Ik weet het soms gewoon ff niet hoor, dan maar hier aftypen... Toen we ervoor kozen om een gezin te stichten waren we er gelijk over eens dat ik 'thuismoeder' zou blijven, zolang dat financieel haalbaar was. Mijn man werkt fulltime en daarnaast runt hij een eigen bedrijfje en zo redden we het net...( of niet). Nou hadden we afgesproken om bijv geen zwangerschaps/ voedingskleding te kopen, ik heb een hoop 2e hands gekregen, op die manier kon ik me prima redden, in de wetenschap dat ik na de 2 kinderen dan gewoon een keer goed mocht shoppen schipperde ik wel..Je voelt 'm al aankomen, 2 kinderen rijker, niet meer mijn oude figuur terug..maar geld om gewoon wat nieuws te kopen is er niet/ nauwelijks. door hevige BI tijdens de eerste, en de 2e kwam kort erna en dus de bi nooit hersteld. Onlangs mri gehad en de schade is niet tof. Oa scheurtjes in diverse spieren zorgen ervoor dat ik ( al ruim 2jr) dagelijks veel pijn heb. Oma's om op terug te vallen hebben we niet. Dus waneer kan ik naar de Oh zo nodige fysio ?? indd. eens in de 2 weken is er avond spreekuur en kan ik een keer, maar is nooit voldoende. Telkens weer zit mijn rug zo vast als een boom Tijdens eerste bevalling is mijn kies gebroken, waneer kan ik naar de tandarts om deze te repareren ? precies.... bij uitzondering kon ik een keer op zaterdag half 9 terecht...Met 2 kleintjes naar consultatiburo is een uitdaging, peuterlief stuiterd overal heen waar niet mag en moet ik ondertussen baby uitkleden etc. dus manlief is een keer mee geweest en kon de oudste in bedwang houden zodat ik ook eens normaal met de arts kon praten, toen hij dit ervaarde bood hij aan de volgende afspraak weer mee te gaan om mij te ontzien..inmiddels geweest, helaas kon manlief op laatste moment niet mee ( vond hij zelf) dus stond ik weer in mijn eentje te stoeien... Kortom zo zijn er legio aan dingen waar ik steeds tegenaan loop en soms denk.. hallo... en ik dan ? dat ik thuis in een oude broek loop met mijn bubbelbuik vind ik niet erg, maar moet ook wel eens de deur uit en voel ik me niet prettig bij. Dit doet mijn eigenwaarde niet veel goeds, sporten kan ik helaas door de bi nog niet, dus vorlopig zal ik nog wel even niet slank zijn... gewoon even een keer geen gemama aan m'n hoofd en weer even mezelf zijn lijkt me heerlijk...in die 2 jr heb ik nog geen dag geen kind om me heen gehad, niet een keer even 'vrij'.. ik heb prachtige kinderen, ben dol op ze en sta nog steeds achter onze keuze maar soms breek ik echt even, zit heel veel binnen en voel me echt de ongewaardeerde huismuts. Als ik dan een keer zucht als onze oudste om niets huilt bijv.. als manlief thuiskomt na zijn dag werken zegt hij.. zucht niet zo, ik ben ook moe van mijn dag werken, mij hoor je toch ook niet, nee jij hoort niet al de heledag dit gepiep, ik ben dat soms ook even beu... Mijn man helpt in de avond uren doen we samen om en om de kinderen naar bad/ bed. Daarna gaat hij naar zijn werkkamer om daar door te gaan. We lopen op ons tandvlees en ik vraag me soms wel eens af...damn, wanneer word het weer leuk? zit er ff helemaal doorheen, soms met moeite wakker blijven tot fles van elf uur, zodat ik daarna snel slapen kan. Jonge gezinnen leuk, maar het vergt ook veel. Maar op deze manier voel ik me soms zooo onderaan de balans.
Is er niemand in je omgeving die af en toe een uurtje of twee kan komen oppassen? Even een uurtje of twee in de week voor jezelf doet wonderen! Lekker een boekje lezen, een lange douche, een wandeling, naar de tandarts etc.
