Ben erg benieuwd naar familie die ik van mn vaders kant heb. Mn vader is op zijn 2e weggelopen en daarna nooit meer iets gehoord. T kan best mogelijk zijn dat hij al is overleden. Mijn moeder heeft schyzofreinie of volgens ons christelijke: demonen dus verkeerde geesten in haar lichaam. Haar zie ik nog minder dan 1 keer per jaar. Ik ken hun jeugd niet, weet niet eens hoe ik het had de eerste 2 jaar van mn leven en die waren niet positief en hiernaast ken ik alleen mn oma en tante en wat achterfamilie maar heb niet heel veel contact met ze en alle famillie woont dan wel niet in Italie dan wel niet in Amerika en dan wel niet in Duitsland/zwitserland
Ja een goeie vraag ik denk ze te kennen maar nu je het zo afvraagt weet ik dat ook niet zeker. Hmmm. Ik weet wel veel maar er zijn altijd dingen die ik nog nooit besproken heb met ze. Ben ook wel nieuwsgierig eigenlijk. Mijn moeder verteld wel veel over mijn vader hoe die vroeger zich zelf maar moest redden. En het stomme is dat zei dingen vertelde die ik echt nooit achter mijn opa had gezocht. Dus ja nu kijk ik dus ook weer heel anders tegen mijn opa aan. En weet niet of dit wel zo leuk is eigenlijk om te weten. Gelukkig leven ze allemaal nog moet alleen mijn pake (opa) missen. Dus kan ze nog heel veel vragen stellen. Mijn moeder verteld wel eens wat over hoe de situatie vroeger was. Dat de familie ook wel heel erg ingewikkeld in elkaar zit. Ze weet ook niet zeker wie de vader van haar vader is. Ik heb een keer mijn moeder haar dagboek mogen lezen van haar maar dit stond me tegen ik weet ook niet waarom, dus heb dit toen niet gedaan. Voor Noa heb ik een boek van pap en mam vertel eens. En ik had het ook heel leuk gevonden als mijn ouders zoiets voor mij hadden gedaan.
Nee, ik ken beide ouders niet. Oppervlakkig wel, en natuurlijk heb ik wel eens verhalen gehoord over hoe ze elkaar ontmoet hadden, ik weet waar beide zijn opgegroeid, mijn moeder vertelde wel eens over haar jeugd. Maar wat er nu in ze omgaat? Nee. Mijn vader spreek ik zelden en mijn moeder zit opgesloten in haar eigen hoofd. Erger nog, ik ken mijn eigen tweelingzus niet eens, de familie is daarvoor teveel uit elkaar gevallen.
Ja ik denk dat ik mijn ouders redelijk goed ken. Mijn moeder misschien iets beter, ook door verhalen van mijn opa en oma. Mijn opa praat graag over vroeger. Ik weet daardoor ook veel over mijn opa.. Mijn andere opa en oma (van vaders kant) zijn beiden overleden helaas.
Ik heb speciaal hiervoor de serie boeken 'vertel s' gekocht. We begonnen ermee voor J. maar vond het voor ons zelf ook erg leuk om zoiets te hebben van je eigen ouders. Echt een aanrader! bol.com | vertel s | Boeken Ook werd er altijd veel gepraat en gevraagd tijdens het eten, we (broer en ik) waren erg nieuwsgierig aangelegd kregen we dan te horen hahaha
Oppervlakkig wel, maar steeds als ik dieper wil gaan en ze écht wil leren kennen stoot ik op een muur. Bvb. een aantal jaar geleden voor mijn verjaardag hun het boek "vertel 's" gegeven met de vraag om in te vullen. Kreeg ik als verwijt naar mijn hoofd dat mij dat allemaal niet aanging, de vragen veel te privé waren en dat ik al die informatie toch maar op Facebook zou zetten Nooit teruggekregen dus die boekjes... Tevens moet ik steeds bellen en moeten wij altijd naar hen komen op bezoek, ze komen 2x per jaar ofzo bij ons terwijl we op een 15 minuten van elkaar wonen. Ze houden wel van me (toch zeker mijn moeder) maar hebben daar gewoon niet zoveel behoefte aan zeggen ze. Toen we gingen trouwen was er ook bijna geen interesse, nu bezig met het proberen voor een eerste kindje (dat weten ze niet) ben benieuwd of ze daar toch enige interesse in gaan hebben. Wel goede band met grootouders maar zij hebben jammer genoeg niet het eeuwige leven natuurlijk. Vind het zo jammer voor onze toekomstige kindjes dat ze wrshlk niet zo'n band gaan krijgen met mijn ouders als ik met mijn grootouders. Mijn man en ik zeggen altijd dat wij de start gaan zijn van een hechte familie met onze kinderen
In de laatste jaren zeker, ik ben volwassen geworden en heb m'n ouders toen goed leren kennen. Ik praat nog veel met ze. En ik hoop ze nog veel langer te mogen kennen en elke keer weer nieuwe dingen horen.
Mijn moeder ken ik wel redelijk. Mijn vader daar ken ik de hoofdlijnen, maar de band is gewoon anders en hij spreekt nauwelijks. Laat staan over gevoelens. En heb zelf echt geen behoefte om verder te graven.
