Oké maar dan nog waarom keizersnede en niet een inleiding? Smal bekken weet je toch niet van te voren? Ik ben heel smal, mijn zus heel breed. Ik had topbevallingen mijn zus had het zwaar
Weet je inderdaad niet. Maar ik neem liever het risico niet. Inleiden zou kunnen hoor, kende de optie niet.
Nee maar bij een keizersnede zijn echt nog veel meer risico’s ! Als ik jou was zou ik met een open houding een gesprek met de gyn aanvragen. Die kan je een heel veel over vertellen, mocht je angsten blijven houden dan is de pop poli echt een aanrader. Bevallen is en blijft een spannend iets voor iedere vrouw, succes!
Mijn eerste bevalling was echt niet fijn, inleiding met 37 weken, weeenstorm urenlang en geëindigd in een bevalling met vaccuumpomp (waarbij kindje ook klem zat). Tweede was inleiding met 38 weken en de hel, kindje was ruim 4,5 kilo. Totaalruptuur en allerlei complicaties voor mij, ben al ruim 7 maanden aan het revalideren, maar nog zou ik er terug voor kiezen om natuurlijk te bevallen. Ik snap je angst écht wel, heb die zelf ook gehad (vooral van zuurstofgebrek bij de geboorte, omdat ik in mijn nabije omgeving daar de verschrikkelijke gevolgen van heb gezien), maar in merendeel van de gevallen gaat het goed én dan geef je, je kindje toch echt een voorsprong op zijn gezondheid mee omdat keizersnede kinderen specifieke groep darmbacteriën blijken te missen wees onderzoek uit van Canadian Medical Association Journal. . Dat geeft ook een grotere risico op ziektes. Ik denk maar zo als het medisch écht noodzakelijk is, is het fijn dat de mogelijkheid van een keizersnede er is.
Je gaat altijd moeders vinden die een heel prettige keizersnede hebben gehad, met droomherstel. En moeders die een horror vaginale bevalling hebben gehad. En moeder met een horror keizersnede. En met een magische vaginale bevalling. Doet er niet toe, dat zegt niks over hoe het bij jou zal gaan. Feit is dat de risico’s bij een keizersnede hoger zijn dan bij een vaginale bevalling, en het herstel na een vaginale bevalling verloopt over het algemeen ook beter. Dus dat is je leidraad. De bevallingen van bv je moeder en eventuele zussen zeggen ook wel iets, maar verder weg (tantes, nichtjes) al veel en veel minder.
Waarom wordt jij hier misselijk van? Omdat andere het wel zo ervaren? Als je goed leest was t herstel van mijn bevalling ook echt horror. Sterker nog ik ben nooit helemaal hersteld. En over de aanloop naar mijn dochtertje nog niet gesproken. Bevallen is niet alleen maar negatief maar blijkbaar mag alleen dat gedeeld worden. Hoe fijn is t om na veel ellende pijn en verdriet een bevalling ondanks zware complicaties toch als heeel geweldig te ervaren. Had liever gezien dat je misselijk was geworden van de andere details dat is nl een reden om hondsberoerd van te worden.. Dat een ks voor jouw de enige oplossing was prima maar daar is bij ts ( nog ) geen sprake van
Het gaat om de manier waarop. Je zegt het alsof het voor iedereen zo is en dat is (helaas) gewoon niet zo. Je hoeft bij mij niet aan te komen met horrorbevallingen, weet er helaas alles van en vind het oprecht fijn voor je dat je het toch magisch vond, maar ik vond het een verschrikking.
Bij mijn allereerste afspraak bij verloskundige al afgesproken dat ik bij 38/39 weken ingeleid zal worden (als het goed ligt en niet voor 39 weken zelf komt). Keizersnede is ook optie, als ik echt fysiek er te slecht aan toe ben. Lekker op tijd haha maar bij de eerste ook ingeleid met 39 weken (mocht ook met 38 en wist dat ook al in begin van de 30 weken dat ik ingeleid zou worden). Mijn lijf is gewoon niet geschikt voor zwanger zijn wat dat betreft. De gyneacoloog zal er overigens ook in meegaan. Dus het kan wel vroeg al bepaald worden wat dat betreft
Ik denk dat iedereen hier hoog of laag kan springen, maar dat er 2 dingen zijn die je het beste kan doen. Denk ik dan he. Dit zou ik doen; 1. Het gesprek aan gaan. 2. Proberen te werken aan mijn angsten.
Ja maar dat risico neem ik niet, migraine is nu niet het grootste issue. Op 1 aanval na al 10 weken aanvalsvrij.
Ik snap de angst, maar ik denk niet dat een keizersnede hier de oplossing voor is. Het gesprek aangaan, dat is de oplossing. Mijn oudste paste ook niet door mijn bekken, mijn bekken zijn niet smal maar mijn baby was groot en lag er niet goed voor. Dit heeft voor mijn dochters niks te betekenen en voor mij ook niet, mocht ik nogmaals zwanger worden. Mijn dochters zijn ook met keizersnede gehaald omdat de dochter die als eerst kwam in dwarsligging lag. In eerste instantie lagen ze beide in stuit en zou ik een dubbele stuit bevalling gaan doen. Dit deed de gyn liever dan een keizersnede. Om aan te geven hoe pittig een sectio is Ik zou overigens ingeleid worden met 38+4, zelfs met een tweeling halen ze ze niet voor 37 weken als daar geen noodzaak voor is. Het moet wel dusdanig slecht met moeder gaan willen ze eerder gaan halen, gezondheid kind gaat áltijd voor. Hoe rot soms ook. Moraal van het verhaal, ga het gesprek aan. Stel je open op en vertrouw op de kunde van de gynaecoloog en verloskundige.
