keizersnedetranen....

Wat naar dat je je zo rot voelt erover. Ik herken het wel, het heeft hier ong. een klein jaar geduurd voor ik er niet meer dagelijks aan dacht en me er rot over voelde, ik hoop dat het voor jou sneller gaat.

Als ik jou was zou ik heel hard hopen dat het niet aan je bekken ligt maar dat ze er gewoon iets verkeerd voor lag ofzo, dan heb je nog kans dat het een volgende keer wel normaal zou kunnen. Bij mij is na afloop ook een bekkenfoto gemaakt (ik kwam nooit tot het persen, na 2 dagen inleiden zat ik op nog maar op 2,5 cm ontsluiting) en ik heb dus wel een te nauw bekken, ik krijg dus zowiezo in het vervolg een ks en zal nooit meemaken hoe een normale bevallig is.

Het herstel is idd wel wat langer meestal dan van een gewone bevalling (er zijn uitzonderingen) behalve dat je lichaam moet herstellen van de zwangerschap moet je ook herstellen van een flinke buikoperatie. Ik ben nog maanden extreem moe geweest (zo moe dat ik psygisch ook in de knoop kwam). Een tijdsbestek is niet echt te noemen. Ik voelde me na een maand of 5 weer een beetje mens lichamelijk maar ik ging ook uitgeput de ks in, dat speelt allemaal mee maar door alles zat ik tot ong. 10 maanden daarna geestelijk nog in de knoop. Die 6 weken is de periode dat je zowiezo rustig aan moet doen. Niet tillen, stofzuigen, bed verschonen, autorijden (ben je meestal niet verzekerd mocht er wat gebeuren), ook de wond van je baarmoeder en in je buik moet allemaal herstellen. Daarna mag je weer voorzichtig beginnen met de gewone bezigheden. Die 6 weken zijn gewoon standaard bij een ks.

 

Misschien ben ik de enige maar ik voelde mij twee weken na de ks weer echt best goed. Wel wat moeier natuurlijk maar lijkt mij dat je dat na een reguliere bevalling ook hebt. Bovendien is je nachtrust laten we zeggen kl*te. Tuurlijk merkte ik in het begin dat het lopen nog niet zo soepel ging als normaal, maar ik merkte ook dagelijks een verbetering van mijn conditie.

Overigens heb ik na ruim twee weken weer in de auto gereden. Centraal beheer volgt het advies van de gyn inzake autorijden en ik mocht na twee weken weer.

Ik heb het even jammer gevonden dat mijn kindje niet op de normale manier is geboren, maar zie ook (sorry hoor) wel degelijk voordelen van mijn ks. Mijn dochter lag overigens in een stuit en ik heb een primaire ks gehad, misschien dat zoiets verschilt van een secundaire ks.

Als je nog iets wilt weten pb je maar.
Groetjes Sensee

 

Mijn zoon is vier maanden geleden ook via een ks geboren, ik heb tot persen toe alles meegemaakt.

Maar helaas moest er toch een keizersnede ingezet worden, sem kwam voor geen milimeter verder het geboorte kanaal binnen.

Ik heb onlangs een onderzoek gehad en mijn bekken zijn te smal, het had gepast, maar dan had het gevolgen voor sem!

Ook ik voel me rot omdat sem niet via de natuurlijke weg is geboren, ik had ook zoiets van ik heb gefaald. Maar nu heb ik daar wel vrede mee hoor, de volgende wordt sowieso een keizersnee en daar kan ik me op voorbereiden.

Ik mocht na 3 dagen uit het ziekenhuis, thuis moest ik nog herstellen, na 6 weken kon ik echt weer wat doen zoals fietsen en wandelen.

Het was mijn niet tegen gevallen, maar voor mij was het best zwaar en het viel niet mee allemaal.

 

Wat herkenbaar!

