Mijn hemel. Is dit een fase of heb ik hier een kind met een bizar ego en een stronteigenwijs karakter? Ruim 3 jaar is ze nu, van juli 2009 en na de vakantie gaat ze dus naar school. Ik dacht dat het makkelijker zou worden, maar op dit moment vind ik het eigenlijk maar stik-moeilijk. Ze is enig kind. Dat blijft ze ook, al heb ik vaak het idee dat het beter was geweest om nog een broertje of zusje te hebben. Ik krijg erg vaak naar mijn hoofd geslingerd dat ze "best veel aandacht vraagt", maar ja.. "ze is tenslotte wel enig kind". Dus? Kan ik daar wat aan doen? We letten echt goed op dat ze niet teveel verwend wordt. Ze krijgt niet vaker iets dan andere kinderen en als we ergens anders zijn, weet ze echt hoe ze moet eten, dat ze niet met haar schoenen op de bank mag etc. etc. Niets aan de hand. Snoepen doet ze weinig, gewoon af en toe. Kadootjes gewoon met verjaardag, sinterklaas. Heus niet bij elk bezoek aan de winkel, of een winkel. Kortom; net als bij de meeste andere kinderen. Het enige waar genoeg van is, dat is natuurlijk aandacht. En dat is logisch, want ik kan moeilijk heel de dag mijn mond houden, omdat ze anders misschien teveel met mij zou kunnen praten en dus teveel aandacht zou hebben. Verder ging ze drie hele dagen naar een gastouder in een groot gezin. Niets aan de hand. Doet goed mee en alles. Eet goed. Sinds ik werkloos ben, gaat ze nog maar twee halve dagen naar de gastouder en een ochtend naar de peuterspeelzaal (welke is ingericht op haar volgende stap naar de basisschool). Ze leert dus prima met andere kinderen spelen en dat kan ze ook. Ze hebben kringgesrpekken etc. etc. Super dus en het gaat goed. En dan komt het; thuis zit ik met een ontevreden, zeurend, huilerig, niets is goed kind. Het maakt niet uit wat je doet, het is niet goed. Zeuren, miemelen, kan ik niet, slecht eten, ongekend veel aandacht vragen en alles tegen spreken. Dermate veel momenteel dat mijn humeur ook begint te dalen. Mag ik dit, mag ik dat, ik heb honger, nee geen gewone honger, mama, ik wil , ik moet, jij moet.. bla bla bla. Ga je naar de kinderboerderij, dan is het niet goed. Ga je geitjes kijken, moet er gegleden worden. Ben je bij de glijbaan, dan durft ze niet, weer eraf, richting de geitjes, ook niet goed. Ik wil naar huis. Gaan we eindelijk naar huis, is ook dat weer niet goed. En zo kan ik het hele register open trekken. Er zitten leuke momenten bij hoor, maar het is wel een beetje 80% om 20% momenteel. Wat is zij enorm op zoek naar de grenzen zeg. En dan ook nog zo bijdehand en daar loop ik tegenaan. Ze is nog niet eens vier, maar af en toe lijkt ze zes. Verbaal is ze heel erg sterk (twee weken terug op de fiets; mama , mensen hebben geen vacht hoor, die hebben een vel. En vogels hebben veren. Maar poezen en honden hebben een vacht.. ik vind dat best al een verre manier van logica). Ze telt, ze telt op, dat soort dingen. Nu vind ik dat verder prima en zie ik dat niet persé als een item (omdat ik vind dat het ene kind sneller is dan het andere, zij kan sommige dingen weer niet die andere wel kunnen en het zal elkaar wel inhalen en gelijk op gaan lopen), maar toch begin ik me af te vragen of het dus wél iets te maken kan hebben met elkaar. Ik vind het erg moeilijk om mijn werkloze dagen door te komen. Wat doe ik zoal? * opstaan * ontbijten * aankleden, soms direct na opstaan, afhankelijk van afspraken * huishouden / zij speelt dan alleen * koffie drinken / koekje tussendoortje met tv * activiteit met dochter * lunch * middagprogramma. De ene keer de stad in, de andere keer wasjes wegwerken en dat soort dingen. Verder zwem ik met haar op woensdagochtend. Op dinsdag, donderdag en vrijdagochtend gaat ze naar de opvang/psz. Verder bak ik 's middags bijv. koekjes, gaan we knutselen, wandelen. We doen dus echt wel dingen samen en één op één. als ik aan het einde van de dag ga koken, helpt ze me altijd mee. Op een stoel en dan gaat ze groenten snijden bijvoorbeeld, of wat dan ook. Dingen die ze zelf kan dus. Volgens mij is dit programma druk zat en zit er voldoende mama-dochter tijd in. Maar goed, misschien mis ik het een en ander? Waarom is het nooit goed genoeg? Altijd een strijd? Terwijl dat dus helemaal niet altijd hoeft. Ik heb weinig kinderen in mijn omgeving van deze leeftijd, eigenlijk geen en dus weet ik ook niet goed of dit er echt bijhoort. Of dat er andere dingen zijn die haar wat in de weg zitten. Wie?
