Hee dames. Vandaag heb ik het dus ook aan mijn pa verteld, die is in tegenstelling tot mijn moeder erg over de rooie!! Ik weet nu niet wat ik ermee moet doen!? Hij wilt nu niet met mij praten, ik snap zijn bezorgdheid wel met name omdat mijn vriend en ik nu nog bij zijn beste vriend in 'wonen' maar morgen helaas weer eruit moeten vanwege de huurbaas (heel stom, we hadden er allemaal niet aan gedacht) dus nu moeten we voor 1 maand terug naar mijn ouders en daarna kunnen we in ons nieuwe woning zodra alles in orde is gemaakt. Nu weet ik niet hoe ik ermee om moet gaan, wil heel graag dat mijn pa er ook blij mee is maar ik moet het hem maar even laten bezinken van mijn moeder. Hopelijk hebben jullie tips voor mij want ben er heel erg verdrietig om en maak me nu heel druk en wil het echt niet weg laten halen wat we ook zeker niet gaan doen.
Ik snap niet zo goed waarom je vader boos is??? Als ik het goed begrijp wonen jullie nu even bij een vriend maar over een maand is jullie huis klaar?? In mijn ogen lijkt het dan toch dat jullie al wat langer samen zijn? Of ligt het eerder gevoelig dat je nog jong bent?? Of ligt het financieel?? Mag hij je vriend misschien niet?? Lastig hoor... Geef hem de tijd...
Wat vervelend! Ik mis het ook eventjes. Jullie gaan samenwonen toch? Het is een bewuste keuze, dus jullie hebben er goed over na gedacht. Weet je ook waarom hij precies boos is? Wanneer ik even een maand bij mijn ouders moet wonen omdat mijn huis nog niet klaar is, dan worden ze absoluut niet boos maar ontvangen ze ons met open armen. Is er meer aan de hand?
Je woning lijkt me opgelost toch? Dus ik snap niet zo goed waar je vader dan boos om is? Zolang jullie het met z'n tweetjes rooien (financieel, maar ook in de relatie) heeft hij er weinig over te zeggen toch? Hopelijk kan je er toch een beetje van genieten en gun hem z'n tijd om bij te draaien. Als het echt alleen die woning is, draait hij vast snel bij zodra jullie je eigen plekje hebben.
Thanks voor de reacties! Nou t zit meer zo, we hebben vandaag bij woningen gekeken en als we onze papieren hebben door gemaild kunnen zij een contract opstellen waarna wij er direct in zouden kunnen. Mijn vader is meer het type dat zich erg zorgen maakt over dat wij nog niet super lang samen zijn,, wel bijna een jaar en dus nog geen woning hebben (eind december zouden we erin kunnen zoals ik al had omschreven) misschien dat het anders overkomt dan ik het bedoel maar vind het erg lastig om het uit te leggen zo ik hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel We hadden nooit gedacht dat het eigenlijk al heel snel zou gaan en echt een jaar of langer zou duren.
Ik ga nu waarschijnlijk heel moederlijk klinken ( OMG 🙈 ) maar ik snap je vader wel. Jullie kiezen bewust voor een kindje na 3(?) mnd, zonder dat jullie samenwonen en jullie zijn nog jong begrijp ik? Is niet niets he, waarom zo'n haast?
Ah.. nu snap ik je vader wel. Je hebt pas iets als je er woont he. Ook die opmerkingen over een huisbaas en er niet aan gedacht hebben en dat je er nooit aan had gedacht snel zwanger te kunnen zijn..Ik vind je een beetje naïef overkomen.
Is niet de bedoeling zo over te komen. Ik snap mijn pa ook heel goed daar niet van vind het alleen vervelend hoe hij erop reageerde terwijl mijn moeder wel heel blij is. We zijn heel snel gegaan dat klopt,, we wilde het allebei heel graag en het gaat samen ook heel goed maar buiten dat om heeft mijn pa een hele goede klik en band met mijn vriend
We wilde en willen heel graag jong kinderen en samen gaat het heel goed maar achteraf denk ik dat we beter eerst een woning konden hebben voor de 100% en dan zwanger konden raken ipv nu meteen maar gebeurd is gebeurd en het is van harte welkom en we zijn er allebei erg blij mee.
Sorry, ik wil je niet voor je hoofd stoten maar ik vind je berichten nogal warrig overkomen en begrijp niet zo goed wat je van ons verwacht in dit hele gebeuren... tips. Heb ik niet. Praat met hem en geef hem wat tijd, ik vind het allemaal nogal wat, laat staan wanneer je mijn kind was geweest.
Het geeft ook niet, maar daarom snap ik je vaders bezorgdheid wel En dat ga jij over een maand of 8 ook steeds meer begrijpen Hopelijk pakt alles voor jullie goed uit, ik adviseer je goed na te denken over wat er nodig is voor jullie en voor de kleine en daarvoor te gaan. (Ik neem aan dat jullie goed gespaard hebben in ieder geval) Want 8 maanden om dingen te regelen lijkt heel lang, maar is echt zo voorbij. Als jullie dat doen weet ik zeker dat je vader bijdraait. Succes!
