Tja, ik dacht altijd dat als je rekening houd met een uur of 10 dat je dan redelijk in te richting kwam, en als je een hele lange bevalling zou hebben zat je op 36uur maar dan had je het toch echt wel een beetje gehad....... Hoe erg kon ik me vergissen!! Dit verhaal begint op dinsdag 6 oktober. Ik heb al de hele dag last van harde buiken die zich aan dienen om te 5 minuten en ik besluit om 18uur toch naar het ziekenhuis te bellen. Ik mag me melden op de verloskamers en ik mag mijn vluchtkoffer me brengen. Daar aangekomen word ik aan een CTG app. gelegd om te kijken of ik al weeën heb en ze gaan kijken of ik al ontsluiting heb. De weeën heb ik wel, maar geen ontsluiting en helaas moet ik weer naar huis Woensdag 7 oktober, ze hebben in het ziekenhuis gezegd dat als de weeën niet pijnlijk zijn dat ik dan niet hoef te bellen en ik moet het gewoon blijven aan kijken. 's Avonds worden de weeën heviger en net als we op het punt staan om het ziekenhuis te bellen zakken ze af.... Donderdag 8 oktober, na twee volle dagen en nachten van weeën om de 5 minuten begin ik aardig uitgeput te raken en van gekkigheid ga ik mijn huis maar even schoonmaken in de hoop dat het of heviger word of gewoon even afzakt..... Helaas niks van dat alles en ik besluit om 11uur toch maar weer het ziekenhuis te bellen en ik kan om 13uur komen. Daar aan gekomen leggen ze me weer aan het CTG en ik heb harde buiken met de kracht van weeën en na 45min mag ik naar de gynaecoloog. Zij gaat weer kijken of ik ontsluiting heb en ik had 1cm ontsluiting, genoeg om te strippen en dit doet ze ook tot 2keer toe. Ze besluit dat ik wel weer naar huis mag en ze wil me een slaap tablet je mee geven zodat ik even kan slapen omdat ik echt volledig uitgeput ben en ik moet nog gaan bevallen.... Ze belt nog even met haar baas, maar hij vind het toch beter dat ik opgenomen word, zo kunnen ze me beter in te gaten houden..........hier ben ik erg blij mee en we gaan naar de afdeling toe. Vrijdag 9 oktober, ik heb ongeveer 1,5uur geslapen op mijn slaap tabletje.......dat is niet veel maar goed alle beetjes helpen Rond 3uur krijg ik last van mijn rug en ik besluit even te gaan lopen. Ik kom een zuster tegen en die vraagt hoe het gaat, als ik aangeef dat ik last van mijn rug heb vermoed ze dat de weeën aan het doorzetten zijn en er komt een zuster bij mijn bed even weeën timen... Om 4uur komen ze al regelmatig en om de 3min en ik mag naar de verloskamers. Daar direct Marcel gebeld, die bij zijn ouders was blijven slapen, hij komt heel snel naar me toe. Ik ga nog even naar het toilet en ik verlies mijn slijmprop! Het is echt begonnen!! De gynaecoloog komt kijken naar de ontsluiting en ik zit dan al op 6cm, oh het gaat echt heel snel dit! Niet snel daarna breken mijn vliezen en een golf van blijdschap komt over me heen, vandaag ga ik mijn kleintje krijgen! Marcel is inmiddels gearriveerd. De weeën komen snel na elkaar en er zit soms nog geen minuut tussen en om 7uur besluit te gynaecoloog dat ik een ruggenprik moet krijgen, ik heb alleen maar rug weeën en ik heb heel veel pijn. Om 9uur is er pas een anesthesist beschikbaar en ik ben dan echt toe aan pijnstilling..... Helaas door een probleem met mijn bloed kan ik de ruggenprik niet krijgen en hiermee is de optie voor een spoed keizersnee ook niet meer mogelijk...... De weeën volgen elkaar heel snel op en soms zit er niks tussen...........het is geen weeënstorm maar er zit niet zo veel meer tussen.... Ik krijg toch een prik voor de pijn, maar deze is lang niet voldoende. Helaas kunnen ze niks meer voor mij doen. Iets voor 10uur beginnen mijn pers weeën, allen de ontsluiting zit nog steeds op 7cm en dit is niet goed! Mijn meisje kan niet bij het geboortekanaal komen en de reden hiervan is onduidelijk...... Ze besluiten dat ik toch mag gaan persen. Na een paar keer persen zien ze dat ze met d'r hoofd verkeerd om ligt en steeds een klein stukje het geboortekanaal inkomt en dan weer terug schiet...... Normaal grijpen ze dan in en gaan ze over naar een keizersnee, dat wat in mijn geval niet tot de opties behoort.... Ik moet het zelf doen! Maar na 1,5uur zit er nog geen schot in de bevalling en ik kan niet meer.........ik zit op het randje van opgeven. Ook mijn meisje heeft het erg moeilijk en haar hartslag gaat snel omlaag. Geen tijd dus meer om te wachten dat ze zelf gaat komen. De arts besluit in te grijpen met een vacuumpomp! Ik word verdoofd en twee keer ingeknipt om ruimte te maken........zo dra ze klaar zijn mag ik gaan persen! Ik heb alles gegeven wat ik in me had om haar er uit te krijgen en met 5keer persen ligt het kleine poppetje om mijn buik! Ze komt niet verder als mijn navel.........de reden van deze zware bevalling was een te korte navelstreng waardoor ze niet verder kon komen. Maar ze is er! Helemaal gezond en ze huilt direct! Alles is vergeten, alle pijn en ongemakken, ons meisje is er...........Megan Lyza is eindelijk bij ons en we zijn een gezinnetje. Ik dacht dat het een fabeltje was dat je alle pijn vergeten bent als je kind in je armen ligt, maar nee het is waarheid! Ik heb me nog nooit zo compleet gevoeld!
Hihi daar komen alle bevallingsverhalen Heftig hoor meid - jammer dat je zo'n lange aanloop hebt gehad maar je meisje is prachtig!
wow wat een spannend verhaal! maar wat vreemd dat je geen keizersnede kon krijgen! Kan dit dat niet onder algehele verdoving ofzo? wel superveel respect voor je dat je zo goed hebt doorgezet zeg! Ik weet neit of ik het je na zou doen
Dat kan wel hoor, maar ik heb begrepen dat ze dat alleen doen in uiterste nood.... Maar dan nog dit was veel sneller en dus de veiligste weg voor Megan en daar gaat het tenslotte om
Hej meid! Wow, ik wist niet dat je zon heftige bevalling hebt gehad zeg!! Wat knap dat je het toch helemaal hebt volgehouden! Echt super.. En moet je is kijken wat voor mooie meid jullie ervoor terug hebben! LiefSs.
Gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter.Megan erg mooie naam . Erg heftige bevalling zeg.Geniet van jullie kraamtijd.
Jeetje, wat een heftig verhaal zeg! ik hoop niet dat het bij ons zo lang gaat duren... pfff geniet van de tijd die komen gaat