Bij ons is het alweer 1,5 jaar geleden dat ons meisje L* overleden bleek in mijn buik. Vorig jaar had ik zeker ook wel verdriet, maar ergens kwam het er toen niet uit. Had het gevoel ook dat ik het binnen moest houden. Vorig jaar hadden we ook een enorme kinderwens en eigenlijk weet ik dat ik me vorig jaar zo vreselijk alleen voelde met mijn verdriet. Nu, een jaar en een bengel verder, is het verdriet anders. Het staat wat meer op de achtergrond. We zullen L* nooit vergeten, maar het hoort meer bij mij en beheerst minder mijn leven. Vandaag, deze kerstavond, al is het nog geen avond, heb ik ineens weer zoveel verdriet. Bij het minste of geringste van elke herinnering aan haar schiet ik weer in tranen. Als ik nu mijn verdriet uit dan krijg ik de opmerking: "Ja, maar dan was N er nu misschien niet geweest". Ja, wat moet je daar dan mee? Ik denk dat hij er toch wel geweest was, alleen dan niet nu al waarschijnlijk. Maar dan was de situatie heel anders. En natuurlijk zou ik hem nu nooit kunnen wegdenken en dan wel L* erbij, maar dat wil toch niet zeggen dat ik geen verdriet mag hebben om het gemis van L*? Nu schiet ik deze dag toch makkelijk vol hoor, ook met de herinnering van N op de Nicu met al die toeters en bellen, de zorgen en hoe blij ik ben dat hij er deze kerst is, waar ik voor zijn geboorte en de eerste week na zijn geboorte nog zo bang was dat we wéér met 'lege' handen thuis zouden komen. ('....' want S is er natuurlijk nog) Ondanks alles toch de druk voelen om mooi weer te spelen want hij leeft en dus zijn we blij. Hoe ervaren jullie dat? Jullie verdriet met deze dagen en hoe wordt daarop gereageerd?
Ik kan je helaas niet vertellen hoe wij hiermee om zouden gaan omdat wij dit niet mee hebben gemaakt. Wel wil ik je veel sterkte wensen. Het zijn natuurlijk familiedagen waarbij je met de familie bij elkaar bent/komt. Begrijpelijk dat je dan nu even extra emotioneel bent. Na mijn mening mag dit ook volkomen. Hij zal altijd een deel van jullie blijven en ik denk dat het altijd een zachte plek zal zijn. Laat het gewoon even lekker er uit en accepteer de gevoelens die er zijn. (wat betreft die opmerkingen... ik snap niet dat er zulke hersenloze mensen op de wereld rondlopen en ik lees het nogal vaak!) Dikke knuffel en ik wil je toch met je gezinnetje (waar hij ook bij hoort) fijne feestdagen toewensen!
Hier ook een kerst met een zwart randje... . Wat nou vrolijk kerstfeest... Het verdriet is voor ons nog heel vers. Onze Sam is 3 weken geleden geboren en overleden. Dat maakt dat de mensen in onze omgeving nog alle begrip hebben. We gaan eten bij onze ouders met kerst, en die hebben ons al op het hart gedrukt om het te zeggen als het niet gaat. Even goede vrienden. Dat voelt heel fijn. Wat betreft de opmerkingen die je krijgt kan ik dus niet uit eigen ervaring praten. Ik heb er wel een mening over... Dat je een gezond kindje hebt gekregen na L betekent niet dat je niet verdrietig mag zijn. Want met de komst van N heb je L* niet terug gekregen. Dat je verdriet hebt om wat er niet meer is betekent ook niet dat je niet dankbaar bent om wat je wel gekregen hebt. Ik denk dat je alle recht hebt op je verdriet, en zou dat zelf ook zo uiten naar de mensen die zo debiel doen. Hoe meer jij het weg gaat stoppen, hoe meer last je er van krijgt. De mensen die die opmerkingen maken, zijn dat mensen zonder kinderen? Sterkte meis!!
Madelein heel veel sterkte! Nog maar 3 weken geleden, zo vers nog. Wat fijn dat familie er zo op reageert bij jullie! Mijn moeder heeft vorig jaar een hele gemene status op FB gepost dat ze de kerstboom op tweede kerstdag maar hadden opgeruimd omdat er toch geen kinderen op bezoek kwamen. Ons is persoonlijk aangekeken dat we niet kwamen. We zijn inderdaad wel naar mijn vader geweest (maar die is alleen, waar mijn moeder een nieuwe relatie heeft) en mijn schoonouders hebben we ook aangedaan omdat mijn man er heel veel behoefte aan had maar die dagen waren zo zwart vorig jaar. Daarbij is het voor onze S. wel fijn om dat soort dagen gewoon te vieren (net als sinterklaas). Ik had echt geen zin om 3 adressen te bezoeken (ook allemaal minstens 50 min hier vandaan en minstens een 45 min bij elkaar vandaan). We wilden heel snel weer terug in ons coconnetje kruipen. En toen dus die opmerking op FB. Nu ben ik niet enigskind, het was niet alleen tegen ons gericht, maar we kregen geen vrijkaartje, hoor. "Wij missen L* ook" werd gezegd. De opmerkingen die gemaakt worden zijn ook door mensen met kinderen, hoor. Ik las laatst een mooie op FB als weerwoord: "Wich one of your babies would you like to give up?" In hetzelfde straatje valt: "Gelukkig hebben jullie S. nog" Ook een veel gehoorde opmerking vorig jaar. Dat maakt het verdriet echt niet minder. Maar goed. Oordelen kunnen mensen zo goed. Dat blijkt nu maar weer met N ook. Hij was te vroeg geboren en is na zijn thuiskomst alweer 3 keer terug in het ziekenhuis beland (2 keer virusinfectie en 1 keer reflux). Ik kreeg te horen dat wij hem te vroeg mee hadden genomen uit het ziekenhuis de eerste keer. Dat hij er nog niet klaar voor was e.d. Belachelijk.