Laat het lekker bezinken. Of je wel of niet naïef bent (geweest) staat hier volledig buiten. Jullie hebben de keuze gemaakt en ik hoop dat jullie deze maanden gaan gebruiken om alle zaken op orde te stellen. Want dat is jullie verplichting als ouders. Een goede en stabiele omgeving creëren voor jullie kleine. Uit de berichten die ik lees merk ik dat je vader een goede gast is die gewoon bezorgd is. Wees daar blij om. Hij heeft het beste met je voor. Het komt wel goed. Zodra hij van de schrik is bekomen kun je met hem om de tafel. Maak afspraken. Dat is fijn voor hem (geeft hem het gevoel dat alles goed komt) en fijn voor jullie (hebben jullie alles goed op een rijtje). Jullie komen er wel.
Ja ik begrijp wat je bedoeld. Ik vind het vaak op een forum lastig om uit mijn woorden te komen en het dan goed te verwoorden. Ik geef hem de tijd,, hij wilde geloof ik morgen wel praten maar dan wel met mijn vriend zei mijn moeder me. Maar ieder geval bedankt voor de reacties! Wilde graag mijn verhaal kwijt en vind het fijn om het hier kwijt te kunnen.
Hoe vervelend het ook voor je is, ik snap je vader ook zeker wel. Hij is inderdaad gewoon erg bezorgd omdat hij om je geeft. Zoals ik het nu lees zijn jullie nog jong en na zo'n 2 maanden relatie al begonnen met zwanger raken. Hebben jullie ondertussen wel al samengewoond of tot nu beiden bij jullie ouders thuis gewoond? Het samenwonen is wel iets heel anders dan als je dat nog niet gewend bent en een relatie hebt als je beiden nog thuis woont. Je bent dan echt op elkaar aangewezen. Helemaal nu er een baby op komst is. Dit zorgt weer voor extra druk Tel dit alles bij elkaar op en dan is het wel begrijpelijk dat je vader zo reageert. Ik denk, zoals ik het nu lees, dat jullie iets te makkelijk over het krijgen van een kind hebben gedacht. Als ik het verkeerd heb, gewoon zeggen natuurlijk Maar het is zoals het is, zoals iemand anders al zei zorg dat je alles nu snel op de rit krijgt en laat het even bezinken bij je vader. Hij draait vast wel bij. Succes!
Kijk, nu begrijp ik je verhaal wat beter. Het is inderdaad nogal wat. Zijn kleine "meisje" heeft een vriendje, gaat snel samenwonen en is ook nog eens zwanger. Ik ben de jongste van 4 meiden. Inmiddels nu al 12 jaar samen en heb al 1 zoontje van bijna 3. Toen wij gingen samenwonen vond mijn vader dat prima, maar ik moest echt 100x aantonen dat wij ons huis wel konden betalen etc. We redden ons gelukkig prima, maar sinds ik samenwoon snap ik echt wel waarom hij zo bezorgd is. Ik wilde ook altijd vroeg kinderen, maar achteraf ben ik zoooo blij dat we pas laat zijn "begonnen". Man man man... Ik heb echt diep respect voor ouders die heel jong zijn, of alleenstaand!! Want echt waar, je leven verandert echt 24/7 en de wereld staat op zijn kop!! Voornamelijk kwa vrienden, vrijheid, financieel lever je best veel in. Tuurlijk krijg je er veel voor terug, maar nooit meer zoveel vrijheid als eerst. (stappen, vakanties, wereldreis, sparen) Ik hoop van harte dat je pa bijdraait, en dat jullie laten zien dat het wel kan! Wel een liefdevol gezin zijn, het goed voor elkaar hebben, en elkaar blijven steunen door dik en dun. Zeker nu jullie elkaar nog helemaal niet zo lang kennen lijkt mij dat best wel spannend... Succes! Geef je pa de tijd. En als hij de echo over enkele weken ziet zal hij vast verkocht zijn...
Echt bedankt voor de reacties! Hoorde net van mijn ma dat mijn pa al wat blijer kijkt nu hij weet dat we financieel echt wel goed zitten. Denk inderdaad dat we iets te makkelijk over kinderen krijgen hebben gedacht maar eigenlijk ook weer niet, we weten hoe zwaar het is,, ben eergister of het was gister (sorry klein beetje vergeetachtig) nog naar mijn schoonzus geweest, zij is precies net zo oud als ik echt maar 1 dag verschil en allebei dus 23 jaar en zij heeft nu 2 kindjes en is al wel stuk langer samen,, de oudste is bijna 2 en de jongste is net 4 maandjes,, heb hem toen de fles gegeven, was een erg mooi moment vond ik en weet ook zo'n beetje wat ik moet doen als hij huilde, dan wilde hij gewoon normaal vastgehouden worden ipv in de 'wiegstand' als jullie me snappen maar ieder kind is natuurlijk weer anders. Maar zo leer ik het zelf ook wel een beetje.
Wat vervelend dat je vader zo reageerde. Maar ik moet wel eerlijk bekennen dat je dit natuurlijk wel een beetje had kunnen zien aankomen. Hij is al een keer eerder heel boos geworden toch toen hij zag dat je een zwangerschapstest/ovulatietest had gedaan? Je gaf toen ook aan dat hij het een slecht plan vond omdat jullie allebei nog thuis wonen. Ik denk dat hij het beste met jullie voor heeft en gewoon wil dat jullie alles op de rails hebben. Hij draait vast wel bij.
En owja vergeten erbij te zetten,, door bepaalde privé omstandigheden bij hem thuis 'woont' hij bij mij thuis en dus bij mijn ouders, Dit al een aantal maanden, wat mijn ouders zelf ook vervelend vinden. Maar hebben dus een woning gevonden waar we echt voor willen gaan en er eind december in zouden kunnen als alles een beetje mee zit