Mijn vader was altijd heel gesloten en ik wist vrijwel niks over zijn leven. Hij kreeg 3 jaar terug ongeneeslijke longkanker en ongeveer 2 weken voordat hij stierf heeft hij zijn hele levensverhaal verteld aan mij en mijn broers, dat was behoorlijk indrukwekkend. Mijn moeder ken ik vrij goed denk ik, die praat juis weer heel gemakkelijk over haar jeugd en dingen die ze meegemaakt heeft!
Ik ben opgegroeid in een familie waar we allemaal geleerd hebben dat je familie je grootste goed is. Daarom zijn we denk ik allemaal enorm hecht, en ken ik mijn ouders door en door (en mijn grootouders, mijn tantes, mijn neven en nichten enz). Vroeger gingen we elke zondag met de hele familie van mijn moeder naar mijn opa en oma voor het avondeten. Mijn oma, moeder en tantes waren aan het koken en opa was bezig met de kleinkinderen (10 stuks). Hij deed niet aan tv als kindervermaak dus vertelde hij verhalen. En we luisterden ademloos. Over zijn jeugd, leven van mijn overgrootvader, hoe hij en oma elkaar hadden ontmoet, allerlei anekdotes uit kindertijd van mijn moeder en haar broer en zussen enz enz. Daarnaast zie ik mijn ouders ong 4x per week, en heb ik een hele hechte band met ze. Ik weet enorm veel over ze als persoon, en ze nemen alle belangrijke beslissingen ook in overleg met ons en mijn zusje.
Van mijn moeder weet ik aardig veel, ik was een helse puber en zij zei altijd van wie heb je dat toch jeetje ik zou het echt niet weten, en nu weet ik dus van wie ik het heb Ook werd ze gepest omdat ze rood haar had En dat ze het niet breed hadden maar eigenlijk niet heel veel, ook van mijn vader weet ik niet echt veel, ze leven beide nog, vader 56 moeder 61
Ik ken m'n beide ouders heel goed, heb veel contact met ze en we praten veel. Ze hebben het ook regelmatig over 'vroeger'. Toch heb ik ze het boekje 'Pap, (of mam) vertel 's' gegeven (kwam naar aanleiding van het overlijden van de opa en oma van mijn man. Zijn ouders voelden zich toen heel rot, omdat ze inderdaad met zoveel vragen bleven zitten) Mam, vertel's! Alleen een beetje jammer dat het niet echt schrijvers zijn en er dus nog geen letter in de boekjes staat..
Ja dat is een goeie eigenlijk. Van mijn moeder weet ik redelijk wat denk ik. Ze verteld wel vaker wat, hoe ze vroeger was e.d. Ook over haar zwangerschap van mij. Mijn vader ken ik eigenlijk niet, die leerde ik pas kennen toen ik 16 was. Hij is wel in mijn leven nu maar echt weten wie hij is.. Nee dat niet. Al lijk ik wel veel op hem hoor ik vaak van zijn vriendin Ik ben ook deels opgevoed door mijn opa. Hele lieve en grappige man. Ik had alleen graag meer willen weten over zijn leven in de oorlog maar hij vertelde er nooit over. Nu is hij zwaar dementerend dus zal ik het nooit te weten komen helaas.
Mijn vader is overleden toen ik 18 was. Met hem had ik wel graag meer quality-time willen doorbrengen. Ik weet wel redelijk veel van vroeger, maar ik had het wel fijn gevonden om als volwassenen elkaar te leren kennen. Mijn moeder en ik delen behoorlijk veel samen, heel fijn!
Herkenbaar. Mijn vader kreeg een hartaanval toen hij 53 was. Nooit afscheid kunnen nemen of vragen kunnen stellen.
Kennen zit voor mij niet in de hoeveelheid informatie die ik heb maar of ik hen begrijp en karakter ken. Mijn vader leeft al 20 jaar niet meer dus nee, daarvoor was ik te jong. Mijn moeder ken ik wel goed
Nee, ik ken mijn ouders niet. En zij mij ook niet. Allen (helaas) erg gesloten karakters. Zal ze dus helaas ook nooit 'echt' leren kennen. Geloof zelfs dat ik mijn schoonouders (schoonmoeder vooral) beter ken dan mijn eigen ouders...
ik wil niet alles weten van hun achtergrond weet sommige dingen mn moeder heeft niet altijd n leuke jeugt gehad mijn vader wel voor de rest over onze opvoeding enz zijn ze altijd heel vrij geweest zal vast en zeker niet alles weten maar dat hoeft ook niet weet wie mijn ouders zijn
Ik ken mijn ouders beter dan dat zij mij kennen. Ik heb ook redelijke jonge ouders. Ouders van mijn man zijn 10/15 jaar ouder dan mijn ouders en merk toch wel dat zij veel "geslotener" zijn.
Wij weten toch redelijk veel van onze ouders. Ook omdat hun jeugdfoto's gewoon in de kast lagen en er daar vaak over verteld werd. Wel heb ik gisteren gehoord dat m'n mama vernoemd is naar de kraamhulp die na de bevalling bij m'n oma kwam helpen. Mama is nr 7 van 9 kinderen en ze hadden niet dadelijk een naam voor de baby dus is ze maar vernoemd naar de kraamhulp