kindje 1 jaar en niet willen doorslapen

En als je haar om 2 uur/half 3 wel een fles met melk geeft? Gaat ze dan wel weer gewoon in haar eigen bedje slapen? Als dat helpt zou ik het zelf zo oplossen, dan kan iedereen weer lekker verder slapen .

Aan een bezoekje aan de osteopaat zit geen leeftijd verbonden, mocht je dat willen proberen, kan je dat ook nu 'nog' gewoon proberen !

Succes! Sterkte!

Liefs!

 

Je kunt het eens proberen bij een osteopaat, al is dat nu misschien wat heftig na een ziekenhuisopname. Eerlijk gezegd, denk ik dat er een gewoonte in is geslopen bij je meisje. En als je dat eruit wil krijgen moet je koppig zijn..

Mijn jochie is ook rond die leeftijd ziek geweest, waardoor hij een paar keer bij ons in bed mocht slapen, of 's nachts drinken kreeg. Daarna werd hij dus consequent wakker om bij ons in bed te komen of voor drinken. Dan heb je eigenlijk 2 keuzes: er in meegaan, en hopen dat de gewoonte snel weer verdwijnt. Of toch koppig zijn, en niet toegeven.

Wij hebben voor optie 2 gekozen: ons jochie kreeg genoeg voeding binnen overdag en had niks extra's nodig. En als hij bij ons in bed sliep, sliepen we geen van allen.
Het is wel even brullen geweest. Nacht 1 was echt erg (bijna tot spugen toe). Maar nacht 2 al beter, nacht 3 eventjes en daarna was het over. Misschien wel hard, maar daarna sliepen we allemaal weer heerlijk door.

 

Het is misschien niet altijd zo, maar vaak is het slaapgedrag toch wel enigzins aangeleerd. Vooral na een ziekte zie je dit vaak, dan zijn kindjes zielig en hebben ze troost nodig, en natuurlijk geef je dat ook. Maar vervolgens blijven ze wakker worden, ook al is er niets meer aan de hand, zo snel gaat het dus, dat je een kind een beetje kunt verwennen! Natuurlijk zonder dat je dit zelf wil.
Maar ik denk ook, net als Deepfreeze, dat je dan gewoon een paar nachten consequent moet zijn en laten huilen. Klinkt misschien ontzettend hard, maar straks zit je met twee huilertjes, lijkt me ook geen pretje.

Zelf hebben we drie kinderen, er was er ook wel eens eentje ziek, maar punt 1, we hebben ze wel getroost, wat water gegeven als dat nodig was. Maar punt 2, nooit een extra voeding, en punt 3, nooit bij ons in bed. Gewoon even uit hun bedje halen, troosten, wat water geven, en dan weer lekker slapen: in hun eigen bed.
Ze weten dan gewoon niet beter!

 

Als ik je verhaal zo hoor, denk ik dat je meiske gewoon de troost even nodig heeft, na alle onrust en ziekte die ze over zich heen heeft gehad.
Wij hebben hier ook een meiske wat veel ellende over zich heen heeft gehad en geven gewoon toe aan haar behoefte aan troost. Dat helpt toch het beste. 2 uur bezig 's nachts? Ja, als ze ook naast mij in bed niet wil slapen, maar ik ga echt niet zolang bezig om 'r in d'r eigen bed te laten slapen. Kan m'n energie wel beter gebruiken
Onze ervaring is dat wanneer ze weer goed in haar vel zit, het slapen een stuk beter gaat en even een voeding voldoende is om verder te slapen. Niks gewenning hier, gewoon een meiske dat veel meer dan andere kids ziek is geweest en pijn heeft gehad en daarom ook wa extra troost en veiligheid nodig heeft.
Vermoeiend, absoluut, (en voor ons een absolute reden om nog even geen tweede erbij te willen!!!), maar het is niet anders...