Nou kunnen we praten als brugman hier merk ik als het gaat om je erop wijzen dat het hier in NL (gelukkig!) professionals zijn die bepalen of je een KS krijgt of niet, of welke manier dan ook om je erop te wijzen dat je wel erg hard en negatief erin staat. Maar ik moest aan je topic denken toen ik dit las: https://evajinek.kro-ncrv.nl/cultuur/de-keizersnede-als-groots-en-prijzig-familiespektakel Misschien een ideetje, als alternatief voor dat stomme bekrompen Nederland? In ieder geval wens ik jou heel veel sterkte en vooral positiviteit in je zwangerschap. Goed om te lezen dat je migraine tot nu toe enigszins mee valt. Misschien zie je het dus toch te negatief in? Ik wens je oprecht het beste
Wie noemt een keizersnede nou een feestje? Het is een grote buik ok! Status? Wauw...wat bestaan er toch gekke mensen.
`Wauw, dat is enige wat ik denk, en ik ga lekker hard zijn. 1. migraine kan volledig weg gaan tijdens zwangerschap. Hier namelijk het levende bewijs, enige leuke van mijn zwangerschappen is dat ik 2 keer 8,5 maand 0,0 migraine heb gehad. Hormonen tijdens een zwangerschap zijn van te voren nooooooit te voorspellen. Nee echt niet. 2. ga met een psycholoog praten. Hier in de familie mijn zus kindje verloren door dat de placenta los schoot, ik was toen 8 maanden zwanger, en jij denkt dat dat een reden is voor medisch ingrijpen bij mij? Hier PE/Hellp gehad, ernstige leverfalen waar ik nog steeds mee moet dealen, en jij denkt dat dat zomaar een reden voor een keizersnee is? Nee hoor eerst gewoon inleiden.. ik denk dat je eens even je ego ik opzij moet zetten en aan gezondheid en welzijn van je kind moet denken. En anders had je niet zwanger moeten willen worden. en nog een tip, ga vooral met de " ik weet alles beter houding" het gesprek aan met de gynaecologen, gaat je echt helpen...*NOT.. als ik arts was geweest had ik je naar een psychiater gestuurd... ja er zijn dingen mogelijk, maar een inleiding of kz met 37 moet je niet zomaar willen. Mijn zoon is uiteindelijk met 37 weken geboren, nu 2,5 jaar, nog steeds onder gewicht, eerste jaar zware reflux gehad, hield niks binnen, zelfs operatie aan zijn maagklep en hoe had dat voorkomen kunnen worden, juist een week langer laten zitten, helaas had ik dan zelf niet meer geleefd. en als je dat soort dingen minder belangrijk vind dan je zelf vermannen en leven met 2 weken meer hoofdpijn, ben je gewoon egoïstisch... en ja ik weet hoe het is om ernstige migraine te hebben.
Ik sluit me helemaal aan bij Sumer hierboven. Ook ik had ernstige PE. Maar natuurlijk bevallen was de eerste optie, omdat dat beter is voor een baby en minder risico's meedraagt! Dus ik werd ingeleid. Pas toen de gyn vreesde dat ik de ochtend niet zou halen omdat ik zo hard achteruit werd er besloten tot een keizersnede. En oh wat is het herstel mij tegengevallen. Nu na ruim een jaar nog steeds wat ongemakken die van de keizersnede komen.. Ik zou nooit voor een ks kiezen als er geen goede reden voor is. Het is nl écht een forse buikoperatie. Weet je dat er iets van 5 lagen gehecht moeten worden in je buik? De kans op verklevingen hierdoor groot is? Ik daarom nog steeds last van mijn darmen heb?
Ik heb niet alles gelezen maar zal vertellen wat ik had. Zelfs bij mij deden ze in het begin lastig, maar toen mijn oogarts een brief had geschreven mocht het. Punt is, dat ik blind ben aan één oog. Gebeurd tijdens de eerste zwangerschap. Als ik zou persen was er een kans dat er zoveel druk op mijn ogen kwam dat het andere oog ook blind zou worden. Daarom heb ik een ks gehad. Maar als je geen medische achtergrond hebt kan je volgens mij niet zomaar zeggen dat je hem wil. Waarom ook. Het is een heftige operatie met vaak langdurig herstel.
Even los van TO haar ideeën, krijg ik de indruk dat het wel sterk per zh en gyn verschilt hoe laagdrempelig er een keizersnede wordt 'aangeboden '. De laatste keer dat ik ging bevallen mocht ik kiezen, terwijl ik zelf niet om een keizersnede gevraagd had. In het derde trimester ernstig ziek geweest en daarnaast lag bib dwars. De gynaecoloog dacht dat het fysiek makkelijker zou zijn om te bevallen middels een keizersnede. Maar een draaipoging zou heel goed mogelijk zijn. Daar heb ik ook voor gekozen .