Bij ons dochter heb ik eerst de volledige bevalling gehad totaan het moment van persen, haar hartslag zakte zo snel naar een heel laag ritme, het is nog even twijfel geweest of de piepjes van het hartje wel weer zouden versnellen. De kortste versie van het verhaal: Kiki met spoed op de operatietafel, ruggeprik, mes d'r in en kind eruit. Toen pas konden ze echt controleren of ze het zou halen, gelukkig herstelde ze heel snel en haalde na 5 minuten dan ook een apgar van 9, geen 10 ivm zwak hartritme.

Nadat we allang weer thuis waren (na 6 dagen naar huis) na ca 3 maanden, kwam de film (zo heb ik het beleefd) te pas en te onpas naar boven, in mijn dromen, spontaan midden op de dag, bij het naar bed brengen van ons meiske... En elke keer tranen met tuiten, het gevoel van: we waren haar net niet kwijt, maar ook het kwade, woeste gevoel: waarom heb ik dit GVD niet zelf kunnen doen? Ik ben een flinke vrouw met wat je noemt "echte baarheupen", waarom kan ik er dan geen kindje uitpoepen? Hoe kan een kerngezond kind van dik 8 pond het natuurgeweld van mijn persweeen niet aan?
Ook heb ik me schuldig gevoeld, voor de bevalling had ik een mening over vrouwen die een keizersnede kregen (ach, kun je het zelf niet? Ben je bang dat je uitlubbert van onder? enz...) Nadat ikzelf zo bevallen ben, schaam ik me er soms voor, allereerst omdat ik niet de juiste gedachten had, maar ook omdat ikzelf nu zo'n piepmiep was. Ook heb ik het gevoel gehad dat ik moest verdedigen waarom ik een ks heb gehad. Maar naarmate er tijd voorbij ging, heb ik me er bij neergelegd dat het niet lukte.
Als er nu iemand is die zegt: lekker makkelijk een ks, dan haal ik alleen mijn schouders nog op. En bij vragen als: waarom een ks? Nou, om het kind eruit te krijgen natuurlijk, niks meer en niks minder.

Al met al is het voor mij best een traumatische ervaring geweest en het heeft me er eerst ook van weerhouden om snel weer zwanger te willen worden, want als ik dit nogeens zou moeten meemaken (kindje bijna dood), dan zou ik er niet eens aan beginnen.
En toen, de kriebels voor een 2e waren heftig aanwezig en toen ik eenmaal zwanger was, begon de angst weer te komen? Pers ik nu straks dit kindje wel dood? Zijn ze dan wel op tijd? Ik heb vanaf het begin met mijn partner besloten dat ik eigenlijk het liefst met een ks wilde bevallen. En dan het punt: hoe kaart je dat aan bij de verloskundige? Ze waren net heel erg een natuurlijke bevalling aan het promoten (bijna net zo erg als bv-maffia ) en niet alleen de vk's maar ook huisarts en media.
Tot 15 weken zwangerschap heb ik in het onzekere gezeten want toen had ik de eerste controle bij de gyn. Ik heb voorzichtig gemeld dat ik erg opzag tegen een natuurlijke bevalling... zegt hij: oh, je begint er zelf over, ik wilde je net voorstellen om een primaire ks te doen ivm je bevalling van de eerste. Pffffww, wat een opluchting!

Leo is dus ook met een ks ter wereld gekomen, en deze keer was ik na de tijd een stuk fitter dan bij de 1e. Ook het herstel ging stukken flotter en ik heb minder last van de buik/wond gehad. Ik weet alleen niet hoe snel je na een vaginale bevalling weer echt op de been bent.

