hallo, Ik vroeg mij af of er mensen zijn die ervaringen hebben met autisme en/of de kenmerken ervan Mijn dochtertje is 20 maanden jong een heel rustig en lief meisje maar toch, hoe zeg ik dat netjes en niet negatief? er is iets met haar... Ze is rustig naar mijn mening te rustig... leg haar paar blokjes de grond en ze vermaakt zich er uren mee.. ook zit ze heeeeel vaak in de eigen wereldje en moet je echtmoeite doen om haar aandacht te krijgen... ze wiebelt, zitten steeds van voor naar achter met de rug tegen de bank aan zeg maar, ook reageert ze niet of echt heel weinig op het roepen van haar naam, ze zegt nog helemaal helemaal niks, en als je haar buiten zegt met andere kindjes zoekt ze ook totaal geen contact met andere kindjes en gaat ze gewoon ergens rustig zitten te spelen met haarzelf en zonderd en sluit zich volledig af... eten?? ze eet heel goed maar echt wat ze kent... een voorbeeld ze krijgt smorgen een broodje pasta... geef ik dr een broodje met iets anders erop gooit ze het weg en wil ze het niet.. zo gaat het eigelijk overal zo mee.. Maar toch zijn er van die momenten dat ik wel tot dr doodring en dat ze lol heeft met mij... af en toe heellaas.. als ik haar van bed haal krijg ik een glimlach... ze is mijn toppertje en hou heeeeeeeel veel van haar... via het cb zijn we het traject vroegsignalering in gegaan en zijn hier inmiddels ook geweest voor een video opname...en ze zagen ook idd wat ik bedoelde... verder heb ik hier pas een uitslag over pas na de grote vakantie word een afspraak ingepland... tja mijn gevoel?? het zegt dat er wat is ik ben moeder van inmiddels 6 kinderen... mijn oudste dochter is nu 12 en ik wist direct na de geboorte van haar dat er iets met haar was... na 7 jaar is daar eindelijk toen uitgekomen adhd en verstandelijke beperking Mijn vroeg is of er mensen zijn die ervaring hebben hiermee ?? hun verhaal willen doen.. of er iemand is aar ee eventuele diagnoge is gesteld? hoor het graag...
Ik heb er geen ervaring mee, maar ik denk op basis van jouw beschrijving dat je gevoel goed zit in deze, en dat het heel goed is dat je er nu al mee bezig bent gegaan! Veel succes en sterkte, hopelijk kom je er snel achter wat haar situatie precies is en hoe je daar het beste mee om kan gaan.
Hier geen ervaring maar meestaal gevoel klopt wel je ziet vergelijking met andere steeds of het om autisme gaat of adhd of beperking of juist ontwikkelingsvoorsprong. Op basis van je beschrijving zou ik ook denken aan licht vorm autisme. Kijk anders bij ggz autisme in de buurt ze hebben veel inloopdagen gratis en ook veel informatie. Ze kunnen ook met 1.5 jaar al zeggen dat al sinds kort en Ze zeggen dat hoe sneller autisme wordt ontdekt hoe beter te behandelen is! Ik weet het toevalling omdat ik werk doe voor dat soort organisaties.
Ik vind dit best heftig om te lezen, je gevoel zal je waarschijnlijk niet vor de gek houden... sterkte. Mag ik vragen wanneer je voor het eerst dacht dat er "iets" was? Hoe oud was je meisje toen?
Ik herken wel wat in je verhaal. Mijn zoontje is nu 3, ook bij hem zien we wat bijzonderheden. Vooral het niet praten, met een (klein) speeltje heel lang rustig kunnen spelen, geen andere kinderen opzoeken om mee te spelen, niet reageren op het noemen van zijn naam. Dit was tot een aantal maanden geleden iig zo, inmiddels heeft hij wel wat grote stappen vooruit gemaakt. Hij praat intussen alles na, 'zingt' liedjes en reageert op z'n naam. Begint nu sinds kort ook met ja en nee te reageren als je hem iets vraagt. Het gaat dus vooruit, maar is vooral in sociaal opzicht een stuk jonger dan leeftijdsgenootjes. Wij zijn in contact gekomen met integrale vroeghulp waar we het advies hebben gekregen hem te laten observeren in een ouder-kind groepje. Hier gaan we aanstaande maandag mee starten. Naar aanleiding van de eerste gesprekken is er het vermoeden van ASS. Voor hoever je daar op deze leeftijd van kunt spreken natuurlijk. Vind het allemaal best spannend, al was de hoogste drempel om 'hulp' te zoeken, en dus een soort van toe te geven dat er 'iets' met hem is.
