Ja, sorry.. Ben nog niet zo gefocust op banners.. Jij ook heel veel succes en bedankt voor je verhaal!!
Hier heb ik afgelopen 8 augustus een spoedkeizersnede gehad. Ik lag in het ziekenhuis met erg hoge bloeddruk en zou ingeleid worden, ik lag dus op zaal. Ik kwam die nacht (7 op 8 augustus) in een weeënstorm terecht... Vooral rugweeën. Dit leverde slechts 1 cm ontsluiting op, en bij iedere wee viel het hartje van ons meisje weg. Ik werd toen naar de verloskamer gebracht waar ze mijn vliezen gingen breken en een elektrode op het hoofdje van ons meisje plaatsten, zodat ze haar beter konden volgen. Nog voor mijn man in 't ziekenhuis was, werd er al gezegd dat ze misschien via de buik gehaald moest worden. Toen mijn man er eenmaal was, stond het eigenlijk wel vast dat ze gehaald moest worden, en wel direct want ze had het beslist niet fijn meer. Ik kan me weinig herinneren van het zetten van de katheter en het prikken van het infuus - geen pijn gevoeld. Ik ahd het veel te druk met weeën opvangen etc; ik voelde er totaal geen pijn van. Ik weet alleen dat ze eerst in mijn rechterhand prikten, en dat het misging (twee weken een blauwe hand gehad) en dat ze daarna m'n linker namen. Ook het zetten van de ruggenprik heb ik niet gevoeld; ik had veelteveel last van de weeën. En ze moesten nog wel 2 keer prikken; ik heb echt 0.0% pijn gevoeld. Toen ze net begonnen met snijden, voelde ik vaag pijn. Toen ik dat aangaf, zei de gyn 'dan wachten we 2 seconden, dan voel je niets meer'. En dat was idd waar. Je voelt alleen het geduw en getrek; en af en toe een hand bij m'n ribben oid. Om 04.43 is ons meisje geboren. Ze werd boven het doek gehouden (beetje jammer dat het doek ver in m'n gezichtsveld hing, dus ik zag geen gezichtje). Daarna zag ik even haar hoofdje bij mij.. mocht ik haar heel even aanraken en ging ze met m'n man mee naar de kinderarts. Toen ze onderzocht (en goedgekeurd!!!) was, kwamen mijn man en dochter terug... We mochten even een poosje knuffelen; zij was verpakt in bubbeltjesfolie en een handdoek. Daarna ging ze in de couveuse, en mee naar de verloskamer waar ik even geweest was. Daar heeft ze op me gewacht... Toen het hechten eenmaal klaar was, en ik terug in bed was gelegd, reden ze me naar de uitslaapkamer. Die was helemaal leeg... (gek he, 's nachts ) en eigenlijk gelijk reden ze me door naar de verloskamer. Ik had dus nog totaal geen gevoel in m'n benen etc toen ik weer bij mijn man en dochter was! Eenmaal op de verloskamer aangekomen, werd ons meisje uit de couveuse gehaald en werd ze op mijn blote borst gelegd. Ze was nog wat vochtig... eigenlijk een uitgesteld 'eerste-huid-op-huid-contact-moment' zeg maar... Op de verloskamer heb ik nog een morfinespuit gehad voor de pijn en kreeg ik later pijnstilling in tabletvorm. De dag erna mocht ik voor het eerst op de rand van m'n bed zitten en proberen te staan. Daarna met de zuster geoefend om wat stapjes door de kamer te zetten. Dit kostte heel wat kracht; maar aan het end van de middag lukte het voldoende; en is de katheter verwijderd. Ook het naar de wc gaan en douchen lukte; dus op vrijdag mocht ik aan het end van de dag naar huis! Ik mocht nog een dag langer blijven; maar ik wilde zelf graag naar huis... Ik was nl aan het end van de donderdag naar zaal gebracht; en toen had ik toch wel goed in de gaten dat je in het ziekenhuis echt geen privacy hebt. Op de verloskamer vond ik het heerlijk; maar op zaal... Ik lag maar met 1 andere vrouw met baby, maar toch... Vond het gewoon niet fijn en wilde erg graag naar huis. Besproken met de arts, en nadat zij de voorwaarden gesteld had (toilet boven, niet uit bed 's nachts blabla) en dat geregeld was, kreeg ik toestemming... Ik was dus zo'n 60 uur na de sectio weer thuis!!
Een hoop reacties heb je al gehad maar ik weet uit ervaring dat het fijn is om veel verhalen te lezen dus ook hier een korte versie van mijn ks. Ik kreeg een ks ivm stuitligging. Ik was stik zenuwachtig maar alles is me uiteindelijk mee gevallen, zeker het herstel. De ks zelf was wel heel overweldigend maar alles is goed gegaan. De catheter zetten was vervelend. Het bleef ook een vervelend gevoek tot de ruggeprik kwam dus als ze deze in jouw ziekenhuis na de ruggenprik willennzetten zou ik dit zeker vragen! Van de ruggenprik heb ik niks gevoeld. Een rare gewaarwording vond ik dat je geen pijn voelt maar wel gesjor. Ik voelde ook dat ze de snee zette maar dan als een nagel die over je wang krast zeg maar, niet pijnlijk dus.. De verdoving zat bij mij wat hoog wardoor ademen een beetje raar ging en hier raakte ik een beetje van in paniek heb mezelf rustig kunnen houden hoor en achteraf viel het best mee alemaal, t was alleen het rare en onbekende denk ik..... Nadat de baby boven het doek gehouden werd is hij afgedroogd en in doeken gewikkeld (mijn man was daarbij) daarna is hij nog bij mij gekomen even en daarna met papa mee naar boven. Mij hebben ze toen gehecht en ik heb nog een half uurtje op ver vercoever gelegen. Ook het rillen na de geboorte had ik last van, vreemde gewaarwoording.... Het herstel is me heel erg mee gevallen. Vrij om half 4 is mijn zoon geboren en zondag om half 11 in de ochtend zat ik weer thuis op de bank. Heel veel suc6 en vergeet niet vooral: heel veel plezier! De geboorte van je kind is sowieso gewelig!!!!!