Ook hier een spoedkeizersnee onder volledige narcose. Na drie pogingen om onze zoon er met de pomp uit te trekken lag ik voor dat ik het wist op de ok omdat de hartslag van mijn zoon wegviel. Ik vind het zo erg dat ik niet heb gezien dat mijn man zijn zoon voor het eerst zag. Ook kon ik mijn kindje pas na 5! dagen vasthouden. Toen ik bijkwam uit de narcose hebben ze me snel langs mijn zoon gereden die inmiddels al op de kinderafdeling lag. Ik was nog helemaal stoned en high dus ik weet dat ik er ben geweest maar veel meer weet ik daar niet van. Toen ik echt goed 'wakker' was bleek mijn zoon op de intensive care te liggen met lichaamskoeling-therapie. Hij was kunstmatig in coma gebracht, lag aan de beademing en had een minicatheter. Hij had een pakje aan waar koud water door stroomde zodat zijn lichaamstemperatuur zo'n 33 graden was. Dit deden ze omdat hij ernstig zuurstofgebrek heeft gehad een een bloeding in zijn hoofdje. Ze probeerden hiermee verdere hersenbeschadiging tegen te gaan. Deze therapie duurde ruim 4 dagen en op dag nummer 5 kon ik eindelijk mijn zoon voor het eerst vasthouden. Al met al dus ook niet echt een bevalling en kraamtijd waar je met een blij gevoel aan terugdenkt. Ik hield me altijd maar vast aan het feit dat mijn zoon er ongeschonden is uitgekomen, dat het dus niet voor niets is geweest en dat het zoveel erger had kunnen zijn. Neemt niet weg dat ik het soms (20 maanden later) nog wel eens moeilijk kan hebben. Inderdaad als ik pasgeboren babys zie liggen bij hun moeder. Ook toen mijn schoonzus ging bevallen en alles wel goed verliep was dit moeilijk en pijnlijk om te zien. Toen ik bij haar bevalling dezelfde verloskamer opliep kreeg ik echt een klap voor mijn hoofd en moest ik echt iets wegslikken. Het blijft gewoon erg emotioneel. Sterkte!
Ik heb ook een spoedkeizersnee onder algehele narcose gehad. De dag dat onze dochter geboren is zou ik ingeleid worden. De arts ass had de gel ingebracht en we moesten afwachten. Binnen 5 minuten kreeg ik vreselijke weeën waarop de hartslag van onze dochter zakte tot ongeveer 60. Ik kreeg een infuus geprikt en zuurstof. Vrij snel kwam de gyn vertellen dat hij het nog heel even aankeek of je reageerde op de weeënremmers. Dat gebeurde niet snel genoeg dus er werd ook besloten om een KS te doen. Ik was vreselijk bang en heb dus zelf gekozen voor algehele narcose. Als ik nu op alles terug kijk dan ben ik juist vreselijk blij dat ik hiervoor gekozen heb. Daardoor is onze dochter er gewoon heel goed uitgekomen m.a.w. het was haar redding! Wij hadden ons de bevalling ook heel anders voorgesteld, maar heb me er ook bij neer gelegd dat het nu eenmaal zo gelopen is. Ook heb ik er veel met mijn man en onze ouders over gepraat.
Hier ook 3 weken geleden een spoedks gehad onder algehele narcose.. (na een poging tot natuulijk bevallen van 12 uur) ons mannetje moest snel geboren worden en ik kreeg 5 minuten om mijn gevoel kwijt te raken na het opnieuw aanzetten van de ruggenprik, maar helaas ik voelde de prikkels nog in mijn buik en werd onder zeil gebracht ik heb het er ook erg moeilijk mee dat ik de geboorte van mijn kleine man niet bewust heb meegemaakt, idd dt eerste huiltje wat je mist vreselijk! Nu hebben ze na de ks de controles van mijn zoontje gefilmd vanuit het ziekenhuis, dat vond ik een hele nette service... ware het niet dat die pipoos nu de filmpjes kwijt zijn :x:x ben zo verdrietig, hoop echt dat die filmpjes nog gevonden gaan worden! Vóór ik ingeleid werd 3 weken terug was ik zo ontzettend bang voor een bevalling die weer zou eindigen in een spoedks (mijn dochter is ook via een spoedks geboren, maar toen met ruggenprik) maar heb er nooit aan gedacht dat het onder algehele narcose zou gebeuren.. was dus bang voor iets wat uiteindelijk nog véél erger is geworden :x
Jammer! Bij mijn geplande KS zat de ruggeprik bij de 14e poging pas 'goed' --> de hele linkerkant was niet goed verdoofd, rechts wel. Ik vond de pijn van de operatie niet erg, want was bang dat ik anders onder narcose moest en ben zo blij dat ik het allemaal heb kunnen meemaken. TS: Lijkt me ook echt vreselijk wat je hebt meegemaakt! Ik heb bij de oudste ook HELLP gehad en daarvan moet je sowieso best een beetje tijd nemen om te herstellen. Sterkte ermee en geniet van je baby!