Hoi Ons zoontje van 3 heeft sinds kort een officiële diagnose van autisme. Ook wij vonden bepaalde dingen vreemd cq opvallend maar dat werd door alles en iedereen weggewuifd incl CB, want ieder kind was uniek en had zijn/haar eigenaardigheden. Echter werden de signalen steeds duidelijker, heel koppig, kieskeurig, niet willen of kunnen praten, vaste patronen. Uiteraard wilde cb nog even afwachten, ik niet. Wij zijn gestart met logopedie 2x in de week. Hele lieve vrouw en zij onderschreef de bijzondere gedragstrekken die wij ervaren na een paar maanden. We zijn doorverwezen naar het UMC audiologisch centrum. Daar onderzoekt men het kno gebied, gehoor, Iq en de sociale vaardigheden. Alles uitstekend, maar met twijfel over het contact maken. Toch een indicatie voor een taal school voor laat pratende kinderen geprobeerd, sloot niet aan bij zijn behoefte. Hij ging z'n eigen gang en zelfs 1 op 1 begeleiding was noodzakelijk om hem enigszins mee te krijgen in het ritme van de groep. Er waren lichte vorderingen, maar wij vragen ons zeer af of de school daar de aanleiding voor was of dat het reguliere ontwikkeling was. Aan het eind was de school enkel een frustratie en krijste hij alles bij elkaar in de auto. Zo kenden we onze zoon nog niet... Door de taal school zijn we doorgestuurd naar een infant psycholoog met als aandachtsgebied autisme. Zij heeft meerdere onderzoeken en observaties gedaan, thuis, taalschool en Creche en kwam tot de diagnose autisme. We volgen nu een training om gedeelde aandacht te stimuleren en dat slaat goed aan. Je ziet dat deze mensen professionals zijn en exact weten hoe je met een autist om moet gaan. Het leuke is dat je er in zo'n training ook achter komt dat je als ouders je onbewust ook al enorm hebt aangepast en al veel van wat men je leert al natuurlijk doet. We hopen dat hij in het najaar op een MKD terecht kan, op een speciale groep voor autisten met een normaal tot hoog Iq. Wij hebben het als een heftige tijd ervaren, de spanningen bij ons zoontje. (Hij sloeg met z'n hoofd tegen de muur als hij niet kon uiten wat hij wilde/voelde, beet en sloeg zichzelf en soms ons ook). Ook de reacties van de omgeving zijn niet mals, in de zin van: ze plakken overal een labeltje op tegenwoordig, waarom laat je je dat gebeuren?! Maar ook de zorg over zijn toekomst, want kan hij ooit een relatie aangaan, trouwen?, een gezin stichten, werken, zelfstandig wonen of wat dan ook? Dat zal de tijd ons leren. Onze families steunen ons wel enorm en waarderen de manier waarop we met hem bezig zijn. Dat doet veel goed, ook benaderen zij hem nu op dezelfde wijze, dat helpt enorm. Dat hyperfocussen herken ik, onze zoon heeft dat met filmpjes kijken, autootjes in een rijtje zetten of iets dergelijks. Uuuuuuuren houdt hij dat vol, je kunt roepen wat je wil. Hij hoort of ziet je niet... Mocht je nog vragen hebben, pb maar! Liefs pimkey
@happyrabitts Ik heb eigelijk altjd al gevoeld dat er "iets" was... als baby zijnde kon je haar gewoon uren in de box leggen en je had er totaal geen kind aan... of in het stoeltje ook geen probleem... ze was ontzettend laat met alles in vergelijking met mijn andere kinderen...ze loopt ook eigelijk pas net en is 20 maand.. als je haar op de bank zet zet met wat speelgoed blijft zeook lekker zitten... het maakt haar helemaal niks uit, het nadeel is als ze bezig is dring je niet tot haar door je kan roepen wat je wil maar geen enkele reactie... ze is ook een moeilijke eter.. eet goed hoort maar ze is een echt boerrinnetje.. wat ze niet kent eet ze ook niet... vanavond ook had haar gefopt ipv een lepel aardappels had ik dr een lepel brocolli gegeven maar ze gooit het meteen weg.. dat is met alles zo wat ze niet kent... we wonen in een hele kinderrijke buurt en als ik met haar voorthuis ga waar alle speelgoed staat en dus ook veel kinderen zijn zoekt ze totaal geen contact en speelt ze alleen met haarzelf en zonderd zich af... glijbaan schommel trampoline wipwap dat soort dingen wil ze ook niet.. zandbak juist weer wel heb je haar zo een hele dag zoet mee.... Verder kan ze ook echt dingen doen wat ze niet mag op tafels klimmen kastjes leegtrekken, maar zelijkt niet te reageren op mag niet!ik heb ook niet echt het idee dat ze er wat van begrijpt wat ik zeg... ze is een heel rustig meisje.. en je zou denken lekker toch een rustig meisje? maar nee ze is mij te rustig... miss heeft het ook met medicijngebruik te maken tijdens de zwangerschap.. heb namelijk betablokkers geslikt voor me hartritmestoornis maar goed dat weet ik ook niet of dat er iets mee te maken heeft...