eerst een keizersnee gehad, en dat ging voor zover ik nog weet heel goed, ik vond het prima zo en dacht bij een 2de weer. alleen nu toch overgehaald door vk om een gewone bevalling te proberen, dus ga het doen. de eerste keer was ook onverwacht de keizersnee dus dan moet het, maar nu kan je je eropvoorbereiden en hoor je wat de risicos zijn enzo, dan denk je toch wat meer na.. wel kan ik nog altijd aangeven nee ik wil tog een keizersnee, hoop dat een gewone bevalling niet al te zwaar word.. maar jah herstel is achteraf wel sneller dan bij een keizersnee,
Ik had bij mijn eerste een ks omdat ie in stuit lag, groeiachterstand had en ik had weinig vruchtwater (waardoor draaien geen optie was en daarom hebben ze hem 3 weken eerder gehaald). Nu ligt ie tot nu toe ook steeds in stuit als ik een echo heb maar dat kan natuurlijk nog veranderen. De baby heeft nu ook een kleine groeiachterstand maar pas over 2 weken wordt dit opnieuw gemeten. Heb zelf wel wat issues down under (soort van vaginisme) waardoor ik wellivht meer tegen een natuurlijke bevalling op zie dan andere mensen. Aan de andere kant helpt een natuurlijke bevalling wellicht voor mijn issues. Het maakt mij overigens absoluut niets uit dat ik de ervaring zou missen van een vaginale bevalling want ik ben wat dat betreft heel praktisch ingesteld, het gaat me om het resultaat.
Onze 1e is vaginaal geboren, de 2e met een ks. De eerste bevalling was traumatisch, niet zozeer qua pijn maar omdat de baby erg vast zat en het dus maar kantje boord overleefd heeft. De tweede was weer erg groot, dus de keuze was snel gemaakt. En is prima bevallen! Ik zou het zo weer doen, maar dat komt denk ik ook vooral door de afweging van veiligheid voor moeder en kind. En dat is nogal wisselend per zwangerschap... Bij ons was de ks absoluut een stuk veiliger, en zou ik het extra risico van een vaginale bevalling dus niet durven nemen.