Ik heb sinds de geboorte van onze Sam* regelmatig dat ik niet kan slapen, ondanks dat ik erg moe ben. Het is ongeveer 4x per week dat ik gewoon niet kan slapen. Ik sluimer dan een beetje, maar echt slapen is het niet. Na 2 van zulke nachten ben ik helemaal op dus dan slaap ik wel. Ik heb de eerste week valium gekregen van de huisarts, dit nu 6x gebruikt, wil het niet te vaak gebruiken ivm risico op verslaving. In het begin hielp dit wel, maar vannacht ook weer de hele nacht naar het plafond liggen kijken. Ik lig wakker omdat ik lig te malen. Alle gebeurtenissen in het ziekenhuis komen voorbij, en het gemis van Sam* is bijna ondragelijk. Mijn hoofd draait overuren, en het lijkt wel of dat pas komt als alle afleiding van overdag ( gesprekken met mijn man, onze kitten en dom tv staren) wegvalt. Niet dat ik er overdag niet aan denk, maar dan kom ik minder 'vast' te zitten. Ik ben hondsmoe, ook vanwege alle lichamelijke problemen ( infectie en veel bloedverlies) dus is niet zo dat ik gewoon niet moe ben. Ik drink geen koffie of cola of zo, drink goede nachtrust thee voor ik ga slapen. Is dit normaal? Hebben jullie dit ook zo ervaren? Hebben jullie tips?
Krijg je wel voldoende beweging en frisse lucht, voor zover je lichamelijke toestand (qua bloedverlies enzo) het toe laten? Wordt je lichamelijk wel moe? Rare vragen, maar dagelijks een bochtje om heeft mij toen wel geholpen.
Bedankt voor je reactie. Ik ga iedere dag met mijn man mee naar ons paard. Daar ben ik een uur buiten, en probeer zoveel mogelijk met hem te doen. De ene keer is dat alleen even knuffelen, maar vandaag heb ik hem even een kwartiertje laten rennen. Voor de rest doe ik idd veel minder dan anders. Ben normaal altijd wel druk met werk, m'n paard, huishouden etc. Nadat ik nu wat gedaan heb ben ik een paar uur uitgeteld. In de avond probeer ik dan nog wat in huis te rommelen, maar dat is het wel.
Dat zou toch voldoende moeten zijn lijkt me. Ik snap wel je aversie tegen de valium ivm de risico's qua verslaving. Ik moet wel zeggen dat ik in die periode ook wel "inslapers" heb gebruikt hoor. Maar die waren "voor handen" omdat mijn vriend ze voorgeschreven had gekregen na zijn hartinfarct en ziekenhuisopname.
Vervelend meid, heb je al zoveel verdriet en dan slaap je ook nog eens slecht, kan je er echt niet bij hebben.... Rouwen is zo slopend..... Wat mij echt heel veel heeft geholpen is een training mindfullnes, daar zal je hoofd nu waarschijnlijk niet naar staan maar onthoud het voor over een tijdje, ik heb er heel veel aan (gehad)!! Maar dat is geen oplossing voor nu. Wat mij helpt is mijn beide handen over mijn navel leggen, klinkt zweverig maar helpt mij wel. Ooit eens geleerd op een cursus reiki. Je blokkeert dan de hart chakra waardoor je gemaal en getob stoppen... Misschien helpt het jou ook wel. Wat ook kan helpen zijn je maal gedachtes en gevoelens en vragen op te schrijven als je dat bij jezelf bemerkt. Of een warme beker melk met anijs of honing. Ik hoop dat je er wat aan hebt en beter gaat slapen ! Sterkte !
@hopmarjanneke: Ja ik doe wat ik kan, is niet veel maar ook weer niet helemaal niks. Ik slaap nog wel in de middag een uurtje of 1,5. Vannacht besloten dat ik dit maar eens over ga slaan. Ik ben dan wel helemaal kapot, maar hopelijk slaap ik dan een keer goed...! @Lisa1976: Is idd niet echt een ideale combi... Het sloopt me allemaal. En lichamelijk al zo'n dweil, en dan nog alle verdriet erbij, en ook niet slapen. Ik ga eraan kapot op deze manier. Ik ga je tip vannacht proberen, dank! Ik heb het hele verhaal van a tot z opgeschreven ( dat wat er in het ziekenhuis allemaal gebeurd is). Dat luchtte wel op, maar het malen is er niet minder om helaas. De beelden van het ziekenhuis en de gedachtes aan wat er niet meer is blijven terug komen. De vragen voor de gyn staan ook al in een notitie in mijn telefoon. Alles wat ik bedenk schrijf ik er gelijk bij. Ik herken mezelf helemaal niet zo. Ben altijd iemand die de schouders eronder zet en doorgaat, maar het lukt me nu niet.