O, de bekende: ik ben keihard toe aan school-fase.... Heel herkenbaar. Hielp hier niet echt dat ik toen lekker zwanger rondliep, maakte het erg vermoeiend. Maar volgens mij heb je een normaal kind Wat een vriendin van mij deed, was een goedkope klok kopen en daar in verschillende kleurtjes tijd afplakken: rood=half uur, blauw=kwartier, groen=10 minuten en geel=5 minuten, (als voorbeeld he? ). Dochterlief moest dan een afgesproken tijd gewoon echt even alleen spelen, (vroeg erg veel aandacht). Als de kleur dan voorbij was, mocht ze weer gewoon beneden spelen/met mama kletsen, enz enz, maar voor de afgesproken tijd speelde ze dan even op haar kamer.
O, en het werd een stuk beter toen ze hier op school zat. Lekker moe aan het eind van de dag, en dan liep ze dus niet van verveling te stieren.
Nou, ik heb er drie van precies dezelfde leeftijd, en zij zitten in dezelfde fase. Jij krijgt het schuldgevoel dat je dochter te verwend is, ik krijg soms het gevoel dat ze misschien te weinig directe aandacht krijgen... Maar ik denk dat het gewoon de leeftijd is, en dat ze toe zijn aan school. Dat bijdehande herken ik ook, vind het heerlijke gesprekken
O ja hoor heel herkenbaar. Hij moet nodig naar school. Pfff, maar toch lijkt het me helemaal niks dat mijn zoon straks naar school gaat. En het ergste is dat àls hij even lekker speelt en geen aandacht vraagt, zijn broertje hem enorm komt plagen en dan vragen ze beiden om aandacht.
Herkenbaar! Mijn draakje is van juni 2009 en gedraagt zich precies zo. Af en toe krijg ik er een punthoofd van . Sterkte!
Die fase heeft mijn zoontje ook gehad hoor en hij is en blijft ook enig kind. Maar heeft gewoon te maken met het feit dat ze zooooooooooooo toe aan school zijn. Het wordt echt beter al waren de eerste 3 maanden school ook nog weleens lastig hoor. Want toen had hij ineens driftbuien enzo! En nu hij meer dan een half jaar op school zit heeft hij ook weleens bijdehandte dingen dat ik denk pffffff leuk zeg school
Ik ben oprecht blij om te lezen dat het over gaat (ooit). Echt, wat mij betreft mag ze morgen naar school hoor.. Het lijkt me heerlijk. Na een hele dag narren en sarren (zo noem ik het maar even) ben ik net ontzettend boos geworden. Gadverdamme, ik wil dat niet he. Ik ben vorige week maandag geopereerd, mijn galblaas eruit en ik kan dus gewoon nog niet zo heel veel. Veel wel, maar veel dus niet. En eerlijk waar, de hele huiskamer was één grote speelgoedbom ontploft en daar zat mevrouw één voor één knikkers van de bank te gooien. echt ... giftig werd ik. Verdorie. Wat irritant en dan heb je van alles gedaan vandaag. Het was dus weer niet genoeg. YUK... *ga maar even zitten huilen ergens in een hoekje*
hmm als dit de-aan-school-fase is.. vrees ik dat wij een lang jaar tegemoet gaan. Hier de laatste tijd namelijk precies hetzelfde. Alhoewel het wel scheelt per dag. Zitten echt dagen tussen dat ik geen kind aan d`r heb, maar soms... dagenlang precies zoals bovenstaande.. en ze moet nog een heel jaar..
