Na een bbz in augustus nu weer voor het eerst echt bezig met zwanger worden.. ik ben nog niet ongesteld geweest na mijn bbz.. vorige week voor de tweede keer ovulatietest gedaan deze was positief. Afgelopen dagen flink geklust dus.. merk dat ik onzeker ben en vooral geen zin heb in altijd te temperaturen enz.. maar merk ook dat ik hier wel naar toe getrokken word.. begin dit jaar afgesproken om te zien waar het naar toe gaat.. maar zo vanzelfsprekend is het helaas niet meer.. Nu gtst kijken en t raakt je nu zo.. je word lekker op de feiten gedrukt..
Ik had het ook hoor! Wij zitten inmiddels al láng niet meer in de MMM, maar ik werd écht boos toen Noud aan Aysen vroeg waarom ze geen echo's en puncties wilde etc. 'want ze wil toch een kind?'. Het klonk zo makkelijk, zo van; dat doe je even en dan komt het wel goed. Alsof je die stap zomaar even zet, zonder nadenken het ziekenhuis inloopt en alles maar ondergaat. Alsof je dat van de ene op de andere dag even beslist en meteen maar even een heel trajectje inplant en daarna vanzelfsprekend zwanger eindigt. Maaaar, ik realiseer me ook wel dat als ze dit onderwerp niet kunnen behandelen, ze geen enkele verhaallijn meer kunnen schrijven. Bij elk onderwerp zijn er tig mensen die erdoor geraakt worden; kanker, ALS, misbruik, automutilatie, noem maar op. Maar toch, ik voel hem al aankomen en ik hoop dat, als ze het dan toch in de verhaallijnen hebben verwerkt, ze dat in ieder geval een beetje realistisch hebben gedaan..