Kun je niet s avonds 1x per week iets gaan doen wat jij leuk vindt, buitenshuis. Voor je man is dit te overzien. De kids slapen, dus hij heeft er geen extra werk aan. Jij voelt je niet schuldig, want je had niet iets moeten doen en je bent er toch even uit.
Zo te lezen heb jij echt even tijd voor jezelf nodig, kan je man je in het weekend niet een keer een ochtendje, middagje of hele dag ontzien, dat je bij een vriendin koffie gaat drinken of even lekker naar de kapper, even zonder kinderen. Al is het maar een paar uurtjes. Dit kan je best van je man vragen hoor, jij bent wel thuisblijf mama, maar ook nog steeds een vrouw, die ook best voor zichzelf op mag komen en er mag zijn. je bent zelf ook een persoon niet alleen maar mama! Heel veel sterkte en succes!!
Een deel van je verhaal herken ik erg goed. Hier ook een man die veel werkt en de verzorging komt allemaal op mijn schouders terecht. Verder geen familie in de buurt, waardoor ik nauwelijks 'me time' heb. Tijdje geleden afgesproken dat ik eens per week een uur ga wandelen. Kinderen liggen dan toch op bed, hij hoeft verder niks te doen. Ik probeer maar te denken dat ze over een paar jaar op school zitten en ik dan wat meer ademruimte heb.
Omdat jullie financieel het ook zwaar hebben, is het niet een idee om parttime werk te zoeken? Vooral dat ik weer begon na mijn verlof merkte ik hoe het werk ook "tijd" voor mijzelf werd. Gewoon onderweg lekker niks aan mijn hoofd en gezellig praten met collega's. Misschien zal je er niet bergen aan overhouden omdat je kind dan naar een gastouder of verblijf moet, maar wat je er wel aan over houd kan je toch mooi gebruiken voor iets nieuws of er een keer wat leuks van doen.
Ik heb de zayerdag ochtendem geen peutrr om me heen,heeft hij haar mee naar dr supermarkt, heb ik tijd voor de andere dingen waar ik nirmaal niet aantoe kom, lees bedden afhalen, badkamer soppen... Dat soort dingen lopen enorm achter... Hij zegt soms welik ga sparen, kan jij een keer shoppen (meestal als ik voor de kadt wwr eens sta te janken als we ergens heen moeten en ik niet heb wat past), maar als het puntje bij paaltje komt... Lopen ook al achter met sommige betalingen, moet ik dan 'lekker gaan shoppen' ? Nee, maar ja zo blijven dingen dus in stand... Heel normaal allemaal in de ogen van een man.... Dan.krijg je.de vraag.. ja wat wil je nou... ? Ja, geef t antwoord maar, ik weet t niet..
Oh ik herken dit zo, en dan heb ik er nog maar 1 rondkruipen en 1 in mn buik. Ik heb een goeie waarschuwing gehad en net ontslagen na 2 dagen ziekenhuis na bloedingen, dus dat het zo niet meer ging is hier wel duidelijk. Je moet hier echt met je man over praten want je gaat hier aan onderdoor. Hebben jullie ook wel voldoende tijs samen om gedachten uit te wisselen hoe je de ander kunt helpen ipv allebei te zeggen hoe belabberd je je voelt? Dat merk ik hier namelijk. Zaten echt in een klaagmodus. Zoals hierboven ook al stond, je bent ook iemand, je bent heel veel iemanden: moeder, dochter,vrouw van en Piri Piri. Als je teveel van een bent en te weinig van de rest dan val je om.
Ik zou een baantje zoeken......is toch fijn om zo nu en dan eens lekker wat extra geld te hebben...eventueel de zaterdag ofzo dat je man thuis is? Thuismoeder zijn klinkt zo niet heel fijn.... En daarnaast tijd voor jezelf!
