Ik ben nu bijna 37 weken zwanger en het kindje ligt al een poosje met het hoofdje goed en is ook goed aan het indalen. Daar heb ik behoorlijk last van gehad. Vorige week had ik een dag wat last van mijn buik en meer afscheiding dan anders. Bij controle bij de gynaecoloog was alles in orde en bleken het waarschijnlijk oefen-weeën. De laatste drie dagen merk ik dat mijn buik harder aanvoelt en sinds gisteren heb ik echt last van mijn onderbuik. Een menstruatie gevoel. Nu had ik gisteren afleiding van mijn vriendinnen die kwamen eten, maar na een tijdje moest ik op de bank gaan hangen, ik trok het echt niet meer. Vanacht ook onwijs veel last gehad en slecht geslapen. Vanochtend stond ik op en toen voelde ik een straaltje vocht langs mijn benen lopen, beetje vies; maar het rook niet naar urine ofzo. De dag kom ik wel door met inlegkruisjes, die wel vochtig zijn. Kan ook afscheiding zijn hoorde ik afgelopen week. Vanmiddag nog even de stad in geweest, met een vriendin, met de auto en maar een klein uurtje om nieuwe Birckenstocks te halen. Maar oh, wat ging dat lopen moeizaam. De krampen werden meer en meer tijdens het lopen, alsof er aan getrokken werd en zodra ik ga zitten zakt het wat. Ik heb nog proberen te slapen, maar dat haalde niets uit. Lopen gaat echt heel beroerd momenteel en mijn schaambeen of iets in die buurt, is erg gevoelig. Woensdag moet ik weer voor controle en hoewel ik echt hoop dat het eerder komt, omdat het best heftig is allemaal. Maar jeetje, ik ben een beetje onzeker nu. Kan het al wat zijn, is het niets? Het zakt ook niet, het wordt lastiger... Misschien eerst eens even douchen... Zucht
Bel de verloskundige! Daar zijn de beste mensen voor. Ze kan je als er nog niets aan de hand is geruststellen en mocht de bevalling al zachtjes aan beginnen dan is ze ook gelijk op de hoogte. Ik hoop voor je dat ze je gerust kan stellen.
Heel herkenbaar. Ik had het er op het einde ook heel veel last van (37.5 weken). Ik kon er niet meer door lopen zo pijnlijk. Vooral rond m'n schaambeen. Soms duik je gewoon van de steken in elkaar en automatisch grijp je naar je buik. Bij mij waren het voorweeen en indalingsweeen. Het hoofdje van het kind zakt steeds verder door en komt dan langs je schaambeen. auw auw auw als ik er weer aan terug denk. Ook bleek mijn baarmoedermond te verstrijken. Dat was het enige lichtpuntje dat ik eruit haalde. Had nl door dit voorwerk 1 cm ontsluiting gekregen en een volledig verweekte baarmoedermond met 39 weken, dus in een week tijd. De afscheiding kan inderdaad heel waterig zijn op het einde. Niet gek dat je onzeker wordt hoor. Meid als je het niet vertrouwd inderdaad de gyn bellen zoals zomerjurk al zegt.
hoe is het nu met je? heftig zeg dat je er zoveel last van hebt. Ik hoop dat je de vk even hebt gebeld om je gerust te stellen en dat die misschien wat heeft kunnen doen voor je.
Tja, wat zal ik zeggen. Ik heb echt een vreselijke nacht gehad. Pijnlijk, rillerig, heel erg moe (dat was ik al, omdat ik al vanaf het begin van de zwangerschap zeer slecht slaap tot niet, ben ook eerder gestopt met werken). De kleine was ongekend druk gisteren. Vanochtend kon ik redelijk liggen en wat slapen, maar moest er uit voor fysio en ben meteen maar een boodschap gaan doen. Het lopen vooral is heel zwaar en dan voel ik het ook echt. Zodra ik zit, gaat het wel, maar dat gaat op den duur heel erg irriteren. Ik heb vanmiddag twee uurtjes kunnen slapen en nu zit ik maar weer op die bank. De kleine heb ik wel gevoeld vandaag, maar het is wel iets kalmer. Of het slaapt nog natuurlijk. Voor ik ging slapen, had het nog de hik. Het blijft zeuren. Ik had het vorige week ook een dag en de gynaecoloog heeft toen alles gecheckt. Niets aan de hand. Alleen nu duurt het al een paar dagen (vanaf zondag eigenlijk) en begint het irritant te worden. Zo van : zou het? zou het niet? en daar word ik heel ongeduldig van. Mede ook omdat ik best al zoiets heb van; het mag wel komen. Het begint heel ongemakkelijk te worden en te voelen. Morgen heb ik weer een afspraak bij de gynaecoloog. Ik kijk het vandaag even aan. Zolang ik niet misselijk ben, hoofdpijn heb en dat soort dingen en de kleine normaal voel, moet het wel lukken tot morgen. Mocht het wel weer erger worden, zal ik vandaag de gynaecoloog gaan bellen. (ik loop voor controles bij de gynaecoloog en niet bij de vk, ivm een verhoogde bloeddruk in een eerder stadium van de zwangerschap. Deze is overgigens mooi stabiel gebleven hoor, maar controles zijn daar blijven lopen voor het "verwachtingspatroon" en voor het gemak ; alles op één adres)
gelukkig is dat ged gekomen met je bloeddruk. Ja is zeer irritant dat je echt denkt nu kan hetkomen en dan gebeurd er net niet genoeg. Ik herken het wel. Hier ook al een tijdje aan het rommelen. Is vermoeiend dat zeker. Ik hoop dat je het nog even volhoud of dat je kleintje denkt ik kom eruit. Sterkte!
Sinds gisteren heb ik een vreemd gevoel. Ik heb geen zin meer in praten, kan niets meer om me heen hebben en zou me de hele dag willen terug trekken in de slaapkamer. Gisteravond hing er een soort van serene rust om me heen en had ik nergens last van. Later, in bed, werd ik misselijk en ben uiteindelijk wel in slaap gevallen. Wel steeds wakker met krampen in mijn buik. Ik besloot de tijd eens op te nemen en de kramp duurde 1 a 2 minuten en bleef 5 a 6 minuten weg. Na een paar keer ben ik toch weer in slaap gevallen. En zo voel ik me dus nu de hele dag al. Ik ga zo mijn bed maar weer in, ik zit mezelf erg in de weg met alles. We kijken het even aan en anders gaan we toch het ziekenhuis maar bellen. Voel me zo raar.