Hahahaha, hier hetzelfde. Sorry dat ik lach, maar ik ben blij dat ik niet de enige ben! Ik dacht al dat ik iets fout deed. Finn zit me ook vaak gewoon expres te jennen. Stoute dingen doen en er keihard bij lachen. En idd, niets is goed! Hij mag gelukkig voor de zomer nog naar school. Op het KDV zeiden ze ook al dat hij er echt aan toe is en dat hij daar ook vaak gene uitdaging meer heeft, terwijl ze zoveel met hem ondernemen.
Ach. gedeelde smart is halve smart natuurlijk en als je de situatie op afstand bekijkt, is het ook best grappig. Soms. Het is gewoon fijn te weten dat ik niet de enige heb met een kind van het type onmogelijk zeg maar. Dat maakt het makkelijker te relativeren. Ik ben één van de moeders die best uitkijkt naar de eerste schooldag strak. (al ga ik het heus wel een beetje moeilijk krijgen. ) Vanochtend ging het redelijk. Vandaag een dagje gastouder. Ik vind het prima. Even afstand nemen. Haar favoriete speelvriendinnetje is er ook vandaag, dus dat gaat goed komen.
Ik wilde eigenlijk niet reageren... Ik denk hetzelfde als de rest: hoogste tijd voor school! (Alleen hield het daar bij ons niet op.. Want school was niet interessanter dan het kdv.. Erger nog.. Eerder tegenovergesteld want op het kdv leerden ze letters en op school werd alleen maar gespeeld) Maar de opmerking "dus het was weer niet goed genoeg" doet me toch reageren... Je moet namelijk niet jezelf een schuldgevoel aanpraten over het feit dat je kind behoefte heeft aan "dingen". En vooral kinderen alleen... Snappen niet zo goed dat ze soms gewoon even geen aandacht hoeven te vragen. (Ja, zo eentje heb ik er ook.. Mama is er altijd en dan als het 1x niet kan.. Tja dan is dat anders dan anders en raar) Denk echt wel dat dat scheelt.. En ook bij ons is dt geen reden om toch maar een tweede te nemen trouwens. Mara je hebt nou eenmaal gewoon altijd tijd voor een praatje en ze kan altijd helpen.. Want er is niemand anders die dat doet. Je kunt het verwend noemen... Wij noemen het vooral gezellig. Ik denk echt dat het straks op school beter gaat... Tot die tijd doe je wat je kunt... En daar zal ze toch genoegen mee moeten nemen. En doet ze dat niet of haalt ze het bloed onder je nagels vandaag, mag je best een keertje boos worden. Het voorbeeld met de knikkers zou bij ons ook echt niet mogen en als ze dan niet ophoudt als ik daar wat van zeg... Zou ik ook gewoon boos worden. Dat is met opvoeden en luisteren. Ik ben niet zo'n enorm autoritaire opvoeder.. Maar als ik zeg dat ik iets echt niet wil hebben heeft ze er maar mee te stoppen Ze mag overigens altijd vragen waarom ik iets niet wil en vaak zeg ik het er vanzelf al bij... Gewoon omdat ervaring leert dat ze beter luistert als iets een reden heeft dan wanneer het puur is omdat ik vind dat ze iets niet mag/moet doen. Maar ik blijf wel d'r moeder en dus mag ik af en toe best zeggen dat ik iets niet wil hebben en mag ik best eens boos worden als ze zit te narren.
Hoi, Herkenbaar hoor. Onze zoon (ook enig kind, maar hopelijk niet meer voor lang) kan me af en toe ook echt het bloed onder de nagels uit trekken. Zijn nieuwste: 'maar ik ben mijn handjes kwijt' (als hij iets moet doen) of: 'Maar ik zit vast en kan me niet bewegen' (als hij moet komen) Echt irritant. En de hele dag 'ik wil iets met jou doen' Maar ik mis in alle reacties 1 heel belangrijk ding: Wees duidelijk en consequent. Dat scheelt vaak al de helft. En voor diegenen die denken dat het met de eerste schooldag overgaat... Helaas. Hier is het nog drie keer erger geworden. Ze worden ineens (nog)bijdehanter, zelfstandiger en zijn na een schooldag keimoe. Perfecte ingredienten voor een middagje aandachtvragerij. Enige voordeel wat je dan wel hebt is dat je de ochtend en deel van de middag voor jezelf hebt. succes!