Dank je meis. Het is inderdaad nog erg vers. Onze ouders hebben intens meegeleefd met de geboorte en overlijden van Sam. Misschien dat dat scheelt. Wij zijn al 3 jaar bezig, en nu leek het ( na 2 mk vorig jaar) eindelijk allemaal goed te gaan. Helaas... Mijn moeder is tijdens de ziekenhuisopname veel bij ons geweest. Dus zij heeft het heel intens meegemaakt. Voor mijn schoonouders zou Sam het eerste kleinkind zijn, zij zijn ook intens verdrietig. Dat maakt het allemaal iets makkelijker om er over te praten. De hele familie ervaart het hetzelfde. Wat een verschrikkelijk idee dat je ouders het jouw hebben verweten dat je niet kwam met de kerst. Neem aan dat L* net daarvoor geboren was? Jemig zeg, alsof jullie erom vragen. Ik vind het egoïstisch als ik eerlijk ben. Die opmerkingen zijn vreselijk. Lijkt soms wel of mensen zich beter willen voelen over zichzelf door anderen de grond in te praten. Ik hoop dat je die opmerkingen naast je neer kan leggen, hoe moeilijk ook. Edit: bedenk me net een opmerking van een collega. Zij is ook zwanger, liep 2 achter op mij. Zij smste dat ze veel aan ons dacht, en dat het raar moest zijn dat de wereld doordraaide ( met een smiley erachter...). En dat ze die dag de echo had gehad, en dat ze een meisje krijgen en helemaal in de wolken zijn daarmee. Dus.... Alsof mij dat ook maar iets interesseert...
Heey mega carls en Madelein allereerst wil ik jullie sterkte wensen en een dikke digitale knuffel geven. Het is zo erg als je dat soort opmerkingen krijgt. Mensen denken gewoon niet na helaas. hier wordt vaak tegen ons gezegd gelukkig zijn jullie nog jong!!! alsof het dan minder pijn doet we zijn nog steeds onze Kasper kwijt. wij hebben er deze kerst voor gekozen om niks te doen merk dat ik erg tegen de dagen op zit (hadden het toch anders voorgesteld). De meeste mensen hebben er begrip voor alleen mijn schoonouders helaas niet. die roepen steeds je moet je niet opsluiten gewoon vieren!! Nou wij voelen ons niet in de feeststemming voel me gewoon intens verdrietig. En missen ons mannetje zo.
Tja Kerst, ik vind het zelf een onwijs leuk iets altijd. Alleen t kerstgevoel is echt veeeer te zoeken dit jaar verdriet overheerst... Volgens mij zijn de opmerkingen van mensen zo, omdat ze niet weten wat ze dan WEL moeten zeggen... Toen Emma net geboren was hebben veel mensen ook gezegd dat ze gewoon niet wisten wat ze moesten zeggen! Dat had ik eerlijk gezegd liever dan die belachelijke opmerkingen (MIsschien moet je het als miskraam zien heb ik echt te horen gekregen! ) Of een collega die even ging vertellen hoe zwaar haar zwangerschap was van haar tweeling... ja maar die zijn gezond en wel op de wereld gekomen! ppfffff Ik probeer het naast me neer te leggen... heel veel sterkte allemaal!
Ik herken het wel. Vorig jaar juli is onze dochter ook overleden en sommige familie begreep niet dat ik geen zin had in kerst. En dan nog maar te zwijgen over de standaard kerstkaarten die we hebben gekregen. Prettige kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar. Pfff ik vond dat zo rot. We hebben misschien 2 of 3 kaartjes gehad waar wel iets in stond over I* Ik begreep dat echt niet. Hoe kan je nou zo'n kaart sturen? In juli hebben we opnieuw een dochter gekregen en ik heb idd ook t gevoel dat de meeste denken dat t nu 'goed' is. Alsof t verdriet weg is. Mensen begrijpen gewoon niet hoe het is. Bij oudere kinderen die overlijden is er veel meer begrip heb ik t idee. Ik wens jullie veel sterkte!
Kerst blijft moeilijk..het gezellige familiefeest.. Vorig jaar mochten we verdrietig zijn eerste kerst..dit jaar word zijn naam niet genoemd (door mij des te meer) alle opmerkingen hebben we inmiddels al gehad.. Onze jongen was er een van een tweeling dus : gelukkig heb je er nog een over, je bent nog jong.. Houd maar in mij hoofd dat. Mensen het goed bedoelen.. Of hoevaak we al gehoord hebben 2013 wordt jullie jaar dus waarschijnlijk zal 2014 dan ook wel weer ons jaar worden.. Sterkte allemaal