, boos worden, gewoon het bord weghalen als het avondeten klaar is, in de hoek gaan staan, 'nog-zoveel-hapjes-eten', noem maar op. We weten echt niet meer wat we moeten doen. Als hij niet eet omdat wij het opgeven,of zijn bord weghalen lacht hij er gewoon om. En als we hem dwingen / uitlokken om te eten is het huilen en kokhalzen geblazen... Het enige wat hij graag eet zijn frietjes, tosti's, boterham met kipfilet of pasta, crackers en dat was het. Tussendoortjes krijgt hij al bijna niet meer, 's ochtends een klein koekje of fruit en 's middags niets meer behalve drinken ( in de hoop dat hij genoeg trek heeft voor het avondeten). Brood en warme pap eet hij redelijk goed. Een toetje krijgt hij altijd, dan krijgt hij tenminste nog wat binnen. Over het algemeen eet hij op een dag: 2 boterhammen óf 1 boterham en 2 crackers, een koekje of fruit en een toetje. Ik weet dat het slechte eten bij peuters voor komt. Maar het baart mij zorgen dat het zelfs met kokhalzen gaat en dat de paniek al uitbreekt bij het aan tafel gaan. Vooral het zinnetje eten is eng krijg ik de kriebels van. Dit komt mede doordat bij ons in de fam PDD- NOS zit ( een vorm van autisme ), mijn broertje had dit soort 'nukken' vroeger ook en later bleek dat het kwam door autisme. Zie ik nu leeuwen en beren op de weg? Is dit normaal gedrag voor mijn peuter of is er meer aan de hand?? Help! een bezorgde mama
Ik zou het helemaal laten gaan. Niet dwingen (je moet nog ... hapjes, dan mag je tafel), niet straffen of belonen (als toetje altijd daar is, altijd geven), maar ook niet materieel (krijg je een sticker/pak ik je speelgoed af), niet gek doen (de hangar gaat open, daar komt het vliegtuig), niet van plaats veranderen (voor te tv ipv aan tafel), niet lekker maken door er ketchup of appelmoes overheen te doen en zeker niet straffen door in de hoek te zetten oid! Heb je weleens gevraagd waarom hij niet wil eten? Als er niks lichamelijks of mentaals is, is het vast een fase. Lekker fruit en ev. een vitaminepil geven en lekker laten gaan!
Ik kan me voorstellen dat als je de nukken herkent van je broertje het best eng is. Daarentegen is het ook een typisch peuterkwaaltje. Je zou eens kunnen overleggen/vragen naar de mening van iemand anders. Bijv psz of kdv. Daar zijn ze danwel geen volleerd psychiater maar ze hebben wel enorm veel vergelijkingsmateriaal qua kindjes. En evt zou je je moeder ook kunnen vragen hoe het was met je broertje. Die herinnert het zich ongetwijfeld anders dan jij. Maak je je dan nog ongerust zou ik zeker iemands professionele mening vragen. Mocht hij iets dergelijks hebben kun je het maar beter gewoon weten uiteindelijk en van negeren verdwijnt het niet tenslotte.
Hoe minder aandacht je eraan besteed, des hoe beter. Nu worden er tig maatregelen genomen om te eten; dan dit, dan dat, niet consequent dus en 't kind raakt er helemaal van in de war. Er wordt enorm gepushed en zelfs zwaar gestraft (hoek) en alleen maar omdat het geen avondeten wil. Hoe zwaarder je het maakt, hoe meer issues het kind zal krijgen met eten. Maar je kan natuurlijk ook 'proffesionele hulp' zoeken ipv het laten gaan en gewoon normaal doen over eten.
Probeer het ook niet als een machtsstrijd te zien, het is niet zo dat je "verliest" als hij niet eet. Nu zit er aan beide kanten onwijs veel druk op, jullie willen dat hij eet en hij wil dat niet. Daarbij wordt je perceptie gekleurd door wat je eerder hebt meegemaakt terwijl dat misschien helemaal niet aan de hand is. Ik zou het ook wat meer los laten, geef hem een leuk bordje met een klein beetje eten erop en laat hem ermee doen wat hij wil. Of laat hem zelf een beetje opscheppen zodat hij ook controle heeft. Verder zou ik hem zeker gedurende de dag normaal laten eten (natuurlijk niet net voor het eten een koek oid), je kunt ook over de honger heen raken als je niet genoeg eet op een dag. Ik vind overigens het idee om hulp in te roepen en een keer door een professional te laten kijken ook een goeie. Dat stelt jou misschien ook meer gerust en dat brengt meer rust in de tent. Ik herken het trouwens wel van Thijmen hoor. Hij weigert soms ook om iets te proeven en wil eigenlijk gewoon weer van tafel af. Ik probeer dan een balans te vinden tussen dat ik wil dat hij iets eet en zijn eigen wil hierin. Ik vind dat het heel goed is dat hij kan aangeven dat hij geen honger meer heeft en vind ook dat ik dat tot op een bepaalde hoogte moet respecteren. Ik wil niet dat hij leert om door zijn verzadiging heen door te eten. Maar vaak zeg ik wel dat hij een hapje moet nemen van alles wat op zijn bord ligt, en soms als hij dan gaat spelen wil hij alsnog een paar hapjes.