Ja die tijd van bijna aan school toe zijn vond ik bij onze dochter ook heel pittig. Nu ga ik straks bij onze jongste waarschijnlijk 3 dagen PSZ doen zodra ik zie dat hij zich verveelt. En misschien al iets eerder proefdraaien bij school.. maar ik weet niet of dat mogelijk is.
het wordt nog erger (lol). Mijn zoon zit in het laatste jaar kleuterschool, en hij is zooooo aan de basisschool toe. Zelf de juf zegt dat het een geluk is dat hij van december is (als hij een maandje jonger was, had hij nog een heel jaar in de kleutersschool moeten zitten). Heb hem maar een leren-lezenboekje gekocht en een hoop lego voor 7 jaar. Hij is dan ineens veel rustiger.
Heel herkenbaar, Justme! Het verhaal zou over mijn dochter kunnen gaan. De laatste maanden voordat ze naar school ging, was echt afzien. Ik wil je wel even uit een droom helpen: mijn dochter is een energiek kind en ze komt echt niet uitgeput thuis van haar dag school-overblijven-school-BSO. Het is maar dat je gewaarschuwd bent! Ik zou, net als een andere mama hierboven al zegt, consequent zijn. Hier helpt het ook om vooraf afspraken te maken. Zo van: "Je mag nu kiezen: speeltuin of kinderboerderij. Dan gaan we dat doen. Vind je het niet leuk, gaan we naar huis en is het over."
Super, jullie reacties. @Saskia78; je hebt ook helemaal gelijk, ik kan me prima vinden in jouw reactie. Zo is het natuurlijk ook. Ik ben ook niet autoritair en juist enorm van het normale uitleggen. Het komt niet vaak voor dat ik zeg "omdat ik het zeg". Een enkele keer wel hoor. En inderdaad, je mag best boos worden. Dat is ook goed om grenzen aan te geven. Hmm.. ja. wij hebben ook een zeer energiek kind, niet moe te krijgen en de hele dag aan het stuiteren. Maar wat iemand hier ook schreef; zodra ze naar school gaan, neemt het aantal uren dat je samen bent drastisch af en ik denk dat het dan wat makkelijker is om er mee om te gaan. Dan gaan ze 's morgens naar school en haal je ze om een uur of twee (? --> continu rooster) weer op. Dus iets meer tijd voor jezelf en een middag is ook zo voorbij. Het komt wel goed. Toch?? Vandaag is het wel heel gezellig trouwens. Lekker de stad in geweest, wat bij de Hema gegeten en gedronken en zometeen ga ik met haar even op bed liggen. Filmpje erbij, dan kan ik even bijtanken (vorige week geopereerd, nog niet helemaal fit) en dan lekker keutelen.
Allemaal enorm herkenbaar, was even bang dat alleen mijn zoon dit gedrag vertoont. Hoe spannend ik het vond om naar school te gaan hoe blij ik ben dat hij volgende maand gaat!
Niet grappig, ik weet het, maar toevallig vorige week eenzelfde topic geopend, dochter is ook van juli 2009 en toe aan school Twee maanden geleden schoten de tranen al in mijn ogen als ik me bedacht dat ze met een paar maanden naar school zou gaan..... Mijn kleine meisje wordt zo snel groot! NU kan ik niet wachten tot ze naar school mag Ik probeer haar lekker bezig te houden, kreeg hier ook de tip om haar vooral overal mee te laten helpen en dat is ook wel een succes. Met andere kindjes spelen vind ze ook helemaal het einde. Vind het zelf ook zwaar, maar vooral zielig voor d'r broertje op het moment. Hij is helemaal stapelgek op zijn zus, die nu vooral chago is en alle aandacht naar haar toe wil trekken. Zodra we met d'r broertje bezig zijn wordt er alles aangedaan om te zorgen dat de aandacht weer naar haar gaat. Dus nee, geloof niet dat je een verwend meisje heb, gewoon de leeftijd Succes! En sterkte! Edit: ik wil niet meer lezen dat het niet beter wordt als ze op school zitten, laat mij nog maar even lekker in die waan