Gefeliciteerd met de kleine! Ik kan me herinneren dat ik ook wat last had van een trekkende hechting. Gelukkig lossen ze vrij snel op en is het ongemak van korte duur. Heb je er veel last van laat dan je verloskundige er even naar kijken. Soms is het mogelijk om de hechting (deels) iets eerder te laten verwijderen.
Twee keer een spoed sectio gehad. De eerste keer was na niet vorderende baring en toen was ik helemaal kapot. Herstel duurde vrij lang en ik vond mezelf heel zielig De tweede keer had ik in eerste instantie een geplande keizersnede maar ik kreeg weeën en ontsluiting dus toen werd ter plekke de ok klaar gemaakt. Het herstel hier van was veel vlotter. De dag er na uit bed en zelf douchen. Wel wat snel moe maar dat was alles.
Heb een grappig verhaal. Ik had bij mijn eerste ook een geplande ks. De nacht van te voren precies om 24:00 uur braken de vliezen. De operatie is drie uur naar voren geschoven en dus officieel een spoed ks. Deze keer word het weer ee geplande ks. Maar omdat het een placenta previa is. De ks wordt dan eerder ingepland omdat het bovenstaande onwenselijk is. Succes!! En komt allemaal goed.
Zo na een druk weekend heb in eindelijk weer wat tijd gevonden om te reageren Zo te zien aan alle reacties ga ik het maar gewoon allemaal op me af laten komen. Wel met wat extra hulp achter de hand mocht dat nodig zijn! Voor jullie dames die een geplande KS gaan krijgen wil ik al wel vast zeggen : heel veel succes en zet hem op ! Nu mogen we eindelijk lekker rustig aftellen - hopelijk allemaal genieten van verlof - en thuis lekker aan klungelen! Voor de dames die hun verhaal verteld hebben : hoe snel of langzaam ook hersteld ik vind het niet niks om allemaal te lezen! Lief dat jullie jullie verhalen met mij en de andere dames gedeeld hebben. Dat geeft altijd een goed steuntje in de rug , en zal mij zeker helpen bij de voorbereidingen
De eerste is geboren na een spoedks (met 40+0), nadat bleek bij bijna 10cm dat het een sterrenkijkers was en het me op eigen kracht en dmv wegduwen laatste randje en met de vacuum niet lukte. Toen hij het niet meer leuk vond, waren we in 15 minuten tijd van de afdeling naar de OK en de kleine geboren. Ruggenprik toen reuze meegevallen, ging in 1x goed. Herstel erna ging ook vrij aardig, had alleen koorts de avond van de bevalling. Dag er na uit bed en lekker douchen, zo fijn! Nog wel echt een tijd rustig aangedaan. De 2e is ook geboren met een spoedks met (40+5). Ik wilde hoe dan ook vaginaal bevallen dit keer, aangezien het mentaal de vorige keer zo tegen gevallen was. De KS was wel al gepland met 41+4, zo ver mogelijk naar voren. Wederom aan de 10 cm gekomen, liep allemaal erg goed weer. Totdat dus mijn vliezen nog niet gebroken waren en de kleine man dus niet indaalde. Ze konden nog vliezen breken en hopen dat er dan niet eerst een arm/been/navelstreng zou komen. Dit risico wilde ik niet. Dus hierop zelf de keuze gemaakt, samen met de gyn om de KS te doen, dus met spoed naar beneden, 20 minuten later was hij er. Ze hebben wel 5x moeten prikken voor de ruggenprik (1e keer kreeg ik echt een electrische schok door mijn been). Uiteindelijk herstel etc weer reuze meegevallen. Maar wel echt rustig aan doen, niet al meteen weer in alle startblokken willen staan. je komt waarschijnlijk dan later na je zelf tegen. Dat komt allemaal wel weer. Het is toch en grote buik OK, waar een herstel tijd aan vast zit. Als er nog een 3e gaat komen, komt deze met een geplande KS in de 39e week van de zwangerschap.
Bij mijn dochter een spoedkeizersnede gehad onder volledige narcose. Ik had de eerste dagen veel pijn en hier een morfinepompje voor. Na 2 weken was ik weer zo goed als op de geen. Bij mijn zoontje een geplande ks gehad. Vantevoren hebben we afspraken gemaakt met de gyn wat we zouden doen als de weeën eerder kwamen. Uiteindelijk gewoon de datum gehaald, ik was toen ook 38+6. Ik vond het een fijne ervaring, ondanks dat zoontje vast zat en met de vacuüm gehaald moest worden. Ik kreeg hem na onderzoek gelijk op mijn borst en hij mocht de hele tijd bij mij blijven. Mijn herstel gaat ook echt soepel dit keer. De pijn was vanaf het begin prima te doen met diclofinac en pcm. De dag na de bevalling kon ik al kleine stukjes lopen. Op dag 11 stond ik al in de supermarkt. Inmiddels is het dag 16 en heb ik eigenlijk nergens meer last van, op een slechte conditie na haha. Ik doe nog wel rustig aan, til geen zware dingen en hou me netjes aan de regels van niet stofzuigen, geen autorijden etc.
Ik vond de (spoed)keizersnede enorm meevallen! Ik ben nu vaginaal bevallen en ik heb zoveel meer pijn gehad (knip - scheur) als na mijn keizersnede. Bij de keizersnede kon ik gewoon zitten en liggen, natuurlijk trok de wond wel wat maar geen pijn. Na mijn vaginale bevalling kon ik tijdens mijn kraamweek werkelijk niks! Echt veel pijn gehad. Ik wou iedereen die me zei dat het herstel zoveel sneller zou zijn als na een keizersnede wel een schop geven Ik was na de keizersnede wel nog heel lang moe en suf, maar of dat echt met de keizersnede te maken had.. Ik vond de keizersnede dus echt meevallen, ook het herstel.
