Ik hoop dat ik in het goede topic zit... wil onderstaande even van me afschrijven Anderhalve week geleden ben ik 'bevallen' van een prachtige dochter. In verband met acuut HELLP syndroom heb ik een spoedkeizersnede gehad onder algehele narcose. Tussen ziekenhuisopname en de geboorte zat amper 4 uur. Je beleeft het in een roes en na afloop is iedereen blij dat alles goed is verlopen en denkt de omgeving; zo dat was dat, gezond kind, moeder krabbelt weer op en nu genieten. Alleen ik merk nu ik weer thuis ben dat ik het er erg moeilijk mee heb hoe het is verlopen. Voor mijn gevoel heb ik ten eerste geen afscheid kunnen nemen van het zwanger zijn en ik vind het heel erg dat ik de geboorte niet bewust heb meegemaakt; ondanks mijn blijdschap dat ik een gezonde dochter heb, wordt de kraamperiode overschaduwd door verdriet. Wie herkent dit en hoe hier mee om te gaan?
waarom ben je onder gehele narcose gegaan? ik heb een sk gehad maar alleen verdoofd dus heb alles wel bewust mee kunnen maken vond het wel moeilijk dat ik me kindje pas na 1 uur vast kon houden
ik denk je een ks onder narcose hebt gekregen omdat er grote spoed was. En dan is narcose veel sneller dan een ruggeprik. Och ik kan het me zo goed voorstellen. Ik heb na bij de eerste na veel tobben een ks met ruggeprik gehad en was al zo van slag er van. ( nog steeds na een 2e ks vind het moeilijk dat ik nooit gewoon bevallen bent) Laat staan dat je onder narcose moet. En dan niet zonder reden. Je was er slecht aan toe denk ik. Kan me zo ontzettend voorstellen hoe moeilijk dat is. En dat doet niets af van het feit dat je blij bent dat je een gezonde dochter hebt. Dat bestaat naast elkaar. Veel praten en het niet voor jezelf proberen weg te stoppen. Sta je zelf toe er verdriet over te hebben. ( dat was het advies van mijn vk.)
allereerst gefeliciteerd met je dochter! ik heb 3 jaar geleden ook een ks gehad dat uiteindelijk ook in een algehele narcose eindigde omdat de ruggeprik te hoog gezet was. ik heb het er ook moeilijk mee gehad dat ik mn zoon niet geboren heb zien worden, nu na 3 jaar is dit wel een heel stuk minder. bij mn 2e heb ik weer een ks gehad en duidelijk gezegd dat de prik niet te hoog moest zetten omda tik bang was dat ik het weer mee zou maken gelukkig is dat niet gebuert en heb ik alles mee kunnen maken. heel veel sterkte met dit te verwerken en probeer te genieten van je meisje.
hoi Repelsteeltje, Je verhaal is heel herkenbaar. Hier ook een acute hellp met 33 wkn. En ook een ks onder narcose. Na de ks moest ons meisje nog 3 wkn in het zkh blijven, ivm prematuur geboren. Ik zelf 10 dgn. Het heeft bij mij toch zeker wel een half jaar geduurt voor ik het een beetje een plaatsje kon geven. Ben me er altijd wel heel bewust van geweest dat ik blij mag zijn hoe het afgelopen is. Ik had er ook niet meer kunnen zijn. Mij heeft t veel geholpen door veel te gaan lezen over hellp en vroeggeboorte. Ook de verhalen hier op het forum zijn een steuntje. Ik heb in die perode ook veel van me af geschreven. Met hoeveel weken is jouw dochter geboren? En doet ze het goed? En het zwanger zijn missen herken ik ook. Is pas na mijn tweede zwngerschap weggegaan. Ik wens je heel veel sterkte. En je mag me altijd pb'en als je nog vragen hebt, of gewoon je verhaal wil doen. Groetjes Miepje
hoi van harte met je dochter! ik heb bij de 1e een sks gehad maar wel met ruggeprik omdat die er al inzat. Anders was ik ook knockout geweest. Toen hij was geboren is hij 20sec bij mijn hoofd gehouden(nadat hij was gecontroleerd, toen werd hij naar de couveuse afdeling gebracht en kon ik hem pas 3 uur later zien en aaien, savonds mocht ik even knuffelen. Vaak gaat een bevalling niet zoals je zou willen, het is ook erg heftig, hoe het ook gebeurd. Ik miste ook enorm het zwangerzijn, al heb ik 3 dagen over de bevalling gedaan. Toch had ik geen afscheid genomen. Praat erover en probeer het een plekje te geven en bedenk dat je een gezonde dochter hebt, en dat is het belangrijkste. Zonder mijn spoedks was mijn jochie er niet geweest, en daarvoor zou ik elk ongemak voor lief voor nemen. Tuurlijk had ik het graag anders gezien/gedaan, maar zo ging het nu eenmaal niet. En nu heb ik 2 gezonde jochies, ik ben gelukkig. X Miek
Hier soortgelijk verhaal, pas 4 uur na spoed keizersnede mijn meisje voor het eerst gezien en ook hier liep alles een beetje anders dan ik in gedachte had, sommige dingen kan je niet plannen. Hou altijd in gedachte dat, hoe je ook bevalt, het eindresultaat het belangrijkste is. Je lichaam heeft een gezond kindje gemaakt en op de wereld gezet en dat is, hoe dan ook, het mooiste wat je kan overkomen. En probeer daar blij en dankbaar om te zijn.