 

Ook wij kregen trouwens van alle kanten het advies om te laten huilen en dat werkt hier alleen als ze goed in haar vel zit. Zit ze dat niet, dan wordt ze overstuur en dan hebben we uiteindelijk alleen maar meer/langer werk om 'r weer in slaap te krijgen en wordt ze vaak kort daarna toch weer wakker.

Mijn theorie is toch: een kind heeft rust nodig om z'n diepe slaap te kunnen pakken. Het ene kind komt tot die rust door idd grenzen te stellen en even te laten huilen. Bij een ander kind werkt dat juist niet, omdat het dan de veiligheid mist die het nodig heeft.
Ik vind: eerst veiligheid bieden die je kind nodig heeft, let wel: dat is niet perse altijd wat of hoe je kind het zelf wil!), en dan komt grenzen stellen.

 

Ik denk dat er een gewoonte in geslopen is, maar dat de oorzaak wrs ligt in de onrust van ziekte/ opnames ed. Niet meer toegeven aan het in bed nemen en doorzetten/ consequent zijn zou de oplossing zijn.
Maar ik realiseer me dat dit makkelijker gezegd is dan gedaan. Wat wil je?
Sowieso is het nu denk ik fijn als het voor haar voorspelbaar blijft aangezien ze net weer een zieknhuisopname doorstaan heeft? Mischien is dit nuiet het juiste moment om veranderingen door te voeren. Maar zodra ze in rustiger vaarwater zit misschien wel?
Ik weet niet of een osteopaat je kan helpen. we hebben er zelf wel gebruik van gemaakt, maar toen was ons zoontje 7 weken oud. Er zit geen leeftijd aan verbonden dat weet ik wel, maar het ligt een beetje aan de oorzaak van het probleem of de osteopaat wat voor haar kan doen.
Overigens zit ik nu ook met het probleem dat ons zoontje niet doorslaapt. Hij is een periode steeds vroeger wakker geworden waarna we hem melk gaven en we allemaal vrolijk door kunnen slapen. inmiddels geloof ik niet meer zo in "honger" want de melkfles is inmiddels vervangen voor water met een klein bodempje melk voor de smaak.
Toch is het standaard elke nacht tussen 4-5 raak. En als we het negeren is het krijsen, overstuur brullen etc. Het lukt ons niet om consequent door te zetten om deze gewoonte te doorbreken. Je nachtrust is je zoveel waard! Dus hoe erg is het om wat warm water te halen en verder te tukken?
Maar ook ik zou er graag vanaf willen als het maar iets makkelijker werd . Ik lees dus even mee...

 

Als er sprake is van angst, is laten huilen dus NIET de oplossing. Binnen de psychologie is men het er vrij unaniem over eens dat angst niet opgelost wordt door grenzen te stellen en/of confrontatie, maar door veiligheid te bieden. Bij een deel van de kids KAN dat ook door laten huilen, maar dit als algemeen advies geven is echt niet handig!
Kind is net een week uit het ziekenhuis! Dat is een gebeurtenis met een enorme impact voor een 1-jarige zeg!

 

Ik ben misschien wat te kort door de bocht geweest in mijn uitspraak en de uitspraak is ook meer van toepassing op mijn eigen situatie. Benoemde dit meer als zijnde een algemene uitspraak die men roept in gevallen van gewenning. Ik nuanceer mezelf ook door erbij te zeggen dat het in het geval van de topicschrijfster het misschien handiger is om te wachten met veranderingen door te voeren aangezien kindje net uit het ziekenhuis is.
In geval van angst is laten huilen not done, ik deel je mening! In het geval van gewoonte is het mi een ander verhaal.
Het is niet mijn bedoeling geweest om anderen voor het hoofd te stoten!

 

Evy wordt 's nachts ook vaak huilend wakker en ook rond dat tijdstip. We geven haar wat water of alleen een aai over d'r bol en vaak slaapt ze weer verder. We hebben ons er maar bij neer gelegd.