Groet van kiki (sorry voor het lange verhaal)

 

ik kreeg uiteindelijk ook een ks omdat hij een sterrenkijker was en maar niet indaalde, wel weeen gehad, geen persweeen.
zodra ik zwanger was hoopte ik niet op een ks maar dat ik alles mee mocht maken van een natuurlijke bevalling, helaas is dat niet gelukt,. ik zie het niet als falen,..ze doen het ook niet zomaar,. het is nou eenmaal zo en het heeft vast een reden gehad dat het zo ging,.. wel vind ik het heeeeeel jammer dat ik het niet de natuurlijke manier heb kunnen meemaken,. had dat heel graag gewild en heb het daar soms nog beetje moeilijk mee,. maar het is niet anders.
na anderhalve week voelde ik me al goed in mn koppie dus op stap,. even naar de prenatal,. heel voorzichtig dat wel, maar toch te snel,. resultaat een bloedende wond,. hetzelfde met de was ophangen, denk dat gaat wel maar je voelt het gelijk in je buik,.
dus je hebt echt een langer herstel nodig als een gewone bevalling want je hebt ook een operatie ondergaan! denk wel dat de een eerder herstelt als de ander.

 

melody; heb je wel staalpillen gekregen ? misschien laag ijzergehalte wat je moeheid kan verklaren,. hou het wel in de gaten hoe lang je depri blijft hoor,. trek anders aan de bel.
ik heb mijn hele bevalling en gevoelens erna ook opgeschreven,. hielp met het van me afzetten,. misschien idee?

 

Hallo

Ik heb ook een ks gekeregen,mijn zoontje lag in stuit.Van mijn dochter ben ik wel gewoon bevallen.Ik wist met 24 weken dat mijn zoontje in een stuit lag ze hebben gewacht tot 36 weken toen heb ik een draaipoging gedaan die helaas niet gelukt is.Ik had ook heel erg het gevoel van mijn lichaam faalt,hoe kan dat bij yentl was het zon makkie (6,5 uur) zonder scheurtje,knipje,hechtingkje!en nu......
Dit heeft maat kort geduurd omdat ik een stuitbevalling echt niet zag zitten en dus zelf om een ks heb gevraagd.Dit ging niet zonder slag of stoot heb er behoorlijk voor moeten knokken om een ks te krijgen(ze zijn hier nogal van het promoten van een stuitbevalling)NO WAY ik heb er echt geen spijt van dat ik voor de ks heb gekozen heb het beide mogen ervaren en kan niet zeggen wat nu uiteindelijk het meest mee of tegen is gevallen.Ik was na de ks vrij snel weer op de been heb 3 dagen in het ziekenhuis gelegen en mocht toen naar huis ik heb daar nog 5 dagen kraamhulp gehad en me lekker laten verwennen en ook 5 dagen op bed gebleven!Daarna voorzichtig naar beneden toen Vince 10dg oud was voor het eerst een blokje om gelopen en dat steeds verder uitgebreid na 3,5 weken kon ik weer auto rijden en kon ik mezelf weer aardig redden.
Het is idd zo dat je langer herstel nodig hebt ik liep bijvoorbeeld 2 dagen na de bevalling van mijn dochter alweer een blokje om met de hond dat was er nu dus niet bij maar al met al Totaal geen spijt van gehad en echt na die 6 weken voel je je een stuk beter!

Ik hoop dat je je snel wat beter gaat voelen en dat je het faal idee van je af kan zetten.Diy is echt niet zo want een ks is ook een topprestatie!

Veel liefs Claudia

 

hoi

ook ik had een ks, en die moeheid..je hebt een ks gehad dat is te vergelijken met een zware buikoperatie, bij mij duurde het 3 maanden voordat ik weer fit was, vooral als je eerst al een marathon hebt gelopen met al die weeen en daarna nog een operatie...onderschat het niet het is echt normaal na een week of 6 gaat het echt stukken beter!

en dat autorijden, ik mocht de 1e 6 weken niet vanwege snel moeten remmen dan kunnen je buikspieren de klap niet opvangen!
Het komt allemaal goe....

bye

 

Hoi meid,

Vanaf nu zal het zeker alleen maar beter met je gaan!
En kop op een ks is ook een hele topprestatie hoor!

Liefs Claudia

 

Mooi dat je je al wat beter voelt Melody! Komt echt allemaal goed.