Ik heb na drie dagen inleiden en spoed KS gehad, het herstel was psychisch zwaar omdat ik heel erg baalde dat ik niet zoals mensen die normaal waren bevallen al achter de kinderwagen kon lopen en alleen maar de negatieve dingen kon bedenken, maar als ik het achteraf bekijk was het echt wel te doen, ik reed na twee weken weer in de auto en kon toen zo ongeveer alles weer. Deze keer word het een geplande KS , ben dus benieuwd hoe het deze keer zal gaan
@Beheer dank! Voor de dames die eerder gereageerd hebben , nogmaals dank voor alle tips!! Ik heb er best veel aan gehad nog! Op Zaterdag 13 juli een spoedkeizersnee na een ‘mislukte’ inleiding (ingeleid ivm opkomend PE - met 5cm ontsluiting) - ivm met een HB drop (HB 4.1 op dat moment en meer dan 1.5 liter bloed verlies , door gedeeltelijk placenta loslating bij weeen). Dag erna een zak ijzer gekregen door infuus en de dag daarna 2 zakken bloed helaas. Ik begin nu rustig eindelijk sinds een week of 1,5 weer op de been te komen! Moest meteen aan jullie posts denken , ik heb echt rustig aan gedaan (en kon dan ook echt maar weinig) toen ik weer thuis was op dinsdag 16 juli. Het herstel was / is dus super pittig maar op het moment pijn en medicatie vrij (we komen er wel) De kleine meid heeft nergens wat van mee gekregen en doet het super goed gelukkig !
Misschien een gekke vraag hierover , was je dan wel verzekerd? Mijn verzekering is het namelijk zo dat je tot 6 weken na een operatie (als er wat gebeurd uiteraard) niet verzekerd bent
Mijn verzekering weigerde daar uitspraken over te doen. Ik heb uit voorzorg zes weken gewacht maar mijn verzekering deed geen enkele uitspraak wanneer ik weer mocht rijden, die verantwoording legden ze zo hup bij de gyneacoloog neer
@Izzie7676 ooo slecht is dat geregeld opzich wel qua verzekeringen hoor , ik heb ook echt wel meerdere malen moeten aandringen om echt een antwoord te krijgen waar ik iets mee kon. Dan kan je inderdaad gewoon beter maar die 6 weken wachten
Hier een soortgelijke ervaring. 2 spoedks met héél lange bevalling eraan vooraf. Bij de 1e 10 dagen op bed gelegen, kon niks. Bij de 3e en geplande ks liep ik na 3 dagen weer een rondje door de buurt met de kinderwagen.
@suus1983 @Roosie91 Verschrikkelijk als het zolang laten duren , ik was na een inleiding met 1,5 liter bloed verlies en van 07.00 tot 13.30 al helemaal gesloopt. Maar het slechte herstellen herken ik dan ook echt wel , dat is echt ontzettend moeilijk. Beide mentaal en lichamelijk. Maar het aller lastigst : dat je er niet 100% kan zijn voor je kleintje .
1e ks was spoed ivm PE met 28w. Herstel was prima, maar ik heb er weinig aandacht aan besteed, gezien zoon op de NICU lag (en is overleden). Maar weet nog dat ik het binnen een week al zat was om steeds te wachten tot iemand me met de rolstoel kon rondchaufferen in het zkh. Dus liep al heel snel en was sowieso pijnvrij. De 2e ks (ook spoed) was met 36 weken, na een mislukte inleiding. Weeën kwamen niet snel genoeg en baby lag niet laag genoeg. Artsen wilden niet dat ik nóg een kind zou verliezen (zou dan de 3e zijn) en snel gekozen voor ks. Een dag later zat ik al rechtop in kleermakerszit op bed en hielp ik mee de baby verschonen. Na 3 nachten zkh naar huis en meteen op de been. Over 2 weken staat ks #3 op de planning, dit keer gepland en voor het eerst gedeeltelijke narcose, ben benieuwd. Tot nu toe dus alleen kortdurend last gehad van ks (echt maar een paar dagen) en 0,0 complicaties aan overgehouden. Ik vond het echt ideaal verlopen en zou het, als het altijd op de manier verliep als bij mij, iedereen aanraden (bij wijze van spreken). Ik lag beide keren een week van tevoren al in het zkh, dus ging wel fysiek uitgerust de operatie in (wel erg veel stress ervaren gedurende de zwangerschappen). Mijn schoonzus heeft 3 ks gehad (kinderen zijn al pubers) en heeft tot 3x toe dezelfde ervaring als ik, wat de ingreep betreft. Het is echt niet alleen drama en langdurig herstel.
Allereerst , wat erg om te horen van de kindjes die je verloren bent. En ook al is dat al wel (denk ik) even geleden alsnog wel sterkte!! Dat het niet altijd alleen maar drama is ben ik me zeker van bewust - en dat bewijzen ook zeker de verschillende persoonlijke verhalen hier en om me heen. In eerste instantie heb ik ook echt wel gedacht (na de KS) , kom maar op met het herstel - maar dat is voor mij persoonlijk , door de omstandigheden , echt vies tegen gevallen. De dag na de KS waar ze graag willen dat je weer gaat staan , kon ik echt niet meer (dat was voor ik een zak ijzer en 2 zakken bloed had gehad) toen ik beide gehad had , ging het ook steeds sneller beter. Wel prettig vind ik het om te lezen dat t ook bij veel dames beter ging met herstellen!! En dat herstellen bij velen ook zo goed gaat , gun ik iedereen