Ik zou zeggen zoek een part time baan wat je leuk vind, mijn werk is mijn uitlaatklep en dat doe ik slechts 18 uur per week. Ik ook als ik naar m'n werk ga tegen manlief, ik ga even lekker wat voor mezelf doen en even geen gemama. Nee ik hou er bijna niets van over, maar ik doe het dan ook niet voor het geld, en wat ik er van over hou is voor mama.
Ja. Heb ik ook overwogen, maar ik vind het finacieel niets opleveren en als ik dan de balans op op moet maken, kost me dat meer moeitelees eerst op de fiets 2 kleintjes naar gastrouder brengen, en dan hopen op een baantje dichtbij want alles moet op fiets. Ik vermoed dat me dat al met al meer moeite kost dan nog 'even door deze zure appel heen'.. "gelukkig" gaat peuter in septrmber 1 ochtend naar speelzaal straks, maar tot die tijd.... Ik zit er NU doorheen... Soms mis ik geeoon ff n moeder ofzo.. ff uitjanken.
Natuurlijk is het in eerste instantie een drempel waar je je overheen moet zetten. Maar als je alles te veel moeite vind zal er niks veranderen. Je zult zien dat die 'moeite' vanzelf over gaat. Het wordt normaal je kindjes weg te brengen. (Ik moet ook alles per fiets of ov. Nu nog met 1 kindje maar er komt vast nog wel een nr. 2) En je hoeft geen baan ver weg te nemen als je dat niet wilt. Je kan altijd even oriënteren en proberen voor iets in de buurt. Echt hoor, je zal er echt een beter zelfgevoel van krijgen.
En als je in de avontuurtjes wat zoekt? Als je man thuis is? Ik werk in de zorg , 2 a 3 nachten per week en in het weekend. Zo hoeven we geen oppas te hebben en Ik verdien flink met die paar uurtjes. Wel nadeel is dat ik m'n weekenden verslaap. Maar als ik maar twee nachten hoef ga ik als ik Uit de nacht kom maar 1 uurtje slapen om zo toch wat te kunnen doen m'n gezin . Wij zitten ook krap, twee hypotheken al negen jaar nu. Maar doordat ik werk kunnen we normaal leven.
Oh en ik neem kids mee naar tandarts enzo. Jongste in de Kinderwagen met wat speelgoed en lekkers de oudste is of op school of mee en das nog handiger kan hij met z'n Broertje spelen .. Ik heb geleerd om in oplossingen te denken ipv alleen de onmogelijkheden zien. Bij fysio ( heb bi en al sinds m'n vorige zw tweemaal per Week therapie) mogen ze mee! Dan krijgen ze daar ballen en Andere dingen om mee te spelen en ik neem zelf speelgoed mee. Ik heb wel m'n ouders nog en die helpen veel, maar als t niet nodig is vraag ik ze niet.
Heb je eventueel vriendinnen in de buurt wonen, waar je eventueel een uurtje 1 of 2 kindjes kan brengen en dan ook andersom misschien.. Waar woon je ongeveer.? Wil best als het in de buurt is een ochtendje oppassen ofzo..
Tuurlijk hou je financieel wel iets over, veel is het niet, maar kan d'r wel een leuk stel kleren voor kopen eens per maand of naar de kapper. Of iets anders leuks doen voor mezelf, het is maar net op welke plek je jezelf zet.
Dat heb ik overwogen, maar mijn heupdysplasie en de bijkomende bi en scheurtjes in spierweefsel (waarvoor ik eigenlijk rust moet hebben maar njet kan)...beperken me wel, dus fietsen doe ik al een jr niet en lopen max een half uur, gastouder zitten veel verder... Dat soort opties had ik al eens bedacht maar zo blijf ik er dus op terugkomen dat tbuusblijven voir nunde enige optie lijkt
Ik denk dat je er gewoon even doorheen zit wat ook logisch is gezien je verhaal. Probeer wat iemand hier ook al zei in oplossingen te denken. Kijk naar wat je wel kan en mag en niet alleen naar wat er niet is!