Ik denk trouwens of misschien heb ik dat al eerder gezegd dat er wel een verschil is tussen een geplande ks en eentje die pas gedaan wordt als je al bezig bent te bevallen. Qua gevoel denk ik ook en je conditie.

 

Hay wendy,

Hoe gaat het nu met je?

Wat goed van je dat je naar buiten ben geweest met de kleine, ga zo door joh.

En sta er boven wat andere zeggen en luister niet te veel naar goed bedoelde adviesen. Ik werd daar op een gegeven moment ook depri van

Ik ga per 1 februari weer werken, ze hebben mij geestelijk gezond verklaard....................joepie!

Ik kijk echt weer uit om te gaan werken, heb er echt heeeeeeel veeeeel zin in.

Ga zo door en doe gewoon wat je gevoel je ingeef

En net wat senseemillia schreef. Ik hoor bij zoveel mensen dat een niet gepande ks gewoon veel problemen opleverd, zowel voor moeder als kind! Als je een geplande ks heb of krijgt, dan kan je er op voorbereiden en dat was in mijn geval ook niet. Mijn conditie was ook niet goed, ik zat midden in die hittgolf met zo dikke toeter en ik had van die olifant benen!
En ik was gewoon op voordat ze sem gingen halen via ks, ik heb tot persen aan toe meegewerkt en kreeg lekker nog zo vacuumpomp in mijn doos en wat deed dat auw zeg!

Dus ik weet gelukkig wat je doormaakt, maar het komt goed echt waar.

 

bij mij was het een geplande keizersnee op 6 december, maar kailynn besloot op 3 december jarig te willen zijn, om 1 uur in de nacht braken mijn vliezen en begonnen gelijk de weeen en om 3 uur lag ik op de ok. het ging allemaal zo snel, dat ik erna er emotioneel ook wel last van had hoor.
het heus niet makkelijker als je het van te voren weet.
ik hoorde 3 weken voor haar geboorte ineens dat ze on onvolkomen stuit lag, dat ze 3 weken achter liep in groei, dat er te weing vruchtwater was en dat de placenta niet functioneerde en dat ik gelijk moest blijven.

 

Ik wist al vanaf week 26 dat ze in stuit lag, en echt hoor je gaat je dan ook voorbereiden en hebt 'zo'n gevoel van die gaat niet draaien.
Ik denk serieus dat het voor mij juist heel fout geweest was als ze wel was gedraaid, dan had ik me op heel korte termijn op iets anders moeten voorbereiden.

Maar Slingding jij hebt je dan gewoon ingesteld op een ks 6 december dat is ook wat! En al die andere dingen wat je hebt meegemaakt is ook niet fijn zeg!
Heeft je vk nooit gezien dat je beeb in stuit lag?

Mijn vk had het twee keer fout, nee hoor die is gedraaid zei ze de eerste keer, wij blij (week 27 was dat) toen ging ik voor een pretecho, nee die ligt nog met dr bol boven, weer naar vk daarna, nee hoor volgens mij is ze gedraaid. Nou niet..Ben blij dat ik nog naar het zkh kon voor een liggingsecho..
En dan nog voorstellen dat vk's beebs gaan draaien..ze weten niet eens of ze wel goed liggen

 

Ik denk ook dat het anders is als je gekozen hebt voor een ks en die dan ook op die dag wordt uitgevoerd.Zoals bij mij het geval was.Ik wist ook al met 24 wk dat het een stuit was en heb ook een draaipoging laten doen ook niet geholpen,dus geplande ks,heb deze echt als iets heel positiefs ervaren.

Ik kan me goed voorstellen dat je je ingesteld had op6 dec en als het dan toch nog eerder komt.....
Idd erg balen dat ze er zo laat in de zwangerschap achter kwamen dat er zoveel dingen niet goed waren,Dat speelt dan denk ik emotioneel ook een rol.

Liefs Claudia