ik heb vorig jaar een keizersnee onder algehele narcose gehad, ik had al vanaf dinsdag weeen en vanaf vrijdag morgen een weeenstorm en sávonds om 23.00 uur nog maar 3,5 cm ontsluiting de kleine ging steeds achteruit en uiteindelijk ging ik ook heel erg achteruit ik had suiker in de zwangerschap en kreeg nadat ze hadden geprobeerd een ruggenprik te zetten en deze mislukte en ik kreeg de ene na de andere hypo zo erg dat mijn man zei stoppen dit gaat fout. de 2 uur erna heb ik hypo op hypo gehad en ging het met mij niet goed kleine man ook niet toen werd een ks besloten onder algehele narcose. de kleine had een hele slechte start en lag al op de ic toen ik bijkwam aan alle toeters en bellen ik werd er met het bed heen gereden, hij heeft hierna ook 4 dagen op de kinderafdeling gelegen en ik een verdieping hoger. ik vond het vreselijk en nu nog steeds maar heb het wel een plekje gegeven.
Hier ook een keizersnede onder algehele narcose gehad, en ook veel verdriet al speelde er wel mee dat ik mijn zoontje pas na een week vast mocht houden en hem pas naar een paar uur mocht zien. Hij lag op de ic met ademhalingsproblemen aan de beademing, hij kon dit zelf niet. na 2 weken 2 operaties,liefde en goeie zorg mocht hij na huis. Ook vond ik het binden met kindje erg moeilijk na de keizersnede onder algehele narcose.
Oef, wat moeilijk, zeg! Ik kan me voorstellen dat je worstelt met je emoties, hormonen etc. Het is nogal wat. Deze prachtige tijd en het genieten lijkt nu te worden overschaduwd door je verdriet omtrent de geboorte. Ik heb het niet meegemaakt, maar ik kan me enigzins voorstellen dat dat niet is wat je in gedachte hebt, als je heelrijk pronkt met je prachige buik. Ik kan je als enige advies meegeven, praat er over, blijf er niet mee zitten, dat zal het proces naar mijn idee bevorderen. ] Ik hoop dat alles goed gaat met je kleine! Houd haar maar lekker veel bij je, als dat mag en kan
ik heb het niet meegemaakt maar kan het me helemaal voorstellen is namelijk ook waar ik bang voor ben .terwijl er tot nu toe helemaal geen reden voor is om aan een KS te denken Heb het er wel eens met iemand over gehad en die was helemaal vol lof over een ks onder narcose en kende mijn angst niet. was je man/vriend er wel bij of ook helemaal niet ? heel veel sterkte
vorig jaar zomer ben ik ook met spoed naar de operatiekamer gegaan. ruggeprik maar die was te heftig voor mij en ik raakte twee keer weg. ik had een beginnende pre eclampsie en de arts wilde meteen het kindje eruit halen terwijl het een maand te vroeg was...heb me er niet op kunnen voorbereiden, wilde een natuurlijke bevalling zonder verdoving en alles wat ik had verwacht gebeurde totaal omgekeerd. na de 'bevalling' waarbij ik mn kindje heel even tegen mn wang mocht houden, werd hij meteen de couveuse in gedaan. ik lag de hele dag te trillen en klappertanden. heb alles half meegemaakt. mn man was in het buitenland en kindje pas na 10 dagen thuis. dit alles breekt me nu op. nu voel ik het pas...ik ben een soort van ingestrort (ook omdat ik na de zomer meteen aan de studie ging weer en met een pasgeboren kindje was dit allemaal met zware stage en parttime werk behoorlijk pittig!) het was geen algehele narcose maar heb de 'bevalling' niet zo bewust meegemaakt. ik heb er erg veel last van nog steeds terwijl mn kleintje nu een dreumes van bijna 15 maanden is!ik kan me heel goed voorstellen dat je er zoveel last van hebt. praat erover en beter het nu verwerken dan er later nog last van hebben...ik spreek uit ervaring... het heeft mij overigens erg geholpen om bv te geven...t was een strijd (kolven terwijl dat ukkie in de couveuse lag) maar het is het waard geweest! ik wens je heel veel sterkte met net verwerken...hopelijk kan je het sneller een plekje geven dan ik...
