Ik herken het ook. Dat er iets gaat gebeuren. Dat er die dag iets gaat gebeuren of dat er binnenkort dit of dat gaat gebeuren. Soms is het iets leuks, soms niet en 9 van de 10 keer klopt het ook.
Dejavu gevoel is onderzocht. Het fenomeen dejavu wordt veroorzaakt doordat je hersenen net een paar miliseconden later registreerd wat het heeft gezien. Daardoor lijkt het alsof je iets voor de tweede keer meemaakt. Wat eigenlijk een soort van waar is, maar t was gewoon een paar miliseconden daarvoor. Maar je ervaart het voor een tweede keer... niks myserieus eigenlijk... gewoon normaal bijna ieder mens maakt het eenmaal maar vaak meerdere malen mee in zijn/haar leven. En tp... ik hoop dat het geen vreemdgaan betreft.
Jah heb het ook wel eens. Heb dan een druk gevoel in me buik, net of ik iets vergeten ben. Moelijk uit telegen. krijg dan ook hartkloppingen.
ik wilde het niet hier neerzetten..had een ander account gemaakt maar die is nog niet geactiveerd (ivm met meelezers) maja vak it meelezers of niet ik weet echt niet wat ik moet.. warning:!!! lang verhaal wij hebben samen 2 kinderen m van 3 en i van 1,5. wij waren vorig jaar oktober uit elkaar gegaan. voornaamste reden was stress en onbegrip naar elkaar toe. nou in die tijd kreeg hij wat met mijn beste vriend. jaaa i know dat kun je niet maken. ik natuurlijk woedend! maar goed. na lang gepraat te hebben echt weken zijn we eruit gekomen en besloten we het samen weer te proberen. we wisten immers waar de kern van onze breuk lag. ook hebben we duidelijk de afspraak gemaakt GEEN CONTACT MEER MET VRIENDJES/VRIENDINNETJES VAN TOEN. duidelijk genoeg toch? in de tijd dat we samenwoonden heb ik hem regelmatig gevraagd of hij nog contact het met in het bijzonder die vriendin. keer op keer zei hij nee. ik heb em ook gevraagd ben je gelukkig, voelt dit weer als je thuis enz enz. alles was prima in orde. maar voor mijn gevoel klopt het gewoon niet. wij hebben beiden een iphone met codeslot. niet zo raar. hij had mijn code en kon altijd in mijn teflon. ik niet in die van hem. ik had hem daar al drie keer op aangesproken maar hij sprak erover heen zeg maar. toen as ik het zat en eiste zijn code vooral omdat hij zijn telefoon met zijn leven beschermde. als hij ging pissen nam hij het mee als hij ging douchen ook. ja sorry dan wek je bij mij wantrouwen op. anyways ik hem dus naar die code vragen maar hij was op dat moment niet thuis (ook dom van mij om hem dan die code te vragen) hij gaf het wel maar kon in de tussentijd dus berichtjes wissen. nadat ik die code had gekregen heb ik er eigenlijk niks mee gedaan. tot vanochtend....toen ik dus dat gevoel had dat er iets stond te gebeuren. hij moest weg en was zn tel. thuis vergeten. ik zag mijn kans " schoon" en ging een beetje erin neuzen. ik weet het is niet netjes van me. nou whatsapp niks, mail niks..berichtjes... ja hoor hij heeft nog contact met die ex vriendin van mij. DE GROND ZAKTE ONDER MN VOETEN WEG. vlak daarna kwam hij thuis en ik confronteerde hem a la minute ermee. de blik op zijn gezicht zei al genoeg..echt een blik van hoe kan je dat weten, ik heb alles gewist. ja alles inderdaad maar niet het berichtje dat ze vanochtend stuurde. hij maar zeggen dat het niks betekent, ok in het berichtje stond alleen.. " al aan het werk hoop ik? " maar hij was vrj vandaag. maar het feit dat ze contact hadden ondanks de afspraak was voor mij al meer dan genoeg. hij heeft contact met andere vrouwen maar is daar open en eerlijk over. hier heeft hij heeeeeel erg geheimzinnig over gedaan wat mij nog meer aan het denken gaat zetten. nou wij erover ruziën en hoe dieper we in het verhaal gingen hoe meer erbij kwam want eerst was het nee ze stuurde me een paar berichtjes maar die heb ik afgewimpeld, later werd het ja ik heb op een paar gereageerd en later was het weer ja we belden regelmatig. du sik werd steeds kwader en kwader want er kwam steeds meer uit. we wonen nu net 4 maanden weer samen maar dit was echt genoeg. in het verleden heeft e ook vaak tegen me gelogen over dit soort dingen dus vandaag toen hij was uitgesproken heb ik met pijn in mn hart tranen in mn ogen gezegd dat hij nu metteen zn zooi bij elkaar gaat zoeken en opflikkert uit mn huis (het is mijn huis) hij nog zeggen nee doe ik niet dus ikz ei je kan kiezen of je pakt het allemaal zelf of ik doe het voor je en dan krijg je die schande dat je het op straat mag oprapen. toen kwam hij met..ik heb nergens om naartoe te gaan. nou je raadt mijn antwoord wel..BEL JE MEISJE..ZIJ HEEFT VAST WEL EEN PLEK VOOR JE. nou hij belde zn moeder en die heeft em de huid vol gescholden want zij kent het verhaal van vroeger ook al. en wilde hem eigenlijk niet helpen maar goed ik snap haar best het is en blijft je kind dus nam ze hem mee en zat nog even met mij te praten dat ze zich zowat schaamt voor hem en dat hij echt een vreselijke klootzak is. nu is hij dus weg, bij zn moeder en ik weet bij god waar niet wat ik hiermee aan moet. ik hou van hem ik hou van onze kinderen en zie ons natuurlijk het liefst over een x aantal jaar op onze kleinkinderen passen. maar mn hoofd zit nu zo vol. aan de andere kant denk ik je liegt je liegt en blijft maar liegen ik kan daar niet mee leven en ga me ook niet zo laten behandelen. als je thuis komt staat je vreten klaar, je kleren netjes in de kast huis schoon ik geef je alle ruimte (die ik niet terug krijg) om te doen en laten wat je wilt. ik weet het echt niet iemand help me aub helder na te denken