Wat ik ook nog wilde zeggen: kies 1 aanpak en hou die een tijdje vast. Als je steeds van aanpak veranderd is dat verwarrend voor je kind. Dit soort problemen het hoofd bieden is toch een lange adem hebben
@zogelukkig: Mja zo min mogelijk aandacht werkt natuurlijk niet als er inderdaad iets van pdd-NOS in het spel is. Vandaar dat er echt geen kwaad gaan om eens bij een ander te vragen of zij denken dat anders reageert dan andere kindjes. Is dat het geval... Dan kun je namelijk negeren tot je een ons weegt en maakt het geen verschil. Gedraagt hij zich ook in andere opzichten ewoon als prototype peuter. Tja dan is het kwestie van lange adem en je niet gek laten maken. Maar het is wel handig om dat enigzins in te schatten. Dan maak je je niet nodeloos ongerust als het peuterneigingen zijn. maar maak je het jezelf ook nie moeilijker dan het al is mocht er wel iets zijn. Of is dat nou echt zo idioot gedacht? Pdd-NOS komt tenslotte in sommige families vaker voor dan anderen. Kan me voorstellen dat TS daar niet op zit te wachten en nu hard hoopt dat het gewone peuterfratsen zijn.
@rosao dat hebben wij ook ja. Maar als ze enkel de peulen uit dr eten vist en daarna geen honger heeft... Dan weet mama wel hoe laat het is En 1 aanpak is natuurlijk altijd goed.
Ik zeg dat het wsl een fase is, als er niks lichamelijks of mentaals speelt. Het is alleen drama met avondeten lees ik. Bij het beeld wat jij nu schept, zou het ontbijt en de lunch net zo goed een groot drama kunnen zijn.
@zogelukkig: ik schep helemaal geen beeld.. ik zeg alleen dat het geen kwaad kan om eens andermans mening te vragen. 1 bij de psz/bso.. of er daar "opvallend" gedrag is. 2 bij dr moeder.. die toch wat meer zal herkennen als hij inderdaad op haar broertje lijkt. en dat als die mensen zeggen: het valt wel mee er dikke kans is.. dat het gewoon een recalcitrante peuter is. en met pdd-nos kan er bijv. afkeer zijn van warm eten en niet van brood omdat dat dan dus niet warm is... maar dan zijn er meer kenmerken dan enkel kokhalzen met je avondeten.. dus zou het elders ook moeten opvallen. als het namelijk alleen haarzelf opvalt... dan is de kans dat ze gewoon te snel paniekt. niet heel raar als je een pdd-nosser als broertje hebt op zich. en je kunt dat kind moeilijk een sticker opplakken omdat het toevallig de pest heeft aan warm eten dus vandaar.. even verder kijken dan je neus lang is en aan de hand daarvan knopen doorhakken. En willekeurig wat het antwoord wordt.. het blijft een kwestie van de langste adem hebben en volhouden en er geen te groot drama van maken.
Dank jullie wel voor al jullie tips en adviezen. 6 dec hebben we contact gehad met het centrum voor jeugd en gezin hier in de gemeente. Zij willen onze zoon gaan testen op pdd. In een gesprek wat ik had met de maats.werkster van jeug en gezin blijkt toch dat er meer dingen zijn die niet 'kloppen' maar die wij inmiddels al hebben geaccepteerd. Het eten sprong er nu uit en daar begon ik me aan te irriteren. De maats.werkster had het idee dat wij niet duidelijk genoeg waren naar onze zoon in zijn structuur. Nu gebruiken we een tweetal dagen bij het eten een time timer ( een soort klok die met een rood vlak aangeeft hoe lang de tijd nog duurt ), deze mochten we lenen van het centrum. En we merken aan hem dat het rust geeft. Hij weet nu hoelang we aan tafel zitten met het eten en dat hij in die tijd zijn eten kan opeten. Is zijn bord niet leeg dan halen we het weg en maken we er geen big deal van. Het ging echt onwijs goed! Geen gehuil, geen drama's... heerlijk! Het balletje rolt en dat is fijn. Nogmaals dank voor al jullie adviezen!
Hier ook weleens fases dat ons zoontje slecht tot niet eet. Ook wij hebben toen vanalles geprobeerd. Maar wat écht werkt(e) is hem gewoon laten eten (of niet), en er verder geen woorden aan vuil maken. Oh, hier krijgt ie trouwens wel een stickertje als ie goed gegeten heeft.