Ook hier is het wel herkenbaar. Hoewel ik dan wel niet onder algehele narcose ben geweest, heb ook ik dit verdriet enorm gehad. Misschien heb ik er zelfs nog wel eens last van. Ik had de hele bevalling zo anders voorgesteld. Dat Dinand met zijn koppie naar beneden zou liggen, me vliezen zouden breken, dat de weeën opgang zouden komen en dan uiteindelijk het echte werk. Niets is minder waar. De dag voordat ik beviel 36+6 kwam de vk er achter dat hij in stuit lag. Meteen het zh gebeld voor een draaipoging voor de volgende dag. Het mocht allemaal niet meer baten, want die nacht breken spontaan mijn vliezen. Dag thuis bevalling en dag normale bevalling. Het werd een KS. Hoewel ik blij ben dat ik dan alles nog bewust mee heb gemaakt, kan ik me heel erg goed voorstellen dat je hiermee worstelt. Juist die eerste uren zijn zo belangrijk met je kindje! En dan het eerste huiltje wat je mist...Soms is het zo vreselijk oneerlijk allemaal! Wat hier heel erg geholpen heeft is praten, praten en nog eens praten. Desnoods ga je eens naar een maatschappelijk werkster (ben ik ook mee begonnen), en het lucht zo vreselijk op dat je je verhaal kwijt kunt aan iemand die helemaal niets van je weet!
Ik heb ook een keizersnee onder algehele narcose gehad en weet precies hoe je je voelt! Heb er ook veel verdriet van gehad en af en toe nog steeds! Heb gewoon niet bewust afscheid van het zwanger zijn kunnen nemen omdat ik ook nog helemaal niet toe was aan bevallen. Thuis had ik een enorm bloedblad waaruit later bleek dat mijn placenta aan het loslaten was. We zijn zelf met spoed naar het ziekenhuis gereden (wonen zelf gelukkig maar 1 minuut van het ziekenhuis!) Bij mij heeft het maar een half uur geduurd van opname tot de geboorte van onze zoon.. Hij is uiteindelijk met 34 weken geboren en na zelf 3 dagen in het ziekenhuis te hebben gelegen en onze zoon 3 weken op de couveuse afdeling konden we eindelijk thuis van elkaar genieten! Zo had ik mijn bevalling in ieder geval niet voorgesteld en mocht er nog een tweede komen hoop ik dat mijn man en ik in ieder geval bij de geboorte kunnen zijn!
Dit heeft voor mij ook veel geholpen. Het was een soort houvast. Het idee dat ik toch nog iets kon betekenen voor mijn kleintje die in de couveuse lag. Eerst via de sonde en later echt drinken. Dit maakte de band met mijn meisje sterker.
Gefeliciteerd met je dochter! Ik heb er geen ervaring mee, maar het lijkt me heel naar. Ik denk dat het goed is om er eens met iemand over te praten, want het is natuurlijk niet niets. Sterkte!!
ik heb 2 keer een spoedkeizersnee gehad. Gelukkig beide keren met ruggeprik maar mijn kindjes zijn daarna wel beide direct meegenomen naar de kinderafdeling dus ik zag ze pas na 4 uur ofzo... ach meid ik vind het echt heel erg voor je. Ik kan je verdriet zo goed voorstellen. Ik heb het er ook heel moeilijk mee gehad hoe alles is gegaan toen en dan had ik nog niet eens narcose... ik hoop dat je het een plekje kan geven. Bij mij blijft dit echt een gevoelig punt. Vind het erg lastig om fotos te zien bijvoorbeeld van pasgeboren babytjes op de buik van hun moeder...
Dank voor de reacties, dat geeft me steun. Ik probeer me maar zoveel mogelijk vast te houden aan het feit dat mijn dochtertje gezond is en dat we nog van geluk mogen spreken, omdat het ook allemaal veel erger had kunnen aflopen, maar het blijft moeilijk en dat zal nog wel even zo blijven. Ik had het me allemaal heel anders voorgesteld. Gelukkig kan ik er met mijn man goed over praten (hij was zelf ook heel erg geschrokken) en de vk had al aangegeven dat ik altijd een afspraak kan maken met de psychologe verbonden aan de praktijk; mocht het nodig zijn, dus dat is wel fijn dat die mogelijkheid er is.
toch nog iets wat je voor je kindje kan doen idd...dat voelde bij mij ook zo! en nu na bijna 15 maanden ben ik zo blij en dankbaar dat ik dat toch heb kunnen/mogen doen!!!